@ Knoffer: ik ben inderdaad gewend geraakt aan mijn dromen. Misschien niet zozeer "gewend" - ik heb ze toegelaten en erkent, ik heb aanvaard dat ik ze nu eenmaal heb en dat ze een deel van mij zijn. Ik ervaar ze alles behalve emotieloos
er zit juist ontzettend veel emotie in. Ook negatieve emoties, maar aangezien ik tegenwoordig vaak (aan het einde) mijn droom kan sturen kan ik negen van de tien keer toch met een fijn gevoel afsluiten. Dat geldt niet voor alle dromen, en ook de dromen waarbij het wel lukt worden er niet minder ongrijpbaar door. De emoties voelen zo echt aan alsof ik alles gewoon daadwerkelijk beleef op dat moment, in deze wereld en niet in een andere. De therapeute waarbij ik was (die overigens nog nooit zo'n "extreem" geval had meegemaakt, vooral qua droomonthouden; ik onthoud inderdaad ontzettend veel en ook heel veel details) zei dat het haast leek alsof ik twee verschillende levens had, eentje overdag en eentje in de nacht Niet alleen de emoties, maar ook fysiek - bijvoorbeeld pijn. Zoals ik al beschreef kan ik wakker worden met de overtuiging dat ik ook echt een been mis, en dat het verschrikkelijk veel pijn doet. Vooral een rare ervaring om te ontdekken dat je been er nog gewoon aan vast zit.
Slaapverlamming komt tegenwoordig niet zoveel meer voor, alleen bij ziekte, moeheid of stress. De dromen zijn er echter niet minder op geworden. 
Nachtmerries heb ik nooit meer. Wel eens dromen waarbij ik met een vervelend, negatief gevoel wakker wordt, maar echte nachtmerries eigenlijk niet.
Die zijn gestopt rond mijn... 7e jaar? Ik had altijd dezelfde nachtmerrie, grijze strepen in verschillende tinten die over elkaar heen bewogen. Gewoon helemaal niéts in feite. Misschien omdat ik gewend ben juist zoveel te dromen.. 
Wist je dat je het onthouden van dromen kan trainen? Daar zijn verschillende methodes voor. Je voor het slapengaan voornemen de droom te onthouden, 's ochtends als je wakker wordt meteen opschrijven/tekenen (steekwoorden), in dezelfde houding blijven liggen zoals je wakker werd (of je favoriete slaaphouding aannemen), etc.
"Ook omgevingen die plots veranderen, mensen die plots iemand anders zijn en dan toch weer niet en toch weer wel. Ik ben zelf soms ook ineens iemand anders, of dan ben ik ineens niet meer bij de situatie aanwezig, waar ik nog wel ben (ik observeer). "
Dat is gewoon een typisch iets voor dromen
er bestaat in dromen geen tijd of afstand, je kan dus ineens op een andere plaats zijn. Daarbij kun je je in dromen maar concentreren op één ding tegelijk; zo kan je rennen omdat je bang bent om de trein te missen, maar je kunt op datzelfde moment niet bedenken waarom je die trein per se moest halen.
Is het fijn om over je vader te dromen (afgezien van het dwarszitten)? Lijkt me heel mooi als hij zo terug kan keren als je slaapt. 
Ik snap mijn dromen ook niet
maar dat zal ik waarschijnlijk nooit doen. Ze zijn een onuitputtelijke bron van inspiratie en ik moet ze wel uitwerken, omdat mijn hoofd anders overstroomt van de hoeveelheid aan indrukken. Ik heb er tevens mijn eindwerkstuk over gedaan (het topic wat ik in 2008 opende was even daarvoor en tevens een aanleiding) omdat het toch een groot deel van mij is. Ik had een onderzoek over dromen als schriftelijk deel, maar het hoofddeel was een tentoonstelling met tekeningen en schilderijen die ik van mijn dromen had gemaakt.
Nessah schreef:Het schijnt dat je nooit kan dromen dat je doodgaat. Wel dat je bewusteloos raakt of anderen dood gaan, maar jij zelf niet. Zo heb ik ooit gelezen.
Ik droom zelf soms. Heel soms heel heftig en heel soms heel fijn. Als ik iets ergs heb mee gemaakt droom ik nachten elkaar heel eng en als ik iets leuks mee maak droom ik nachten heel leuk.
Dromen dat al je tanden los zitten heb ik ook vaak gehad, brr echt heel naar!
Of dat je wakker schrikt alsof je valt en dan je even niet kan bewegen.. Ook heel naar.
Ik denk dat je eerste zin niet waar is. Ik ben vaak genoeg gestorven in mijn dromen. Dat je nooit weet hoe het écht is om te sterven, is denk ik wel waar.
Dat heel even "vallen" vlak voor je in slaap valt ken ik wel, je schrikt je inderdaad rot. 
Nimuz_ schreef:Ik droom regelmatig, meestal kom ik er dan ergens halverwege in en kan ik dan -helaas- elk moment wakker worden, tenzij ik me heel erg concentreer op mijn droom.
Gelukkig droom ik geen akelige dingen -men ook nog maar 12, dus sowieso nog weinig akeligs meegemaakt-. Zo droom ik o.a. over Storm Chasen met de TIV -heerlijke dromen, maar nog nooit gebeurd!-, vliegen -zonder vliegtuig dan

- en vroeger ook veel over paardrijden.
Wat ik wel eens heb -las net iets over vallen- is dat het lijkt alsof mijn bed ineens naar beneden vliegt. Daarvoor hoef ik geen eens mijn ogen dicht te hebben en te slapen..
Je hoeft ook niet per se akelige dingen meegemaakt te hebben. Mijn dromen gaan meestal ook niet over lieflijke babyeendjes, en toen ik klein was had ik dezelfde soort dromen. En toch kan ik zeggen dat mij niks ernstigs is overkomen hoor. 
Ik ben niet bang voor dromen en ook niet om te gaan slapen. Ze zijn er toch wel, en zonder hen zou het heel leeg zijn in mijn slaap. Ik ben niet bang voor negatieve emoties of gruwelijke dingen die er kunnen gebeuren. Ik kan ook een leuke droom krijgen, of eentje die me dagenlang fascineert waardoor ik extra geïnspireerd raak. Ze zijn een deel van mij. 
Het enige nadeel is dat ik vaak moe wakker wordt, maar gelukkig heb ik geen problemen met opstaan en heb ik nooit een ochtendhumeur. 
KoudbloedKim, vervelend dat jij je dromen wel als negatief ervaart. Ik hoop dat je op de een of andere manier geholpen kunt worden, want dromen hoort iets heel leuks te zijn en niet iets waar je tegenop ziet.