Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-07-10 09:09

Geplaatst: 05-07-10 09:09

Die eeuwige strijd 'tegen' de enigst kinderen. Moe kan ik daarvan worden!

Ik ben zelf enigst kind omdat mijn ouders nou eenmaal niet meer kinderen konden krijgen. Ze wilden het dolgraag, maar het mocht gewoon niet zo zijn. En júist omdat het om een medische reden is, is het des te meer ontzettend pijnlijk als de omgeving maar blijft vragen of je nu toch eindelijk alweer bezig bent voor een tweede.

Ondanks de druk die mijn ouders vooral in het begin voelden, hebben ze mij nooit anders behandeld als kinderen uit mijn omgeving met broertjes en zusjes. Ik werd echt niet meer verwend, en leerde ook al vroeg op mijn eigen benen te staan.

Ik vind het vaak ook vervelend om te lezen dat mensen aangeven dat ze veel enigst kinderen kennen, en dat die het stuk voor stuk vervelend zouden vinden om enigst kind te zijn. Net als dat ik niet weet hoe het is om een broertje of zusje te hebben, weten mensen die uit een groot gezin ook niet hoe het is om enigst kind te zijn.

Net of je broers en zussen móet hebben, waar komt dat vandaan? Ok, ik geef toe dat wanneer één van mijn ouders iets overkomt, ik dat verdriet helemaal alleen moet delen. En natuurlijk ben je ermee bezig dat ik ook meteen het enige kind ben die mijn ouders opa en oma kan maken. Maar is dat dan een reden om zo negatief te denken over enigst kinderen?

Nu komt de klap op de vuurpijl, want mocht het ons gegeven zijn dat we überhaupt kinderen kunnen krijgen, dan willen wij ook maar voor 1 kind gaan. Ook het geestelijk aspect telt mee, want ik weet vrijwel zeker dat ik 2 kinderen gewoon niet aan kan, mede door mijn eigen achtergrond. Ik ben rust gewend in huis, en daar ben ik ook zeer op gesteld.

Ik loop zelfs al tegen dezelfde opmerkingen aan als mijn moeder destijds, nog vóór we kinderen hebben. Ik en mijn vriend worden bestempeld als egoïstisch, en hoe kún je dat een kind nu in hemelsnaam aan doen! Ja inderdaad, ik ben er zelf ook zoveel slechter van geworden...

**Geplaatst**: 05-07-10 09:10

Geplaatst: 05-07-10 09:10

1Boefje schreef:
Hoi,

Nav Bewust kinderloos vond ik deze ook wel eens een keer goed, bewust 1 kind.
Weinig mensen hebben begrip voor de keuze bewust 1 kind. Ik ben benieuwd naar jullie reden.
Mijne:
-manlief wilde geen kinderen, een halve kan niet, dus dan maar 1

Wat ik me afvraag, is hoe je man met jullie dochter omgaat. Je schrijft dat hij geen kinderen wil, maar dat het er 1 geworden is, omdat jij wel kinderen wil. Is hij wel een echte vader voor jullie dochter?

Ik ken namelijk in mijn omgeving gezinnen waarbij 1 vd partners geen kinderen wilde, de andere wel en ze uiteindelijk dus toch kinderen hebben gekregen omdat op 1 of andere manier degene die ze wel wil, vaak wint. In (bijna) al die gevallen bemoeit de partner die geen kinderen wilde zich ook veel minder tot niet met het kind. De moeder (aangezien het overal de man is die geen kinderen wil/wou) moet bijna alles alleen doen voor het kind en als er een keer echt iets is, hoor ik regelmatig: "Is jouw probleem, jij wou kinderen".

Aangezien ik zelf al als klein kind wist dat ik geen kinderen wilde, heb ik toen mijn verkering wat serieuzer werd, gevraagd aan mijn vriend (inmiddels al weer 10 jr man) hoe hij daarin stond, en als hij wel graag kinderen had gewild had ik de relatie verbroken. Niet omdat ik niet meer van hem zou houden, maar omdat ik zelf van mening ben dat als je kinderen neemt, je er beide voor 1000% achter moet staan, ongeacht of het er maar 1 of wel 10 zijn. Ik heb genoeg relaties kapot zien gaan waarbij 1 vd 2 geen kinderen wilde. Relatie ging kapot omdat of degene die geen kinderen wilde, voet bij stuk hield en de andere de relatie verbrak om een andere partner te vinden die wel kinderen wilde, of er kwamen uiteindelijk dan toch 1 of meerdere kinderen omdat deze partner toch toegaf, en uiteindelijk de relatie verbrak toen er al kinderen waren omdat hij/zij er niet gelukkig in was.

**Geplaatst**: 05-07-10 09:10

Geplaatst: 05-07-10 09:10

hetbommeke schreef:
Vind de eerste 3 redenen plausibel. De rest vind ik niet in het belang van het kind, alleen in het belang van de ouders en zeer egoistisch.

Ben zelf de enige thuis, bewust omdat de risoco's voor een lichamelijke of geestelijke handicap bij de 2e zeer groot aanwezig waren. Heb hele lieve ouders die me een prima jeugd hebben gegeven, maar ik heb het heel erg gemist een broertje of zusje.

Inmiddels heb ikzelf 2 kinderen en ja ze hebben iedere dag wel eens ruzie, maar daar leren ze juist van. Ik kon alleen maar ruzie maken met mijn ouders, daar win je het echt niet van. Moest altijd op zoek naar iemand om mee te spelen, op vakantie overal alleen op afstappen etc.

Bewust 1 kind zonder medische redenen vind ik niet in het belang van het kind

Nouja zeg je neemt toch kinderen voor jezelf niet voor een ander?
Is het geluk van de ouders niet meer belangrijk?
Als je een 2de neemt dan neem je die omdat je het zelf wilt niet omdat je eerste dat wilt.
Als jou kind een kat wilt kom je dan ook gelijk aandrafen met een kat?
Als TS geen 2de wilt dan is dat haar goed recht en dan heeft haar dochter lekker pech gehad.

Ik vindt het zelfs niet kunnen als je een kind neemt omdat je andere kind dat wilt of omdat je zus je anders egoistisch vindt of wat dan ook.
Wat heeft een kind eraan om ergens te komen waar toch niet van hem wordt gehouden?
Nee kinderen neem je alleen als je dat zelf graag wilt niet omdat een ander dat wilt.

Overgens vraag ik me wel af waarom ingodsnaam 1 kind als je partner geen kinderen wilt.
Ik vindt dat je er dan of mee moet leren leven of een andere partner moet zoeken.
Ergens mee opgescheept zitten wat je helemaal niet wilt hebben maar veel ongellukiger en kan zelfs deperesief en agresief maken dan iets niet hebben wat je wel zou willen.

Overgens heb ik 3 zussen en ik was liever eenigskind geweest ik heb dan ook toen ik 16 was het contact verbroken. (toen ben ik met mijn vriend gaan samenwonen)
Want ja je bent de jongste dus je doet altijd alles fout.
Je zus die geeft je om niks een knal en gaat naar je moeder dat je haar sloeg dus krijg jij op je kop.
Je zus geeft jou een knal en jij gaat huilen je moeder wordt woedend want je doet maar alsof omdat je wilt dat boos wordt op je zus.
Je zus duwt jou van de hoogslaper waardoor je met je hoofd op de vensterbank beland een zware hersenschuding hebt en de vensterbank aan diggelen ligt je moeder wordt woedend op jou want je hebt de vensterbank gesloopt en je liegt dat je zus je heeft geduwt.
Je zus steelt geld van je moeder jij krijgt de schuld want zoiets zou je liefe zus nooit doen alleen jij doet dat soort dingen want jij bent de jongste en dus lui, gemeen en gestoord.
Enz enz enz enz

Mijn zussen kregen ook alles nieuwe kleren, brommercertificaaat, nieuwe fiets, autorijbewijs, dagje naar de dierentuin enz enz enz.
En ik niks ik kreeg kleding die vroeger van mijn zussen, moeder, oma was geweest mijn fiets was van mijn oma geweest de remmen waren stuk waardoor je langzaam moest fietsen en om te remmen met je voeten over de grond slepen enz enz enz.
En als ik iets nieuws wou kocht ik dat zelf mijn zussen kregen zakgeld ik werkte vanaf mijn 12de zodat ik niet 4 dagen in dezelfde broek hoefde te lopen en zodat ik niet de hele winter in een zomerjas moest lopen.
En nee mijn ouders zijn niet arm ofzo mijn zussen kregen het duurste van het duurste en trouwes ze stort nog steeds vaak geld op de rekeningen van mijn zussen.
Mijn kinderbijslag ging daar ook heen en ook toen ik 16 was en het huis uit ging kregen mijn zussen nog mijn kinderbijslag.

Nee ik vindt het vreselijk zussen ik heb vaak genoeg gedacht mischien moet ik er maar een eind aan maken dan ben ik er vanaf.

Laatst bijgewerkt door Moontje1991 op 05-07-10 09:31, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-07-10 09:13

Geplaatst: 05-07-10 09:13

corinepgek schreef:
Ik zou zelf nooit 1 kind willen... Wil er eigenlijk helemaal geen maar als er 1tje komt dan komt er minstens een 2e. Loop zelf altijd wel tegen het karakter op van enigskinderen. En dan heb ik het over de leeftijden in de 20. Ik kan er niet precies de vinger op leggen wat er "mankeert" aan die mensen.

Zoals je zelf al zegt, enigskinderen zijn over het algemeen erg verwent, dat draagt zo iemand ze hele leven lang bij zich. Ook heb ik gemerkt dat de normen en waarden, het ruzie maken en het weer goed maken ander zijn. Ik heb zelf een zusje van 2,5 jaar jonger en een broertje van 12 jaar jonger. Ik heb met mijn zusje wat afgeruziet, slaan schoppen schreeuwen schelden. Maar doordat dat in eigen huis gebeurde hebben mijn ouders dat kunnen corrigeren. Ook heb ik geleerd om te vergeven. We hadden zo vaak ruzie, maar een uur later waren we weer zoet samen aan het spelen. Heel af en toe hebben we nog onze dingen maar omdat het je zusje is vergeef je mekaar, dat is wel een goede eigenschap voor andere relaties. Merk toch wel dat ik daar heel wat van geleerd heb.

Nou is dit natuurlijk wat ik zelf heb meegemaakt en wil echt niet iedereen over 1 kam scheren maar even om mijn punt duidelijk te maken zet ik het zo neer.

En je vindt het zelf kunnen om dit te zeggen? Je oordeelt wel erg makkelijk moet ik zeggen. Aan mij mankeert niets hoor,
tenminste niet dat ik weet

.

Laatst bijgewerkt door Siets op 05-07-10 09:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-07-10 09:14

Geplaatst: 05-07-10 09:14

janouk schreef:
Wij hebben ook 1 kind, waar wij onwijs gelukkig mee zijn en hij heeft het ook prima naar zijn zin in het leven.
En ik ben niemand uitleg verontschuldigd over onze keuze voor 1 kind. En dat zal ik nooit doen. Het is onze keuze, ons leven.

Super!

**Geplaatst**: 05-07-10 09:14

Geplaatst: 05-07-10 09:14

Ik ben zelf enigskind, ik vind het van de ouders heel erg egoistisch om maar voor 1 kind te kiezen. No way dat als ik ooit kinderen wil, ik het er maar bij eentje laat.

Dat kind mist toch de broer/zus-band in zijn of haar leven en dit is iets heel speciaals. Mensen die broers en zussen hebben, herkennen dit waarschijnlijk niet, maar als je enigskind bent, mis je dat op een gegeven moment toch. Ik kan bijvoorbeeld ook nooit tante worden... Erg jammer! Heerlijk uit eten of gewoon een etentje thuis met ouders en broers en zussen... Kan dus ook niet, het is altijd mijn ouders en ik (+ evt. partner).
Mijn ex kwam uit een heel leuk en redelijk groot gezin, heerlijk vond ik dat! Die dingetjes wat we allemaal samen deden, dat heb ik nog het meest gemist toen wij ermee kapten.

Om als compensatie je kind dan maar te 'verwennen' vind ik persoonlijk ook niet goed, je vangt er namelijk niets mee op wat dat kind mist. Is dat dan voor de ouders compensatie voor schuldgevoel?

Mijn band is overigens, met name met mijn vader, niet goed. Hij was altijd te beschermend, ik bleef altijd zijn kleine meisje. Daar ging ik me tegen afzetten en dat heeft de band nooit goed gedaan. Als ik vroeger boos was, aardde dat zich uit in ruzie met mijn ouders. Want ja, ik had geen broertje of zusje om het op af te reageren. Als er iets was in huis, werd ik erop aangekeken, want ja... Er waren toch geen andere kids... Verwend ben ik gelukkig niet in erge mate. Als ik iets wilde, moest ik er maar voor gaan sparen van mijn zakgeld. Wel waren ze zo, dat als ik het bedrag bijna bij elkaar had, ik het dan toch van ze kreeg. Wel ging er dan 3/4 van het gespaarde geld naar de bank, de rest mocht ik dan opmaken en snoepjes voor kopen enzo.

**Geplaatst**: 05-07-10 09:19

Re: Bewust 1 kind

Geplaatst: 05-07-10 09:19

Ik zou mijn broers en zussen ook niet willen missen, maar mijn zoon geeft zelf aan er totaal niet naar te verlangen. En als het bij jou thuis saai is zonder broers en zussen, ligt dat misschien aan je gezin?

**Geplaatst**: 05-07-10 09:20

Geplaatst: 05-07-10 09:20

Hoe oud is je zoon? Ik had het vroeger ook niet namelijk, ik begon het pas te missen toen ik de gezelligheid van een echt gezin leerde kennen.. En dus de broederzuster-liefde. Hoe oud was ik toen? 18! Wil het niet perse aan ons 'gezin' wijten, want het was ook zeker wel gezellig hoor

. Kan ook liggen aan de andere emotionele waarde van een jongen of een meid.

Laatst bijgewerkt door Yv_ op 05-07-10 09:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-07-10 09:21

Geplaatst: 05-07-10 09:21

Ik heb trouwens zelf wel een broertje maar wij zijn alle 2 heel erg verwent geweest, ik nog een tikje erger ( ben 7 jaar ouder dan hem). Vooral door mijn opa en oma zijn we altijd er verwent geweest en eigenlijk nog steeds.

Ik heb eigenlijk altijd alles gehad wat ik wou, mijn vriendinnetjes toen hadden de helft niet van wat ik had.
Als er weer is een nieuwe rage was, dan had ik de hele collectie en mijn vriendinnetjes de helft.
Ik heb altijd mogen paardrijden, eigen paard gekregen, scooter, rijbewijs, auto.
Toen ik op eigen benen ging staan was het in het begin even wennen, maar ook daar wen je weer aan.
Heb er absoluut niet onder geleden hoor dat wij zo verwent zijn.

**Geplaatst**: 05-07-10 09:21

Geplaatst: 05-07-10 09:21

Yv_ schreef:
Ik ben zelf enigskind, ik vind het van de ouders heel erg egoistisch om maar voor 1 kind te kiezen. No way dat als ik ooit kinderen wil, ik het er maar bij eentje laat.

Dat kind mist toch de broer/zus-band in zijn of haar leven en dit is iets heel speciaals. Mensen die broers en zussen hebben, herkennen dit waarschijnlijk niet, maar als je enigskind bent, mis je dat op een gegeven moment toch. Ik kan bijvoorbeeld ook nooit tante worden... Erg jammer! Heerlijk uit eten of gewoon een etentje thuis met ouders en broers en zussen... Kan dus ook niet, het is altijd mijn ouders en ik (+ evt. partner).
Mijn ex kwam uit een heel leuk en redelijk groot gezin, heerlijk vond ik dat! Die dingetjes wat we allemaal samen deden, dat heb ik nog het meest gemist toen wij ermee kapten.

Om als compensatie je kind dan maar te 'verwennen' vind ik persoonlijk ook niet goed, je vangt er namelijk niets mee op wat dat kind mist. Is dat dan voor de ouders compensatie voor schuldgevoel?

Mijn band is overigens, met name met mijn vader, niet goed. Hij was altijd te beschermend, ik bleef altijd zijn kleine meisje. Daar ging ik me tegen afzetten en dat heeft de band nooit goed gedaan. Als ik vroeger boos was, aardde dat zich uit in ruzie met mijn ouders. Want ja, ik had geen broertje of zusje om het op af te reageren. Als er iets was in huis, werd ik erop aangekeken, want ja... Er waren toch geen andere kids... Verwend ben ik gelukkig niet in erge mate. Als ik iets wilde, moest ik er maar voor gaan sparen van mijn zakgeld. Wel waren ze zo, dat als ik het bedrag bijna bij elkaar had, ik het dan toch van ze kreeg. Wel ging er dan 3/4 van het gespaarde geld naar de bank, de rest mocht ik dan opmaken en snoepjes voor kopen enzo.

kNap dat wij dat niet herkennen en jij wel terwijl je het niet hebt..? Ik heb een broer, gehandicapt....ik kan al die dingen die jij opnoemt ook niet, ook ik vwordt geen tante....net of een broer/zus hebben zo geweldig is. Ik denk dat het meer tussen de oren zit. Wat je niet hebt wil je graag en je maakt het mooier dan het is, voor de buitenwereld lijkt het denk ik ook mooier dan het is.

**Geplaatst**: 05-07-10 09:22

Re: Bewust 1 kind

Geplaatst: 05-07-10 09:22

Er is verwennen en verpesten vind ik

**Geplaatst**: 05-07-10 09:22

Geplaatst: 05-07-10 09:22

corinepgek schreef:
Ik zou zelf nooit 1 kind willen... Wil er eigenlijk helemaal geen maar als er 1tje komt dan komt er minstens een 2e. Loop zelf altijd wel tegen het karakter op van enigskinderen. En dan heb ik het over de leeftijden in de 20. Ik kan er niet precies de vinger op leggen wat er "mankeert" aan die mensen.

Zoals je zelf al zegt, enigskinderen zijn over het algemeen erg verwent, dat draagt zo iemand ze hele leven lang bij zich. Ook heb ik gemerkt dat de normen en waarden, het ruzie maken en het weer goed maken ander zijn. Ik heb zelf een zusje van 2,5 jaar jonger en een broertje van 12 jaar jonger. Ik heb met mijn zusje wat afgeruziet, slaan schoppen schreeuwen schelden. Maar doordat dat in eigen huis gebeurde hebben mijn ouders dat kunnen corrigeren. Ook heb ik geleerd om te vergeven. We hadden zo vaak ruzie, maar een uur later waren we weer zoet samen aan het spelen. Heel af en toe hebben we nog onze dingen maar omdat het je zusje is vergeef je mekaar, dat is wel een goede eigenschap voor andere relaties. Merk toch wel dat ik daar heel wat van geleerd heb.

Nou is dit natuurlijk wat ik zelf heb meegemaakt en wil echt niet iedereen over 1 kam scheren maar even om mijn punt duidelijk te maken zet ik het zo neer.

Nou, ik weet niet wat je bedoeld, maar dat valt reuze mee denk ik zo. Ik weet zeker dat die van mij erg sociaal is. Juist met opvoeden geleerd rekening te houden met anderen etc. Eerst was ik tegen creche, maar toen hij 1 was ging hij wel en ik sta nog steeds 200% achter die keus. Daar heeft ie veel van geleerd ook en is hartstikke goed geweest op sociaal vlak. Een enigskind wordt misschien snel te volwassen thuis, alleen met volwassenen. Die van mij is ook nog eens het enige kind in de familie. Ja, hij is verwend door iedereen, maar niet verwaand. Ik maak niks goed met verwennen. En ik wet zeker dat ik met 3 kids ze ook alle 3 had verwend.
Ik zie kids die verwend worden door ouders die geld verdienen en weinig tijd hebben voor de kids. Die willen idd nog weleens verwaand raken en veel aandacht vragen overal. Maar dat is een aandachtstekort imo en heeft niks met verwennen te maken qua merkkleding, speelgoed etc etc............

**Geplaatst**: 05-07-10 09:23

Geplaatst: 05-07-10 09:23

Yv_ schreef:
Hoe oud is je zoon? Ik had het vroeger ook niet namelijk, ik begon het pas te missen toen ik de gezelligheid van een echt gezin leerde kennen.. En dus de broederzuster-liefde. Hoe oud was ik toen? 18! Wil het niet perse aan ons 'gezin' wijten, want het was ook zeker wel gezellig hoor . Kan ook liggen aan de andere emotionele waarde van een jongen of een meid.

20 zoals ik al schreef

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-10 09:25

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-10 09:25

Ik mis nog altijd een zus, maar ik heb er 1..............
Leg dat dan eens uit?!

Als je uit een gezin komt waarbij pa en ma altijd ruzie hebben, je zus gruwelijk verwend wordt en jij gepest wordt wegens 2e hands kleding........wat is nu dat plezier van een broer of een zus?

Sorry, ik wil een zelfde situatie voor haar voorkomen.

Laatst bijgewerkt door 1Boefje op 05-07-10 09:27, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-07-10 09:26

Geplaatst: 05-07-10 09:26

Als ik zou moeten kiezen tussen geen kinderen of perse 2 kinderen of meer, zou het van mij al niet meer hoeven... Ik wil zelf kiezen hoeveel kinderen ik krijg, zonder me over mijn eigen keuzes schuldig te hoeven voelen!

Alleen al hier in het topic lees je zoveel verschillende dingen over mensen die enigst kind zijn, net las ik nog van iemand die het zelf super vind en zelf dus ook maar 1 kind wil, nu lees ik weer iemand die het helemaal niet leuk vind, dusja, t kan alle kanten op!

Bij ons thuis was het gezellig, maar daar was mn broertje niet altijd bij betrokken, die kwam alleen als het moest of als hij af en toe zelf opeens zin had in een spelletje of praatje, hij zat (en zit) voornamelijk op zijn kamer te computeren/lezen en vind het een "straf" om bij ons aan tafel te moeten zitten (hij is 21). Soms kom ik thuis en merk ik pas na 2 uur dat hij er ook is, dan zit ie op zn kamer en denk maar niet dat hij naar beneden komt om gedag te zeggen. Of soms komt ie even 2 min. beneden, komt ie ff hoi zeggen, pakt ie een fles drinken en zit weer op zn kamer. Hij is wel heel gezellig, maar alleen als hem dat uitkomt. Dus die "gezelligheid" van een gezin met broertjes en zusjes ken ik ook alleen van anderen, want bij ons thuis ging/gaat dat gewoon heel anders! Ik heb niets te klagen hoor, maar wil alleen maar aangeven dat het niet altijd overal gelijk gezellig is als er een broertje of zusje in het spel is.

**Geplaatst**: 05-07-10 09:28

Geplaatst: 05-07-10 09:28

@zonnetje, ik begrijp je even niet zo goed. Mijn broer is zwaar gehandicapt en ik zal idd ook nooit nichtjes of neefjes krijgen. Maar ik heb wel ''echt'' een broer voor mijn gevoel. Ik mis alleen wel het hebben van een broer of zus waar ik echt iets mee kan bespreken of ondernemen en delen. Ik kan communiceren met mijn broer etc, maar e zijn grenzen.
Ik zie in mijn fam hoe leuk het is om met z'n 4en te zijn en heb dat ook vroeger wel bij vriendinnetjes thuis gezien.

Of je gezin nou wel of niet leuk is, je ziet wel wat een broer of zus is en daar kan je gewoon naar verlangen om ook zo een speciale band te hebben. Dat het tegenvalt in real life oke, maar je verlangen kan wel zo zijn.

**Geplaatst**: 05-07-10 09:29

Geplaatst: 05-07-10 09:29

ik las hier ergens wat reacties als 'enige kinderen zijn toch een ander soort mensen' en 'wij (mensen met broers en zussen) hebben tenminste sociale vaardigheden geleerd door met meerderen alles te moeten delen.
denken jullie nu echt dat een enig kind niet kan geleerd hebben om zn speelgoed te delen of wat dan ook??? bij ons werd alles gedeeld onder alle buurkinderen, nooit een probleem voor mijn moeder en wij kwamen allemaal best overeen wie welk speelgoed vandaag mocht en waar we gingen spelen. ook vind ik het persoonlijk enkel maar toe te juichen dat ouders met één kind wèl hun kind ter hulp kunnen schieten met bv studiegeld en dergelijke en ik vind niet dat je dat moet zien als 'hebben nooit het woord NEE leren kennen of krijgen alles zonder probleem van mama of papa'.
trouwens, hoe mooi het ook is in theorie, ik vrees dat meerdere kinderen echt ook wel eens zn nadelen kan hebben!
mijn schoonvader heeft ooit vlakaf tegen zijn oudste (mijn vriend dus) gezegd dat hij misschien beter nooit geboren had geweest en zich luidop afgevraagd waarom hij niet gewoon 'normaal' kon zijn zoals de andere drie (vriend is dislectisch en heeft nogal erge ADHD). vind je dat dan normaal? de eerste was een mislukking, we zetten die op zn 14 het huis uit en doen alsof hij er niet meer is en dan gaan we verder met de 3 anderen die wèl braaf zijn.
mijn opa net van hetzelfde, enkel zijn enige zoon verdient zijn rescpect, de andere 3 zijn 'maar' meisjes.
het hoeft niet zo te gaan natuurlijk, maar dit is zeker even mis als een enig kind plat verwennen!

**Geplaatst**: 05-07-10 09:29

Geplaatst: 05-07-10 09:29

PattyOosten: Oh sorry, daar heb ik overheen gelezen. Tsja, dan ligt het misschien toch aan mij en mis ik misschien inderdaad iets in het 'gezin'?

Joyce2: Het kan inderdaad ook gewoon zo zijn dat ik toen ik bij mijn ex in de familie kwam, een uitermate goede band heb leren kennen. Dat weet ik niet, want na mijn ex was ik voorlopig even klaar met mannen

. Maar wat ik me van vroeger kan herinneren van vriendinnen: het speciale wat je alleen met je zusje deelt... Snapje? Ik moet naar vriendinnen of naar moeders.. Is toch anders.

Edit: 1Boefje: Maar dat ligt niet persé aan het gezin, imo ligt dat aan de instelling van die ouders. Kan ik er vanuit gaan dat dit jouw situatie was? Dan hoef jij toch niet in je ouders voetsporen te treden?

**Geplaatst**: 05-07-10 09:31

Geplaatst: 05-07-10 09:31

Ik ken het.. ik ben zelf ook enigskind en vroeger was ik daar óf heel blij mee óf juist helemaal niet.. Het probleem 'ik heb niemand om mee te spelen' is heel bekend. Vroeger riep ik dat dagelijks. Dus ging ik vaak met mijn moeder met de barbies spelen.. maar die was vaak moe na het werk dus die had ook geen zin.. Dat soort momenten voelde ik me best wel alleen. Maar, als ik dan van de kinderen op school hoorde dat ze alles moesten delen met hun broertjes en/of zusjes, was ik toch wel blij dat ik helemaal niks hoefde te delen..

Later (ben nu pas 16..

) wil ik geen kinderen, maar als het me toch overkomt dan liever 1. Vind ik verder prima.

**Geplaatst**: 05-07-10 09:32

Geplaatst: 05-07-10 09:32

superpony schreef:
@zonnetje, ik begrijp je even niet zo goed. Mijn broer is zwaar gehandicapt en ik zal idd ook nooit nichtjes of neefjes krijgen. Maar ik heb wel ''echt'' een broer voor mijn gevoel. Ik mis alleen wel het hebben van een broer of zus waar ik echt iets mee kan bespreken of ondernemen en delen. Ik kan communiceren met mijn broer etc, maar e zijn grenzen.
Ik zie in mijn fam hoe leuk het is om met z'n 4en te zijn en heb dat ook vroeger wel bij vriendinnetjes thuis gezien.

Of je gezin nou wel of niet leuk is, je ziet wel wat een broer of zus is en daar kan je gewoon naar verlangen om ook zo een speciale band te hebben. Dat het tegenvalt in real life oke, maar je verlangen kan wel zo zijn.

Ik heb wel een echte broer ja maar ik kan met hem geen dingen bespreken.

Ze schreef heerlijk uit eten en met alle broers en zussen thuis. Nou met mijn broer is dat niet op de gezeligheid wat ze bedoelt en ik krijg vast geen schoonzus en nichtjes/neefjes. DUs dat gezellige van groot gezin HOEFT er niet te zijn als je broers zussen hebt.

Daarbij schreef ze dat wij geen broer/zus relatie herkennen maar zij als enigs kind wel en weet dat ze het mist... Rare opmerking, want als ze het zelf had herkende ze het ook niet?

Ik denk dus indd dat het een gevalletje van het gras is groener bij de buren. Mijn leven zou in de toekomst makkelijker zijn geweest als ik enigs kind was, want bepaalde dingen krijg ik neit maar wel een stuk 'last' gezien geestelijke zorg voor als mijn ouders wegvallen tov broer en ik daar ook nog de 'zorg' voor krijg. Ik zou bijv niet zomaar naar de andere kant vd wereld kunnen/willen verhuizen ivm de thuissituatie, als enigs kind had dat in mijn geval dan wel gekunnen.

Ik wenste vaak dat ik een 'normale' broer/zus had of enigst kind, dat is dus ook gevalletje gras is groener bij de buren.

Laatst bijgewerkt door Zonnetje81 op 05-07-10 09:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-07-10 09:33

Re: Bewust 1 kind

Geplaatst: 05-07-10 09:33

Ts... je moet t helemaal zelf weten, je hoeft je mening niet te verantwoorden vind ik. Wat ik wel raar vind, is dat jullie een dochter hebben, terwijl je man helemaal geen kinderen wilde??

**Geplaatst**: 05-07-10 09:33

Geplaatst: 05-07-10 09:33

Mijn ouders zijn ruim 10 jaar bezig geweest om mij te krijgen. Meerdere miskramen gehad en toen na zo lang wachten was ik daar eindelijk! (Mijn ouders hebben werkelijk alles geprobeerd, IVF etc. Ik kom uit een potje dmv inseminatie :Y)

geniaal hoe mn ouders dat vertellen trouwens 'daar gingen we dan weer met ons potje naar het ziekenhuis, potje in mn boezem om het warm te houden xD ') Mijn ouders hadden daarna geen zin meer in die medische molen, het dagelijkse hormonen spuiten e.d. dat ze zoiets haden van gebeurd het dan gebeurd het, zo niet dan maakt het ook niets meer uit.
Ik ben nooit overmatig verwend en mijn ouders vinden het nog altijd jammer dat ze geen tweede kindje gekregen hebben.

Zelf wil ik vroeg aan kinderen beginnen omdat ik wellicht dezelfde moeilijkheden krijg als mijn moeder. Wel hoop ik 2 kindjes te kunnen krijgen

**Geplaatst**: 05-07-10 09:36

Geplaatst: 05-07-10 09:36

tja, voor allebei is wat te zeggen, ik oordeel niet maar kan alleen uit eigen ervaring spreken.

Ik heb een jonger zusje, ze is 4 jaar jonger, en door het best grote leeftijdsverschil hebben we in onze jeugd toch best veel ruzie gemaakt. Nu ben ik heel blij dat ik een zus heb. alleen is ook maar alleen. toen onze moeder vorig jaar ziek werd hebben we veel steun aan elkaar gehad.

mijn man is enig kind. (wat daar de reden voor is weet ik niet). Hij heeft op zich geen last daarvan, maar staat wel overal alleen voor als er iets met zijn ouders is (ik ben er natuurlijk wel, maar toch.) erftechnies is het natuurlijk wel makkelijker, maar verder heeft hij het denk ik toch wel gemist. qua gedrag merk ik er niet veel van, behalve dat hij best egoïstisch kan zijn, denkt eerst aan zichzelf en dan aan het gezin, maar dat kan ook wel man-eigen zijn

hij is vroeger denk ik ook wel erg in de watten gelegd door zijn moeder, dat heeft wel even moeite gekost om wat te heropvoeden..

zelf heb ik er voor gekozen om 2 kinderen te krijgen met minder dan 2 jaar leeftijdsverschil. (van mij had er ook nog wel een 3e mogen komen, maar daarin respecteer ik de wens van manlief). Mijn dochters kunnen het goed samen vinden, spelen veel samen, maar hebben ook hun eigen leventje en vriendinnen. *(en uiteraard maken ze ook wel eens ruzie).

Laatst bijgewerkt door juval op 05-07-10 09:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-07-10 09:36

Geplaatst: 05-07-10 09:36

Zonnetje1: Lees dat bericht van mij even opnieuw, want aan je laatste reactie merk ik dat je sommige dingen een beetje anders hebt opgevat dan dat ik het bedoelde...

Laatst bijgewerkt door Yv_ op 05-07-10 09:36, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-07-10 09:36

Geplaatst: 05-07-10 09:36

Suuskipje schreef:
Mijn ouders zijn ruim 10 jaar bezig geweest om mij te krijgen. Meerdere miskramen gehad en toen na zo lang wachten was ik daar eindelijk! (Mijn ouders hebben werkelijk alles geprobeerd, IVF etc. Ik kom uit een potje dmv inseminatie geniaal hoe mn ouders dat vertellen trouwens 'daar gingen we dan weer met ons potje naar het ziekenhuis, potje in mn boezem om het warm te houden xD ') Mijn ouders hadden daarna geen zin meer in die medische molen, het dagelijkse hormonen spuiten e.d. dat ze zoiets haden van gebeurd het dan gebeurd het, zo niet dan maakt het ook niets meer uit.
Ik ben nooit overmatig verwend en mijn ouders vinden het nog altijd jammer dat ze geen tweede kindje gekregen hebben.

Zelf wil ik vroeg aan kinderen beginnen omdat ik wellicht dezelfde moeilijkheden krijg als mijn moeder. Wel hoop ik 2 kindjes te kunnen krijgen

Maar ik neem aan dat jij 2 kinderen wilt voor jezelf omdat jij daar gelukkig van denkt te worden?
En niet omdat de buurman vindt dat dat moet of omdat je opa zegt dat het slecht is er 1 te nemen ofwel omdat de maatschappij het afkeurt om er 1 te hebben?