Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-03-10 15:46

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst: 16-03-10 15:46

@ Kiwiko, wij hebben het laten gaan puur omdat we al genoeg aan ons hoofd hadden, al was een schadeclaim of weet ik veel wat echt wel op z'n plaats geweest.

**Geplaatst**: 16-03-10 15:53

Geplaatst: 16-03-10 15:53

Jups, begon meteen al bij mijn geboorte. Mijn moeder had enorm veel pijn toen de weeën begonnen.
De artsen vonden dat mijn vader maar naar huis moest. Gelukkig heeft ie dat niet meer gedaan anders was ik hier nu niet meer. Mijn moeder krijste het uit terwijl mijn vader op de gang zusters hoorden zeggen ach, laat haar maar want dit word een hele zware bevalling. Op een gegeven moment voelde mijn moeder er wat uitkomen en toen mijn vader keek bleek dit mijn rechterbeen te zijn...Helemaal blauw.
Ik ben in stuitliggen met de navelstreng om mijn nek geboren. Dood was ik bij mijn geboorte. Door reannimatie en wisselbaden ben ik er toch boven op gekomen.
De artsen wisten dat er iets niet klopte en lieten het zijn gang dus maar gaan. Was ik met een keizersnede geboren was er niks aan de hand geweest. Vreemd he? dat mijn geboorte papieren verdwenen zijn? Door dit voorval is door een hersenbloeding t.g.v zuurstof tekort mijn kleine hersenen beschadigt. Mijn fijne motoriek is hierdoor gestoord. Ach, ik weet niet beter

**Geplaatst**: 16-03-10 15:55

Geplaatst: 16-03-10 15:55

Mijn schoonvader helaas.

Had een jaar of 16 geleden een hernia en werd daaraan geopereerd... De chirurg heeft een enorme fout gemaakt (wat weet ik niet precies is me wel uitgelegd maar snapte er bar weinig van :Y)

) en sinds ligt mijn schoonvader op bed, hij kan niet lang zijn bed uit ligt 24/7 aan de morfine en heeft veel andere pijntjes eraan. Ze weten niet hoe oud hij gaat worden hiermee, maar ik hoop dat hij nog lang bij ons is.

Mijn vriend en ik willen over een aantal jaar trouwen en we hopen dat hij er dan bij kan zijn

**Geplaatst**: 16-03-10 15:57

Geplaatst: 16-03-10 15:57

KiWiKo schreef:
een vraagje............. hebben jullie werk gemaakt van deze missers......... of heb jehet maar laten gaan?

hebben jullie melding gemaakt bij de Inspectie van Volksgezondheid?

Mijn oma heeft ze dus aangeklaagd en uiteindelijk is het gelukt.
Ze heeft een beste schadevergoeding gehad, diegenen die de nieuwsgierige persoon in zich niet kunnen bedwingen, mogen PB'en hoor.

Maar dat bedrag hadden we graag teruggegeven als mijn opa daarmee weer had kunnen lopen. Hij hield van klussen en dat soort dingen, dat was in één klap weg.

**Geplaatst**: 16-03-10 16:00

Geplaatst: 16-03-10 16:00

Tja, dat had mijn oma ook,.. lopen kon ze toch niet meer.

En wat moet je met het geld in het verzorgingstehuis ?

Laatst bijgewerkt door kavama op 16-03-10 16:00, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-03-10 16:00

Geplaatst: 16-03-10 16:00

Dit soort stomme fouten gaan pas niet meer voorkomen als de beslisser in deze (arts of ziekenhuis) hun huiswerk doen, en goed luisteren en voelen en daardoor juiste diagnoses stellen.....

daarom ALTIJD melding maken bij de Inspectie........ kan ook jaahaaaren na dato nog hoor

**Geplaatst**: 16-03-10 16:03

Geplaatst: 16-03-10 16:03

Tsja, ik zeg niet dat mn opa en oma er veel aan hebben gehad. Wij hebben geopperd een soort pausmobiel te kopen voor mijn opa, zodat ze zelf nog lekker mobiel waren en de vrijheid hadden.
Maar zo eigenwijs waren ze ook wel weer, dat was voor schut...

**Geplaatst**: 16-03-10 16:18

Geplaatst: 16-03-10 16:18

Toen ik 10 was ben ik op vakantie in NL aangevallen door een hond resultaat; een flinke winkelhaak in m'n been waar de huid los gescheurd was. Dus met ambulance naar het ziekenhuis in Goes en toen hebben ze daar de winkelhaak dicht gehecht wat dus eigenlijk helemaal niet mag met bijtwonden ivm de bacteriën.

Na 3 dagen moest ik terug naar het ziekenhuis waar bleek dat de flap huid al aan het rotten en afsterven was

Dus meteen naar eigen ziekenhuis in Nijmegen gereden. Daar heb ik over de rest van de zomervakantie 9 operatie's aan m'n been gehad om het rotte vlees telkens weg te snijden en een huidtransplantatie gehad om de wond te kunnen dichten. Waar ik ook 2 grote littekens van heb overgehouden.

Maar als ze de wond niet helemaal dicht gehecht in eerste instantie had dit allemaal nooit nodig geweest. Er is melding van gemaakt maar zou m'n vader eens moeten vragen of daar eigenlijk ooit iets mee gedaan is.

**Geplaatst**: 16-03-10 16:22

Geplaatst: 16-03-10 16:22

November 2008 consult huisarts zweepslag in mijn kuit.
December 2008 ziekenhuis in met een longembolie.
De zweepslag bleek dus geen zweepslag te zijn maar een bloed propje die zijn eindstation gevonden had in mijn long.OK prima kan gebeuren dat de huisarts verkeerd gedacht had(heeft netjes haar excuus gebracht).Vrijdagnacht in het ziekenhuis dus bevestigd.Mocht naar huis en zaterdag terug voor een scan.
Ipv van de maandag.Kwam mooi uit.Tot dat ze me vergeten waren om diagnose te brengen.Heb bijna 3 uur daar gezeten.Meerdere keren wezen vragen maar er was zogenaamd nog niks binnen.Laatste keer hebben ze maar toegegeven dat ze me vergeten waren.

Mocht een kamertje in en de arts zegt doodleuk van je weet wat je hebt(tja nog niet bevestigd) dit krijg je als medicijnen en ik mocht naar huis.

Allemaal meevallers als je de verhalen leest hier maar als je zoekt onder hoe te handelen enzo dan komt er vrij wel als eerste naar boven dat als je een longembolie de eerste 24 uur plat moet...Uhm was dus niet het geval.Was al een halve dag op de been omdat ze me vergeten waren.

**Geplaatst**: 16-03-10 16:29

Geplaatst: 16-03-10 16:29

Mijn opa had erg veel last van zijn buik en schreeuwde het 's avonds uit. Bij de dokter werdt er verteld dat het een buikgriep was als het na een paar dagen niet over was moest hij maar terug komen. Een week later gaat mijn opa er weer heen, nee het is galstenen (weet niet zeker volgens mij heet het zo) in zijn blaas. Daar heeft hij medicijnen voor gekregen. 2 weken later heeft mijn opa zo ontzettend pijn dat hij 112 heeft gebelt. In het ziekenhuis aangekomen zou het allemaal wel meevallen volgens de dokter. Gelukkig was er een leerling mee aan het kijken, en komt met de optie dat het kanker zou kunnen zijn. 4 dagen later was mijn opa overleden aan kanker ...

Ook had ik een broertje, hij was erg ziek en lag toen hij 2 jaar oud was in het ziekenhuis. Hij kreeg medicijnen en daarmee zou het moeten kunnen redden, hij was in ieder geval niet in levensgevaar. Jammer genoeg vergiste de arts zich die de medicijnen kreeg en kreeg mijn broertje verkeerd medicijnen waardoor hij is overleden.

Het ergste is nog dat de arts van mijn broertje er nog steeds werkt..

**Geplaatst**: 16-03-10 16:30

Geplaatst: 16-03-10 16:30

Mijn oma moest voor een onderzoek naar het ziekenhuis, waarbij ze een roesje kreeg. Toen mijn ouders thuis kwamen van het ziekenhuis, kregen we een belletje dat oma over bed geklommen was(20 min geleden lag ze nog in een diepe slaap)..
Ze had een flinke val gemaakt en met haar hoofd op een ijzeren stang.

Later bleek dat het hekje niet omhoog was gedaan door de verpleegkundige.
Een week later was ze overleden...

Wij hebben er wel werk van gemaakt, maar ze bleven ontkennen. Terwijl eerst de verpleegkundige die haar gevonden had vertelde dat het hekje omlaag was.

**Geplaatst**: 16-03-10 16:31

Geplaatst: 16-03-10 16:31

Wat een verhalen hier zeg... Heftig.

Ik heb zelf ook iets meegemaakt, hoewel ik toen nog zo jong was dat ik daar niks meer van weet.

Toen ik 2,5 was is er TBC bij mij geconstateerd. Mijn moeder had daarvoor al het gevoel dat er is niet goed was, omdat ik vaak en snel ziek was. De huisarts was echter van mening dat zij overbezorgd was en zich aanstelde.

Toen mijn opa en oma een keer meegingen naar de crèche (het was Sinterklaas geloof ik) ontdekte mijn oma aan de linkerkant van mijn nek een enorme bult. Zij heeft mijn moeder toen aangeraden naar het ziekenhuis te gaan. Daar bleek dus dat ik flinke TBC had. Daardoor was mijn lymfeklier gaan ontsteken. Hier ben ik aan geopereerd, maar heb er nog steeds een litteken van.

Tot zover een overbezorgde moeder....

**Geplaatst**: 16-03-10 16:32

Geplaatst: 16-03-10 16:32

loontje schreef:
November 2008 consult huisarts zweepslag in mijn kuit.
December 2008 ziekenhuis in met een longembolie.
De zweepslag bleek dus geen zweepslag te zijn maar een bloed propje die zijn eindstation gevonden had in mijn long.OK prima kan gebeuren dat de huisarts verkeerd gedacht had(heeft netjes haar excuus gebracht).Vrijdagnacht in het ziekenhuis dus bevestigd.Mocht naar huis en zaterdag terug voor een scan.
Ipv van de maandag.Kwam mooi uit.Tot dat ze me vergeten waren om diagnose te brengen.Heb bijna 3 uur daar gezeten.Meerdere keren wezen vragen maar er was zogenaamd nog niks binnen.Laatste keer hebben ze maar toegegeven dat ze me vergeten waren.

Mocht een kamertje in en de arts zegt doodleuk van je weet wat je hebt(tja nog niet bevestigd) dit krijg je als medicijnen en ik mocht naar huis.

Allemaal meevallers als je de verhalen leest hier maar als je zoekt onder hoe te handelen enzo dan komt er vrij wel als eerste naar boven dat als je een longembolie de eerste 24 uur plat moet...Uhm was dus niet het geval.Was al een halve dag op de been omdat ze me vergeten waren.

een collega van mij is daaraan overleden........... inderdaad...... in eerste instantie zweepslag in de kuit...... maar bleek dus een bloedprop te zijn, en hij is 3 weken later overleden aan een hartinfarct......

**Geplaatst**: 16-03-10 16:32

Geplaatst: 16-03-10 16:32

Wat een verhalen zeg, mijn mond valt er gewoon van open. Dat moet toch eigenlijk niet kunnen! :oo

**Geplaatst**: 16-03-10 16:33

Geplaatst: 16-03-10 16:33

Mijn oma had klachten en de weekendarts dacht dat het haar hart was, dus die spuit iets in zodat het bloed sneller gaar pompen.Bleek ze herseninfarct te hebben, ze heeft het ook niet overleefd.

**Geplaatst**: 16-03-10 16:34

Geplaatst: 16-03-10 16:34

Die vijl in mijn kies deed op zich geen pijn, wel was de kies nog steeds vaak ontstoken. Vandaar verder onderzoek. En dan ben je wel stom verbaasd dat er nog een vijl in zit! Best grappig om in je eigen kies dat te zien, iets minder dat de kies gelijk verwijderd moest worden. Ook baal ik van de behandelingen die helemaal niet uitgevoerd hadden moeten worden. Ik heb zo'n slordige 1000 euro voor een kies betaald die er toch gelijk uit had gemoeten.

Oja nog wat medische missers.

Moeder belt met dokterswacht omdat ze een stukje cement in haar oog had gekregen. Advies van de assistent was goed spoelen en die maandag maar naar haar eigen huisarts mocht ze nog wat pijn hebben (was toen vrijdagavond). De volgende dag toch maar met spoed naar het ziekenhuis gegaan, ze bleek door het spoelen een hoornvliesbeschadiging te hebben.

Mijn moeder kreeg ik in het ziekenhuis te horen dat ze ongeneeslijke longkanker had. En dan ga je naar huis en krijg je twee weken later te horen dat dit toch niet het geval was....

Opa had volgens de huisarts een hardnekkige longontsteking en werd zo ook behandeld. Bleek die man longkanker te hebben in vergevorderd stadium.

Bijna hetzelfde verhaal als Arlettee. Andere opa kreeg een nieuwe heup. Verpleging was hekje vergeten. Arme opa rolt uit bed en breekt zo opnieuw zijn nieuwe heup van een paar uur oud.

Minderjarige krijgt op renstal waar ik ook reed een ernstig ongeluk. Hoogstwaarschijnlijk heup gebroken. Vandaar gelijk naar de EHBO gereden. Die waren niet van plan om haar te behandelen. Want moest eerst onderzocht worden door huisarts. Na flink wat stennis toch naar binnen kunnen gaan.

**Geplaatst**: 16-03-10 16:39

Geplaatst: 16-03-10 16:39

ik blijf zeggen melding maken........... ook al is het zoveel jaren na dato........ DOEN!!

Je hebt er misschien persoonlijk niks aan, maar als je geen melding maakt weten de instanties ook niet dat dit gespeeld heeft

http://www.meldpuntmedischefout.nl/

**Geplaatst**: 16-03-10 16:41

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst: 16-03-10 16:41

Ik hoorde weleens dat iemand de verkeerde diagnose kreeg.
Niet heel erg, zou je denken.
Wel dat er tegen hem gezegd werd dat hij hooguit een maand had, en tegen degene waarvoor dat bedoeld was gezegd dat hij genezen was...

**Geplaatst**: 16-03-10 16:47

Geplaatst: 16-03-10 16:47

Mijn oma. Ze klaagde over pijn in haar heup maar de artsen en zusters vonden dat ze zeurde. Tot mijn moeder een zuster confronteerde met haar gedrag tegenover mijn oma en dat ze anders kon rekenen op een zware klacht als er niks werd gedaan. Bleek dat ze twee weken met een gebroken heup in het ziekenhuis had gelegen.

**Geplaatst**: 16-03-10 16:53

Geplaatst: 16-03-10 16:53

kaatje89 schreef:
Mijn oom had veel pijn op z'n borst en heeft de doktersdienst gebeld.. Hij moest maar een paracetamolletje extra nemen.. Die nacht is ie wel overleden..

.

herkenbaar

Mijn moeder was op een zondagavond goed benauwd,moeite met ademhalen.
Kwam de dienstdoende HA, neem maar een paracetamolletje mevrouw dan voelt u zich morgenochtend vast beter.

Helaas niet want ook zij overleed `s nachts, weliswaar vredig in haar slaap maar zo onnodig..

**Geplaatst**: 16-03-10 16:53

Geplaatst: 16-03-10 16:53

Niet bij mezelf maar bij me vader. Door de chirurg is mijn vader nu bijna helemaal doof. Ook bij mijn opa, die niet meer normaal kan lopen door een misser.

**Geplaatst**: 16-03-10 16:55

Geplaatst: 16-03-10 16:55

In mijn geval was het in het buitenland.... Daar kan ik in NL niets mee.

**Geplaatst**: 16-03-10 16:56

Geplaatst: 16-03-10 16:56

Idd Kiwiko die verhalen hoor je ook.Besef me ook wel dat ik geluk heb gehad.
Ik weet nog wel dat in die maanden er na hier op bokt ook een verhaal heeft gestaan van een vrouwtje.Net 3 weken moeder en is gestorven er aan.
Zulke dingen doen me beseffen dat ik in mijn handjes mag klappen.

**Geplaatst**: 16-03-10 16:57

Geplaatst: 16-03-10 16:57

Ik persoonlijk vind dat het huisartsen niet eens kwalijk kan nemen........... de werkdruk is enorm hoog!!!

Vroegah, kende de huisarts zijn pappenheimers......... toen wist hij dat mevrouw X bij een gestote grote teen kwam en mevrouw Y pas als ze half dood ging........

Nu moet een huisarts zo gruwelijk veel patienten hebben, dat die dat niet meer weet.........

ik meen gelezen te hebben dat een aankomende huisarts in dit topic gepost heeft......... en dan kan ik alleen maar zeggen....... leer je pappenheimers kennen! slechts dan kan je een goede diagnose stellen........

**Geplaatst**: 16-03-10 17:00

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst: 16-03-10 17:00

Ik moet zeggen: mijn ervaringen hebben me wel geleerd naar mijn eigen lijf te luisteren en goed naar dat stemmetje van binnen te luisteren.
Je kent je eigen lijf het beste, en als je er geen vertrouwen in hebt, moet je in actie komen.
Ik heb een hekel een mega-assertieve mensen die zelf denken alles beter te weten en voor een gestoten teen bij wijze van spreken een volledige bodyscan eisen, maar soms moet je daar wél op staan..... Voor je eigen gezondheid.
In dit topic staat het al vol met ervaringen van mensen die nog hadden geleefd als ze assertiever en brutaler waren geweest... vervelend, maar waar.