Ik ben weer thuis. 
En ik ben geweldig blij!
De diagnose die het ziekenhuis had gesteld was niet helemaal juist, ik heb er maar een 'zusje' van. 
En dat betekend dat de kans maar klein is dat mijn kind het overneemt! 
Ik en mijn ouders zijn het meteen gaan vieren in een restaurant. 
Helaas word het weghalen wel moeilijk. Omdat het onder mijn oksel zit.
Als ze het namenlijk helemaal weg zouden halen word het een litteken, en een litteken gaat krimpen.
en dan kan dat het zo zijn dat ik mijn arm dat niet helemaal meer in de lucht kan steken omdat het litteken de huid dan te strak trekt.
Ik heb nu de opdracht gekregen om een héle goede (en perfectionistische) chirurg te zoeken. Dat gaat er waarschijnlijk een in het buitenland worden volgens de professor. Maar daar hebben wij geen problemen mee. Zolang het maar goed gebeurd. 
Ook hebben ze foto's gemaakt voor in mijn dossier. Dat was wel erg moeilijk.
Het was echt een fotostudie met doek,softboxen en alles. En daar moest ik dus met een naakt bovenlichaam gaan staan.
Ik vond het heel erg eng.. maar ik heb gevraagd of ik de foto's eens mocht bekijken en eigenlijk voelde ik mezelf super trots dat ik er gewoon zo stond. 
Ik ben in ieder geval heel erg blij, en nu begint de zoektocht naar een hele goede plastisch chirurg. 
Jullie allemaal heel erg bedankt voor het duimen! Het heeft zeker geholpen.