He gets meis, wat een vervelende situatie.
Ik probeer je post goed te begrijpen en hoop dan ook dat ik het goed begrepen heb?
Jullie waren het er vroeger over eens dat abortus geen optie was..maar nu je zus zwanger bleek te zijn, is zij daar toch heel anders over gaan denken en dat zit je best wel dwars?
Kan me voorstellen dat als iemand altijd heel steevast bij haar visie bleef op abortussen en dan wel een abortus laat doen, je het er moeilijk mee hebt.
Je hebt het over
'ze' waren nog erg klein, bedoel je daarmee dat je zus zwanger was van een tweeling? Als het om een tweeling ging, kon de abortus niet op deze manier uitgevoerd worden begrijp ik eerder uit je verhaal? Dus dan klopt er idd iets niet aan het verhaal van je zus?
Weet je, ik kan me ook voorstellen dat het vreselijk moeilijk voor je zus is..gok zomaar dat zij het er met haar man uitgebreid over heeft gehad, ze hebben al 3 kindjes en dat kost enorm veel energie en toewijding, altijd, ook als je moe bent..als je dan nog een kindje krijgt, dan wordt het leven nóg drukker..mss waren ze wel heel blij met het leven zoals het nu is en waren ze bang dat ze het 4e (en/of 5e kindje) niet hetgeen konden geven wat dat kindje(s) nodig hebben om tot volwassen mensen uit te groeien..
Abortus is altijd een gevoelig onderwerp, maar soms, soms is het gewoon beter om dat toch te doen, mss wegens bovenstaande redenen?
Het is verdrietig dat ze je buitensluit, maar reken maar dat ze met haar eigen verdriet zit, of ze nou die abortus heeft laten doen of niet..dat heeft tijd nodig en mss schaamt zij zich wel, omdat er vroeger in jullie gezin een abortus not done was en het nu wel zelf gedaan heeft?
Stuur haar desnoods een lief kaartje en wens haar daarin sterkte en dat je deur openstaat zodra ze wilt praten erover..zoiets?
Succes ermee..je zus komt er vanzelf wel mee...
Twee vriendinnen van me hebben ook een abortus laten uitvoeren, slikten beide de pil en konden onmogelijk voor een kindje zorgen, hoe graag zij dit ook wilden, de situatie was er gewoon niet naar en die viel ook niet te creeeren op dat moment..de ene vriendin kon er niet over praten, deed of het nooit bestaan heeft, nu paar jaar later zit ze er erg mee, komt het er pas uit...andere vriendin ben ik mee geweest, heeft van begin af aan gerouwt en gehuild, afscheid genomen van het kindje..
Ieder verwerkt zoiets op een andere manier, daarom vertel ik je dit
Geplaatst: 23-11-09 15:10 
Dan is de keus om het op een openbaar forum te zetten nou niet echt eentje die mij het meest fantastisch lijkt. Waar of niet? 
. Maar ik kan me (juist) best voorstellen dat je als ouder niet meer wilt gaan werken. Immers heb je dan echt iets om voor thuis de blijven, als je begrijpt wat ik bedoel. 
