Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-11-09 17:26

Geplaatst: 26-11-09 17:26

Onder jong volwassenen staat Seroxat/paroxetine ook bekend om zijn vergrote kans op suicidaal gedrag.

Ik heb het zelf een jaar geslikt. Van mijn 17e tot mijn 18e in een periode toen er nog zeer weinig over de gevolgen bekend was bij het gebruik door jong volwassenen/kinderen. Ik heb zowat iedere bijwerking gehad die in de bijsluiter staat en nog meer dan dat. Ik ben zelf zowat een heel jaar kwijt uit mijn geheugen door het gebruik van dat middel. Waar ik vooral last van had: ik had 16 uur slaap op een dag nodig zo niet dan viel ik flauw, ik had ontzettende dorst en gaf ik daar geen gehoor aan viel ik ook flauw (de eerste drie weken kwam ik gemakkelijk aan 10 liter drinken per dag!), vergeetachtigheid (voornamelijk korte termijn geheugen), rusteloosheid (ik wiebelde vaak), ik kon me totaal niet inleven in anderen terwijl ik dat juist in het echt wel kan, lichamelijk was ik een wrak (kon geen uur paardrijden want ik viel er anders echt af van vermoeidheid), keek iemand me aan op een manier dat mij niet aanstond werd ik gigantisch boos (zo ben ik in het echt dus niet), ik had een reactievermogen van 0,0 en ik was eigelijk altijd 'afwezig.'

Ik kan me voorstellen dat iemand dit op dat moment ziet als een oplossing, maar ik ben er zelf dus achter gekomen dat het voor mij geen oplossing is. Het heeft er voor mij alleen nog maar meer voor gezorgd dat de put dieper werd. Ik hoef het dus nooit nooit meer en ik moet ook zeggen toen ik stage liep in mijn opleiding apothekers assistente, dat ik er moeite mee had om mensen het middel mee te geven.

**Geplaatst**: 26-11-09 18:20

Geplaatst: 26-11-09 18:20

pubelia schreef:
Ja mogelijk dat bij jou het heeft gewerkt. Maar je kan niet iedereen met jou vergelijken helaas, ieder mens is anders. En er zijn ook echt mensen die het stofje daardoor niet aan maken...

Ik dacht al dat mensen dat zouden gaan antwoorden, zoals er in mijn bericht ook staat, als niks anders helpt zit er niet veel anders op.
Maar er zijn ook echt veel mensen die er wel bovenop kunnen komen zonder medicijnen, alleen bij paniekstoornissen en echt zware depressies gaat het met medicijnen vaak sneller (als ondersteuning) maar zonder is het niet onmogelijk.
Waarbij ik dus NIET zeg dat iedereen dat dan maar gelijk moet kunnen. Ik zeg alleen dat ik het zonde vind als mensen gelijk naar zon zwaar medicijn grijpen als er alternatieven zijn die echt de moeite van het proberen waard zijn. En ik geef toe dat ik ook zoiemand was, ik wil gewoon niet dat mensen dezelfde fout maken.

Ik ken al jullie situaties niet dus of je je hierdoor aangesproken moet voelen of niet moet je zelf weten.

**Geplaatst**: 27-11-09 14:10

Geplaatst: 27-11-09 14:10

@lepeltje:

Een milde depressie zou ik ook niet snel meteen met medicatie te lijf gaan. Mild = mild. Het lijden is dan te overzien en niet gevaarlijk.

Echter als iemand een ernstige depressie (zoals ik) heeft zal iemand eerst 'stabiel' gemaakt moeten worden met medicatie zodat ze daarna weer sterk genoeg is om überhaupt aan therapie/bezigheden te beginnen.

Ik ben uiteindelijk opgenomen in een crisiscentrum omdat ik heel ver heen was en echt ondraaglijk lijdde...zo erg dat ik het leven niet meer aan kon.
Ben toen op de Paroxetine gezet en na 4 weken heb ik weer een eerste glimlach op mijn gezicht gekregen. Na 8 weken heb ik voor het eerst weer genoten van een hertje dat ik zag...

En toen ik weer wat sterker was ben ik aan intensieve therapie begonnen (4 maanden, 5 dagen per week) en ben activiteiten gaan oppakken (weer gaan rijden, vriendinnen weer opzoeken, weer naar de buitenwereld).

Ik word er soms gewoon heel boos van als mensen zo snel kunnen zeggen dat AD troep is en dat men dat niet moet nemen, en gewoon moeten praten en in therapie moeten.

De pijn van reuma is alleen met medicatie te verhelpen.
De pijn van een ernstige depressie is (soms) ook alleen met medicatie te verhelpen.

Toen ik bij de psychiater kwam toen ik zo ver heen was zei hij: "Meteen aan de AD, voordat het uit de hand loopt".

En wat ben ik blij dat ik deze medicatie heb, dat het bestaat...anders was ik misschien net als mijn oma niet meer op aarde.
Zij had die mogelijkheid niet, om AD voorgeschreven te krijgen...en zij is er niet meer...heeft de enige mogelijkheid die zij dacht te hebben gepakt om van de pijn af te komen.

**Geplaatst**: 27-11-09 14:35

Geplaatst: 27-11-09 14:35

Oke, maar dan zijn we het dus gewoon eens hoor.

Zoals ik al zei, het moet natuurlijk niet gevaarlijk worden..

(of echt ondraaglijk, for that matter, maar das een beetje hetzelfde)

Wat naar van je oma.. :(:)