Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-10-09 22:41

Geplaatst: 02-10-09 22:41

Ik denk en hoop het ook Donja. goed idee van je!!!

Ik ga ook!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-09 22:42

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-09 22:42

Fidele schreef:
Donja je hebt gelijk, ik zal het niet meer doen

Ehhhhh ik draag bijna altijd zwart, maar ben toch niet depri!!!

Het is een indicatie voor mij, snapje

Ik heb helemaal niks tegen mensen die alleen maar zwart dragen en ze zijn ook niet allemaal depri, volgensmij juist niet

Maar het was in mijn geval

**Geplaatst**: 02-10-09 22:42

Geplaatst: 02-10-09 22:42

slaap lekker donja!

ik draag eigenlijk ook altijd zwart

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-09 22:43

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-09 22:43

Lara:

Nee, ik heb dit helemaal niet. Mag ik vragen hoe jou niet Borderline ouder hiermee omgaat?

**Geplaatst**: 02-10-09 22:44

Geplaatst: 02-10-09 22:44

priscilla schreef:
Fidele schreef:
Je denkt als ouder overal over na, maar van je kinderen krijg je weinig los, zij zitten er middenin en weten niet beter, maar het klopt wel dat zij vaak een excuus voor mijn gedrag te horen krijgen. Bijv doe eens rustig want mama is moe, dat mama is moe horen ze heeeel vaak. En dat ik bij het minste of geringste kan ontploffen klopt ook! Zie je, ik leer nu al van jullie.

Het zou mooi zijn als ik door jullie verhalen te lezen wat bewuster wordt van mijn gedrag en daardoor mijn kinderen wat minder schade toe breng ( beetje zwaar op de hand )

Ook ik ben een ouder met bps.. en lees mee.. Vind het fijn om eens met kinderen te praten die een ouder hebben met bps.. Van mijn eigen meiden hoor ik niet zoveel omdat ze niet anders gewent zijn helaas.. Ook ik moet vaak zeggen ben moe let niet op mij! En zeker na een ontploffing voel ik me schuldig en wil slapen!

Ik heb ze allebei "jippie" -O-

Mams heeft borderline, paps heeft een bps. Ik heb waarschijnlijk beide... (bps zowiezo).

Mijn paps zit nu in een manie, heeft van de week even een snorscooter gekocht, terwijl hij met het wandelen zo voor een auto zou kunnen lopen als je niet oplet. 2 maanden geleden was hij nog zo depressief dat hij niet eens meer kon lopen (hij zit dus ook op een kliniek).

**Geplaatst**: 02-10-09 22:44

Geplaatst: 02-10-09 22:44

xDonja schreef:
Fidele schreef:
Donja je hebt gelijk, ik zal het niet meer doen

Ehhhhh ik draag bijna altijd zwart, maar ben toch niet depri!!!

Het is een indicatie voor mij, snapje Ik heb helemaal niks tegen mensen die alleen maar zwart dragen en ze zijn ook niet allemaal depri, volgensmij juist niet

Maar het was in mijn geval

Zie je, je verdedigd jezelf, hoeft niet!!! Ik had het ook anders kunnen schrijven pfffffff..............

**Geplaatst**: 02-10-09 22:45

Geplaatst: 02-10-09 22:45

xDonja schreef:
Lara:

Nee, ik heb dit helemaal niet. Mag ik vragen hoe jou niet Borderline ouder hiermee omgaat?

Nou die zit in een kliniek, vorig jaar is dat even goed fout gegaan. Ze wonen overigens niet samen.
Leuke is, ze hebben elkaar ontmoet in een kliniek...

Ik ben op 17 jarige leeftijd uit huis gegaan, omdat het niet anders kon.

Maar het heeft ook leuke kanten, nu is mijn vader manisch, en dan krijg ik veel cadootjes en kun je leuk met hem praten.

**Geplaatst**: 02-10-09 22:46

Geplaatst: 02-10-09 22:46

Equidea schreef:
Is het bij jullie borderline ouder ook zo dat er gechanteerd en gedreigd word om maar binnen die eigen waarheid te blijven?
En je hierdoor ook nog eens een schuldgevoel aangepraat krijgt?

even een voorbeeld;
Stel dat de borderline ouder vind dat jij de suikerklontjes moet stapelen, reden maakt niet uit. En jij vind dit teveel werk.
Waarop de borderline ouder zegt, dan krijg je ook geen suiker in je thee.
Hierop volgt dan meestal ruzie...
Waarop de borderline ouder zegt, dan drink ik wel helemaal niet meer en dan ga ik dood door uitdroging en dat is dan jouw schuld.

dit gebeurde bij ons vooral als .. 'als je het niet deed zoals zij wilde of iets zei wat ze niet wilde, je haar verdriet deed en dat de gevolgen daarvan, zoals ik net noemde, dus jouw schuld waren'

ik herken de kronkel dus wel, maar op een andere manier.

**Geplaatst**: 02-10-09 22:46

Geplaatst: 02-10-09 22:46

Ikzelf heb een VERS training gedaan en dat heeft mij enorm geholpen met mijn borderline persoonlijkheids stoornis... Dit raad ik ook veel mensen aan! Hier leer je redelijk met je ontploffingen om te gaan!

**Geplaatst**: 02-10-09 22:48

Geplaatst: 02-10-09 22:48

@suze: Oh vervelend zeg, kun je daar nu een beetje mee overweg?

Ik heb nooit geleerd om ermee overweg te kunnen, maar mijn moeder heeft ook nooit moeite gedaan om met haar stoornis om te kunnen gaan. En ze ziet niet (of wilt niet zien) dat ze anderen hiermee heel erg veel last en pijn bezorgt.

Laatst bijgewerkt door Equidea op 02-10-09 22:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-10-09 22:48

Geplaatst: 02-10-09 22:48

equida dat lijkt mij ook een heftige thuissituatie zeg..

zie je fidele aan donja haar reactie op de zwarte kleding, dat 'wij' heel erg gewend zijn om goed uit te leggen wat we bedoelen? en heel voorzichtig zijn en het bij onszelf houden

**Geplaatst**: 02-10-09 22:50

Geplaatst: 02-10-09 22:50

Ik heb geen ouder met borderline (mams heeft wel een exvriend gehad die t had, en dat heb ik meegemaakt), maar ik lees vanaf t begin van t topic al mee. Wil t toch graag mee blijven lezen. Bij mij dachten ze (en geloof nog steeds

) dat ik t heb, en ik moet zeggen dat de manier waarop jullie hier met elkaar omgaan, me erg aanspreekt, en daardoor vind ik t fijn om te lezen hoe jullie er tegen aan kijken en ermee omgaan, en de ervaringen. Ik heb zelf trouwens een héle zware winterdepressie, ook fijn.
Maareh, ik zal me wel stil houden als dat nodig is volgens jullie.

**Geplaatst**: 02-10-09 22:54

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 02-10-09 22:54

equida bij ons is alles al 10 jaar rustig gelukkig

maar toendertijd heeft dat wel voor vuurwerk gezorgd vanaf mijn 16de.. toen kwam ik enorm in opstand. en ben dus ook op mn 19de het huis uitgegaan omdat de situatie niet meer te houden was. ik ben heel erg kwaad geweest die jaren, alle boosheid kwam eruit. ik was heel hard (om mijzelf te beschermen), ik begon mijn moeder zelfs uit te dagen.. dan zei ik zelf al moet ik een mes alvast voor je pakken? kan je weer zielig doen!

onhoudbare situatie dus toen..
maar het is allemaal goedgekomen

ze is al 10 jaar heel stabiel. en ze herinnert zichzelf erg weinig van die periode..

**Geplaatst**: 02-10-09 22:55

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 02-10-09 22:55

oh vervelend zeg!
wel fijn dat het weer goedgekomen is, heeft ze hier zelf ook veel moeite voor gedaan?

**Geplaatst**: 02-10-09 22:58

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 02-10-09 22:58

ja uiteindelijk wel nadat mijn vader haar voor het blok had gezet met een scheiding en eindelijk de juiste medicijnen. nu gaat het echt wel goed. ja geheel stabiel zal ze nooit worden.. maar vergeleken met toen, is ze echt goed nu

ik ben nu ook echt wel heel trots op haar hoe ze heeft gevochten uiteindelijk en ook veel respect voor mijn vader hoe hij haar heeft gesteund en alles zo alleen heeft moeten doen al die jaren.

**Geplaatst**: 02-10-09 23:01

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 02-10-09 23:01

Nou, zeker trots op zijn hoor!
Ik zie het hier niet gebeuren dat mijn moeder er moeite voor gaat doen, terwijl er heel veel 'mis' is met haar.
Haar kwaliteit van leven word er in iedergeval niet beter door.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-10-09 08:42

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 03-10-09 08:42

Anouk, als je denk dat je er wat aan hebt, mag je tuurlijk meelezen en praten!

Mijn vader heeft al zoveel trainingen en psychologen gehad, maar dat is allemaal misgelopen en erger geworden. Wij hebben nu alleen onze psycholoog en dat is de enige die goed werkt bij mijn vader (en mij, maar dit is mijn eerste).

Suze en Fidele, sorry, 't is zo ingebrand om mezelf zo te verdedigen. Ik moet hieraan werken volgens mijn psycholoog omdat ik anders later problemen krijg.

**Geplaatst**: 03-10-09 09:17

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 03-10-09 09:17

Mijn moeder heeft het.
Zijn we pas na jaren van ellende achter gekomen.

Voor mij en mijn zusje was er toen (ik praat over 20 jaar terug) geen begeleiding.
Pas een jaar of 3 geleden zijn we een keer naar een gespreksgroep voor kinderen en partners van borderliners geweest.

Ik hou van mijn moeder. Maar soms haat ik haar.
Door die gevoelens zit ik soms met mezelf in de knoop.

Het jezelf wegcijferen klinkt bekend.
Maar probeer om het niet te doen.
Je bent zelf ook belangrijk. Hoe moeilijk dat ook te geloven is.

Moeilijkste op dit moment is dat mijn moeder jaloers is en liegt.
Zelf heeft ze dit niet door.
Maar voor mij lastig, zeker als ze beloofd op visite te komen en ze komt niet. Leg dat je kind maar eens uit.

**Geplaatst**: 03-10-09 10:08

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 03-10-09 10:08

donja je hoeft geen sorry te zeggen hoor meis

hoi luuntje.
dat houden en haten van ken ik. daar heb ik ook flink mee geworsteld. gelukkig is het haten bij mij weg.

het lijkt me erg lastig als je zelf weer moeder bent dat het ook weer invloed heeft op jouw kindje..

**Geplaatst**: 03-10-09 10:09

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst: 03-10-09 10:09

LZP -> MW

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-10-09 10:10

Re: Leven met een ouder met Borderline, wie nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 03-10-09 10:10

Hoi Indra

Het houden van en haten klinkt mij ook heel bekend.

Het haten is bij mij op sommige momenten, niet een periode. Gelukkig maar.

Jammer dat jou moeder invloed heeft op je kind, idd

**Geplaatst**: 03-10-09 16:32

Geplaatst: 03-10-09 16:32

Ondertussen ben ik bijna 19, ook ik heb een moeder met een ernstige bordeline persoonlijkheidsstoornis. Hélaas is zij hiernaast ook verslaafd aan drank en drugs.

Vanaf mijn 15de woon ik uit huis en sinds een half jaartje woon ik op kamers. Ik zoek nog steeds een tussenweg om op een fijne manier met mijn moeder om te gaan. Het is én blijft me moeder daarom blijft het erg lastig om daarmee om te gaan.

Het meest kenmerkende van de borderline persoonlijkheidsstoornis zijn de sterke wisselingen in stemmingen, nou dat heb ik toen wel gemerkt. :wow:

Van ontzettend

naar onwijs

en dan opeens heel -:(-

... Elke dag maar weer afwachten wat haar ''bui' was.

Gelukkig heb ik mijn eigen plekje gevonden, en mijn moeder......?? Het is jammer maar ik moet mijn zorgen over haar ''los laten'' Het is moelijk nu ik besef dat ik haar niet kan helpen. Zij is de enige die zichzelf kan helpen, het enige wat ik kan doen is haar stimuleren om hulp te zoeken en haar steunen, meer niet.

http://www.gezondheidsplein.nl/aandoeni ... rline.html

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-10-09 17:24

Geplaatst door de TopicStarter : 03-10-09 17:24

Hoi arian_wolf,

Wat verschikkelijk vervelend dat je moeder en nog een drank en drugs probleem bij heeft! Mijn vader heeft ook een hele sterke neiging naar drank, waar ik ook de nodige trauma's aan overgehouden heb. Ik krijg nu al flaskbacks, brrr.

Ik hoop dat je wat aan dit topic hebt, arian_wolf. Ik wil graag je eigen naam weten, dat vind ik wat persoonlijker

Als je het niet wilt hoeft het natuurlijk niet!

Ik heb nu al veel aan dit topic, ik hoop jullie ook

EDIT: arian_wolf, ik ga je even arian noemen

, ik zie dat je in Noordwijk woont! Wat leuk, als het Noordwijk in ZH is

Ik heb daar zelf 10 jaar gewoond, heerlijk, 10 minuten lopen van het strand!

**Geplaatst**: 04-10-09 17:28

Geplaatst: 04-10-09 17:28

Drank, drugs en medicijn misbruik herken ik.
Maar ik vind dat meer de schuld van de behandelaars dan de borderliners.
Mijn moeder bleef pillen krijgen.

Mijn moeder is inmiddels hertrouwd met een leuke weduwnaar.
Ze is nu redelijk stabiel. Gelukkig.

Als kind zijn met zusje en ik regelmatig mee geweest op gesprek bij psycholoog/psychiater.
De laatste gaf als advies mijn moeder als kind te zien.
En vooral je eigen grenzen te stellen. Hoe moeilijk dat ook is.

**Geplaatst**: 05-10-09 03:51

Geplaatst: 05-10-09 03:51

Mijn moeder heeft het ook.
Mijn ouders zijn gaan schieden toen ik een jaar of 11-12 was. Op dat moment ontmoete mijn moeder een Nederlandse man en hebben we zo 1-2-3 spul gepakt en weg gegaan. we lieten een hele huis achter, vol ons spul maar omdat we dan ook ineens problemen had konden we niet terug komen naar Amerika om de rest van ons spul op te halen

Mijn hele jeugd is letterlijk weggegooied, op wat fotos en videobanden die mijn opa en oma hebben na..

Pas toen ik een jaar of 15-16 was besefte ik dat alles misschien NIET helemaal aan mij lag. Mijn moeder maakte mij voor alles uit, ik was maar gemeen en jaloers en wilde niet dat zij ooit blij was.. noem maar op. Als kind begon ik het maar ook te denken als ik het weer hoorde maar toen ik ouder werd had ik eindelijk zoiets van 'Nee, dat is niet waar, dit is gewoon mijn mening, er zit niets achter!'

Voor mijn moeder is alles erg zwart wit, als je niet met haar eens ben, ben je tegen haar
Als ZIJ niet gelukkig is, wil ze niets van anderen weten die dat WEL zijn
Zij kan elke situatie letterlijk omdraaien dat, wat er ook gebeuren is, zij uiteindelijk het 'slachtoffer' is
Zij wist nooit hoe ze iets voor elkaar moest krijgen, en als ik het wel wist waarom zou ik niet dan niet gewoon voor haar doen, deed ik het niet dan was ik een bitch en gemeenetc etc

Moeielijk opgroeien zo ja....

Ik zat zo met mezelf.. want ik wilde haar alleen maar helpen maar het was letterlijk een situatie van als je een vinger geeft dan neemt ze de hele hand...

Ik verhuisde in mij eentje van Nederland terug naar Amerika... Ik besloot dat ik dat moest doen, ik hoorde gewoon niet in Nederland. Toen zij het hoorde was het meteen 'ik ook!', dus kon ik haar reis ook maar ff meteen bij regelen. We woonde niet samen, we woonde zelfs een uur uit elkaar. Ik stel mijn ideeen voor (want geld was het enigste probleem, namelijk dat zij een paar dingen moest verkopen om aan geld te komen voor haar ticket. Ik wist wel dat ze zooooo'n connectie met haar paard had ( haar hond en katten waren inmiddels ook overleden) dus had ik het wel bedacht om alles spullen voor het paard te verkopen, je hebt nog altijd het belanrijkste nog : het paard! Ik had zelfs een stal waar het paard SUPER kon staan in de tussentijd dat ze geld verzamelde als ze hier was om het paard ook uiteindelijk hier te krijgen.... Maar nee zegt ze. Ik doe mijn spul niet weg. Dan wacht ik het wel uit (en ondertussen woonde ze in haar eentje in een huis die ze zelf niet kon betalen en moest maar hopen dat haar 'vriendje' een goed bui had en boodschappen en electriciteit wel wou betalen)... En ze heeft inderdaad nog 2-3 maanden na dat ik wegging moesten wachten totdat zij uiteindelijk terug kon komen...

De beslissingen die zij soms maakte.. ik kon het zo allemaal precies voorzeggen wat er zou gaan gebeuren... als ik er wat van zei was het 'nee hoor, bemoei je er niet mee! doe toch niet zo negatief! (terwijl ZIJ degene was dus niets positief kon zien, want niets ging zoals zij het wou)mag ik ook eens gelukkig zijn! waarom wil je niet dat ik gelukkig ben!

Als ik pas na de tijd iets van zei als in : dat had ik je ook kunnen vertellen dan was het; dan zeg je toch iets! Als jij dat weet waarom vertel je mij dat niet! wil je niet dat ik gelukkig ben! ..ja alles was hetzelfde.. hoe or wat ik ook deed of zei.

Ik ben nu 23 jaar en ik heb vrij weinig contact met mijn moeder. Zij is verhuised naar haar ouders en ik naar mijn vader. Het is niet per se mijn keuze om weinig contact te hebben maar zij wil niet horen wat ik te zeggen heb. Dat zij soms slechte beslissingen maakt, niet vooruitdenkt, en niet zo impulsief moet zijn. Want dat belandt ze weer in precies hetzelfde situatie weer. In de 9 jaar dat ik in Nederland woonde hebben we 9 keer verhuised. Want dan ging er weer iets mis, haar nieuwe vriendje die 'the one' was en haar begreep en haar wou kwam er weer achter hoe moeilijk ze is. En als ik iets geleerd heb over nederlanders is dat ze daar dus niets van willen hebben, iemand die zo moeilijk in elkaar zit. Dan vond ze weer een camping waar we tijdelijk alleen woonde en dan vond ze weer een nieuwe vriendje. ja. zo ging het dus 9 keer, achter elkaar. en zij heeft in al die tijd niets van geleerd.

Dus nee ze wil niets van mij horen, want ik heb het zo makkelijk, mijn vader betaald alles, en ik heb altijd een vriendje. Als zij maar wist. Ik werk me rot, 6 dagen in de week, soms wel 7 dagen in de week en dan weken achter elkaar. ik woon wel thuis maar betall alles zelf, boodschappen, verzekering,auto,benzine, alles. mijn auto heb ik zelf gekocht. toen ik haar dus heel blij over mijn auto vertelde kreeg ik alleen 'hoe kun je dat nou weer betalen' reactie.

En ja, het is mijn moeder, ik vat het personnelijk op! zij kan mij zo boos,kwaad,verdietig maken, binnen een paar minuten. Alleen omdat wat ik ook zeg wordt negatief opvat door haar en heb ik het weer gedaan, terwijl ik het altijd maar goed bedoelde! en ik besef dat hoe moeilijk het ook is, ik haar gewoon niet in mijn leven kan hebben. ik kan mezelf niet zijn met haar, ik kan mijn mening niet eerlijk geven, ik moet alles opcroppen want zij wil het niet horen en ik heb geen zin in ruzie met haar.

Ja.. moeilijk...