amen
Miska schreef:Als je zo zwaar op de hand bent over je problematiek en geen grapje kan incasseren, dan bekijk je het imo vrij negatief.
Dan heb je het nog niet geaccepteerd.
Denk je nou echt dat ik niet begrijp dat je anorexia niet kunt nemen...?
Iedereen loopt maar te zeiken over dat ze te dik zijn etc en de media is de grootste boosdoener, want die prent je in dat je zo mager als een lat moet wezen.
Je creërt daardoor een negatief zelfbeeld, waarvan je psychische problemen kunt krijgen en een stoornis kan ontwikkelen.
Anorexia is inderdaad een ernstige aandoening, daarom bracht ik het zo dan neem je anorexia; met andere woorden wees gewoon blij met wie je bent, want het is al erg genoeg dat zulk soort stoornissen veroorzaakt worden door de media en jezelf, omdat je denkt dat je te dik bent en aan een bepaald beeld moet voldoen.
Jouw innerlijke ikje draait niet om de buitenkant, maar om wie je BENT, dus niet om hoe je eruit ziet.
Het heeft gewoon met acceptatie te maken, het accepteren wie je bent en hoe je er uit ziet en dankbaar zijn om het feit dat je hier mag zijn om de wonderen van de wereld te aanschouwen.
Dat is toch een mooi gegeven?
Denk je nou echt dat je paard het uit maakt of je een dikke of een dunne kont hebt?
Geniet gewoon van je tijd met elkaar, want die is maar zo kort en heb schijt aan de rest wat die vindt of denkt.
Mijn vader viel ook dood van de motor door een hartstilstand en was plotseling uit ons leven, heel veel verdriet en een groot gemis, maar ik kan de ironie er wel van inzien, want hij is in het harnas gestorven met iets wat hij het liefste deed.
Blijf het gewoon eens met jezelf en maak je niet naar wat de rest van de kudde doet.
In het leven heb je altijd keuzes en je kan er voor kiezen om jezelf zo naar beneden te halen, maar je zou er ook voor kunnen kiezen om jezelf omhoog te praten.
Nu zeg ik niet dat jij dat niet geleerd hebt bij je psych oid, ik bedoel dit algemeen voor iedereen die dit leest.
Iedereen heeft zijn eigen issues in het leven, maar omdat jij anorexia gehad hebt en vrij ernstig, wil niet zeggen dat het verschil maakt.
Iedereen dealt met zijn eigen dingen op hun manier, maakt niet uit of dat beter of erger is.
Mijn manier is om er met humor tegen aan te kijken en de spot met jezelf drijven, want je kunt het wel heel zwaar benaderen, maar wat je aandacht geeft groeit.
Betekent niet dat je er niet verdrietig, boos oid om mag zijn, maar stel je zelf de keuze heeft het zin?
Bevoel je emotie en ga verder!
Is het zo ernstig om een paar love-handles te hebben?
Voor sommigen blijkbaar wel, maar imo is het leven te kostbaar om je over zoiets druk te maken.
Wees dankbaar voor het leven en neem elkaar bij de hand en waardeer dat ogenblik, want er komt een dag waarop je dierbaren er niet meer zullen zijn!