Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-07-09 22:38

Re: Obesitas vs. Anorexia

Geplaatst: 13-07-09 22:38

maar nee, di heb ik niet. Misschien ook omdat het in mijn familie vrij raar is. Ik kAn zelf eten wat ik wil maar kom niet aan (menig man verdenkt mij ook van anorextia maar dit is echt niet zo) en mijn moeder is weer flink terwijl ze echt super weinig eet!

**Geplaatst**: 13-07-09 22:47

Re: Obesitas vs. Anorexia

Geplaatst: 13-07-09 22:47

Ik kan me op zich wel voorstellen dat de meeste mensen meer begrip hebben voor mensen met anorexia dan voor mensen met een eetstoornis waar ze juist dik van worden.
Als je dikke mensen iets vets ziet eten denken veel mensen toch al gauw: Ja joh, neem er nog een. Of iets dergelijks.
Ik zal niet ontkennen dat ik dat ook soms denk. Maar je weet natuurlijk nooit het verhaal er achter. Je kunt ook heel dik worden van medicatie, of andere redenen. Maar aan de andere kant kan ik ook heel erg boos worden om al die meisjes met anorexia, dat ik denk van: Stop gewoon, het zit allemaal in je hoofd, kijk nou hoe dun je bent! Natuurlijk is het niet zo makkelijk, maar toch.
Ik denk dat mensen makkelijker begrip kunnen opbrengen voor mensen met anorexia omdat dunner zijn dichter bij een schoonheids-ideaal ligt dan dik zijn. Mensen kunnen dus wel redelijk snappen dat mensen er alles aan willen doen om dun te zijn, maar niet dat mensen zichzelf dik maken, want dat is in hun ogen lelijker.

**Geplaatst**: 13-07-09 23:36

Geplaatst: 13-07-09 23:36

Babico3 schreef:
Maar aan de andere kant kan ik ook heel erg boos worden om al die meisjes met anorexia, dat ik denk van: Stop gewoon, het zit allemaal in je hoofd, kijk nou hoe dun je bent! Natuurlijk is het niet zo makkelijk, maar toch.
Ik denk dat mensen makkelijker begrip kunnen opbrengen voor mensen met anorexia omdat dunner zijn dichter bij een schoonheids-ideaal ligt dan dik zijn. Mensen kunnen dus wel redelijk snappen dat mensen er alles aan willen doen om dun te zijn, maar niet dat mensen zichzelf dik maken, want dat is in hun ogen lelijker.

Wil ik hierbij even een misverstand uit de wereld helpen dat het anorexia hebben áltijd om het 'dun willen zijn' en 'aan het schoonheidsideaal voldoen' gaat. (voor mezelf sprekend). Vaak is het een vorm van controle hebben, het niet kunnen omgaan met bepaalde gebeurtenissen of emoties. Het niet-eten is dan een bep. manier om controle over jezelf en je leven uit te oefenen. En zoals hierboven ook al gezegd is, het braken voelt dan ook inderdaad (heel letterlijk) als het eruit gooien van alle negatieve gevoelens.

**Geplaatst**: 13-07-09 23:46

Geplaatst: 13-07-09 23:46

Zoo, en dat drukt me met mijn neus eens op de waarheid, want eerlijk gezegd denk/dacht ik precies zo..
En eigenlijk kan dat niet, want zowel anorexia áls Obesitas kunnen door problemen komen..

**Geplaatst**: 13-07-09 23:51

Geplaatst: 13-07-09 23:51

Rebeccaa schreef:
Zoo, en dat drukt me met mijn neus eens op de waarheid, want eerlijk gezegd denk/dacht ik precies zo..
En eigenlijk kan dat niet, want zowel anorexia áls Obesitas kunnen door problemen komen..

en er gaat altijd een langere tijd overheen, het is echt niet zo dat mensen ineens op een dag denken he, weetje, laat ik eens stoppen met eten, of he weetje vanaf vandaag wil ik dik worden

vaak zit er heel veel achter, van stress tot trauma's (pesten oid)

**Geplaatst**: 14-07-09 00:10

Geplaatst: 14-07-09 00:10

Ik denk ook niet dat je er helemaal een exacte beschrijving aan kunt geven.. Bij iedere persoon die hier mee kampt uit het zich net weer even anders.

Ik dacht vroeger btw ook altijd heel naïef over dat soort dingen: "Dikke mensen eten altijd teveel" etc. Inmiddels weet ik natuurlijk wel anders. Zo komt het ook voor dat kinderen als het ware half 'vetgemest' zijn door een verkeerd aangeleerd eetpatroon van de ouders. Nou, probeer die kilo's er maar eens af te krijgen sámen met dat verkeerd aangeleerde eetpatroon.

Bij mij loopt het de laatste 2 jaar ook niet helemaal lekker, het begint vrij onschuldig maar begint al gauw rare vormen aan te nemen. Ik kon altijd eten wat ik wilde -en maakte daar dan ook dankbaar gebruik van

- zonder ook maar één grammetje aan te komen. Dit stopte echter rond m'n 17e/18e en daardoor kwam ik bijna 10 kilo aan. Ik vond dit zo erg en voelde me zo ontzettend niet 'mezelf' dat ik meteen omsloeg en dus amper wat at. Ik viel in een paar weken tijd 10 kilo af en had redelijk de smaak te pakken.

Op een gegeven moment kreeg ik door die voedseltekorten natuurlijk last van vreetbuien.. Die ik niet meer goed kon compenseren en de boel er probeerde uit te gooien.. Wat nooit goed lukte. Op zo'n moment voelde ik me walgelijk dik en vadsig, en zo totáál niet mezelf! En dat terwijl ik mensen met anorexia etc altijd maar domme, ijdele wezens vond.

Moet ik mezelf nu zien..

**Geplaatst**: 14-07-09 00:13

Geplaatst: 14-07-09 00:13

TS: Er idd een verschil tussen BID (oorzaak) e.d. en Obesitas (gevolg), maar dat heb je zelf inmiddels ook al door.

Het 'verraderlijke' van boulimia is overigens dat deze patiënten vaak een normaal gewicht hebben en in principe in bijzijn van anderen 'normaal' kunnen eten. Daardoor lijkt er niets aan de hand te zijn en is begrip soms ver te zoeken, terwijl de problematiek in feite net zo erg kan zijn als bij anorexia. Behalve dan dat er geen (extreem) ondergewicht is. Wat mij 'stoort' (en wat je voornamelijk ook in de media ziet) is dat er bij een eetstoornis eigenlijk altijd wordt gedacht aan (extreem) magere mensen, terwijl dat lang niet altijd zo hoeft te zijn.

**Geplaatst**: 14-07-09 00:41

Re: Obesitas vs. Anorexia

Geplaatst: 14-07-09 00:41

was toen bij oprah een vrouw, die had boulimia al héél lang, die bewaarde haar kots * heb er even geen ander woord voor* in een zak en die verstopte ze achter haar kledingkast tot ze ze weg kon gooien..

maar als je naar haar keek, een doodnormale vrouw, niet eens dun

gewoon normaal..

**Geplaatst**: 14-07-09 07:35

Re: Obesitas vs. Anorexia

Geplaatst: 14-07-09 07:35

Mijn vriend is fysiotherapeut en draait ook beweegprogramma's voor mensen met obesitas in samenhang met een dieëtiste.
De een doet het heel goed terwijl de ander zich helemaal niet aan de regels houdt. Dan denk ik ook voor wie doe je het nou, niet voor mijn vriend hoor.
En dan moet je ook niet zeuren over allemaal kwalen.

**Geplaatst**: 14-07-09 08:38

Geplaatst: 14-07-09 08:38

Toekie schreef:
Wat mij 'stoort' (en wat je voornamelijk ook in de media ziet) is dat er bij een eetstoornis eigenlijk altijd wordt gedacht aan (extreem) magere mensen, terwijl dat lang niet altijd zo hoeft te zijn.

Ja, dat heb ik persoonlijk altijd heel lastig gevonden. Volgens sommige mensen kon ik geen eetstoornis hebben want ik zag er heel 'normaal' uit.
Ook lichamelijk gezien kunnen de gevolgen van alle eetstoornissen erg ver gaan. Ik ben er inmiddels helemaal vanaf maar heb een paar (waarschijnlijk) blijvende lichamelijke 'klachten' overgehouden. Om nog maar te zwijgen van mijn bloedwaardes en alle kwaaltjes destijds....

xDramaQueen schreef:
was toen bij oprah een vrouw, die had boulimia al héél lang, die bewaarde haar kots * heb er even geen ander woord voor* in een zak en die verstopte ze achter haar kledingkast tot ze ze weg kon gooien..

Dat is echt een 'goed' voorbeeld van hoe ver je kan gaan als je eenmaal in die verslaving zit. Dus eigen schuld en eigen keus en moet je maar normaal doen? Nee, zo werkt het helaas niet.

@ Marloez: Klopt het dat jij er nu nog steeds last van hebt, of begrijp ik je laatste zin verkeerd?

**Geplaatst**: 14-07-09 12:01

Geplaatst: 14-07-09 12:01

Ja, het gaat met pieken en dalen. Heb afgelopen weken zulke vreetaanvallen gehad dat ik nu weinig eet en veel beweeg. Bouw het langzaam wel steeds op naar ietsje meer, maar ik weet dat dit uiteindelijk toch weer eindigd in een vreetaanval, waarna alles weer van begin tot eind afspeelt. Op het moment gaat het dus goed, maar ik kan onverwachts ineens weer zo'n eetbui krijgen. Gisteravond ook, maar ik heb er zowaar er niet aan toegegeven, had stérk de drang er naar! Voor het eerst dat ik mezelf kon inhouden.

**Geplaatst**: 14-07-09 12:10

Geplaatst: 14-07-09 12:10

xDramaQueen schreef:
was toen bij oprah een vrouw, die had boulimia al héél lang, die bewaarde haar kots * heb er even geen ander woord voor* in een zak en die verstopte ze achter haar kledingkast tot ze ze weg kon gooien..

maar als je naar haar keek, een doodnormale vrouw, niet eens dun gewoon normaal..

die show heb ik idd ook gezien!...en inderdaad begrip voor mensen met gewichtsproblemen, welke dan ook, is vaak weinig begrip voor. Maar ik moet toegeven dat ik soms bij dikke mensen wel eens denk: Hoe heb je het zover laten komen...als ik 10 kilo zou aankomen ga ik toch ff bij mezelf na of er wat mis gaat en grijp ik in denk ik. Maar als je dan hun verhaal hoort dan is er eigenlijk altijd wel een 'rede' waarom ze zoveel zijn gaan eten/aankomen...ik ga woensdag in iedergeval die docu op nl3 kijken

**Geplaatst**: 14-07-09 12:11

Geplaatst: 14-07-09 12:11

dressagelady schreef:
Wil ik hierbij even een misverstand uit de wereld helpen dat het anorexia hebben áltijd om het 'dun willen zijn' en 'aan het schoonheidsideaal voldoen' gaat. (voor mezelf sprekend). Vaak is het een vorm van controle hebben, het niet kunnen omgaan met bepaalde gebeurtenissen of emoties. Het niet-eten is dan een bep. manier om controle over jezelf en je leven uit te oefenen. En zoals hierboven ook al gezegd is, het braken voelt dan ook inderdaad (heel letterlijk) als het eruit gooien van alle negatieve gevoelens.

Maar dat is met teveel eten ook.
Mensen gaan eten uit emotie.
Ze voelen zich niet fijn door gebreurtenissen om hen heen en eten geeft troost.
Het heeft dan niets te maken met slechte eetgewoonten in algemene zin.
Ze kunnen best heel gezond eten, maar zitten ze niet fijn in hun vel eten ze daarnaast slechte dingen uit emotie.
Vaak in eerste instantie zonder het zelf door te hebben.

En ik denk dat dit juist is wat storm bedoeld.
Daar is erg weinig begrip voor.
Vreet dan gewoon niet zoveel en dan val je af. Klaar, punt.
Terwijl iemand die anorexia heeft iemand is die hulp nodig heeft.
Natuurlijk zijn er ook mensen die denken, ga gewoon eten.
Maar ik denk dat die groep veel kleiner is dan de groep die iemand na staart in de frietzaak en denkt, ja hoor, neem nog wat.

**Geplaatst**: 14-07-09 12:16

Geplaatst: 14-07-09 12:16

Simpel: Obesitas heeft niet altijd een psychische stoornis als oorzaak, Anorexia daarentegen wel.

Je hebt zát mensen die het niet erg vinden dat ze te dik zijn, eten uit verdriet, eten omdat ze er niet vanaf kunnen blijven etc.

Anorexia is aangetoont een psychische stoornis. En dat is algemeen bekent ook.

Daarom denk ik persoonlijk als ik iemand met anorexia voorbij zie lopen: Pff wat erg, hoop dat het nog beter gaat worden. En bij iemand met zwaar overgewicht: Wat zou daarmee aan de hand zijn?

En tja, mensen met Anorexia worden ook nog vaak genoeg gezien als 'dom' hoor.

**Geplaatst**: 14-07-09 12:19

Geplaatst: 14-07-09 12:19

Juul schreef:
Simpel: Boulimia heeft niet altijd een psychische stoornis als oorzaak, Anorexia daarentegen wel.

Je hebt zát mensen die het niet erg vinden dat ze te dik zijn, eten uit verdriet, eten omdat ze er niet vanaf kunnen blijven etc.

Anorexia is aangetoont een psychische stoornis. En dat is algemeen bekent ook.

Daarom denk ik persoonlijk als ik iemand met anorexia voorbij zie lopen: Pff wat erg, hoop dat het nog beter gaat worden. En bij iemand met zwaar overgewicht: Wat zou daarmee aan de hand zijn?

En tja, mensen met Anorexia worden ook nog vaak genoeg gezien als 'dom' hoor.

eten uit verdriet vind ik anders heel erg.
psygische stoornis is dan misschien wat ver gezocht, maar de ene persoon ervaart wel eerder verdriet en het niet lekker in de vel zitten als een ander.

**Geplaatst**: 14-07-09 12:30

Geplaatst: 14-07-09 12:30

vorame schreef:
[naam] schreef:
Simpel: Obesitas heeft niet altijd een psychische stoornis als oorzaak, Anorexia daarentegen wel.

Je hebt zát mensen die het niet erg vinden dat ze te dik zijn, eten uit verdriet, eten omdat ze er niet vanaf kunnen blijven etc.

Anorexia is aangetoont een psychische stoornis. En dat is algemeen bekent ook.

Daarom denk ik persoonlijk als ik iemand met anorexia voorbij zie lopen: Pff wat erg, hoop dat het nog beter gaat worden. En bij iemand met zwaar overgewicht: Wat zou daarmee aan de hand zijn?

En tja, mensen met Anorexia worden ook nog vaak genoeg gezien als 'dom' hoor.

eten uit verdriet vind ik anders heel erg.
psygische stoornis is dan misschien wat ver gezocht, maar de ene persoon ervaart wel eerder verdriet en het niet lekker in de vel zitten als een ander.

En dat is ook niet minder erg, maar je kan er wel makkelijker hulp voor krijgen als voor Anorexia. Maar heel veel mensen zoeken die hulp niet op, en blijven eten. Tja, dan krijg ik wel m'n twijfels.

**Geplaatst**: 14-07-09 12:34

Geplaatst: 14-07-09 12:34

En daar ben ik het dan weer niet mee eens.
Ik ken toch echt verschillende mensen die hulp hebben gezocht.
Maar er dan vanaf komen is toch nog weer wat anders.

Net zo min als bij anorexia hulp niet altijd goed gaat.

Natuurlijk zijn er wel mensen die zelf aan blijven rommelen met dieeten, maar dat komt ook voort uit de gedachtegang van de maatschappij.
Gewoon gezonder eten, klaar.
Die geloven dat zelf ook, zonder eens verder te gaan kijken ervoor, dat doe je niet want het is toch je eigen schuld.
Dat onbegrip en ook de vooroordelen maken het zeker niet gemakkelijker voor die groep mensen.

**Geplaatst**: 14-07-09 12:47

Geplaatst: 14-07-09 12:47

Ik heb boulimia gehad en woog op mijn laagste punt 45 kilo. Ik ben 1.73. Voor beide kanten is er geen begrip. Ik ben nu weer op normaal gewicht, aan de lichte kant van normaal echter.
Wanneer iemand trakteert en ik hoef niet(ben geen gebak eter, ben van de hartige kant) dan ben ik een zeikerd en zeker aan de lijn, het komt niet in men op dat ik misschien gebak niet zo lekker vindt en daarom nee zeg.
Wanneer je aan de dunne kant bent, zegt men dat je niet moet zeuren, want je kunt tenslotte alles eten zonder er dik van te worden, so what's the problem. Maar je moet als dun iemand altijd wel begrip hebben voor iemand die veel te veel overgewicht heeft, dat komt altijd uit een emotionele achtergrond als je het via de tv moet geloven. Nooit omdat iemand gek is op eten.
Mijn zus is moet zo veel moeite doen om aan te komen, ze weegt 43 kilo, ze is ziek en haar spieren zijn uitgemolken, terwijl ze nog wel moeten werken. Ze krijgt astronautenvoeding, naast haar gewone eten. Ze zit zo vol dat ze geen pap kan zeggen. Maar er wordt rustig tegen haar gezegd dat ze niet zo moet zeuren, want ze kan toch alles eten, deze uitspraken worden gedaan door vaak mensen met een overgewicht. Ze kan niet op haar zij liggen op bed, want de knieen op elkaar is zo pijnlijk, op een houten stoel zitten wil niet, het eeuwige koud zijn, te dun geeft net zo veel ongemakken, maar omdat het als esthetisch mooier wordt gezien, moet men daar de snufferd over houden en mag je daarover vooral niet te veel zeggen.
Als je 120 kilo weegt en je wilt een patatje halen, dan moet je het zelf weten. Tuurlijk wil je dan geen vervelende blikken of opmerkingen je kant uit, maar maak ze dan ook niet over mensen met een ondergewicht. Niet ieder met een ondergewicht heeft een eetprobleem, sommigen worden zo geboren en die kunnen er geen ene donder aan doen.

**Geplaatst**: 14-07-09 16:45

Geplaatst: 14-07-09 16:45

Phylos schreef:
xDramaQueen schreef:
was toen bij oprah een vrouw, die had boulimia al héél lang, die bewaarde haar kots * heb er even geen ander woord voor* in een zak en die verstopte ze achter haar kledingkast tot ze ze weg kon gooien..

maar als je naar haar keek, een doodnormale vrouw, niet eens dun gewoon normaal..

die show heb ik idd ook gezien!...en inderdaad begrip voor mensen met gewichtsproblemen, welke dan ook, is vaak weinig begrip voor. Maar ik moet toegeven dat ik soms bij dikke mensen wel eens denk: Hoe heb je het zover laten komen...als ik 10 kilo zou aankomen ga ik toch ff bij mezelf na of er wat mis gaat en grijp ik in denk ik. Maar als je dan hun verhaal hoort dan is er eigenlijk altijd wel een 'rede' waarom ze zoveel zijn gaan eten/aankomen...ik ga woensdag in iedergeval die docu op nl3 kijken

ik zie ze soms ook weleens zitten en dan denk ik ook weleens van he kan het nou niet iets minder? maar ik ben er dus 1 die bewust forser is, ik heb een hele zware periode achter de rug gehad in 2006 en kwam hier heel mager uit, nu ben ik wat forser maar zit erg lekker in mn vel, het is misschien niet wat mensen willen zien, maar als ik mager ben, betekend dat dat ik ongelukkig ben.

**Geplaatst**: 14-07-09 16:46

Geplaatst: 14-07-09 16:46

Juul schreef:
Simpel: Obesitas heeft niet altijd een psychische stoornis als oorzaak, Anorexia daarentegen wel.

Je hebt zát mensen die het niet erg vinden dat ze te dik zijn, eten uit verdriet, eten omdat ze er niet vanaf kunnen blijven etc.

Anorexia is aangetoont een psychische stoornis. En dat is algemeen bekent ook.

Daarom denk ik persoonlijk als ik iemand met anorexia voorbij zie lopen: Pff wat erg, hoop dat het nog beter gaat worden. En bij iemand met zwaar overgewicht: Wat zou daarmee aan de hand zijn?

En tja, mensen met Anorexia worden ook nog vaak genoeg gezien als 'dom' hoor.

psychische stoornis is een groot woord ervoor maar zit verdriet dan niet psychisch? anorexia begint ook vaak met onzekerheid en ijdel, en ook dat is niet psychisch,pas láter KAN het een stoornis worden.

**Geplaatst**: 14-07-09 16:49

Re: Obesitas vs. Anorexia

Geplaatst: 14-07-09 16:49

Anorexia zit een wereld aan ellende achter, dat is vaak veel meer als onzekerheid en ijdelheid.
Niet te vergelijken met obesitas.

**Geplaatst**: 14-07-09 16:54

Geplaatst: 14-07-09 16:54

Ik denk dat dat voor alle eetstoornissen wel kan gelden Yamcha, niet alleen voor anorexia. :-)

En idd obesitas is dus iets anders dan een eetstoornis.

**Geplaatst**: 14-07-09 17:10

Re: Obesitas vs. Anorexia

Geplaatst: 14-07-09 17:10

Dat denk ik dat dat idd voor alle eetstoornissen geldt

Obesitas is iets anders, het kan wel een groot probleem worden, maar het is geen symptoom van iets anders, althans in 95% van de gevallen niet.

**Geplaatst**: 14-07-09 17:20

Re: Obesitas vs. Anorexia

Geplaatst: 14-07-09 17:20

Mijn mams heeft Obesitas en loopt dagelijks tegen het probleem aan dat dit niet word gezien als een stoornis, maar gewoon omdat ze het zelf gedaan zou hebben.
Ook zij heeft het niet altijd makkelijk gehad. Haar manier was eten. Hierbij deed je niemand anders zeer, zeurde je tegen niemand en was 't gewoon je eigen probleem.
Ze merkt het op haar werk, op in haar omgeving, overal.

Als het niet zo erg zou zijn als anorexia, waarom zijn er dan klinieke voor en waarom zijn er dan therapien voor?

Mijn moeder heeft wel degelijk een eetstoornis, of ze hier nou mager van wordt, of dik, ze heeft een stoornis.
Zij heeft net zo veel recht op een eerlijke behandeling als dat een anorexia pasient is.

Anorexia wordt veel meer geacepteerd. Zij zouden het niet expres doen.. Nee, mijn moeder vind het heerlijk om het altijd warm te hebben, altijd na te worden gekeken, altijd maar moeite hebben met kleding kopen.. nou, echt niet!

**Geplaatst**: 14-07-09 17:24

Geplaatst: 14-07-09 17:24

Nikki: Heeft jouw moeder dan geen Bing Eating Disorder? Dat is namelijk idd een eetstoornis. Obesitas (overgewicht) is daarvan een gevolg. Obesitas zelf is geen stoornis. De oorzaak ervan kan wel een stoornis zijn.

Hoe dan ook heeft jouw moeder natuurlijk evenveel recht op behandeling.