En ik lees veel herkenbare dingen hier, maar nooit geweten dat het dyscalcullie heette
Ik heb het er altijd op gegooid dat ik mijn moeders talenknobbel had ipv mijn vaders rekenknobbel. Ik heb het geloof ik niet zo erg als sommige hier. Ja ik draai af en toe wel eens 2 cijfers om, en als men zegt het is tien over half moet ik ernstig nadenken. Maar telefoonnummers in 2-en krijg ik nog voor mekaar en de digitale klok is voor mij nog leesbaar. Gewone rekensommen zijn wel een crime en bij vermenigvuldigen geef ik de geest. tenminste zolang ik geen rekenmachine heb
(ahum en nu moet ik opletten dat ik geen Duitse woorden ga schrijven, heb even een S weggehaald
)En nog gekker word het als ik vertel dat ik altijd in een winkel heb gewerkt. Moest wel opletten met geld teruggeven maar niet extreem of zo. En ja soms ben je het dan even kwijt, helemaal als ze ik al het wisselgeld in de handen had en ze toch ineens met nog wat extras kwamen.


...
Helemaal vergeten, maar ik heb dan ook al honderd jaar geen frans meer gehad 
maar ik herken het echt!
Niet de hoeveelheid sommen is van belang, wel de manier waarop het kind ze heeft opgelost.