20 november ben ik, na een half jaar lang ziek te zijn geweest, 2 jaar last te hebben gehad, en 8 weken thuis te hebben gezeten, eindelijk geopereerd aan mijn amandelen en neusslijmvlies.
Tijdens de operatie, waarin mijn keel- en neusamandelen verwijderd werden evenals een deel neusslijmvlies, moest ik op een kussen blijven liggen ivm wiplash. Wat dat voor gevolgen heeft, gadverdamme!
Ik ben op donderdagavond laat naar huis gegaan, omdat ik allergisch voor de narcose ben moest ik eigenlijk blijven. Ik kreeg morfine voor de pijn, waarvan ik heel ziek werd en het enige wat ik wilde was naar huis. Omdat mijn moeder in het ziekenhuis werkt kregen we na veel papierwerk toestemming. 2 uur later zat ik in de auto, eindelijk kon ik zitten zonder over te geven, lang leven de medicijnen

Thuis aangekomen in bed gaan liggen en nog steeds heel ziek gebleven. Vrijdag voelde ik me blauw, misselijk, pijnlijk maar verder wel oke. Maar god wat had ik een pijn! 5x 1000mg pijnstilling en maar drinken. Mijn mond kreeg ik niet open, en waterijs was te hard.
Zaterdag werd ik wakker met 39 graden koorts. Direct is het ziekenhuis in actie gekomen en kreeg ik een peniciline kur. Dit was mijn 4e kur in 6.5 week. De infectie die ik had, was veroorzaakt doordat het vrijgekomen pus(heel veel) onder de operatie makkelijk weg kon lopen in mijn maag, doordat mijn hoofd op een kussen lag.
Maandag zijn de tampons uit mijn neus gehaald, en was het raar dat ik nog zo'n pijn had. Donderdag had ik nog steeds niet gegeten en werd ik met spoed naar de dokter gehaald. Ja hoor, een schimmelinfectie. Deze infectie was te wijten aan alle antibiotica die ik gekregen had, en omdat mijn weerstand 0,0 was, heeft deze goed toe kunnen slaan.
Nu bijna 1.5 week later, is de schimmelinfectie bijna weg uit mijn mond, maar terug gekomen op jawel: mijn vagina Het doet echt ontzettend veel pijn, en een leuke bijkomstigheid is dat ik ongesteld ben, en geen tampons, en geen maandverband kan verdragen, help

Weer contact gehad, en morgen moet ik naar de huisartsenpost
Lang verhaal kort gemaakt: Ik wordt verschrikkelijk moe, chagerijnig en verdrietig hiervan. Ik hou me niet aan de grenzen die mijn lichaam me stelt en ik zoek iemand met ervaringen. Waar moet ik op letten dat het zich niet nog verder verspreid, hoe ging jij ermee om?