Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-09-17 22:35

Geplaatst: 20-09-17 22:35

Ja je houdt er onvoorwaardelijk van. Die liefde begint al bij dat kleine plusje op je test. En uit liefde zou ik de keus maken om de zwangerschap af te breken. Ik heb best wat gehandicapte kinderen/jongeren meegemaakt. Veel leed. Ik gun mijn kind iets beters dan veel pijn en ziekenhuis in en ziekenhuis uit.

En voor ik overkom als hardvochtig: Nee niet iedere gehandicapte heeft een mensonwaardig leven. En waar ik de grens trek kan ik nu zo niet zeggen. Maar ik weet wel dat als er syndroom van Down uit gekomen was, ik voor afbreken had gekozen.

**Geplaatst**: 20-09-17 22:42

Geplaatst: 20-09-17 22:42

Hypericum schreef:
En toch is dat iets wat ik maar moeilijk kan begrijpen.
Als je een kinderwens hebt, dan wil je een kindje...maar dan alleen een 'goeie'?
(Niet levensvatbaar vind ik daarop een uitzondering).
Het klinkt heel zwart-wit en kort door de bocht, maar een handicap is een van de risico's als je besluit dat je kinderen wilt.
Als je ze graag wilt, hou je toch onvoorwaardelijk van je kindje of toch van eentje die goed is net wat meer?

Ik snap dat het hard overkomt, zo bedoel ik het niet, ik vind het alleen oprecht lastig te begrijpen.

Dat heb ik ook... ik begrijp daar helemaal niks van.
Er zijn zoveel manieren waarop je het als ouder zwaar kunt krijgen, een kind met een handicap is slechts een van de mogelijkheden. En een handicap an sich betekent niet automatisch dat de kwaliteit van leven niet op orde is. Juist niet bij een aantal syndromen waarop men kan testen zoals down.
En juist die kinderen worden nauwelijks meer geboren, omdat ze blijkbaar niet gewenst zijn.
Sterker nog: mensen die wél een kindje met down krijgen worden tegenwoordig haast met de nek aangekeken. Want dat kun je immers voorkomen? Bah, bah, bah.
Ik vind dat moraal gezien niet oke.

**Geplaatst**: 20-09-17 22:45

Re: Bewust kinderloos, wie nog meer ?

Geplaatst: 20-09-17 22:45

Dat mag. In Nederland heb je de keuze, dat niet iedereen achter onze keus staat maakt mij verder de pis niet lauw.

**Geplaatst**: 20-09-17 22:49

Re: Bewust kinderloos, wie nog meer ?

Geplaatst: 20-09-17 22:49

Dat dacht ik al.
En dat maakt mij dan weer de pis niet lauw

Ik vraag me oprecht af hoe ver we hier als mensen in willen gaan... gaan we in de toekomst ook zwangerschappen afbreken omdat iemand een vorm van autisme heeft? Of ADHD? Of toevallig de verkeerde kleur ogen of het verkeerde geslacht (China is daarvan een mooi voorbeeld)?
Blijkbaar zijn we geen haar beter dan de Grieken die gehandicapte kinderen achter lieten om te sterven. Ja, we laten ze eerder sterven.

**Geplaatst**: 20-09-17 22:53

Geplaatst: 20-09-17 22:53

En toch komen er nu dus ook een aantal twijfelaars om de hoek waar ik wel wat aan heb

Berdien ik zit liever zelf op die tinker;)

En ik zeg ook niet dat een gehandicapt kindje minder is.
Maar zou ik het aan kunnen?
Ook heb ik genoeg mensen om me heen die me proberen te overtuigen dat je zoveel terug krijgt van een kindje

Ik denk dat mijn man en ik er gewoon nog niet aan toe zijn.
We hebben verder alles prima voor elkaar dus theoretisch gezien zou het wel kunnen.

**Geplaatst**: 20-09-17 22:53

Geplaatst: 20-09-17 22:53

Ja vind het gewoon moeilijk te rijmen. Enerzijds zijn kinderen een wonder of een geschenk en neem je ze niet maar krijg je ze.
Maar dan wel graag met 30 dagen niet goed, geld terug garantie.

En de angst voor het leed, ja daar kan ik inkomen.
Maar ik werk al for ages in veel takken van de zorg en buiten dat het leed binnen de VG sector maar een relatief klein percentage is, is het gros van de beperkingen niet te testen geweest of tijdens de bevalling opgelopen.
Dus ja, die tests zijn naar mijn idee maar schijnveiligheid.
(Om maar te zwijgen over gesloten jeugdzorg, verslavingsproblematiek, justitie).

Wellicht leer ik het beter begrijpen als iemand die dicht bij me staat voor zo'n keuze komt te staan en kijk ik er anders tegenaan vanwege mn werk.

**Geplaatst**: 20-09-17 22:54

Geplaatst: 20-09-17 22:54

Tja dan krijg je die abortus - baas in eigen buik - discussie. En ik maak mijn keus uit liefde, niet omdat een kindje niet goed genoeg is. Is ons kindje toch gehandicapt of ziek of iets anders naars, ik ben niet minder gek op hem. Wel verdrietig, want ik had hem iets anders gegund.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 29-06-18 10:51, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Naam verwijderd

**Geplaatst**: 20-09-17 23:00

Geplaatst: 20-09-17 23:00

@hypericum: ik werk in dezelfde sector als jij... denk dat dat idd meespeelt.
@lieveli: leuk dat je er over door gaat

Al vind ik het jammer dat je het naar de baas in eigen buik discussie haalt, ik zie het meer als mens die voor God speelt en de maakbare mensheid waarvan de grenzen vervagen. Hoezo uit liefde? Liefde is toch onvoorwaardelijk? Het is goed dat je je kindje het allerbeste gunt, terecht lijkt me. Bedoel je dat?

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 29-06-18 10:54, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Naam verwijderd

**Geplaatst**: 20-09-17 23:03

Geplaatst: 20-09-17 23:03

Een vriendin van me haar schoonbroer ligt (ligt dus, niet zit) permanent in een rolstoel. Kan letterlijk niets zelf. Hij kan niet praten, alleen geluiden uitstoten waar zijn ouders en broer dan meestal van weten wat het betekent. Ouders hebben permanent zorg voor hem, moeten altijd naar speciale vakantieparken anders kunnen ze niet, hij ligt de hele dag in zijn rolstoel met een kwijldoekje onder zijn gezicht uit het raam te kijken. Of TV.

Ik kan me niet indenken dat je dat nou een leuk leven lijkt voor je kind.

Edit: ik heb zelf een broer met down en het zijn inderdaad echt niet (allemaal) van die schattige Downies van de TV. Ik heb er vroeger flink van langs gekregen als ik iets deed wat hem niet zinde. Straffen had geen zin want hij snapte het toch niet. Een grote peuter met driftbuien was ie dan, maar dan een kop groter dan ik.

**Geplaatst**: 20-09-17 23:07

Geplaatst: 20-09-17 23:07

Ik ben het eens met lieveli. Al ben ik momenteel nogal anti-kinderen en nog lang niet mee bezig (gelukkig :')

)
Het is wel gewoon zo dat als jou kind écht zwaar geestelijk gehandicapt is dat je gewoon heel je leven eraan kwijt bent. Ja, je bent sowieso 3/4 van je leven kwijt aan je kind, maar niet op zo'n intensieve manier als wanneer jou kind bijvoorbeeld Syndroom van Down heeft. Leven van kind is imo niet echt om heel gelukkig van te worden, idd ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Altijd zorg en omkijk nodig hebben, niet met de maatschappij mee kunnen gaan.

Ieders mag het zelf weten toch? In deze tijd neemt het gros trouwens kinderen ipv dat ze die gegeven worden. En dat is denk ik maar goed ook, want zwanger raken wanneer je daar totaal niet op zit te wachten is alles behalve praktisch.

**Geplaatst**: 20-09-17 23:08

Re: Bewust kinderloos, wie nog meer ?

Geplaatst: 20-09-17 23:08

Ik ben net weer mama geworden (telt dit ook?

)
Mama genoeg voor mij hihi
Afbeelding

**Geplaatst**: 20-09-17 23:08

Geplaatst: 20-09-17 23:08

En natuurlijk kan jou kind verslaafd raken, aangereden worden en gehandicapt raken, weet ik veel wat voor ellende op zijn bordje krijgen. Maar daar gaan we toch niet van uit? Lijkt me een heel sneu idee.

**Geplaatst**: 20-09-17 23:11

Geplaatst: 20-09-17 23:11

Ik weet wat voor impact het heeft op je leven. Zowel voor kind als jezelf wil je dat niet. De een kan meer hebben dan de ander. Ik zou er dood ongelukkig van worden. Moet al heel mijn leven overal rekening mee houden en begrip en zorgen. Laat staan als het je eigen kind is. Een vriendin heeft door een medische misser een heel heel zwaar gehandicapt kind en kan niet meer werken en slaapt amper snachts. Ziekenhuis in en uit. Ik zou het A niet nadoen en B financieel onmogelijk in je uppie. Dan ga ik wel voor safe. Dat anderen dat niet begrijpen komt over als een zwaar oordeel. En misschien is het wel gewoon makkelijk praten tot je er zelf in zit. Ik ken gelukkig mijn grenzen.

Laatst bijgewerkt door Zonnetje81 op 20-09-17 23:14, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 20-09-17 23:13

Geplaatst: 20-09-17 23:13

Hier ben ik het helemaal mee eens.

Zonnetje81 schreef:
Ik weet wat voor impact het heeft op je leven. Zowel voor kind als jezelf wil je dat niet. De een kan meer hebben dan de ander. Ik zou er dood ongelukkig van worden. Moet al heel leven overal rekening mee houden en begrip en zorgen. Laat staan als het je eigen kind is. Een vriendin heeft door een medische misser een heel heel zwaar gehandicapt kind en kan niet meer werken. Ik zou het A niet nadoen en B financieel onmogelijk in je uppie. Dan ga ik wel voor safe. Dat anderen dat niet begrijpen komt over als een zwaar oordeel. En misschien is het wel gewoon makkelijk praten tot je er zelf in zit. Ik ken gelukkig mijn grenzen.

**Geplaatst**: 20-09-17 23:15

Geplaatst: 20-09-17 23:15

Hypericum schreef:
En toch is dat iets wat ik maar moeilijk kan begrijpen.
Als je een kinderwens hebt, dan wil je een kindje...maar dan alleen een 'goeie'?
(Niet levensvatbaar vind ik daarop een uitzondering).
Het klinkt heel zwart-wit en kort door de bocht, maar een handicap is een van de risico's als je besluit dat je kinderen wilt.
Als je ze graag wilt, hou je toch onvoorwaardelijk van je kindje of toch van eentje die goed is net wat meer?

Ik snap dat het hard overkomt, zo bedoel ik het niet, ik vind het alleen oprecht lastig te begrijpen.

Dieren die niet oke zijn laten we gaan voor hun bestwil. Maar zodra het over mensen gaat 'eist' men dat ze door leven ook met zware ziektes en handicaps.. Waarom zo'n kind niet dat leven besparen.
Ik functioneer vrij goed naar omstandigheden en ik heb geen enge plannen maar was ik een dier geweest zou ik ingeslapen zijn zes jaar geleden, en ik vraag me nog steeds af of me er door trekken voor mij en de maatschappij nu echt de beste keuze geweest is. Waarom zou je een kind dat leed niet besparen als de kans er op groot is. Heeft niks te maken met niet goed genoeg zijn, maar wel met wat voor leven je dat kind geeft.

Het 'voor god' spelen argument is imo gewoon kul tegenwoordig. Vroegah gingen die kinderen snel dood. Nu dankzij onze ontwikkeling niet meer, ze in leven houden is ook voor God spelen, bovendien moet je dan nog gelovig zijn ook.

Laatst bijgewerkt door Ayasha op 20-09-17 23:18, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 20-09-17 23:15

Geplaatst: 20-09-17 23:15

sanso schreef:
Ik ben net weer mama geworden (telt dit ook? )
Mama genoeg voor mij hihi
[ [url=m/AtmieX.jpg]Afbeelding[/url] ]

Wat een poepieees

gefeliciteerd!

**Geplaatst**: 20-09-17 23:16

Geplaatst: 20-09-17 23:16

Ik denk dat de euthanasie wet best soepeler mag worden. Dat zou voor veel mensen een voorrecht zijn.

**Geplaatst**: 20-09-17 23:19

Geplaatst: 20-09-17 23:19

Wendy schreef:
Hoezo uit liefde? Liefde is toch onvoorwaardelijk? Het is goed dat je je kindje het allerbeste gunt, terecht lijkt me. Bedoel je dat?

Ja. Garanties heb je nooit, maar in sommige gevallen heb je wel een keus. Afbreken is onze keus, maar we zouden iemand die daar niet voor kiest niets kwalijk nemen. Ouderliefde vult een ieder anders in.

En dan nog iets, ik zeg het nu wel heel stellig maar het zou anders kunnen zijn als ik daadwerkelijk in die situatie zou zitten.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 29-06-18 10:53, in het totaal 2 keer bewerkt
Reden: Naam verwijderd

**Geplaatst**: 20-09-17 23:33

Geplaatst: 20-09-17 23:33

Ik denk dat het voor veel mensen ook mee speelt dat een gehandicapt kind, wiens leven nog door gaat na de dood van de ouders, de omgeving ook "opzadelt" met een hoop zorg. Een gehandicapt kind is een hele zware zorgtaak, voor zowel ouders, maar ook broers en zussen.

Tuurlijk is het "een beetje voor God spelen", maar is dat niet alle technologie die we gebruiken om levens te verlengen, ziekten uit te bannen en ziekten te behandelen?

In mijn ogen is de technologie die we nu hebben verschrikkelijk interessant. Laatst verscheen er een artikel over dat we nu net de bevruchting van een eicel met een zaadcel al kunnen constateren of het kindje een genetische hartafwijking zal hebben of niet, en wanneer het wel zo blijkt kunnen we er zelfs voor zorgen dat de genen voor de hartafwijking gerepareerd worden door de eigen cellen waarbij een kopie van het gezonde DNA gebruikt wordt. Onder het artikel reageerden veel mensen met ethische vragen. Geheel terecht in mijn ogen. Maar er was ook een meneer, hij had zelf de hartafwijking waar het om ging en vertelde dat hij de hartafwijking gerepareerd zou laten hebben (mocht dat tijdens zijn bevruchting hebben gekunnen), hij vertelde dat de hartafwijking zijn leven drastisch anders maakt dan het leven van gewone mensen.

Ik vindt het onwijs gaaf dat we dit soort technieken hebben en nog steeds ontwikkelen.
Ethische vragen en dilemmas snap ik ook geheel.
Maar, de techniek bestaat. Of je er gebruik van maakt is nog steeds aan jou. Waarom andere mensen resticties op leggen omdat het niet jouw keuze zou zijn?

**Geplaatst**: 20-09-17 23:35

Geplaatst: 20-09-17 23:35

Hartstikke goed juist dat die testen er zijn en ik kan me helemaal voorstellen dat je ervoor kiest om een zwangerschap af te breken bij een bepaalde handicap. Heeft er toch niets mee te maken dat je een 'perfect' kind zou willen (zoals de meesten in dit topic weten bestaan die toch niet) maar wel met een afweging die je maakt over wat voor leven je jezelf en je kind gunt. En die keuze is zó persoonlijk, niemand heeft het recht om daar iets van te vinden.
Net zoals een ander geen recht heeft om iets te vinden van het wel/niet aanwezig zijn van een kinderwens.

**Geplaatst**: 20-09-17 23:35

Geplaatst: 20-09-17 23:35

Bij honden/paarden/katten etc worden de ouderdieren getest op alles wat mogelijk is.

Oeps-nestjes worden afgekraakt, want: geen controle op ziektes. En hoe dom kun je zijn.

Een nestje mag je alleen fokken als je een verantwoord baasje bent.

Als een dier niet goed is om te fokken word castreren direct aanbevolen.

Al die ongewenste zwerfdieren moeten vooral niet geadopteerd worden want daarmee stimuleer je foute praktijken.

Zomaar een greep uit de algemene denkwijzes m.b.t dieren. Maar owee als het de mens betreft. Dan heeft dat kindje waarvan de ouders zeldzaam foute genen hadden en het kind het eerste jaar niet eens zal halen wél bestaansrecht. Dan mag men doorjonken ondanks dat de toekomst van het kind onzeker is. Dan mag men een kind zonder ontbijt naar school sturen. Etc, etc.

Nee, dan gaat mijn respect naar die zeldzaam verantwoorde ouders die keuzes maken voor hun (ongeboren) kind. Ondanks dat dat moeilijk kan zijn.
En niet alleen voor de hond en hun eigen egoïsme.

**Geplaatst**: 20-09-17 23:39

Re: Bewust kinderloos, wie nog meer ?

Geplaatst: 20-09-17 23:39

@Palmera: en dat zijn dan alleen nog maar de lichamelijke afwijkingen... Ga eens kijken naar allerhande geestelijk leed onder de ouders, verslavingsproblemen etc. En dat mag allemaal aan kinderen beginnen met alle gevolgen van dien.

Peter R de Vries zei dat pas heel mooi: als ik een kippenhok in mijn tuin wil zetten moet ik daar allerlei vergunningen voor aanvragen, maar een kind op de wereld kwakken mag iedereen. Kromme wereld soms.

**Geplaatst**: 21-09-17 00:21

Re: Bewust kinderloos, wie nog meer ?

Geplaatst: 21-09-17 00:21

Ik geloof oprecht niet dat ik een kind met een handicap onvoorwaardelijk lief kan hebben. En dat zou ik een kind nooit maar dan ook nooit aan doen, zo een moeder hebben.
Ook ik ken mijn beperkingen daar in.
Gelukkig zijn er tests en kun je als aanstaande moeder en vader nog beslissen.
Maar voor god spelen kan ik dat niet noemen... het zijn de mogelijkheden die we hier en nu hebben om voor iedereen het leven beter te maken.

Dat klinkt heel egoïstisch, maar wanneer je bv kiest om geen kinderen te krijgen als je een grote kans hebt op het doorgeven van een genetische ziekte, is dat even zeer voor god spelen. Een kind komt er niet zo maar, daar kun je hopelijk beslissingen over maken en voor de beste keuze gaan, wat die ook is in die situatie.

Lieveli, nog gefeliciteerd!

**Geplaatst**: 21-09-17 00:45

Geplaatst: 21-09-17 00:45

Ik vind de discussie heel interessant. Ik heb een tijdje terug een documentaire gezien, 'Wonderkinderen'. Als je echt allergisch bent voor kinderen, gewoon lekker niet kijken. Maar verder wel heel boeiend vanuit ethisch oogpunt.

**Geplaatst**: 21-09-17 07:28

Geplaatst: 21-09-17 07:28

Ik sta er hetzelfde in als Lieveli.
Verder ben ik niet gelovig en heb een PhD in de moleculaire biologie dus voor God spelen vind ik weinig spannend

Om dan te gaan speculeren 'hoe ver moet dat gaan', he is niet aan mij om te besluiten wat iemand wel/niet aankan.

Ik snap bijvoorbeeld totaal niet dat iemand uit een oorlogsgebied waar al 10 jaar geweld heerst een kind wil.
Maar ja, wie ben ik.