Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-08-18 12:03

Re: Als zwanger raken geen vanzelfsprekendheid is...

Geplaatst: 15-08-18 12:03

Hoe gaat het hier?

**Geplaatst**: 15-08-18 12:31

Re: Als zwanger raken geen vanzelfsprekendheid is...

Geplaatst: 15-08-18 12:31

Ik ben maandag begonnen met lucrin. Morgen moet ik mijn laatste pil innemen.
Dan volgende week donderdag de uitgangsecho en als het goed is starten met gonal erbij.
Dit keer moet ik dan 150 eenheden van gonal spuiten.

@Colinneke hoe gaat het met jou? Jij bent al weer een tijdje bezig met spuiten toch?

En hoe gaat het met de rest?

**Geplaatst**: 15-08-18 12:53

Re: Als zwanger raken geen vanzelfsprekendheid is...

Geplaatst: 15-08-18 12:53

Ik ben idd al begonnen met spuiten.
300 eenheden menopur. In het begin vond ik het niet het fijnste omdat je het zelf moet mengen.
Maar nu gaat dat eigenlijk best soepel. Vrijdag echo om te zien of er eicellen in de maak zijn. Dus begin nu een beetje zenuwachtig ervoor te worden.
Laatste keer was het teleurstellend namelijk.

**Geplaatst**: 16-08-18 06:31

Re: Als zwanger raken geen vanzelfsprekendheid is...

Geplaatst: 16-08-18 06:31

@Skvetta, succes met spuiten en duimen dat je kan gaan starten met gonal.
@ Coinneke, succes vrijdag!

Merken jullie veel bijwerkingen van de hormonen? En zo ja, welke?

Wij zijn 31 juli besproken in een MDO, waarna we een uitnodiging hadden moeten krijgen voor de uitslag hiervan. Vorige week had ik nog steeds niets gehoord, dus gebeld, waarop de assistente zich verontschuldigde dat er nog geen afspraak was gemaakt. Ze heeft ons direct een afspraak gegeven voor morgen. Dan horen we dus wat ze denken dat ik aan medicatie nodig heb voor het opwekken van de eisprong.

**Geplaatst**: 16-08-18 09:39

Geplaatst: 16-08-18 09:39

Weer zenuwslopend Colinneke, ik duim voor je dat de menopur zijn werk doet. Zit je al op de maximale dosering of kunnen ze dat nog opschroeven? Je vriend zijn donatie zit al in de vriezer toch? Weer wat spanning minder lijkt me.

Skvetta, valt t spuiten mee?

Spannend Globe, ik verwacht dat de medicijnen en bijwerkingen voor t opwekken van de eisprong niet helemaal te vergelijken is met die van een ivf behandeling. Ik had iig veel last van hoofdpijn, misselijk en enorm opgeblazen.

Ik ben ondertussen gewoon weer ongesteld geworden, poging 2 was dus ook geen succes. Wat t ziekenhuis betreft konden we meteen we door, maar ik ben er wel een beetje klaar mee. Voorlopig even pauze. Heb veel last van mijn lijf, eerst maar eens bijkomen.

Laatst bijgewerkt door Polly op 17-08-18 12:21, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: reactie op verwijderde post verwijderd

**Geplaatst**: 16-08-18 20:59

Re: Als zwanger raken geen vanzelfsprekendheid is...

Geplaatst: 16-08-18 20:59

Nee zit nog niet aan de maximale dosering. Geloof dat dat 450 is.
Ziekenhuis heeft wel het liefste vers. Dus mocht tot een punctie komen dan moet ie wel proberen een potje te vullen.
Als dat niet lukt dan pakken ze diepvries.

Balen dat het geen succes was :(:)

. Heb je zoveel last gehad dan?
Bij ons doen ze ook helemaal niet moeilijk als ik zeg een maand extra rust. Zeggen dan ook als je er weer klaar voor bent dan starten we de procedure weer.
Moet zeggen dat het aan de ene kant lekker is om geen "gedoe" te hebben. Aan de andere kant wil je ook weer graag beginnen.

@ Globe: moet zeggen dat ik flierefluitend door het spuiten heen ga. Soms wel wat prikkelbaarder. En wat moe ervan. Om hoofdpijn te voorkomen drink ik na het spuiten een glas water leeg. Weet niet of het echt helpt maar ej heb geen hoofdpijn. Nu heb ik rond mijn navel (baarmoeder en eierstokken) lichte buikpijn. Maandag meer last ervan gehad en een jankbui als gevolg.

**Geplaatst**: 16-08-18 22:49

Geplaatst: 16-08-18 22:49

@Ramiro, bedankt voor het delen van je ervaring! Echt balen dat je weer ongesteld bent geworden. Goed dat je, ondanks je grote wens, even een rustmoment voor je lijf (maar ik denk ook voor je geest) in bouwt. Lijkt me een lastige beslissing. :(:)

@Colinneke, ook bedankt voor het delen van je ervaringen. Als het jou helpt dat glas water te drinken, zou ik zeggen, lekker blijven doen

Pff prikkelbaar en emo zijn dat lijkt me echt het vervelende van die hormonen.

Ik had zelf van de anticonceptie pil veel klachten. Die ik nu ik er mee gestopt ben pas opmerk. (Prikkelbaar, knallende koppijn, opgezette buik etc.) Toen ik de provera kuur moest slikken op een menstruatie op te wekken (wat niet is gelukt) kreeg ik weer al dat soort verschijnselen. Een paar weken na die kuur kreeg ik allemaal bruine vlekken op mijn handen, waarschijnlijk als gevolg van die kuur. Gelukkig zijn ze nu, na een hormoonzalf (hoe ironisch?) weer weg.
Nu is het ene hormoon natuurlijk het andere hormoon niet. Maar de eventuele bijwerkingen zie ik wel tegenop. (ook al weet ik dat er niet eens bijwerkingen op hoeven te treden)

**Geplaatst**: 17-08-18 00:38

Geplaatst: 17-08-18 00:38

Ramiro schreef:
Weer zenuwslopend Colinneke, ik duim voor je dat de menopur zijn werk doet. Zit je al op de maximale dosering of kunnen ze dat nog opschroeven? Je vriend zijn donatie zit al in de vriezer toch? Weer wat spanning minder lijkt me.

Skvetta, valt t spuiten mee?

Moonfish, mocht t nog een keer nodig zijn, ik heb ook nog utrogogestam liggen.

Lief! Ik heb nu eerst 16 capsules, en als het bevalt krijg ik nog twee doosjes.

Daarna kan ik bij mijn arts gewoon 100 mg vragen in plaats van 200 mg.
Dus mocht je dan zeggen dan houd ik ze apart voor vrouwen die ze niet krijgen, snap ik dat heel goed.
Mocht de datum opschieten houdt ik me altijd aanbevolen, ik zit er levenslang aan vast en vergoeden doen ze het (nog) niet helaas.
Lief dat je wilde helpen, dat maakt me heel blij. $*\o/*$

Ok ik zal nu nog netjes melden waarom ik binnen viel.
Ik heb hier lang meegelezen uit deels interesse, maar het heeft geresulteerd in dat ik eigenlijk graag eicellen zou doneren.
Het is dat ze me denk ik niet willen, en de impact is groot maar ik zou dat graag willen ondanks dat ik geen kinderwens heb.
Dus daarin hebben jullie mij wel overtuigd en indruk op me gemaakt.

Ik moet ook zeggen diep respect voor het kunnen handelen van de hormonen, ik gebruik zelf hormonen en ik vind het op normale dosis al lastig zat!

Hier blijkt de utrogestan 200 dus het effect te hebben dat ik zo moe en labiel werd dat ik amper nog mijn bed uit te krijgen was.
Echt eat sleap repeat, amper nog in staat een ei te bakken.
Met halveren blijkt dus dat ik zeer waarschijnlijk niet overspannen ben zoals we dachten, maar last heb van de utrogestan.
Met ongeveer 100 mg ben ik met 2 dagen alweer zoveel beter, heel bijzonder.

**Geplaatst**: 17-08-18 10:10

Geplaatst: 17-08-18 10:10

Inderdaad een dubbel gevoel Colinneke, t liefste wil ik gewoon een nieuwe kans hebben maar voor mijn gevoel ben ik er fysiek (en ook wel mentaal) niet klaar voor. Ik heb de hoop dat als mijn lijf in betere conditie is, dit ook tot een beter resultaat leidt. Ik had aan beide kanten zo'n 12-15 folikels plus een mooie cyste. Merk dat mijn lijf nog aan het herstellen is, toch nog regelmatig krampen / steken, hoofdpijn etc. Nu afspraken staan bij een masseuse en acupuncturist, hopelijk helpt dat. De arts was heel begripvol, mag bellen als we er klaar voor zijn en dan gaan we weer starten.

Wij hebben ook zaad in de vriezer (i.v.m. kwaliteit), gelukkig tot nu toe vers kunnen gebruiken maar t geeft wel rust dat er een back-up plan is.

Globe ik had inderdaad ook zo'n klachten van de pil. Vind tijdens dit hele proces, t slikken van de pil ook vervelender dan de injecties. Ik ben geloof ik wel erg gevoelig voor al die hormonen. Ik heb me er bij neergelegd en mijn omgeving van te voren gewaarschuwd, die gaan er wel goed mee om. Ik ben dan erg prikkelbaar, en waar ik normaal zelden een traan laat, krijg ik t nu voor elkaar om zonder echte aanleiding vier keer op een dag te zitten huilen. T geklooi met je hormonen is erg vervelend, maar alles voor t goede doel.

Geloof dat er wel echt een tekort is aan eiceldonoren en dat je op die manier een groot verschil maakt in iemand's leven. Het heeft wel een grote impact.

Laatst bijgewerkt door Polly op 17-08-18 12:23, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: reactie op verwijderde post verwijderd

**Geplaatst**: 17-08-18 10:28

Re: Als zwanger raken geen vanzelfsprekendheid is...

Geplaatst: 17-08-18 10:28

Ramiro, begrijp ik goed dat er dan deze keer bij jullie helaas weer niets is ingevroren en jullie de derde poging in zullen gaan?
Bij ons wat dit dus helaas wel het geval. Ziekenhuis heeft ons nu doorverwezen naar Düsseldorf en maandag as. hebben we daar een gesprek staan. Ze denken dat het te maken heeft met slechte eicellen. Maar ik lees net dat ik beroep kan doen op moonfish haar eicellen

.

Wij hebben nu ook even een adempauze ingelast en hiervoor zou ik gezegd hebben weinig last te hebben van de hormonen, maar nu ik een tijdje niets gebruik, lijk ik wel een ander mens. Zoveel meer energie. Ik vind het dan ook heel lastig om straks weer te beginnen. De teleurstellingen, ellendige hormonen, nee, ik kijk er niet naar uit.

**Geplaatst**: 17-08-18 11:21

Re: Als zwanger raken geen vanzelfsprekendheid is...

Geplaatst: 17-08-18 11:21

@moonfish wat een mooi gebaar, helemaal door het lezen van dit topic. Daar heb ik veel bewondering voor.
Ik ben (gelukkig) nog niet zo op de hoogte van al die behandelmethoden etc. maar ik kan me indenken dat het een grote impact heeft op je leven. Heel begrijpelijk ook dat je er voor kiest om zo nu en dan een pauze in te lassen.

Wij zijn met terug uit het ziekenhuis. Ondanks dat de oorzaak van mijn uitblijvende eisprong onduidelijk is willen ze starten met clomid. Al hebben ze totaal geen idee of dit aan gaat slaan, aangezien ik niet in de categorie van vrouwen val waarbij ze dit in 85% vd gevallen gebruiken. Ik zou eerst weer moeten proberen met provera om een cyclus op te wekken, alvorens ik met clomid kan starten. Dit is de vorige keer niet gelukt. Dan gaan ze een maand lang meekijken om te zien of het aanslaat. Ze kunnen de dosis tot maximaal 3x verhogen. Slaat dat niet aan dan gaan we praten over een hormoonpompje. Ook omdat ik geen baarmoederslijmvlies opbouw. Het komt op ons over als vooral heel veel onwetendheid en maar uitproberen. Maar het kan natuurlijk ook gewoon in 1x aanslaan.
Nouja eerst volgende maand maar eens op vakantie

**Geplaatst**: 17-08-18 12:10

Re: Als zwanger raken geen vanzelfsprekendheid is...

Geplaatst: 17-08-18 12:10

@ moonfish super dat je dit wilt doen!!!!

@ Ramiro neem lekker de tijd on te herstellen en tot rust te komen

@Sky aan de ene kant gelukkig dat je vrij snel in Dusseldorf terecht kan. Inderdaad die teleurstellingen hakken er keihard in.

Echo gehad en van te voren best nerveus. Bleek niet nodig want er groeien 7 kanshebbers en 5 kleinere. Dus als die een groeispurt krijgen hebben we een super score.

**Geplaatst**: 17-08-18 13:59

Geplaatst: 17-08-18 13:59

Globe, ik denk dat meeste mensen niet stil staan bij eiceldonatie.
Zelf heb ik geen kinderwens, maar ik sprak gister met iemand en toen schoot me een idee te binnen.
Wat ik dus niet 100% begrijp, eicellen oogsten is geen fijne ingreep en dat zou mij meer tegen houden dan het idee hormonen spuiten.
Maar ik wil op termijn dolgraag een sterilisatie, ik speel nu met het idee om te vragen of als die sterilisatie erdoor komt, we dat niet kunnen combineren met eiceldonatie.
Voor de sterilisatie ga ik toch onder narcose, dan merk ik niks van het oogsten.
Dan heb je dus geen onnodige troep in mijn lijf qua narcose, want dat moet dan toch al, en je kunt een ander heel blij maken.
Nu snap ik niet helemaal waarom ze niet bij elk verzoek om sterilisatie vragen of men niet bereid is eicellen te doneren.
Al zou 5% daar ja op zeggen, dan ‘oogst’ je alsnog flink meer donoren dan ze nu doen denk ik persoonlijk.
Sterilisatie laprascopisch stelt weinig voor, dus dan is de combi sterilisatie/oogsten lijkt mij nou niet een heel lastig iets.
En ik zit zelf best soms met het gevoel van ik doe er niks mee, eeuwig zonde als een ander er wel heel blij mee kan zijn.
Ik ben chronisch ziek, maar dat is dus niet aangeboren en ontstaan na een tekenbeet.
We hebben amper nare ziektes in de familie, en er is niemand in de familie die niét in no time zwanger was.
Mijn cyclus kun je de klok op gelijk zetten, en ik heb twee dagen terug 12 uur lang positief getest met de ovulatietesten van de action, 5 testen een positieve streep.
Dat is best een zeer positief uitgangspunt denk ik zo.
Het enige wat bij mij huist waarvan je zegt twijfel is een vorm van autisme, asperger, de variant waar heel, heeeeeel veel mensen probleemloos mee functioneren.
Bij de NASA schijnt het asperger mania te zijn onder het personeel, t stikt er van. :')

Dus als ik ooit in aanmerking kom voor sterilisatie ga ik wel informeren of er een mogelijkheid is niet één persoon blij te maken, maar meerdere.
Dat dat niet anoniem kan maakt me weinig uit, dat snap ik ook wel en ergens lijkt het me wel gaaf, dat mijn DNA toch nog ergens rondloopt.
En dan vooral het idee dat je iemand daar zo blij mee maakt, dat maakt alles goed.

**Geplaatst**: 17-08-18 20:26

Geplaatst: 17-08-18 20:26

Ik kom ook even onder mijn meelees steen vandaan.

Moonfish wat ontzettend bijzonder dat je hiervoor open staat.

Weet niet of je al mee las tijdens mijn traject...?
Onze dochter is via eiceldonatie.
Ik zal mijn andere topic even opzoeken.
Als je vragen hebt laat het mij dan weten.
Er is echt een groot tekort aan eiceldonoren!

**Geplaatst**: 17-08-18 20:27

Geplaatst: 17-08-18 20:27

[MWS] Eiceldonatie

(waarschuwing ook negatieve reacties)

Ik moet zeggen wij zijn onze donor zo ontzettend dankbaar

Bij ons is het nu een gekende donor geworden.
Zij hoorde via via van ons verhaal en heeft contact gezocht.
En wij hebben nog contact maandelijks. Gewoon leuk en gezellig.
En als onze dochter ouder is blijven we hier gewoon open over.

**Geplaatst**: 17-08-18 22:32

Geplaatst: 17-08-18 22:32

Dat was toen ja.

Ik moet ook zeggen dat ongeveer tegelijk een stalgenootje in een icsi traject zat, dus vandaar ook dat ik hier toen mede meelas.

Trouwens voor de mensen die eventueel qua oestrogeen liever estrogel hebben, in Nederland is dat niet verkrijgbaar jaar in België wel.
Ik heb Estrogel, maar ik ben aankomende maand weer in België bij mijn arts en zal dan vast wel weer medicijnen op moeten ophalen.
Mocht ik iemand kunnen helpen door bijvoorbeeld Estrogel mee te nemen, als je zorgt dat ik het recept heb, neem ik het met alle liefde mee als ik er toch ben.

Ik zocht trouwens mijn post, die is verwijderd om onzinreden mijn inziens, maar ik zal kort uitleggen wat ik hier doe met mijn utrogestan.

Bij mij is er qua hypofyse wat niet 100% nav ziekte, ik maak te weinig hormonen aan en ben zonder hormonen bijvoorbeeld maar 1 dag ongesteld.
En ellende als na mijn eisprong gewoon tot mijn menstruatie dood en doodop zijn als ik geen progesteron extra krijg.
Dat is heeel kort samengevat, maar ik heb dus estriadol, testosteron en progesteron als het om mijn menstruatie gaat.
Mijn schildklier en wat andere dingen is ook niet 100%, maar ok daarom heb ik dus de utrogestan.

Soms wordt ik er allemaal stapelgek van, ik zit nog erg in de instelfase maar toch gaat het echt wel steeds beter.

Ik zocht dus op utrogestan hier, zo van vast en zeker dat ik hier wat vind aan informatie en ervaringen en inderdaad dat vond ik zo.
Overigens blijk ik dus echt beroerd te reageren op de utrogestan 200 mg, ik heb het nu verlaagd sinds twee dagen en ik knap zó onwijs op.
We dachten dus aan een burn out of er tegen aan, en ik had zelfs al verplicht rust opgelegd gekregen om deze reden, maar het was dus de utrogestan.
Nu eens de 100 mg testen en hopen dat dat goed is zo.

En geduld hebben verder, ik mag voorlopig toch niet door voor eiceldonatie en sterilisatie met mijn leeftijd, maar het staat wel in mijn hoofd opgeslagen.
Het lijkt me eerlijk gezegd geweldig als ik toch wat kan doen met mijn eicellen.
In mijn buurt meerdere mensen in trajecten als icsi enzo, en je staat gewoon zo machteloos als het maar kan.
Dan ga je vanzelf nadenken, dan heeft zij pcos, en dan heb je zelf braaf een eisprong en wordt je gewoon ongesteld..

Ja dan denk je geregeld van binnen: verd*mme, je krijgt ze wel van mij.
Dus nu heb ik wel zoiets van als het kan dan zou ik eiceldonatie graag doorzetten, al weet ik ook dat dat bést nog een heel ding is.
Maar toch.. dan denk ik.. voor mij zijn het enkele weken, wat een ander zoveel geluk oplevert..
Dan moet ik wel erg hard en zakelijk denken wil ik daar echt niks mee doen, ik denk dat dat wel ergens licht blijft knagen.
Kijk keuren ze me af, kan ik daar een punt achter zetten en heb ik vind ik echt mijn best gedaan en kan ik daar vrede mee hebben.

**Geplaatst**: 18-08-18 06:36

Geplaatst: 18-08-18 06:36

Fijn dat het in ieder grval beter gaat.
Wat je hebt is dat niet genetisch?
Je moet inderdaad ook goedgekeurd worden door de kliniek en een commissie en er zelf echt achterstaan.
Ik weet ook niet of je in nl of belgie zou willen doneren.
Nl niet anoniem en in Belgie is dat wel.
Er komt steeds meer discussie dat donor kinderen het recht hebben om te weten wie de donor is.
Daar is een stichting voor opgericht.
En wil je het doen voor wensouders die je kent of leert kennen of wil je het niet weten. Ook dat zijn allemaal keuzes.

**Geplaatst**: 18-08-18 17:44

Geplaatst: 18-08-18 17:44

Nee dat is niet genetisch, dat is veroorzaakt door een bacteriële infectie op mijn hersenen die daar jaren gezeten heeft.

Je moet het vergelijken met iemand die bijvoorbeeld bestraald is of geopereerd voor een hersentumor, dan kan je dezelfde klachten krijgen.
En dan is een bacteriële infectie genetisch natuurlijk niet bijzonder, die hersentumor sla je liever over genetisch qua eiceldonatie.

Zelf zou ik anoniem doneren echt niet nodig vinden, ik vind dat een kind best contact mag zoeken als hij of zij daar behoefte aan heeft.
Sterker nog als ze het fijn zouden vinden om contact te houden en bijvoorbeeld foto’s en happy moments te delen, zou ik dat echt prima vinden.
Wat mij betreft is dat volledig aan de ouders zelf, al zou ik het uiteraard leuk vinden om te weten of het een succes geweest is ja of nee.
Maargoed dit is heel ver weg nog hoor, maar het speelt wel steeds vaker in mijn hoofd nu ik druk aan het daten ben, en dus geregeld moet afhaken wbt kinderwens.
Maar ik ben blij te horen dat het contact zo fijn is met de donor, leuk!

Dan krijg je als donor met elk blij moment wat je hoort van de ouders toch een onbetaalbaar kadootje wat niet in waarde uit te drukken is.

**Geplaatst**: 18-08-18 17:52

Re: Als zwanger raken geen vanzelfsprekendheid is...

Geplaatst: 18-08-18 17:52

moonfish, wat onwijs mooi dat je dat wilt doen!

**Geplaatst**: 18-08-18 18:48

Re: Als zwanger raken geen vanzelfsprekendheid is...

Geplaatst: 18-08-18 18:48

Moonfish, wat ben je toch een mooi mens

**Geplaatst**: 19-08-18 10:12

Geplaatst: 19-08-18 10:12

En toch voelt het voor mij heel logisch, en niet raar of bijzonder.
Voor mij is het ‘maar’ een eicel, waar ik er als het goed is meer dan zat van heb.
Mijn nier denk ik iets anders over.

Vraag als het niet vervelend is voor jullie:
Ik ben aan het uitzoeken wat de alternatieven zijn voor utrogestan eventueel.
Nu is er onder andere Lutenyl en clomid.
Heeft iemand hier ooit meerdere soorten progesteron gehad?
En zo ja waarom, en merkte je verschil in hoe je je voelde?
Ik zou ook graag tabletten willen, gelcapsules werken zo waardeloos als je eens een halfje wil proberen of zoals ik zoekende bent in dosis.

Ik moest gister gniffelen om mijn licht autistische brein stiekem.

Iedereen hoor je over utrogestan ‘bolletjes’.
Moon krijgt haar utrogestan, en die dingen zijn hartstikke ovaal.
Ik dacht echt: bolletjes, wat kletst iedereen nou over bolletjes? :')

Kreeg ik van de week de 100 mg binnen, en dat zijn inderdaad bolletjes. _O-

Totaal nutteloos om je daar mee bezig te houden, maar elke gek zijn gebrek. O:)

**Geplaatst**: 19-08-18 10:26

Geplaatst: 19-08-18 10:26

Ik neem nu duphaston, heb geen last van de bijwerkingen ofzo, maar ik heb nog steeds heel veel last van m'n endometriose en dat is net niet de bedoeling. Maar goed ik gebruik t nog niet zo lang dus ik geef t even de tijd.
Als alternatief zou ik anders orgametril willen proberen, daar hoor ik veel goede verhalen over. Over de lutenyl is het verschillend.
Ik hoor deze verhalen bij de endometriose lotgenoten fb, word veel gebruikt hiervoor.

Werkt idd een stuk beter dan die smerige bollen elke x inbrengen :')

**Geplaatst**: 19-08-18 12:27

Geplaatst: 19-08-18 12:27

Saar, dankjewel voor je onwijs nuttige info! $*\o/*$ $_/-\o_$

**Geplaatst**: 20-08-18 09:32

Geplaatst: 20-08-18 09:32

Moonfish, ik heb ronde twee crinone gebruikt. Geen bolletjes, maar gel. Vond t veel prettiger in gebruik maar is wel een stuk duurder.

Globe, ik hoop dat de provera aanslaat en de clomid werkt voor jou.

woehoe Colinneke wat een goede score, groei eitjes groei $*\o/*$

Sky, nee gelukkig deze keer een veel betere score, 7 embryo's i.p.v. 1. Gelukkig ook nog een paar goed genoeg voor de vriezer. Ben ontzettend blij dat we niet meteen door hoeven naar ronde 3. Heb mijn vriend ook aangegeven dat ik dat momenteel echt niet trek. Volgens ons ziekenhuis was er niets mis met de kwaliteit van mijn eicellen, maar een verklaring voor de slechte bevruchting hadden ze niet. Ronde 2 ben ik ubiquinol gaan slikken, voor de rest niets veranderd. Dit maal veel betere resultaten. Natuurlijk heb ik geen idee of het door de ubiquinol komt, maar een eventuele derde rond ga ik ze zeker weer slikken. Jij had ronde 2 toch ook betere resultaten na de menopur? Maar die hebben t dan niet gered tot de vriezer? Jeetje dat lijkt me echt zo verschrikkelijk teleurstellend. We hebben twee weken gewacht voordat we gevraagd hebben of er cryo's waren. Ik was zo bang voor die teleurstelling.
Voor een nieuwe ronde overwegen we ook Dusseldorf of Genk. Ik hoop dat jullie een fijn gesprek hebben en ben benieuwd naar jullie ervaring in Dusselfdorf. De behoefte aan een adempauze herken ik helemaal. Ik ben het zo moe om me constant maar moe te voelen en herken mezelf niet meer met al die hormonen. Het spuiten etc. an sich vind ik niet erg, maar die enorme onzekerheid en teleurstelling iedere keer breekt je gewoon op.

**Geplaatst**: 20-08-18 09:43

Re: Als zwanger raken geen vanzelfsprekendheid is...

Geplaatst: 20-08-18 09:43

@Ramiro Ik zit totaal nog niet in hoe het werkt met al die trajecten, maar het klinkt inderdaad al vermoeiend. En dan al die afspraken, de tijd die daar in gaat zitten en de onzekerheid en teleurstelling. Ik kan me voorstellen dat je dit opbreekt. Wel goed dat je aan de bel trekt, door aan te geven dat je het allemaal even niet meer trekt. Ik denk dat je snel de malle molen in gaat en dat je het ook gewoon maar doet, zonder er heel bewust bij stil te staan wat voor een gevolgen zo'n traject wel niet heeft.
Sterkte!!