Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-12-14 17:41

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 31-12-14 17:41

Wat fijn voor je Riverr..
Ik heb ook even een rustmomentje genomen nu. Vanmorgen een uitvaart gehad. Ik zag er erg tegenop, maar ik heb het goed doorstaan. Ik heb mezelf iedere keer gecomplimenteerd met het feit dat ik dapper was en dat ik het kon. Daarna natuurlijk bekaf. Vanmiddag even van vitamine paard genoten en dan nu even rust voor vanavond.

**Geplaatst**: 31-12-14 18:34

Geplaatst: 31-12-14 18:34

Ik wil iedereen hier een fijne jaarswisseling toe wensen.
Dat het nieuwe jaar veel herstel mag brengen voor een ieder van ons.

**Geplaatst**: 31-12-14 19:28

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 31-12-14 19:28

Voor alle dieren (en mensen! ) veel sterkte in deze knalnacht.
En voor iedereen een heel goed 2015!

**Geplaatst**: 31-12-14 19:30

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 31-12-14 19:30

Vanaf hier ook alvast een fijne avond gewenst!

Kat zat net al onder de bank, als het had gepast had ik lekker bij hem gaan liggen :(:)

**Geplaatst**: 31-12-14 23:23

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 31-12-14 23:23

Hallo dames :wave:

Ik heb hier al een poosje niet meer gereageerd, wel altijd meegelezen, maar wil jullie een fijne jaarwisseling en een mooi, of zelfs beter 2015 wensen.

Liefs van mij

**Geplaatst**: 01-01-15 00:31

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-01-15 00:31

Ik wil jullie graag bedanken voor dit afgelopen jaar. Jullie hebben mij er vaak geholpen en ik heb veel van jullie geleerd.
Ondanks dat het niet met iedereen altijd even goed gaat wil ik jullie allemaal een gelukkig nieuwjaar wensen! Ik hoop dat jullie allemaal een goede start maken dit jaar! Dat dit jaar jullie veel goeds mag brengen en dat we allemaal stappen zullen maken op weg naar een goede gezondheid!
2015 word ONS jaar!

**Geplaatst**: 01-01-15 16:38

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-01-15 16:38

Daar gaan we voor Phen!

**Geplaatst**: 01-01-15 17:04

Geplaatst: 01-01-15 17:04

Het jaar gaat hier zo slecht van start.
Heb echt nergens meer zin in.
Elke ochtend weer de teleurstelling dat je wakker wordt.
Elke keer weer hetzelfde liedje, elke dag weer de eeuwige stoelendans.

En de opname die dichterbij komt. Ik heb er helemaal geen zin meer in.
Zal wel moeten, ben bang dat ik gedwongen krijg.
Of zou gedwongen juist beter zijn? Hoef ik tenminste niet in de weekenden naar huis, is er meer duidelijkheid.

En eerst wou ik zo graag opname. Maar waarom zijn er dan potverdomme pas over drie maanden acties? Ik snap dat echt niet ... bij mn diagnose zaten ook stemmingsproblemen, dan vraag je toch om dit soort dingen, als er zo'n grote tijd tussen zit?

Of ik takel mn lichaam gewoon weer af zodat ik niet in staat ben voor opname.

Sigh.

**Geplaatst**: 01-01-15 18:50

Geplaatst: 01-01-15 18:50

Beste Emily vervelend dat jij je rot voelt.
Het is begrijpelijk dat je zo baalt van alles maar probeer eens te kijken naar de dingen die wel goed gaan.
Hoe meer je kijkt naar alles wat niet goed gaat hoe meer dit jou naar beneden trekt.
Probeer minder te kijken naar alles waar jij geen controle over hebt. Kijk niet naar dat wat je niet kan veranderen.
Kijk naar dat gene wat jij kan veranderen.
En dat is meer dan jij nu beseft. Sterkte

**Geplaatst**: 02-01-15 17:37

Geplaatst: 02-01-15 17:37

Meiden ik heb een stuk geschreven over zelfmoordgedachten... Misschien best pittig voor sommige en beter om het daarom niet te lezen als dit je triggert.
Maar ik wil het hier plaatsen omdat ik wil vragen aan degene die het wel lezen of dit duidelijk is uitgelegd en zo niet waar ik mijn tekst kan verbeteren. Ik wil dit gebruiken in mijn therapie om uit te leggen aan mijn therapeut hoe het bij mij gaat in zo'n situatie. En eventueel later gebruiken om het eens aan iemand uit te leggen die er helemaal buiten staat.

Zelfmoord… Het is een groot taboe en een heel erg onbegrepen verhaal.
Voor iedereen is de reden anders maar hieronder beschrijf ik hoe het voor mijn gevoel verloopt en hoe je zover komt.

Mijn grootste angst is dat ik zelfmoord pleeg. En de meest gestelde vraag daarop zal zijn: Maar waarom zou je het dan doen?
Wel, omdat je gek word van je eigen gedachten. Zelfmoordgedachten krijg ik in mijn geval door een depressie.
Een depressie zorgt ervoor dat alles in een negatief daglicht staat. Die gedachten zijn zo anders dan als ik mij stabiel voel of vrolijk. Ik ben geen negatief persoon, maar op zo’n moment ben ik vergelijkbaar met een nog depressiever Eeyore van Winnie the Pooh.

Zie ook het volgende filmpje:

https://www.youtube.com/watch?v=XiCrniLQGYc

Op een gegeven moment worden die gedachten zo heftig en voel je constante spanning. Het lijkt alsof the black dog in het filmpje steeds groter en groter wordt en op je schouder meelift.
Een soort engeltje en duiveltje, enerzijds heb je je logische gedachten nog die je vertellen dat je zo niet moet denken en dat je jezelf nooit iets zou aandoen. Anderzijds krijg je de negatieve woorden steeds maar opgedrongen.
Op een gegeven moment dringt dit duiveltje ook gruwelijke beelden aan me op. Beelden waarop ik mezelf iets zie aandoen.
Ik probeer eraan te ontsnappen met mijn logische gedachten, maar het is alsof iemand steeds die foto’s voor me houdt en je kan er niet omheen kijken. Je MOET ernaar kijken.
Dit is vaak het moment dat ik in paniek raak. Ik krijg paniekaanvallen achter elkaar, omdat ik niet wil maar ik word knettergek van deze gedachten en beelden die ik niet uit kan zetten.
Dan komt het moment dat ik er wanhopig van word. Ik denk dat de enige uitweg om aan die gruwelijke beelden te ontsnappen is om het ook daadwerkelijk te doen.
Dat is het moment dat ik echt aan de bel moet trekken en dan bestaat er gelukkig een crisisdienst die mij in bescherming kan nemen tegen mijzelf. Want mezelf vertrouwen doe ik dan niet meer…

Later gaat het gruwelijke beeld en gevoel toch weer weg, maar dit kan dagen tot weken duren! (Snap je dat ik er gek van word?) Door de vermoeidheid is het gewoon niet meer vol te houden en daarom is zelfmoord plegen mijn grootste angst.
Bang dat ik er ooit niet meer tegen kan vechten…

**Geplaatst**: 02-01-15 18:59

Geplaatst: 02-01-15 18:59

River, Ik vind het best wel duidelijk geschreven. Als jij het zo ervaart, zou ik je tekst niet aanpassen. Mocht je therapeut vragen hebben, zal hij/zij deze zeker en vast stellen.

**Geplaatst**: 02-01-15 21:40

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-01-15 21:40

Hoi Riverr,
:(:)

glashelder geschreven! En heel herkenbaar. Vooral het getreiter van 'dat je wel naar die nare beelden moet kijken' - brrrr.
Dat was voor mij ook de uitweg: om samen met anderen (peut, lief) dan toch maar naar die beelden te kijken. Leuk is anders, maar daarmee verdween ook de 'lading'.

**Geplaatst**: 02-01-15 22:38

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-01-15 22:38

Idd duidelijk omschreven river
Zou fijn zijn als het voor je therapeut zo duidelijk word en nog mooier als ze tips heeft om die episodes iig dragelijker te maken

**Geplaatst**: 03-01-15 00:06

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-01-15 00:06

River, vind het ook mooi omschreven. Zeker met dat filmpje er bij, al kun je dat misschien niet tonen.
Zo,iets is ook moeilijk uit te leggen aan iemand die het niet heeft meegemaakt.

Jullie ook nog van mij een fijn nieuwjaar toegewenst, waarin alles een stukje beter mag gaan!

**Geplaatst**: 03-01-15 15:10

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-01-15 15:10

Bedankt allemaal voor het lezen en feedback!
Duplo ik hoop het ook, zou fijn zijn.

**Geplaatst**: 03-01-15 19:20

Geplaatst: 03-01-15 19:20

Riverrr ik ga met de anderen mee. Je hebt het duidelijk verwoord en ik herken wel tot op een bepaalde manier je gedachten patroon over die suïcidale gedachten waarvan je dan ook ziet hoe je het zou doen.
Dat heb ik iets meer dan een jaar geleden ook zo ervaren. Alleen dat van jezelf niet meer vertrouwen had ik geen last van en dan door in paniek raken.
Ik had in gedachten helemaal voor de geest hoe ik uit leven wilde stappen en ik zat diep genoeg om mij niet meer te kunnen richten op de mensen om mij heen.
Het geen wat mij heeft weer houden is mijn angst voor God.

Ik heb donderdag na een aantal dagen het voor mij uit te hebben geschoven mijn brief geschreven naar God.
Alle details staan er in. Ik heb het alleen gedaan zonder medeweten van de mensen om mij heen. (te veel schaamte).
Maar ik geloof dat ik ondanks dat ik alleen was toch niet helemaal alleen was, heel vreemd.
Ik lag op de bank met mijn schrijfblok voor mij en ik ben gewoon begonnen.
Eerst kreeg ik echt niets op papier en heb gevraagd aan God of hij mij wilde helpen.
Vervolgens ben ik alles op gaan schrijven, tussen door raakte ik zo nu en dan verdoofd en begon mijn hoofd te kloppen.
Het schrijven wilde dan niet meer en in gedachten dwaalde ik dan af in mijn herinneringen.
Het lukte mij niet uit mezelf om terug te komen en toch werd ik terug gezet op de bank en kon verder met schrijven.
Zo nu en dan een gevoel van intens verdriet en dacht ik mezelf te verliezen maar steeds weer werd ik terug gezet op de bank om verder te kunnen schrijven.
Zo'n rare vreemde gewaarwording om te ervaren.
Nadat alles op papier stond ben ik gaan wandelen en gaan praten tegen God (How weard zullen jullie denken

).
Ik voelde een gevoel van euforie en tegelijkertijd begon ik ook tegen mezelf te praten.
Pas nu op dit kan wel gewoon even heel goed voelen, laat je niet mee slepen.
Straks val je in een diep gat en dat heb ik ook zo maar tegen God gezegd. Gevraagd mij te behoeden voor het zwarte gat wat zeker zou komen.
Dat zwarte gat is niet gekomen en ik voel mij nog steeds goed. Het staat nu allemaal op papier en ik ben er tevreden mee.
Het is goed maar toch heb ik het schrijf blok opgeborgen want ik wil niet dat mijn man het leest.
Daar voor heb ik echt nog last van veel schaamte.
Ik weet niet zo goed wat nu maar ik denk dat ik er maandag over ga praten met mijn SPV'er.
Misschien oefenen met voorlezen om te oefenen of gewoon om te praten over het gevoel wat ik had met het opschrijven.
Misschien is het wel normaal zoals het ging of ben ik gewoon keihard aan het afblokken.
Maar ergens geloof ik wel dat ik het niet alleen heb gedaan maar misschien hou ik mezelf ook gewoon voor de gek.
Ach ja gek ben ik toch al :')

.

Ik heb zin in maandag want ik wil wel graag praten over wat ik gedaan heb. Ik ben ergens wel trots dat het gelukt is. Gssh ik voel mij net een kind dat voor het eerst zijn tekening laat zien aan papa of mama.

Iedereen een goede jaarswisseling gehad?.
Gelukkg nieuw jaar trouwens

(bij mijn eerste reactie in het nieuwe jaar helemaal vergeten te zeggen)

**Geplaatst**: 03-01-15 19:27

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-01-15 19:27

Oh, Riverr, i forgot - hoe was het trouwens voor jou om het op te schrijven...?
En om het met ons te delen...?

**Geplaatst**: 03-01-15 20:06

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-01-15 20:06

Osmo, wat goed dat je dat zo hebt kunnen neerpennen! En gek dat je zo het gevoel had wat uit jezelf te zijn. Als snap ik het ergens wel, als het zo'n sterke emoties zijn die je nog niet goed hebt kunnen uitten.
Sterk van je. En erg mooi dat je vanuit geloof kunt putten om dit te doen.

Lijkt me een goede stap.
Schrijven kan zo bevrijdend zijn.

**Geplaatst**: 04-01-15 11:58

Geplaatst: 04-01-15 11:58

@ Osmo: Wow knap gedaan hoor. Ik had zelf met schrijven in het begin het gevoel dat het niet mijn verhaal was. Dat trekt vanzelf weer een keer weg.

@ Janneke: Voor mij is schrijven heel belangrijk geworden, maar het delen ook. Beide kon ik eerst niet en nu gebruik ik het heel vaak, omdat door er over te praten (schrijven) ik echt orde krijg in mijn hoofd.
Ook door het te delen met andere en te zien hoe zij dingen ervaren zorgt ervoor dat ik heel veel leer over de chaos in mijn bovenkamer. Kortom, dat voelt tegenwoordig voor mij erg positief. Ik schaam me ook steeds minder voor dingen en kan gevoel beter herkennen en verwoorden.

**Geplaatst**: 04-01-15 17:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-01-15 17:43

Fijn, Riverr, dat het delen zo goed voor je werkt.
Als gezegd: dat nam bij mij de angel uit de naarste beelden. (Niet dat ik er toen was, maar het was toch een belangrijke stap in de goede richting.)

**Geplaatst**: 04-01-15 18:24

Geplaatst: 04-01-15 18:24

River, ja dat heb ik ook gemerkt. Dat helpt idd wel. En ook fijn dat je een manier vind die je dan goed afgaat.

Hier gaat het weer bergafwaarts. Ging de voorbij week best goed. Maar vandaag is alles zwart en nutteloos. Ik heb het zo gehad met dit gevoel en weet gewoon niet welke kant ik uit moet. Ben zelf in de zon gaan paardrijden, maar ik voel me niet beter.
Sowieso ging ik moe slapen en stond moe op. Maar vandaag moest ik mezelf overal heen sleuren. Ben dinsdag jarig maar zie het eigenlijk helemaal niet meer zitten.

**Geplaatst**: 04-01-15 18:34

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-01-15 18:34

Hoi Aria, soms gaat het gewoon zo: twee stappen vooruit - en soms gaat het om een onbegrijpelijke reden weer achteruit.
Heel naar!

Maar ik heb ook in de zon gereden en dat was voor mij heel fijn.
Goed, dat jij het in elk geval gedaan hebt!

**Geplaatst**: 04-01-15 19:11

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-01-15 19:11

Janneke, daar heb je gelijk in.
Even terug de brokken lijmen en dan maar zien wat er nog lukt. Vanavond las ik maar een time out in dan. Gelukkig over iets meer dan een week naar therapeute. En vriendje kon me gelukkig ook wat rooskleurigere toekomstperspectieven geven, en tips om bv niet meer alleen te leren. Echt gek dat die gedachten zo plots weer opkomen en alles overnemen en een volledige dag verpesten terwijl het de voorbije tijd wel redelijk goed ging eigenlijk. Beter dan ik verwacht had toch.

Het verbaasd me steeds meer, ook met wat ik van jullie lees, hoe sterk je gedachten en geest kan zijn en zo sterk je lijf in een greep kan houden. Zowel positief als negatief eigenlijk.

**Geplaatst**: 05-01-15 09:09

Geplaatst: 05-01-15 09:09

Eh: dat was het eerste wat mijn beste therapeute ooit mij uitlegde.
Angst is geen gedachte, het is een deel van je overlevingssysteem. Dit bestaat uit dingen zoals reflexen, instinct en nog ander krachtig spul dat zich totaal onttrekt aan zaken zoals cognitieve gedragstherapie.
In militaire termen: eerst weten wie de vijand is en hoe en waarom die te werk gaat.
En anno 2015 zijn er vele mogelijkheden om je overlevingssysteem te kalmeren.

Een ander aspect is de ""stofzuiger"": op een moment dat jouw lichaam vindt dat jij in gevaar bent ( -we praten nu even niet over terecht of onterecht - ) worden alle mogelijke zintuiglijke indrukken opgeslagen.
En ruik je bijvoorbeeld dezelfde geur, dan heeft de stofzuiger die geur vastgeplakt aan het idee 'ik ben in gevaar', en hoepla: vanwege een enkele geur gaat je lichaam in alarm: de toestand die we angst noemen.

En na deze feiten kunnen stukjes cognitieve therapie zin hebben.
Als jij met je logische verstand weet dat je niet in gevaar bent, dan kun je jezelf gaan kalmeren: "mijn amygdala sloeg alarm om haar moverende redenen - maar er is niets aan de hand." (De amygdala is de schildwacht, middeleeuws uitgedrukt, van het systeem: dat deel van de hersenen slaapt nooit - het let altijd op: "wat ik nu hoor, zie, etc etc zou dat gevaarlijk kunnen zijn? " En de schildwacht doet GEEN onderzoek: iets dat ooit gevaar opleverde betekent alarm moeten slaan. )
PLUS de snelste manier om je amygdala te kalmeren: even een stukje hollen: 'de adrenaline moet er uit'.
En daarna hebben een aantal zinnen uit cognitieve therapie zin. Eerder niet.

Okee: dit gezegd hebbend:
Wat FIJN dat het eigenlijk best goed gaat! !
En denkbaar dat je werd getriggerd: je amygdala rook, hoorde etc iets, dat via de stofzuiger vastgeplakt (... geassocieerd. ..) is geraakt aan iets dat ooit gevaarlijk is geweest.

**Geplaatst**: 05-01-15 17:30

Geplaatst: 05-01-15 17:30

Mooie post Janneke en heel herkenbaar.

Ik heb de afgelopen weken veel gelezen over positieve psychologie en daar heb ik voor mezelf veel uit kunnen halen. Ik ben nu begonnen in zelfcompassie van Kristin Neff. Ik kan daar ook voor mezelf heel veel uithalen. Gaat over die interne criticus die jezelf voortdurend straft voor alles wat je niet perfect hebt gedaan of voor elke fout die je hebt gemaakt.
Er staan veel oefeningen in en voor wie het interessant vind wil ik wel een samenvatting van mijn aantekeningen hier plaatsen.
Ik ben nogal een lezer en een onderzoekend typje, vandaar dat ik veel lees en daar dingen voor mezelf probeer uit te halen.
Dit is de Nederlandse website over zelfcompassie en er staat ook een test op, zodat je kunt testen hoe het is gesteld met je zelfcompassie.
http://www.zelfcompassie.nl/index.php?pagid=7

Oja, wat ik heel fijn vind op dit moment is yoga. Ik doe mee aan de 30 dagen challenge. Ik reserveer dat half uurtje echt voor mezelf. Kom tot rust en ontspan me beter.