Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-12-14 11:14

Geplaatst: 20-12-14 11:14

Janneke wat bedoel je precies met ik tel de dagen en dan keert de zon? Je maakt mij nieuwgierig

**Geplaatst**: 20-12-14 16:36

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-12-14 16:36

Klinkt mysterieus :p

**Geplaatst**: 20-12-14 16:46

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-12-14 16:46

Is het niet zo dat vanaf dan de dagen weer langer licht worden?

**Geplaatst**: 20-12-14 18:42

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-12-14 18:42

Janneke, het is inderdaad angst voor gevoelens en emoties. Ik ben qua gevoel helemaal afgevlakt en emoties toon ik niet. Ik denk dat er in mijn geval gewoon te veel is gebeurt wat ik op dat moment niet kon verwerken en dat ik toen inderdaad een stuwmeer heb gebouwd. Het vervelende is dat ik het heel graag wil tonen (al helemaal bij therapie) maar dat gewoon niet lukt. Want op dat moment sluit ik mij al helemaal af (letterlijk; dus wazig zien, niks meer opnemen, alle achtergrond geluiden horen, niet meer kunnen denken ect). Erg vervelend want het gaat vanzelf en tijdens die gesprekken ben ik gewoon letterlijk kapot omdat ik constant een strijd aan het leveren ben, terwijl ik zo graag wil.
Nu even vakantie voor 2 weken met wat opdrachtjes en dan zien we in het nieuwe jaar hoe we dit gaat oppakken.

Ik ben ook benieuwd wat je precies met die uitspraak bedoeld

maar ik denk ook iets in de richting van weer langere dagen

**Geplaatst**: 20-12-14 19:53

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-12-14 19:53

Zoals je het beschrijft klinkt het wel bekend Phen
Zelf merk ik dat ik mijn emoties ook niet ten volle gebruik, als ik bijv boosheid vol opkomen slaat dat eerder om naar angst en idd niet helder meer kunnen denken. Het gevoel dat mijn hoofd letterlijk gaat ontploffen.
Ook voluit lachen of huilen lukt me niet goed.

Ik dacht dat dat meer gekoppeld zat aan mijn angststoornis en niet perse een losstaand iets.
Zat zelf te denken om daar eens mee naar een haptonoom te gaan

**Geplaatst**: 20-12-14 21:18

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-12-14 21:18

Ik denk dat het ook te maken kan hebben met controleverlies. Bang om jezelf te verliezen in emotie?

**Geplaatst**: 20-12-14 22:38

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-12-14 22:38

Als je bent afgevlakt qua emoties, is het weer voelen van emotie best wel eng en spannend. Je kent ze niet, omdat je ze lang niet hebt gevoeld en ze overvallen je soms op momenten die niet zo handig zijn. Toch zou je ze moeten laten gaan en er niet bang voor moeten zijn. Door ze op te kroppen wordt iets soms veel groter dan dat het daadwerkelijk is. Als je boos bent, sla dan eens met een handdoek op je bed of schreeuw in je kussen. Als je emotie niet wilt voelen vlak daardoor weer af met als negatief bijeffect dat je ook geen positieve emoties meer kunt voelen. En dat is heel naar, zeker als je er achter komt dat je in ruim 30 jr nog nooit hebt genoten van iets en hoe fijn dat voelt.

**Geplaatst**: 21-12-14 00:07

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-12-14 00:07

Duplo, het lijkt er inderdaad een beetje op. Alleen voel ik zowat geen enkele emotie omdat die emotie direct worden afgevoerd. Ik ervaar ze dus enkele secondes als het niet minder is.

Jolien, dat zou heel goed kunnen. Ik ben wel iemand die dingen onder controle wil houden. Vooral mn lichaam wil ik onder controle houden sinds ik van die erge lichamelijk klachten krijg van angst. Probeer dus ook angst onder controle te houden (weg te drukken dus en lijkt mij dus ook emotie.

Ankem, het voelen van emotie lijkt mij ook best spannend omdat ik bang ben dat ze heel erg heftig zullen zijn. Ik krop alles al jaren op en denk dat ik daardoor ik die angstklachten voor een gedeelte gekregen heb.
Het loslaten is zo moeilijk en zit daar best erg mee. Het is dat ik het wel wil loslaten maar gewoon niet kan loslaten. Maar misschien heeft het nog tijd nodig. Vind het vervelend dat mn psych zo loopt te trekken maar dat ik niks kan laten zien.
Dat laatste wat je getypt hebt komt bij mij wel van toepassing. Zeker als ik terug kijk naar de laatste tijd. Ik ben meer gaan doen qua uitjes ect om mijn angst te overwinnen. Het is altijd erg leuk, maar echt het voelen/het leven doe ik niet. Baal hier ontzettend van want ben nu student en ik weet dat ik zo kan genieten van het studentenleven (als ik het voelde).

Ik laat alleen een beetje emotie zien als er echt iets heel ergs gebeurt. Dan voornamelijk huilen, als ik het wel toelaat, maar erg kort.

**Geplaatst**: 21-12-14 08:07

Geplaatst: 21-12-14 08:07

Phen schreef:
Janneke, het is inderdaad angst voor gevoelens en emoties. Ik ben qua gevoel helemaal afgevlakt en emoties toon ik niet. Ik denk dat er in mijn geval gewoon te veel is gebeurt wat ik op dat moment niet kon verwerken en dat ik toen inderdaad een stuwmeer heb gebouwd. Het vervelende is dat ik het heel graag wil tonen (al helemaal bij therapie) maar dat gewoon niet lukt. Want op dat moment sluit ik mij al helemaal af (letterlijk; dus wazig zien, niks meer opnemen, alle achtergrond geluiden horen, niet meer kunnen denken ect). Erg vervelend want het gaat vanzelf en tijdens die gesprekken ben ik gewoon letterlijk kapot omdat ik constant een strijd aan het leveren ben, terwijl ik zo graag wil.
Nu even vakantie voor 2 weken met wat opdrachtjes en dan zien we in het nieuwe jaar hoe we dit gaat oppakken.

Ik ben ook benieuwd wat je precies met die uitspraak bedoeld maar ik denk ook iets in de richting van weer langere dagen

De enige zinnige opdrachtjes die jij hoort te krijgen zijn oefeningen rond 'aarden', je laten troosten of gerust stellen - en om af en toe als je logische verstand zegt dat het veilig is, een keer diep te zuchten of je schouders los te draaien.
En wat je beschrijft is volledig ""gedrag"" wat aan jou gebeurt omdat je je nog niet voldoende veilig voelt. (Ook dat zou een zinnige opdracht zijn: formuleren wat jij van de therapie nodig hebt om je veilig te kunnen gaan voelen! )

En wat ik naar vind klinken, dat je zo bekaf 'van het willen voldoen aan een onmogelijke opdracht' thuiskomt....!
(Er lopen, , zo is mijn ervaring helaas therapeuten rond die dit soort dingen echt totaal niet weten.)

Enne: ik tel inmiddels de uren: over 15 uur staat de zon boven de steenbokskeerkring. Ik lig dan in bed en verzucht dan zoiets als "nu is het zo ver - donkerder dan dit wordt het niet meer! !!"

**Geplaatst**: 21-12-14 11:41

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-12-14 11:41

Zo zeg heerlijk geslapen met mn nieuwe dosis pillen en een oxazepam. In totaal 7,5 uur. Was wel paar keer wakker geworden maar het aantal uren slaap maakt dat helemaal goed.

Heerlijk zou zo weer terug willen kruipen.

**Geplaatst**: 21-12-14 17:42

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-12-14 17:42

Blugh hier niet zo'n lekkere dag, last van mijn borst
Merk dat ik er teveel mee bezig ben ook dus dat werkt niet echt om ontspannen door te blijven ademen
Komt denk ik doordat ik morgen 2 uurtjes ga werken toch weer wat spanning daarvoor

**Geplaatst**: 21-12-14 19:44

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-12-14 19:44

Oh dat snap ik dat je daar tegenop ziet. Maar het is zo weer voorbij

komt vast goed!

**Geplaatst**: 22-12-14 11:36

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 22-12-14 11:36

Nou na een slechte nacht, zweten en veel wakker vandaag dus 2 uurtjes gewerkt.
Pfff wel hele lieve collega's en weinig gedaan beetje adres wijzigingen enzo.

Wat een spanning kan dat ineens weer geven

**Geplaatst**: 23-12-14 15:23

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-12-14 15:23

Wat vervelend Duplo! Heb je vannacht al iets beter kunnen slapen of?

Ik heb net mijn screening gehad (telefonisch) bij PsyQ. Was een erg aardige vrouw en ze wist wel precies waar wel of niet door te vragen. Zat te twijfelen in welke afdeling ik het beste paste maar uiteindelijk toch bij Trauma omdat dat de aanleiding is van alle andere klachten. Voelt een beetje dubbel, enerzijds blij dat ik eindelijk echt hulp krijg bij het verwerken maar anderzijds natuurlijk confronterend.

**Geplaatst**: 23-12-14 17:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-12-14 17:43

Hoi Afmbchek,
Fijn dat je in elk geval een zinnig gesprek hebt gehad.
En zoals we hier in huis wel zeggen: probeer om je niet meer zorgen te maken "dan strikt noodzakelijk"

- ook bij trauma verwerking is de ene confrontatie de andere niet. Een zinnige therapeut begint ermee dat je eerst jezelf kunt kalmeren, troosten en nog een serie vaardigheden en pas als je dat echt onder de knie hebt en met vertrouwen in de therapiekamer zit, komen de rotverhalen zelf aan bod. En met technieken zoals emdr hoef je echt niet tien keer het verhaal te vertellen, een keer is vaak meer dan genoeg!

**Geplaatst**: 23-12-14 17:52

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-12-14 17:52

Vervelend duplo!
Ja weer even gaan werken lijkt me erg lastig als je er even uit bent. Gelukkig hielden ze rekening met je.

Afbmchek: Wel fijn dat er eindelijk iets is gestart. En wat janneke zegt maak je er verder niet te erg druk om. Komt wel goed

.

Pfff ik kom even klagen... Misschien lucht dat op. Mn buik zit al zo in de weg en moet nog 18 weken.
Mn bekken doen zeer, mijn rug ook, weet van ellende niet hoe te gaan zitten en na iedere minuut neem ik een andere houding aan.
Heeft even niks met therapie te maken, maar ik baal er van, heb ik net goede medicatie zodat ik wat rust heb en dan word ik verschrikkelijk moe hiervan. Heb een speciaal kussen besteld wat helemaal rondom je heen ligt in de hoop dat dat iets gaat helpen.

Mensen met ervaring en tips hier? Bwehhh

**Geplaatst**: 23-12-14 17:59

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-12-14 17:59

Sterkte hoor Riverr!
Een goed kussen dat om je heen ligt en dan "gewoon" gaan liggen als dat nodig is, kan idd helpen.

En fijn dat de pillen in elk geval doen wat ze moeten doen!

**Geplaatst**: 24-12-14 07:51

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-12-14 07:51

Riverr; vervelend dat je nu zulke lichamelijke klachten krijgt

Probeer er aan toe te geven, hoe lastig ook. Forceer het iig niet! Zo'n kussen vond ik altijd erg fijn. Vooral in bed of op de bank. Ik vond het fijn om op mijn zij te gaan liggen, dat ding langs m'n lijf , zodat mijn buik er tegenaan kon rusten en dan tussen mijn benen. Dan ligt je bekken wat rechter..
Wat mij ook hielp, was zo'n strevige buikband.. Ik geloof dat ik die toen eens bij de Prenatal oid heb gekocht. Dus niet zo één met "hoera, ik word mama' erop, maar echt een verstevigende. Was heel fijn!
En probeer lekker je rust te nemen. Het is echt niet abnormaal om, als je zwanger bent, iedere middag even lekker te slapen. En dat is ook nog eens goed voor je baby!
sterkte hoor.. probeer er ook nog een beetje van te genieten! Voel je hem/haar al bewegen?

**Geplaatst**: 24-12-14 17:00

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-12-14 17:00

Bedankt voor de tips! Ik zal eens kijken naar zo'n verstevigende band!

Ja ik voel hem zeer veel bewegen.

Hij is lekker druk altijd haha, soms tegen mijn ribben aan

.
Maar ben blij leven te voelen.

**Geplaatst**: 24-12-14 22:37

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-12-14 22:37

Bedankt nog dat jullie 113 online hadden aangeraden, had het wel echt nodig vandaag.

Alles is zo vreselijk moeilijk, ik weet niet meer wat ik moet en het is echt ondragelijk................

**Geplaatst**: 24-12-14 23:40

Geplaatst: 24-12-14 23:40

Eventjes weer mn zorgen uitklagen mensjes :c

Maar ik zit voor mn gevoel echt in zo'n poedersuiker. De basis is totaal verkeerd gelegd en dat is zo zwaar. Alles in mij wilt nu weer die basis weghalen om weer een nieuwe basis te bouwen, zoals ik eerder altijd deed, maar iedereen zit zo op je bakkes om te zorgen dat je daarvoor niet de ruimte krijgt.

Ik zie nergens het nut nog van in. Drie jaar geleden kroop het erin ... of nee, het kroop er niet in, ik begon het in te zien.

En dan ben ik ook nog zo poedersuiker geweest om voor hulp te vragen. Twaalf jaar later is er pas een plan wat nog niet eens bevestigd is. Maar ik wil niet meer. Ik wil weer controle hebben, t heeft lang genoeg geduurd en het 'hoofdprobleem' waar ik maanden om twistte heb ik al doorgehakt. Ik wil niet nog langer in een soort ziekenhuissfeer zitten waarin er volgens mijn hoofd een totaal verkeerde basis wordt gelegd met te weinig keus, en men dan gewoon stug zegt dat dit hét magische plan is en er geen andere manieren qua behandeling is.

Ik ben er zo klaar mee.
Met alles.

Maar ook.
Als ik om hulp vraag ... waarom moet alles zo lang duren? Misschien dat alles heel anders verlopen was ... Of verwachten ze echt dat je je motivatie tig jaar vasthoud?

**Geplaatst**: 25-12-14 09:18

Geplaatst: 25-12-14 09:18

Ilangok vervelend dat jij het zo zwaar hebt. Wel goed van je dat je contact hebt opgenomen met 113 online.
Ik hoop dat dit je enigzins wat rust geeft.

River wat minder dat je zo last hebt van je zwangerschap.
En blij te lezen dat je kindje lekker druk is.

Emily voor welke problemen heb je precies hulp gezocht?.
Waar ben je mee gediagnosticeerd?
En wat voor hulp krijg je nu? Ik ben het even kwijt (sorrie).
En wat betreft je vraag, over waarom het zolang duurt voor dat de hulp gaat aan slaan.
Tja is wat een lastige vraag maar ik zal een poging wagen om daar een antwoord op te geven.
Ik denk dat het kan komen door verschillende factoren.
- ontbreken veiligheidsgevoel
- onntbreken klik met hulpverleners
- geen passende therapie
- als hulpzoekende moeilijk woorden kan geven aan gevoel en gedachten.
Een hulp verlener kan niet in het hoofd kijken van de hulp zoeker.
Zij/hij moet het met de informatie doen die de hulp zoeker geeft.
En belangrijkste is nog wel dat de hulp zoeker zelf open staat voor de hulp.
Als de hulpzoeker gedwongen hulp krijgt gaat herstel zeer moeizaam.
Erkenning dat er problemen zijn en acceptatie dat je daar zelf niet uit kunt komen zijn van groot belang voor het open staan voor hulp.

**Geplaatst**: 25-12-14 09:36

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-12-14 09:36

River wat balen dat je nu zo'n last hebt van de zwangerschap, lijkt me wel heel bijzonder zo'n druk wondertje in je buik

xEmily, ik kan je helaas niet verder daar mee helpen maar ik krijg wel het gevoel dat het vooral een vertrouwenskwestie is. Iedereen is anders dus ik denk dat het ook voor hulpverleners heel moeilijk is om in een keer de juiste therapie in te schakelen.
Over het 'te weinig keus' ik weet niet waar je daar mee op doelt? Op jouw leeftijd ben ik bang dat hulpverleners toch vaak de leiding nemen ( ik zeg niet dat dat goed is) en je minder keus krijgt dan een meerderjarige die voor hulp komt.

Verder wens ik iedereen een fijne kerstdagen en hoop dat iedereen er op zijn eigen manier van kan genieten :(:)

**Geplaatst**: 25-12-14 10:48

Geplaatst: 25-12-14 10:48

Hoi Emily,
"De basis is verkeerd gelegd en dat is zo zwaar" - als dat gaat over dingen als 'basic trust', mensen om je heen die te vertrouwen zijn, op wie je kunt rekenen en die ook echt het beste met je voor hebben - als dat ontbreekt heb je het idd heel zwaar.
En dat kan gerestaureerd worden, maar dat kan per definitie niet in een ruziesfeer.

En dat het allemaal zo lang duurt, is om uit je vel te springen! !!
En

zeker op jouw leeftijd (sprak oma) kan een plan van een maand oud al weer achterhaald zijn!
(En mensen die beweren dat ze een magisch plan hebben en "dat er maar een weg naar Rome leidt" - ik geloof daar niets van. Ik kan me voorstellen dat je het in woede opschreef, maar kloppen doet het sowieso niet.)

**Geplaatst**: 25-12-14 10:52

Geplaatst: 25-12-14 10:52

ilangok schreef:
Bedankt nog dat jullie 113 online hadden aangeraden, had het wel echt nodig vandaag.

Alles is zo vreselijk moeilijk, ik weet niet meer wat ik moet en het is echt ondragelijk................

Even een knuffel, heel erg naar dat je niet weet waar je het zoeken moet! ! :(:)