afbmchek schreef:Ik zit te overwegen om (tijdelijk) te breken met mijn moeder. In ieder geval tot ik mezelf weer enigszins op rit heb.
Ik zie haar al niet vaak, maar vorige donderdag is ze hier op visite geweest met als gevolg dat ik die avond en twee dagen erna er nog steeds niet goed van was. Ik had last van hyperventilatie (vooral 's nachts), paniek en een extreem somber gevoel. Nu heb ik altijd wel dat ik heftiger reageer op haar "aanwezigheid" dan zou moeten, maar het lijkt steeds erger te worden. Het probleem is dat zij niet begrijpt wat ze met me gedaan heeft. Of ze het niet kán begrijpen of niet wíl begrijpen is mij een raadsel. Het punt is dat ik twee broers heb wat het voor mij lastig maakt om deze keuze te maken. Als ik het enige kind was zou ik al lang gebroken zijn met haar. Ik ben gewoon echt bang dat mijn broer het niet pikt, en waarschijnlijk gaat mijn moeder dat dan ook zitten voeden... Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik kan haar echt emotioneel niet verdragen.
Ik heb hier ook heel erg mee geworsteld. Mijn moeder vond t maar niks dat ik in therapie zat want wat weten de therapeuten nou meer van mij dan ik van mezelf en dat soort uitspraken. Ze vond therapie ook stilstand in mijn leven, ik kon niet werken of studeren 
Ik heb ook erg tegen haar aan geschopt, en haar wel eens gezegd dat zij ook een deel van het probleem is. Toen is ze ontzettend boos geworden want ze snapte er helemaal niks van. Toen merkte ik, ok mijn moeder gaat niet veranderen, ik ben diegene die dat moet doen. In die zin, dat ik anders met haar en haar opmerkingen om moet gaan. Dat heeft 1,5 jaar geduurd. Als ze bij me was had ik na een half uur dikke koppijn van de stress, het was echt heel moeilijk maar het contact verbreken wilde ik ook niet, want dat vond ik te pijnlijk en te heftig.
Nu inmiddels, gaat het onwijs goed. Ik kan haar weer goed verdragen, ze is zelf ook wat rustiger geworden want doordat ik haar wat afstootte ging ze overcompenseren en dat werkte alleen maar tegen. Nu gaat het dus goed, maar het duurt wel lang.
Hoe ik dat heb gedaan, al haar uitsrpaken niet meer zo hoog opnemen. Sommige gewoon ene oor in, andere oor uit. Leren anders te reageren op haar, ipv druk maken om haar gedrag, er gewoon geen aandacht aan schenken. Want ik kan haar niet veranderren, zij blijft zo. Dat wil niet zeggen dat je je maar moet neerleggen hoe het nu is, je mag best wel zeggen als je het er niet mee eens bent, maar verwacht dan niet dat je alles meteen veranderd.
Als je daarin wilt investeren zou ik het zeker doen, contact verbreken is volgens mij nog heftiger en dan is het nog moeilijker om dat weer op te bouwen. Sterkte ermee, en als je nog vragen hebt, mag je ze altijd stellen 
Geplaatst: 09-12-14 22:44 
.
. 
". Want je kan