Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-11-08 17:12

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 11-11-08 17:12

snowdon schreef:
Onderhoud relatie met jou of met mensen om hem heen?
Ik zie het nut niet van een schema'tje voor onderhoud aan partner, die zelf opgesteld is door de partner... dat gaat totaal langs het idee lijkt mij.... Partner zal het gewoon moeten accepteren...

Ik doelde er zelf op dat hij een schema'tje moet maken voor zichzelf zodat hij bepaalde dingen niet vergeet, ook dingen die een ten goede komen aan de relatie.
Ik ga zelf geen schema maken voor hem Nagelbijten / Gniffelen

dat heeft geen zin.

**Geplaatst**: 11-11-08 18:36

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 11-11-08 18:36

Welshcobfan schreef:
Stukje onderhoud schort er mij hem ook wel eens aan, omdat hij het gewoon weg niet ziet.

Wat bedoel je met 'het'?
Verder is mij nog niet helemaal duidelijk wat jullie precies zoeken. Je zegt dat er geen vooruitgang meer in zit, maar op welke manier zou je deze verwachten?

Verder snap ik het nog niet helemaal wat er nou precies het dilemma is. Je zegt dat de psychiater onprofessioneel bezig is, te veel gericht op medicijnen en niet op een constructieve manier meedenkt wegens gebrek aan vertrouwen. Waarom zou je zo'n persoon dan enige zeggenschap geven in het dilemma? Is het dan niet - ongeacht de jeugdafdeling of niet - veel verstandiger om een nieuwe psychiater te zoeken die meer op een lijn zit met wat jullie willen? Dan gaat het niet per se om de overstap naar de volwassenenpsychiatrie maar op z'n minst wel naar een psychiater die meedenkt.

**Geplaatst**: 11-11-08 18:44

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 11-11-08 18:44

Het: stukje relatie onderhoud.

Geen vooruitgang, omdat ze geen goede therapie meer hebben voor hem omdat alles gericht is op kinderen. Dus ze kunnen hem niet meer helpen in deze fase van zijn leven (vind ik en de psycholoog ook, alleen de psychiater moet nog overtuigd worden)

Deze psychiater moet hem doorverwijzen omdat hij dan samenwerkt met de nieuwe psychiater als overgang zeg maar omdat mijn vriend en veranderingen niet samen gaat... Dus dat wil ook zeggen dat ik mijn vriend er niet toe kan bewegen om helemaal weg te gaan bij die psychiatrie en iets compleet nieuws te zoeken....
En als wij overstappen naar de volwassen psychiatrie is het nog enigszins vertrouwd in zijn ogen....

Laat ik het zo zeggen: het is al een wonder dat hij uberhaupt naar een psycholoog wou. Als het aan hem lag was hij tevreden met zijn jaarlijkse medicijncontrole en verder niet... Hij is wel blij hoor met de stap. Hoewel de psychiater beweerde dat al het 'onaangepaste' gedrag volledig bij de stoornissen hoorde en niet veranderd kon worden, bleek hij grotendeels ongelijk te hebben. Hij is nooit meer aggressief en heeft zelfs geleerd om normale discussies te voeren thuis. Maar comminucatief kan hij nog veel meer groeien en dat kan daar simpelweg niet.

En het voelt ook vreemd hoor om als volwassen in de wachtkamer tussen de kinderen te zitten, vooral als de receptioniste aan je vraagt naar je kind Nagelbijten / Gniffelen

**Geplaatst**: 11-11-08 18:53

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 11-11-08 18:53

Welshcobfan schreef:
Het: stukje relatie onderhoud.

Wat bedoel je daar precies mee? Hoe zie jij dat?

Citaat:
Geen vooruitgang, omdat ze geen goede therapie meer hebben voor hem omdat alles gericht is op kinderen.

Ik bedoel niet waarom zij geen goede therapie kunnen bieden, ik bedoel: wat voor vooruitgang zou je nog verwachten, op welke gebieden, in welke richtingen?

Citaat:
Deze psychiater moet hem doorverwijzen omdat hij dan samenwerkt met de nieuwe psychiater als overgang zeg maar omdat mijn vriend en veranderingen niet samen gaat... Dus dat wil ook zeggen dat ik mijn vriend er niet toe kan bewegen om helemaal weg te gaan bij die psychiatrie en iets compleet nieuws te zoeken....

Wat vindt je vriend er zelf eigenlijk van? Waarom neemt hij de mening van de psychiater nog serieus?

Wat mij uiteindelijk belangrijk lijkt is dat, hoewel psychologen, therapeuten, familie en vrienden best kunnen aanmoedigen, richting helpen bepalen en uitvoeren, er maar 1 persoon ter wereld is die beslissingen kan nemen. En dat is hijzelf. Ik vind dat in jouw weergave van de situatie deze keuze wat ondergeschoven wordt. Ik snap dat wel, maar als je er echt mee zit denk ik dat je beter je eigen situatie aan kunt pakken dan hem te dwingen in een richting waar hij eigenlijk niet voor kiest. Ontwikkelen betekent ook: fouten maken, zelf de verantwoordelijkheid nemen en kiezen. En dus ook de mogelijkheid geven om niet te kiezen.
Dus je moet ook uitkijken dat jij daarin niet te sturend wordt, want juist daarmee ontneem je de ander de kans om dat zelf te doen.

Citaat:
En het voelt ook vreemd hoor om als volwassen in de wachtkamer tussen de kinderen te zitten, vooral als de receptioniste aan je vraagt naar je kind

Voor wie voelt het vreemd: voor hem of voor jou?

**Geplaatst**: 11-11-08 19:02

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 11-11-08 19:02

Shadow: ik heb de dwingende rol aangenomen! Zonder dat het to much werd. Maar zijn moeder speelt ook een rol en die praat alles maar weer goed wat die beste man zegt (hij woont nog thuis) Onder het mom van: hij is de prof dus hij zal het wel weten. Dus alles wat ik dan bereikt heb is weer weg.
Dus stuur ik nu alleen maar de psychiater en de psycholoog zodat zij weer mijn vriend kunnen sturen zeg maar.

Stukje relatie onderhoud: gewoon spontane dingen doen (ook al heeft hij ze in een agenda gepland omdat hij het anders vergeet), iets leuks meenemen voor mij, tegen mij zeggen wat hij zo leuk aan mij vind. Sja, ik kan het niet uitleggen, hij moet meer gevoel erin leggen.Hij kan uit zichzelf niets met emoties omdat hij ze slecht herkend, maar heeft het zich wel aangeleerd om bij een bepaalde emotie (wat ik vaak eerst duidelijk moet zeggen) op een goede manier te handelen. Zo wil ik ook dat hij aanleert om sja wat harder aan de relatie te werken zeg maar.
Ik kan het echt niet uitleggen, het is een gevoel en hij weet wel wat ik bedoel Lachen

Verder moet hij echt communicatief sterker worden, dat kan hij nog wel veranderen. Maar dus niet daar... en gewoon wat praktische dingen: niet meer zo enorm in paniek raken bij nieuwe dingen. Ik heb al onwijs veel bereikt bij hem (ik kan eindelijk met hem onverwacht de stad in, zelfs als het druk is! Dat heeft hij nooit gekund), maar ik heb het gehad om zijn 'therapeut' te spelen. dus nu mag iemand anders de rol overnemen.

Het voelt voor ons beide vreemd om als volwassenen daar te zitten. Voor hem natuurlijk het vervelendste want hij is de client.

**Geplaatst**: 11-11-08 19:10

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 11-11-08 19:10

En wij hebben ook hulp nodig met onze relatie, dat ik ook handvaten aangerijkt kan krijgen hoe ik op bepaalde momenten met hem om moet gaan. Want een relatie met hem kan een behoorlijke uitputtingsslag zijn en soms verlies ik ook echt het geduld met hem.

En verder wat ik ook tegen zijn psycholoog zei: als hij niet meer kan veranderen is dat ook goed, maar wie niet waagt wie niet wint. Dus wij willen ook alles proberen zodat wij later kunnen zeggen: wij hebben ons best zeker gedaan!

En later natuurlijk ook nog de dilemma: wel of geen kids... want ik weet gewoonweg niet of dat een succesnummer gaat worden...

Sja, wij willen gewoon alles op een rijtje krijgen en dat met een prof erbij. Want samen komen wij een heel end, maar niet ver genoeg. En familie is nou ook niet bepaald een goede bron voor hulp op dat front. (zijn moeder komt altijd voor hem op, mijn moeder voor mij dus daar heb je het al Nagelbijten / Gniffelen

).

Mijn vriend heeft overigens zelf een brief geschreven met zijn grootste struikelblokken, dus die gaat hij ook geven aan zijn psycholoog. Praten gaat hem niet goed af, dus vond het super dat hij zelf daarom een brief heeft geschreven! Lachen

**Geplaatst**: 11-11-08 19:35

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 11-11-08 19:35

En als het in die agenda genoteerd staat, dan denkt ie er ook echt aan?
Zou bij mij echt niet werken Bloos

**Geplaatst**: 11-11-08 19:37

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 11-11-08 19:37

hahah nee ik denk het niet, ik kijk niet eens in mijn agenda Nagelbijten / Gniffelen

Maar als hij het op zijn prikbord hangt denkt hij er gelukkig wel aan omdat hij dat meerdere keren op een dag ziet Lachen

**Geplaatst**: 11-11-08 20:39

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 11-11-08 20:39

Ik kijk ook nooit in mijn agenda, ik heb er een, maar daar staat niks in. Clown

**Geplaatst**: 11-11-08 22:14

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 11-11-08 22:14

Die van mij staat alleen in wanneer ik heb gewerkt om salaris bij te houden Nagelbijten / Gniffelen

Maar briefjes op een plek hangen die je vaak ziet, werkt op zich wel Lachen

**Geplaatst**: 11-11-08 22:16

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 11-11-08 22:16

Hier hangt de muur en bureau vol met briefjes, werk idem dito

**Geplaatst**: 11-11-08 22:21

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 11-11-08 22:21

Maar als hij bij mij is wil hij geen briefjes ophangen, omdat hij het niet nodig vind dat mijn ouders bepaalde dingen te weten komen (bv: moet liever voor mijn vriendin zijn).

**Geplaatst**: 11-11-08 22:47

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 11-11-08 22:47

Dan plakt ie dat broefje in zn tas, auto, desnoods kleren haha

Leuk voorbeeld trouwens Huilen van het lachen

**Geplaatst**: 11-11-08 22:53

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 11-11-08 22:53

hahaha

Zo heeft hij dat ooit eens in een brief gezet: moet liever voor mijn vriendin zijn Tong uitsteken

**Geplaatst**: 12-11-08 08:17

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 12-11-08 08:17

Over de psychiater. ik ben zelf ook aanverwand autisties. (heb alleen aan dat woord al een hekel.)

Heb nog al wat ervaring met al die hulp verlening.

Heb 1 psychiater gehad die het wel snapte. Die is weggegaan voor een nieuwe baan. En de rest die ik ontmoet heb, Niks aan gehad allemaal richting medicijn gebruik. Met veel zeuren en moeite, Heb ik nu lichte anti deprisivia en dat gaat goed. Heb altijd gewoon gewijgerd al die middeltjes die veel zwaarder waaren. En waarvan vaak ook nog een te hoge dosis van voor geschreven word gewijgerd te gebruiken.

Maar ben met wat ik nu heb wel tevrede.

Was wel eens depresief.. Te eenzaam, weinig vrienden waar ik mee af kan spreken. Is nu nog wel moeilijk. Maar zak niet meer het diepe in.

Heb wel contakt met iedereen die ik op stal tegen komt dat gaat goed. Kan met iedereen goed opschieten. Maar om daar buiten af te spreken.....

En mis een vriendin toch ook wel. Gewoon gezellig dingen samen doen.

Verder alles op een rij. Huisgekocht en mijn eigenpaardje. Best goede baan. Maar gebrek aan vrienden om een keer mee uit te gaan, of zo iets dergelijks. Ken 1 iemand waar ik wel us mee afspreek. in de aantal weken. En wat mensen die ik een paar keer per jaar zie. Wonen te ver weg enzo.... Verders wel kei gezellig als ik ze zie.

Het is gewoon moeilijk ergens tussen te komen. Iedereen heeft zijn eigen vrienden... Ook al kan je nog zo goed met iemand opschieten.. Keer me uit gaan of zo is iets heel anders.

**Geplaatst**: 12-11-08 08:56

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 12-11-08 08:56

Erg herkenbaar GVR, tip: maak vrienden op bokt

Het is geen vervangende vriendschap, maar geeft wel een warm gevoel, wat een mens erg goed kan doen en je tot staat stelt jezelf verder te ontwikkelen

Op bokt is het veel makkelijker om je ergens aan te sluiten, een praatje te maken over onzin of juist serieus. Zie het als een leerschool voor jezelf en wie weet... zijn er nog een heel stel bokkers in je eigen regio waar heet blijkt te klikken uiteindelijk...

**Geplaatst**: 13-11-08 00:25

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-11-08 00:25

Kan ik mij heeeel goed voorstellen. Ik maak zelf gemakkelijk vrienden en kom ook snel ergens tussen. Maar voor mijn vriend ligt dat dus weer heel anders. Die kijkt eerst heel lang de kat uit de boom waardoor mensen hem maar vreemd vinden of geeft door zijn adhd ineens antwoorden (dwars door iemands verhaal heen). Op dit moment heeft hij geen vrienden meer, lag niet aan hem dit keer. Maar zijn vrienden waren niet leuk meer: konden alleen maar zuipen en geen serieus gesprek voeren.Sterker nog: hij was ondanks zijn sociale handicap een stuk volwassener dan hun! Dus dat was een compliment waard! Lachen

Maar ja, nu op zoek naar nieuwe vrienden en dat is best lastig aangezien meneer niet van nieuwe dingen houd. Iemand nog tips? Aansluiten bij een sportclub bv?
Of maar eerst even alles afwachten mbt mogelijke overstap naar volwassen psychiatrie en nieuwe therapieen?

Hij heeft wel leuk contact met mensen van zijn werk, dus hij heeft daar ook leuke en goede gesprekken mee Lachen

Maar ja... die zie je al elke dag op het werk. dus andere mensen zijn ook wel leuk. Na het werk heeft hij alleen mij en dat vind ik dan weer niet leuk!

Het is voor mij wel moeilijk in te schatten wanneer iets teveel is, want ik kan bv heel veel verwerken maar hij niet. Maar hij kan ook niet aangeven wanneer iets teveel is. Dat merkt hij pas als hij erg vervelend word en dan is het te laat.

**Geplaatst**: 13-11-08 09:23

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-11-08 09:23

Probeer eerst eens in te schatten of hij wel zoveel waarde hecht aan vriendschappen.

**Geplaatst**: 13-11-08 12:44

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-11-08 12:44

snowdon schreef:
Probeer eerst eens in te schatten of hij wel zoveel waarde hecht aan vriendschappen.

Ja, precies.
Sinds kort weten wij dat onze dochter PDD-NOS heeft,
ze heeft geen vriendinnetjes, en zit daar totaal niet mee.
We moeten het gewoon accepteren dat ze daar geen behoefte aan heeft.
Ze houdt niet van drukte, herrie, harde muziek, kermis, disco of drukke feestjes.
Ze gaat veel liever naar een museum, dan naar de efteling bv.
Ze werkt het liefst alleen.
Belt nooit uit zichzelf een vriendinnetje op, kletst maar zelden op msn, ze vind er gewoon niks aan.
Ik vind dat soms best moeilijk hoor, om te zien dat ze daar tevreden mee is.
Maar ze is nu eenmaal zo, en het is goed zo Knipoog

ps. ze is 12

**Geplaatst**: 13-11-08 12:46

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-11-08 12:46

Welshcobfan schreef:
Kan ik mij heeeel goed voorstellen. Ik maak zelf gemakkelijk vrienden en kom ook snel ergens tussen. Maar voor mijn vriend ligt dat dus weer heel anders. Die kijkt eerst heel lang de kat uit de boom waardoor mensen hem maar vreemd vinden of geeft door zijn adhd ineens antwoorden (dwars door iemands verhaal heen). Op dit moment heeft hij geen vrienden meer, lag niet aan hem dit keer. Maar zijn vrienden waren niet leuk meer: konden alleen maar zuipen en geen serieus gesprek voeren.Sterker nog: hij was ondanks zijn sociale handicap een stuk volwassener dan hun! Dus dat was een compliment waard!
Maar ja, nu op zoek naar nieuwe vrienden en dat is best lastig aangezien meneer niet van nieuwe dingen houd. Iemand nog tips? Aansluiten bij een sportclub bv?
Of maar eerst even alles afwachten mbt mogelijke overstap naar volwassen psychiatrie en nieuwe therapieen?

Hij heeft wel leuk contact met mensen van zijn werk, dus hij heeft daar ook leuke en goede gesprekken mee
Maar ja... die zie je al elke dag op het werk. dus andere mensen zijn ook wel leuk. Na het werk heeft hij alleen mij en dat vind ik dan weer niet leuk!

Het is voor mij wel moeilijk in te schatten wanneer iets teveel is, want ik kan bv heel veel verwerken maar hij niet. Maar hij kan ook niet aangeven wanneer iets teveel is. Dat merkt hij pas als hij erg vervelend word en dan is het te laat.

Het lijkt wel alsof je het over mijn dochter hebt!
Die kreeg laatst nog een opmerking van een klasgenootje dat ze altijd alles zo serieus opnam.
Wij dachten altijd dat ze verlegen was, maar sinds kort weten we dat het PDD-NOS is.

**Geplaatst**: 13-11-08 14:27

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-11-08 14:27

snowdon schreef:
Probeer eerst eens in te schatten of hij wel zoveel waarde hecht aan vriendschappen.

Dat is nou zo lastig...
Hij heeft altijd vrienden gehad en dat vond hij prettig. Ging ook wel op stap, maar al denk ik meer dat hij dat deed om normaal gevonden te worden... Want nu wil hij niet eens meer even de stad in om gezellig wat te drinken 's avonds.
Maar hij vind het daarintegen wel enorm fijn om met andere mannen te praten, je weet wel: typisch mannen geklets over de nieuwste auto's en games Tong uitsteken

Iets wat ik dus niet boeiend vind.
Maar ja, misschien heeft hij wel genoeg aan zijn collega's. Lachen

Maar het is zo lastig om in te schatten omdat hij zelf sja er geen gevoel oid over heeft... Want hij wil niet graag alleen zijn en al helemaal niet graag ergens alleen heen, maar aan de andere kant is hij best gesloten en vind hij het alleen zijn juist fijn.

**Geplaatst**: 13-11-08 15:10

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-11-08 15:10

Denk dat het ook vrij lastig is te bepalen of iets aan iemands karakter licht of aan stoornis.

**Geplaatst**: 13-11-08 15:20

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-11-08 15:20

Klopt, want wat zijn psychiater altijd toeschreef aan zijn stoornis, bleek gewoon iets aangeleerd te zijn. en wat ik dacht dat het gewoon gemakszucht was van hem, bleek wel aan zijn stoornis te liggen.
Misschien dat zijn psycholoog er iets meer mee kan... we leggen het eens aan haar voor.

**Geplaatst**: 13-11-08 15:39

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-11-08 15:39

Sorry als ik nu opeens jullie topic kom binnenvallen, maar ik heb eigenlijk een vraagje. Hoe zijn jullie erachter gekomen dat jullie een vorm van autisme hadden?

**Geplaatst**: 13-11-08 15:43

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-11-08 15:43

Mijn vriend is er eigenlijk pas vorige jaar achter gekomen. Hij heeft al vanaf zijn 6de adhd en vanaf dat moment twijfelde de psych al of er ook autisme bij was...
Dat kon hij pas vorig jaar bevestigen omdat hij nu volwassen is en er nu wel duidelijk verschil zit in zijn adhd en pdd-nos.
Dus volgens zijn psych: sociaal gehandicapt Clown