Ik reageer niet zo vaak hier, beetje dom van me misschien, maar ik vind het vaak zo lastig. Ik ben behoorlijk opgeleid in het hele diabetesgebeuren en ben zo bang om als een 'betweter' over te komen.
Maar ja, ik ben zelf (in tegenstelling tot al die artsen en verpleegkundigen die het zo goed weten) wel een mens met diabetes en herken het rotgevoel van die dagen dat je er totaal geen grip op hebt. Ik ben goed ingesteld, heb nog nooit een Hba1c van boven de 7 gehad, maar moet daarvoor wel pillen en een berg insuline gebruiken. Vakantie van je diabetes heb je mooi nooit he. Ik heb type 2 en weet dat het met type 1 vaak veel en veel lastiger is om goed ingesteld te zijn, mooi PIEP voor jullie!
Zit nu in Amerika. De eerste week alleen maar hele lage bloedsuikers, nu in week twee vooral hoog, het blijft klooien.
Wil wel graag zeggen dat ik het zo rot vind dat een hoop mensen zo weinig steun/begrip krijgen van familie en vrienden!