Ibbel schreef:Aanhakend op MWM, de 'omgekeerde' reactie van een (goeie) reumatoloog:
Hij had een patient die al jarenlang 's nachts om 4 uur wakker werd van de pijn. Uiteindelijk na veel dokteren medicatie gevonden die de ziekte stabiliseerde, iig qua bloedbeeld en range of motion ed.
Arts vraagt patient: "en hoe gaat het slapen? Slaapt u nu ook door 's nachts?"
"Nee," zegt die patient, "ik word nog steeds om 4 uur wakker."
"Ach, wat vervelend," zegt de arts, "ik dacht dat we aardig in de goede richting zaten qua behandeling nu."
"Oh, maar het is geen probleem," antwoord de patient, "ik word wel wakker, maar dan realiseer ik me dat ik geen pijn heb, draai me om en slaap verder."
Die patient was zo 'gewend' wakker te worden dat-ie een soort inwendige wekker had waardoor hij wakker werd, dat was niet meer door de pijn.
En de arts dacht dat het een probleem was, maar de patient vond het prima gaan.
Om even aan te geven dat er ook artsen zijn die het wel snappen en wel de goede vragen stellen
Ik heb in de afdeling mooie reacties ook wel een mooie.
Chronische vermoeidheid, daar is niet echt een specialisme voor natuurlijk. In 2019 kreeg ik hartritmestoornissen en moest ik een ablatie. Je krijgt dan ook regelmatig een hartkastje mee. Toen na de operatie had ik een episode waarin mijn hart heel onrustig was, en dat was ook terug te zien op het kastje. Toen besprak ik dat met de cardioloog en hij zei ook wel, "dit komt niet door je hart maar door je algemene gezondheid, die niet goed is. Dat zie ik wel, maar ik kan helaas niets voor je betekenen en dat vind ik heel vervelend." Dat was een van de eerste keren dat een specialist erkende dat er dus echt wel wat mis was, en dat vond ik een heel fijn gesprek.