Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Kaatastrof schreef:Als ik dan toch voorzichtig positief mag zijn is dat ik gisteren het zwaarste gesprek tot nu toe heb gehad bij de psychiater, maar wel de meest vruchtbare. In die kamer heb ik gevoeld dat ik écht ziek ben. Dat ik er écht niets aan kan doen. Nee, ik speel dus niet zo maar slachtoffer. Ik heb op die moment gewoon écht geen controle meer. Dat heeft de psychiater nu eens zelf onder ogen konden zien. En het 'grappige' is dat we het heel simpel hebben kunnen uitlokken door mij gewoon te laten stoppen met.. jawel, prutsen. Hij verplichtte mij om stil te zitten. Dus hield ik de tafel vast en probeerde elk vezeltje in mijn lijf - ondanks de gigantische stress - stil te houden. Maar ook daarin heb ik geen controle meer. Sinds ik Setraline heb gekregen kamp ik nog met tremor onder grote druk en die kwam toen ook duidelijk naar omhoog. Daarnaast vertoonde ik verschrikkelijk duaal gedrag en werd ik zo gefrustreerd op mijn eigen gedrag omdat ik ze simpelweg niet onder controle had. Ik kan jullie alleen maar een vage beschrijving geven van hoe het er aan toe gaat, maar ik denk niet dat het te begrijpen valt als je zelf niet zoiets hebt meegemaakt of gezien hebt. De psychiater vroeg nog of ik ging automutileren die avond, gezien de grote spanning die ik ervaarde. Ik heb toen ja gezegd, omdat nee te finaal is en ik me zelf niet wou voorliegen. Ja was een veiliger antwoord. Echter heb ik gisteren niet geautomutileerd aangezien ik mijn vriend nog lang gesproken heb aan de telefoon en zijn woorden mij tot rust hebben gebracht.
pateeke schreef:Kaatastrof schreef:Als ik dan toch voorzichtig positief mag zijn is dat ik gisteren het zwaarste gesprek tot nu toe heb gehad bij de psychiater, maar wel de meest vruchtbare. In die kamer heb ik gevoeld dat ik écht ziek ben. Dat ik er écht niets aan kan doen. Nee, ik speel dus niet zo maar slachtoffer. Ik heb op die moment gewoon écht geen controle meer. Dat heeft de psychiater nu eens zelf onder ogen konden zien. En het 'grappige' is dat we het heel simpel hebben kunnen uitlokken door mij gewoon te laten stoppen met.. jawel, prutsen. Hij verplichtte mij om stil te zitten. Dus hield ik de tafel vast en probeerde elk vezeltje in mijn lijf - ondanks de gigantische stress - stil te houden. Maar ook daarin heb ik geen controle meer. Sinds ik Setraline heb gekregen kamp ik nog met tremor onder grote druk en die kwam toen ook duidelijk naar omhoog. Daarnaast vertoonde ik verschrikkelijk duaal gedrag en werd ik zo gefrustreerd op mijn eigen gedrag omdat ik ze simpelweg niet onder controle had. Ik kan jullie alleen maar een vage beschrijving geven van hoe het er aan toe gaat, maar ik denk niet dat het te begrijpen valt als je zelf niet zoiets hebt meegemaakt of gezien hebt. De psychiater vroeg nog of ik ging automutileren die avond, gezien de grote spanning die ik ervaarde. Ik heb toen ja gezegd, omdat nee te finaal is en ik me zelf niet wou voorliegen. Ja was een veiliger antwoord. Echter heb ik gisteren niet geautomutileerd aangezien ik mijn vriend nog lang gesproken heb aan de telefoon en zijn woorden mij tot rust hebben gebracht.
Wat goed dat je een goed gesprek had met de psychiater!
Je kan er nog niets aan doen, bent nu de controle nog kwijt. Maar het is niet omdat het je nu niet lukt om anders te reageren dat het je nooit gaat lukken. Ga je er wel vanuit dat je er niets aan kan veranderen, niet kan leren anders te reageren, dan heb je wat men een 'fixed mindset' noemt. Je neemt de situatie zoals die nu is aan als onveranderlijk en vaststaand. De tegenhanger van een fixed mindset is een growth mindset. Met een growth mindset ga je ervan uit dat je nu nog niet anders kan reageren, maar je dat wel kan leren, er groei en verandering mogelijk is, dat je er zelf wel iets aan kan leren veranderen, er controle over kan leren krijgen.
Verandering is echt mogelijk, het is echt mogelijk om er controle over te gaan krijgen (al zal dat niet gemakkelijk zijn), maar je zal dan wel zelf de sprong moeten wagen om hier en daar dingen te veranderen in je gewoontes, nieuwe dingen uitproberen om escalatie te voorkomen, hulp aannemen enz.
Kaatastrof schreef:Dat boxen is een heel mooi idee maar daarmee hebben we hier in het begin geëxpermenteerd en daar werd ik alleen maar meer opgejut van. Daarbij kunnen zulke zaken ook juist woede voeden, want je leert jezelf die motoriek en dat gedrag aan en dan is dit toepassen op een persoon niet eens zo'n heel bizar grote stap (zeker niet op een moment waar ik emotioneel de controle zou verliezen).
Mirei schreef:Hei kaat, hier weer een berichtje uit het hoge koude Noorwegen, -23... Ik zoek elke keer weer even jou berichten op, reageer niet heel vaak maar denk vaak aan je.
Hopelijk voel je je lichamelijk snel weer iets beter zodat je weer wat kan oppakken. Ik wens je het allerbeste toe.. wees sterk, want als ik jou berichten lees zie ik een sterk persoon voor me, ze is momenteel zoekende maar komt er zeer zeker wel uit!!