bigone schreef:Hoef je niet van te balen, ergens is het misschien allemaal wel duidelijk. Ze hebben nooit meer geinformeerd waarom je dochter er niet meer komt. En mocht je toch naar ze toe gaan dan is het denke ik gewoon een simpel verhaal houden over het feit dat je het vermoeden hebt dat je dochter niet veilig is bij hun. Dat ze erg verandert is nu ze niet meer bij hun komt en je dat zo laat. Laat je niet uit de tent lokken door iets te zeggen wat je helaas niet kunt bewijzen want ongetwijfeld zal de "dader" je aanvallen. Je kunt het ook gewoon laten wezen en gelukkig zijn met hoe het nu met je dochter gaat. Ben wel benieuwd of die mensen nog meer oppaskinderen hebben want dan heb je wel een morele plicht te vervullen.
Het gesprek moet er echt komen, daar er via een 3e is gevraagd of we nog het grote kinderfeest willen vieren bij hun.
Daarnaast zullen zij in de toekomst waarschijnlijk wel op kinderen gaan passen.
Het is inderdaad belangrijk dat ik me niet uit de tent laat lokken, en daarvoor moet ik echt iemand mee nemen.
Heb contact opgenomen met de jp, of zij nog een tip had over wie ik het best mee kan nemen.
Enerzijds zou ik graag een vriendin mee willen nemen die buiten de vriendengroep staat maar hier wel van weet, maar ik weet niet of dat slim is.
A3a1 schreef:Heftig hoor, kan me ook voorstellen dat dit alles er niet voor zorgt dat je energie level omhoog gaat.
Misschien idee om dat gesprek niet meer uit te stellen, dan heb je het maar gehad, kan me voorstellen dat het ruimte geeft.
Neem iemand mee die je vertrouwd en die je back up geeft, soms kan een onafhankelijke de beter.
En er blijven gewoon 2 mogelijkheden, of ze/hij/zij is schuldig en ze drukken hun neus.
Of ze zijn onschuldig maar geven je de ruimte of vinden het erg lastig het ter sprake te brengen.
Een groot en een klein trauma, op welk vlak?
Wel erg goed om je dochter lijfelijke spelen te laten doen, als dit waar is, helpt haar dat enorm.
Speltherapie is super!!!
Juist voor hoogbegaafde kinderen!
En een deel van haar gedrag kan natuurlijk ook door jou komen, kinderen voelen haarfijn aan dat er iets heftigs speelt.
Sterkte!!
Zie mijn reactie hierboven.
Er zijn idd de 2 mogelijkheden die je aanhaalt, al vind ik optie 2 niet bij hun passen maar ik kan niks uitsluiten.
Het kleine trauma zou van langer geleden zijn, en al herstellende.
Het grote trauma is vrij recent.
Ik heb nagedacht en de kinderpsych heeft natuurlijk mijn zwangerschap en ons leven in kaart gebracht, waarbij ik op 2 trauma's zou komen (overlijden van een opa, verbroken relatie van mij)
Maar dit waren dingen die in dezelfde periode, nu 2jr geleden, zijn gebeurd en volgens de kinderpsych zouden dat niet de trauma's zijn die ze heeft laten zien in haar tekeningen.
Dus tja, dan kom ik toch weer uit op mogelijk misbruik (3jr geleden en dit jaar)
Mijn dochter heeft afgelopen week nog een gesprek gehad met de kinderpsych, in aanloop van de speltherapie en om haar te helpen met rouwverwerking van de dood van een opa, want ook al zou dat niet het trauma zijn bleek wel dat mijn dochter daar wat problemen mee heeft.
Een deel van het gedrag van mijn dochter kwam/komt zeker door mij, precies wat je zegt voelt ze haarfijn aan dat er iets is, maar omdat ik daar niet echt met haar over praat weet zij niet goed wat ze ermee moet.
Volgende week gaan de kinderpsych en ik samen aan mijn dochter vertellen dat ze niet meer naar de oppas mag, en waarom ik tot dat besluit ben gekomen.
Dat zal wel moeilijk zijn, en ik bereid me ook voor op een paar moeilijke dagen of zelfs weken, maar ik moet haar meer duidelijkheid geven.
Joltsje schreef:Is het gesprek een must?
Wat is het beste voor je dochter en jou?
Gaat het gesprek er voor zorgen dat jij jet beter kunt verwerken? Of dat je dochter het gevoel krijgt serieus genomen te worden? Dan niet meer uitstellen en gewoon doen.
Is bet gesprek alleen maar omdat het hoort. Of omdat je hoopt dat ze gaan bekennen? Denk er nog wens goed over na.
Zelf geef je al aan dat ze weinig interesse tonen. Terwijl je dochter daar altijd kwam etc.
Het gesprek is een must in de zin dat ik duidelijkheid zal moeten scheppen naar alle partijen.
Een bekentenis hoeft niet, zal ik waarschijnlijk ook niet krijgen en er is altijd nog een grijs gebied in dit verhaal.
Echter moet ik het doen voor mezelf en voor eventuele volgende oppaskinderen.
Daarom moet ik ook met enkele derden in gesprek hierover.
Daarnaast zal het voor mij een stukje verwerking en afsluiting zijn.
Het blijft inderdaad zo dat er al 5mnd geen contact is geweest, en dat is echt heel vreemd.
Verder zie mijn reactie's eerder in deze post.
Storm schreef:Ik denk dat er gewoon dingen gezegd moeten worden en kijken wat de reactie is. Soms moet je dingen uitspreken omdat ze anders voor altijd in je hoofd blijven zitten.
Dit inderdaad.
En hoe moeilijk ook, het moet.
Duidelijkheid voor alle partijen, en het af kunnen sluiten voor mij en verder volledig kunnen focussen op mijn dochter.
Ik blijf er toch elke dag nog mee bezig, en dat is niet goed voor mij maar ook niet voor mijn dochter en onze band samen, daar zij echt wel aanvoelt dat er iets is waar ik me zorgen over maak.
Het is wel zo dat het echt niet afgelopen is na dat gesprek, maar wel een stap verder in de verwerking.
Geplaatst: 12-10-16 16:50 
