Bokt.nl

NoTwixLeft schreef:

Goedemorgen, ook ik heb ptss en daarnaast ook psycho-somatische klachten die niet alleen aan de ptss kunnen worden toegeschreven.
Ik vind mezelf redelijk in staat normaal te functioneren, maar bij te veel prikkels tegelijk lopen m'n hersenen echt over en kan slecht informatie op slaan of vergeet gewoon dingen.

Citaat:

Echte paniekaanvallen heb ik gelukkig niet meer gehad de laatste maanden, maar voel me niet altijd even op m'n plek of veilig.

Citaat:

Wat ik eigenlijk wilde weten in hoeverre je daadwerkelijk "beter verklaard" kan worden of dat het alleen meer "leefbaar" wordt. De gegeven tijd via de verzekeringen ben ik al ver overheen, maar voel me nog lang niet zo ver dat ik mezelf weer mijn oude eigen ik kan noemen.

Deze gedachte kwam vannacht na een (herbelevings) nachtmerrie en zie het mezelf wel weer vergeten als ik volgende week m'n psycholoog weer zie Verwacht zelf namelijk nooit meer volledig klachten vrij te worden, maar misschien zie ik dit verkeerd.

Janneke2 schreef:

Hoi No Twix Left, bescheef je zojuistde psycho somatische klachten 'die niet aan ptss kunnen worden toegeschreven'?
Ten eerste vind ik dat een rare opmerking. Bij ptss zelf horen een serie lichamelijke verschijnselen. Loopt de stress om een of andere reden te hoog op, dan zoekt een lichaam soms "de gekste uitwegen".
Een van de standaard verschijnselen van stress als overlevingsreactie is, dat je 'logische verstand' minder goed werkt (overleven doe je in principe op reflexen). Voeg hier aan toe, dat je zintuigen wagenwijd open gaan - onder stress zit je dus al snel aan je maximum.

Citaat:

Persoonlijk vind ik, dat jij degene moet zijn die stelt dat jij beter bent en niet "iemand die daarvoor geleerd zou hebben", jij bent degene die voelt hoe het met jou gaat.
Tot in de jaren 1980 waren verwerkingsprocessen lang, zwaar en er werd wetenschappelijk weinig over nagedacht. In die tijd was het een complete gok in hoeverre iemand weer terug kon komen op het oude niveau.
Tegenwoordig kan er veel meer. Terugkomen op het oude niveau is rationeel gezien net niet te garanderen, maar meer regel dan uitzondering.

Citaat:

Traumaverwerking doe je grofweg in drie fasen (okee, die wisselen elkaar af en komen een paar keer langs).
De eerste fase heet in het officieels stabilisatie, " pootn op de groand ", weten waar je zoal mee te dealen hebt, en wat je er tegen kunt doen. Je leert veel - doseren heeft zin, maar je hebt bakken informatie nodig! Wat stress is en hoe het je lichaam en geest beïnvloedt. (Logischerwijze gaan stress/ in de alamtoestand verkeren en slapen niet goed samen, dat soort dingen zijn nuttig om te weten - en graag een ontspanningsoefening erbij....)
Fase 1 gaat ook over manipulatie, over overlevingsmechanismen - en hoe je in het hier en nu een redelijk leven kunt hebben.
Ik heb zelf in dit verband veel gehad aan 'de oefening voor de vijf zintuigen. (Wat wil ik nu ruiken...? Wierook, parfum, bloemen, etc. - en dan jezelf die geur geven. Welke thee wil ik nu drinken? Welke kleuren wil ik zien? Voor tastzin : jezelf masseren, of in bad gaan, of die lekkere zachte trui aantrekken en dan die cd opzetten, dat lied zingen dat 'nu' past.) Vroegah sloeg men regelmatig fase 1 compleet over en werd je zonder 'gereedschappen' meteen in het diepe gegooid.

In fase twee kan een techniek als emdr veel zin hebben - je draait de 'triggers' (dingen die jou de stress in sturen) stuk voor stuk "de nek om", inclusief de nare gedachten over jezelf, dat nare, zinkende gevoel in je maag (of hoe jouw lichaam maar reageert op trauma ), inclusief alle nachtmerries die zich aandienen, etc. Dat geeft een hoop ruimte!
In het officieels heet dit de fase van confrontatie - in fase 1 ben je maar zijdelings met de ellende / ellendelingen die het trauma veroorzaakten bezig, in fase 2 staat dit volop in de "belangstelling". Het voordeel van emdr is, dat de oude aanpak van 'het rotverhaal tien keer in alle details vertellen' niet meer nodig is. (Emdr is veel meer dan dat het 'alleen maar ellende weg zou halen'. Op Wikipedia staat er wel een goed artikel over.)

Fase 3 is een echte fase en geen afrondend gesprek: je kijkt terug op die periode in je leven : wat heb je zoal gemist...? Zeker als je jarenlang 'vol moest houden', aan het overleven was, etc. heb je jezelf niet '""echt'"" kunnen ontwikkelen. In fase drie doe je dit alsnog. (Waarbij je soms een 'nieuw stukje voor fase 2' ontdekt - net zoals je in fase 2 soms gewoon pauze neemt en fase 1 dingen gaat doen.) Hier gaat het om de vraag 'hoe wil ik, dat mijn leven er uit ziet?' Veel meer dan in fase 1 en 2 sta jijzelf als mens centraal.

En rot, dat je al over het getal van de verzekering heen bent!

Waar (in welke fase) zou jij jezelf inschatten?

Anoniem schreef:

Ik heb een paar keer emdr gehad.
Zeker wel 15 jaar terug, maar omdat ik toen echt teveel in crisis zat werkte dat voor geen meter.
Ik moest maar een plaatje voor me halen...
Kan niet eens kiezen, heb teveel plaatjes en ervaringen. Daar kon ik niks mee.
Maar ondertussen ben ik altijd nog angstig, geïrriteerd, snel depressief en heel erg boos.
Dus er
Moet wat gebeuren.

NoTwixLeft schreef:

Janneke2, bedankt voor je uitgebreide reactie. Ik zal alle informatie nog een paar moeten lezen om het ook goed op te slaan, maar ga proberen om in ieder geval zo goed mogelijk op jouw vragen te reageren.

Volgens mijn psycholoog zijn de psycho-somatische klachten niet volledig aan de PTSS toe te schrijven, maar is het wel de belangrijkste oorzaak. Burn-out speelt ook mee en ze wil later ook verder onderzoeken of er nog andere "psychische aandoeningen" zijn die van invloed kunnen zijn. De klachten die ik beschreef zijn wel klachten die in mijn ogen door de PTSS komen en waar ik zelf het meest last van ondervind.

Citaat:

Ik vind mezelf bij lange na niet hersteld, verwacht zelf dus wel nog klachten te houden door het "eigenwijs doordenderen", maar ik merk dus wel dat de mensen (behalve de psycholoog) die er voor hebben gestudeerd of verstand van denken te hebben mij wel maar al te graag in het hokje "hersteld" zetten. Denk dat daar mijn vraag ook een beetje op gebaseerd is, juist omdat veel mensen blijkbaar wel vinden dat ik niet meer ziek/arbeidsongeschikt ben.

Citaat:

Ik heb het idee dat ik niet actief aan het werk ben gezet met fase 1, maar ik doe zelf wel (mindfulness)oefeningen om meer bewust te zijn van mezelf en mijn omgeving. Ook probeer ik zelf dingen te zoeken waar ik me goed door ga voelen, ook als dat betekend dat ik me eerst nog iets rotter voel (zoals inderdaad dat ene liedje).
Met psycholoog ben ik vooral met fase 2 en 3 bezig. Mijn huidige psycholoog is actief bezig tijdens de EMDR, begeleidt me echt en helpt me sturen door de plaatjes/filmpjes/emoties.
Door jouw reactie ben ik me wel bewust geworden dat ik nog steeds niet "kalm" ben, maar nog steeds in een bepaalde stress-modus sta.

Citaat:

Gast7252, ik merk nu pas hoe belangrijk een passende psycholoog is. Ben 2 maanden gewisseld van psycholoog en ze past veel beter bij mij qua manier van EMDR. Dacht in eerste instantie dat dat niet zou uitmaken, maar merk nu veel meer verbeteringen dan eerst.

Charizard schreef:

Hier had mijn psycholoog het ook over dat ik dit ga krijgen. Geen idee wat het eigenlijk inhoud

Phileine83 schreef:

Hallo allen. Wat fijn, een topic hierover. Altijd interessant om het te delen en te lezen. Misschien ook wel omdat ik me dan realiseer dat ik hierin niet de enige ben.

Citaat:

Ik ben nu bijna drieënhalf jaar in behandeling. Dit is zeer heftig. Al die tijd was nodig om veel vertrouwen te krijgen in mijn therapeut. Nu er veel veiligheid is ontstaan komt er hevige angst naar boven.

Citaat:

Het neemt alles is beslag, alles komt hevig naar voren en wordt erdoor gekleurd (mijn kijk naar buiten, waardoor ik op dit moment ontzettend slecht functioneer en continu last heb van decompensatie). Het is verschrikkelijk, maar onvermijdelijk.

Citaat:

Op dit moment ben ik samen met hulphondenschool 'De Click' bezig om de opleiding voor mij en mijn hond (als hulphond) te starten.