
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Citaat:Al van jongs af aan kan ik nooit ergens mn aandacht bijhouden, afgeleid door een blaadje dat voorbij waait. Behalve als ik mn handen aan een leesboek kon krijgen, dan moest dat ineenkeer uit en hoorde of zag ik niets meer van de rest van de wereld. Erg jammer als inmiddels de rekenles was begonnen. Ook had ik veel fantasie en kon ik me uren in mn eentje vermaken. Ik leefde een beetje in een eigen wereldje.
Op de middelbare had ik moeite om de stroom van gedachten stop te zetten, over vroeger, de toekomst, eigenlijk over vanalles. Dat heb ik nu nog steeds en het maakt me vooral heel erg moe. Of ik nu wel of niet veel doe, ik ben gewoon altijd doodmoe, alsof er een mistwolk om mijn hoofd hangt. Ook moet ik soms heel veel moeite doen om te luisteren naar een verhaal wat iemand verteld. Dan moet ik me focussen om niet af te dwalen. Heeft er niets mee te maken dat ik het verhaal niet interessant vind, het lukt me gewoon niet om mn gedachten erbij te houden. Hetzelfde heb ik tijdens hoorcolleges. Ik doe ontzettend veel moeite om alles goed te volgen en in me op te nemen, ik heb een pen en blocknote in mn handen om steekwoorden mee te schrijven, gaat goed en dan ineens schrik ik op en zijn er 10 minuten voorbij gegaan! Die ben ik dan gewoon kwijt. Een gesprek voeren in een groter gezelschap is al helemaal een ramp. Ik kan me niet meer focussen en uiteindelijk hoor ik alles door elkaar, als een grote buzz.
En dan nog dat vergeten en uitstellen Het gebeurt me zo vaak dat ik afspraken, verjaardagen, belangrijke taken vergeet.. Ik voel me dan echt ontzettend banketstaaf. Ik heb me al 1000 keer voorgenomen om het gewoon niet meer te vergeten en toch slaag ik er iedere keer weer in, wat voor mezelf en anderen vervelende gevolgen heeft gehad. Alle dingen die TS beschrijft in OP zijn mij al minstens 1 keer gebeurd, ik dacht dat het kwam door mijn slechte karakter ik had het nog niet eerder bij add geplaatst.
Embe schreef:"want nu is het echt bij vlagen dat ik heel productief ben , maar als het windstil is komt er maar moeilijk iets uit mijn handen."
Ook zo herkenbaar, kan bergen verzetten en ben heel scherp als de druk heel hoog ligt... anders zit ik voor mijn gevoel alleen maar te lanterfanten (in m'n hoofd niet maar qua dingen doen alleen het hoog nodige).
Verder ben ik zover dat ik als de dood ben om de grip te verliezen (en dus overzicht en nog meer bergen) en een soort doorgeslagen naar een soort controlfreak (niet fijn voor mijn omgeving en ook niet voor mijzelf). Ik vraag mij af dat verbeterd met medicatie. Nu ook, wil ik zoveel typen dat het met 100 km/pu door mijn hoofd schiet en ik eigenlijk al weer 'vergeten' ben wat ik allemaal wilde zeggen. Zucht...