Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-02-11 14:15

Geplaatst: 17-02-11 14:15

Mijn dochter heeft een natuurlijk middel, en na 2 weken merk ik goed verschil, mits ze geen suiker eet.

**Geplaatst**: 17-02-11 14:42

Geplaatst: 17-02-11 14:42

Ik heb oxazepam, alleen voor als ik het nodig heb.
Het is alleen behoorlijk verslavend en daar moet je een beetje mee opletten.
Als bij mij een hele niets meer doet dan zet ik het een poos stop en dan begin ik weer met een halfje.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-11 09:12

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-11 09:12

Ik zou oxazepam ook alleen gaan slikken op momenten dat het echt nodig zou zijn. Ze schatte in dat ik het ong. 2x per week zou gebruiken (

), heb al eerder iets in deze richting geslikt maar reageerde daar totaal niet goed op (was voor iets anders, dus zat nog beneden dosis voor angstklachten), dus ben een beetje huiverig.

Weet ook nog niet zo goed op welke momenten ik het zou gebruiken. Ik zit eigenlijk elke avond wel in spanning, maar vind dat ik die spanning zelf moet dragen.
Ook omdat ik niet weet hoe t mij zou beinvloeden, ben bang dat ik dan minder controle heb over mijn doen en laten (omdat je minder angstiger bent) en daarom dingen gaat doen waar je later spijt van krijgt.

**Geplaatst**: 21-02-11 09:30

Geplaatst: 21-02-11 09:30

Voor spannende momenten en slapeloze nachten heb ik Nervovit (Forte). Dat is'n natuurlijk product wat ik ooit eens bij 'De tuinen' heb gekocht.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-02-11 10:51

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst door de TopicStarter : 21-02-11 10:51

heb nu eigenlijk besloten niks te slikken,

om het zo te zeggen ben mn leven echt zat. En heeft het dus geen zin om allerlei pillen te gaan slikken.

**Geplaatst**: 21-02-11 20:35

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 21-02-11 20:35

Lady

Als je iets kwijt wilt, kan je eventueel ook een pb'tje sturen he..

Ik heb even een vraagje aan jullie..
Hoe ervaren jullie emoties en gevoelens?
En ook verliefd zijn?

**Geplaatst**: 21-02-11 20:47

Geplaatst: 21-02-11 20:47

Nouja mijn ouders moeten dan ijskastouders zijn en de laatste tijd voel ik niet veel emoties eerlijk gezegd.

Niet van hun en niet van mijzelf.

Verliefd zijn vind ik heel apart. Ik ken het gevoel niet zo heel erg goed en ik weet nu niet wanneer ik iemand alleen maar aantrekkelijk vind of leuk genoeg om er iets mee te beginnen.

Ik heb nu na 4 weken ofzo nogsteeds geen medicijnen gekregen. De huisarts moest en zou contact opnemen met mijn begeleider, maar mijn begeleider kan maar geen contact met hem opnemen _-:(

Vreselijk als je moet wachten op iets dat je waarschijnlijk heel erg kan helpen...

**Geplaatst**: 21-02-11 21:27

Geplaatst: 21-02-11 21:27

4 weken is lang inderdaad,zeker als je weet dat het goed werkt.

**Geplaatst**: 21-02-11 22:07

Geplaatst: 21-02-11 22:07

Lady

Ik ervaar emoties als heftig. Het is nooit een beetje boos, nee, ik ben altijd voluit, deurenslaand boos. Blij, is altijd uitbundig met hard lachen. Verdrietig..ik jank bij films. Ja het is gewoon heftig..

**Geplaatst**: 21-02-11 23:28

Geplaatst: 21-02-11 23:28

ik volg jullie topic al een tijdje, en wil graag ook mijn verhaal doen in de hoop dat ik wat tips krijg

Sinds een klein jaar heb ik een vriend, die gediagnostiseerd is met adhd/pdd-nos. Volgens hem adhd, volgens zijn moeder pdd-nos, ik neig ook meer naar het laatste. Hij is 30 en heeft een nul uren contract. Dit houdt in dat hij altijd kan werken. Hij kan geen nee zeggen tegen zijn baas, heeft hij nooit gedaan en zal hij ook nooit gaan doen zei hij. Hij werkt zo goed als elke nacht, ik studeer overdag. Hij woont 20 km verderop, dus we kunnen elkaar niet zo vaak zien.

Hebben jullie hier ervaring mee, met het nee zeggen? Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan, ik voel mij op de tweede plek staan.
Ik las dat jullie begeleiding hadden, hij heeft dit niet. Hij slikt ook geen medicijnen. Hij heeft eerder wel Ritalin gehad, maar hij voelde zich daar zelf niet prettig bij.

Dus eigenlijk.. help $:\$

Edit: sorry, wazig verhaal.. ik wil dus graag vaker afspreken, maar hij wil geen nee zeggen tegen zijn baas. Op mijn verjaardag, sinterklaas en kerst is hij niet geweest omdat werk belangrijker is. Hoe maak ik hem duidelijk (is dit wel duidelijk te maken?) dat ik hem vaker wil zien? Dat dat ook van zijn kant af komt?

**Geplaatst**: 22-02-11 06:57

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 22-02-11 06:57

Wie heeft die diagnose gesteld?
Alleen zijn moeder, of mensen die er echt verstand van hebben?

Voor 1 'kenmerk' wat je hebt aangegeven, kunnen wij niet oordelen of iemand autisme zou hebben of niet.
Ik kan bijvoorbeeld heel goed nee zeggen, net als meerdere mensen met autisme die ik ken. Natuurlijk zullen ook wel veel auti's geen nee kunnen zeggen..

Maar oke, je kan hem het duidelijk maken door je bericht aan hem te laten lezen. Of gewoon kort en krachtig zeggen dat je hem meer wilt zien, maar dat jij vindt dat hij teveel tijd in zijn werk stopt.
Gewoon duidelijk zijn, heeft iedereen het meeste aan.

**Geplaatst**: 22-02-11 10:22

Geplaatst: 22-02-11 10:22

Hij is gediagnosticeerd door mensen die er verstand van hebben.
Ik las bij sommige mensen dat ze boos kunnen worden vanuit het niets, dat heeft hij ook.

Voor mijn gevoel ben ik al heel duidelijk geweest naar hem toe, maar kan het altijd nog een keer proberen.

**Geplaatst**: 22-02-11 15:51

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 22-02-11 15:51

@lisanne87;
Ik kan ook heel moeilijk nee zeggen waardoor ik laatst heel erg in tijdnood kwam met school omdat ik een middag extra had gewerkt.
Ook heb ik het vaak met paardrijden. Ze weten dat ik daar moeilijk nee kan zeggen, maar ze maken daar eerder misbruik van. Als de eigenaren op vakantie zijn, ben ik meestal diegene die 's ochtends aan komt om de paarden en alle andere dieren te doen. Kost enorm veel tijd en dan baal ik ook wel dat ik geen nee heb durven zeggen

**Geplaatst**: 22-02-11 19:00

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 22-02-11 19:00

Ik heb trouwens nog een klein vraagje.
Volgende week woensdag heb ik een profielwerkstuk presentatie over autisme... Ik heb het dus ook over mijn eigen autisme gedaan, stom idee denk ik nu achteraf maargoed ik kan het nu niet meer veranderen

Ik dacht dat ik rond deze tijd wel klaar zou zijn om het te vertellen en dergelijke, maar ik merk dat ik er alleen maar meer en meer tegenop ga zien. Hebben jullie misschien enkele tips waardoor ik rustig wordt en waardoor ik er eventueel makkelijker over kan praten?

Moet morgen ook nog een debat houden met een vriendin voor de klas. Heb 3 rotstellingen gekregen en ik moet ze alle 3 voorbereiden. Krijg dan ook pas vlak van te voren te horen welke stelling ik krijg enzo en dat maakt mij best wel nerveus. Wel handig dat ik altijd gelijk wil hebben in een discussie, maar als je niet weet wat je te wachten staat, is best lastig

**Geplaatst**: 22-02-11 19:07

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 22-02-11 19:07

Ik heb net ff een break-down gehad. Ik heb zo genoeg van dit leven, van dit land.
Ik wil ook es een keer mazzel, ik wil rust...

**Geplaatst**: 22-02-11 20:36

Geplaatst: 22-02-11 20:36

lisanne87 schreef:
ik volg jullie topic al een tijdje, en wil graag ook mijn verhaal doen in de hoop dat ik wat tips krijg

Sinds een klein jaar heb ik een vriend, die gediagnostiseerd is met adhd/pdd-nos. Volgens hem adhd, volgens zijn moeder pdd-nos, ik neig ook meer naar het laatste. Hij is 30 en heeft een nul uren contract. Dit houdt in dat hij altijd kan werken. Hij kan geen nee zeggen tegen zijn baas, heeft hij nooit gedaan en zal hij ook nooit gaan doen zei hij. Hij werkt zo goed als elke nacht, ik studeer overdag. Hij woont 20 km verderop, dus we kunnen elkaar niet zo vaak zien.

Hebben jullie hier ervaring mee, met het nee zeggen? Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan, ik voel mij op de tweede plek staan.
Ik las dat jullie begeleiding hadden, hij heeft dit niet. Hij slikt ook geen medicijnen. Hij heeft eerder wel Ritalin gehad, maar hij voelde zich daar zelf niet prettig bij.

Dus eigenlijk.. help $:\$

Edit: sorry, wazig verhaal.. ik wil dus graag vaker afspreken, maar hij wil geen nee zeggen tegen zijn baas. Op mijn verjaardag, sinterklaas en kerst is hij niet geweest omdat werk belangrijker is. Hoe maak ik hem duidelijk (is dit wel duidelijk te maken?) dat ik hem vaker wil zien? Dat dat ook van zijn kant af komt?

Loyaliteit komt vaker voor, maar het zou fijner zijn als dat richting jou is ipv richting de baas.

Ik snap het wel. Hoe staat je vriend zelf tegenover zijn diagnose, accepteert hij dat een beetje?

Verder, lieve meiden. :(:)

Ik hoorde laatst dit liedje en of het er nou voor geschreven is of niet, het deed mij meteen denken aan autisme, gezien vanuit een partner/vriend/familielid, en dan op een positieve manier. Laat jullie er niet onder krijgen hoor!

**Geplaatst**: 22-02-11 20:55

Geplaatst: 22-02-11 20:55

RedPassion schreef:
Loyaliteit komt vaker voor, maar het zou fijner zijn als dat richting jou is ipv richting de baas. Ik snap het wel. Hoe staat je vriend zelf tegenover zijn diagnose, accepteert hij dat een beetje?

Hmm.. goeie vraag, we hebben het er niet zo vaak over. Eigenlijk nooit. Ik zei ook gister van joh, kan je geen begeleiding zoeken? Neee ik ga niet in therapie, ik ben geen mongooltje krijg ik dan te horen $:\$ Ik zeg nou je bent geen mongooltje hoor als je in therapie gaat. Nee maar het was klaar en meneer wil het niet.

Ik denk dat hij er wel vrede mee heeft, maar het gewoon vervelend vind dat ik steeds aan z'n kop 'zeur' :')

Bijvoorbeeld over dat we elkaar zo weinig zien. Als ik er dan over begin,zegt hij ook dat ik gelijk heb. Ik vind het dan zo apart dat hij het wél wil, maar dat het niet lukt om het uit te voeren zeg maar. Daar voel ik me heel machteloos in.

**Geplaatst**: 22-02-11 21:04

Geplaatst: 22-02-11 21:04

lisanne87 schreef:
Ik vind het dan zo apart dat hij het wél wil, maar dat het niet lukt om het uit te voeren zeg maar. Daar voel ik me heel machteloos in.

Heel herkenbaar... Een hoofd vol plannen en inzichten maar er wordt nooit iets in praktijk gebracht.

Dat kan erg frustrerend zijn. Weet je of hij het fijn vindt als jij het initiatief neemt? Misschien zou hij het wel heel rustgevend vinden als jij gewoon zegt dat je bv. zaterdag om 2 uur wilt afspreken, dat is namelijk concreet en daar kan hij waarschijnlijk veel meer mee dan met voor hem vage begrippen als 'vaker', 'weinig', 'veel' etc. En dat is heel lastig als je zelf niet als een zeur of te dominant wilt overkomen, liever doe je dingen natuurlijk in overleg.

Maar als je je weg erin vindt, kan het voor beide partijen wel eens veel fijner zijn als jij heel duidelijk en concreet maakt wat je wilt.

Edit, qua begeleiding is dit misschien iets, maar het kan alleen als hij er zelf achter staat: http://www.iqcoaches.nl/coaching2.html

**Geplaatst**: 22-02-11 21:14

Geplaatst: 22-02-11 21:14

Ik heb dat wel eens geprobeerd, maar dan krijg ik te horen dat ik hem niet mag manipuleren (ligt er ook een beetje aan hoe zijn bui is). Maar aan de andere kant heeft hij wel eens laten vallen dat hij graag achter de broek aan wordt gezeten :')

Zit heel erg in tweestrijd. Inderdaad zoals jij zegt, ik wil dingen graag doen in overleg, maar dat werkt ook niet. En dominant zijn ben ik niet graag.

Ik zal de site eens bekijken! Bedankt iig al voor de hulp tot dusver!

**Geplaatst**: 23-02-11 09:49

Geplaatst: 23-02-11 09:49

Ook weer heel herkenbaar. De ene keer mag ik niet pushen, een andere keer hoor ik dat het rust geeft als ik dat juist wel doe. Net als ik denk dat ik de manier heb gevonden moet het weer anders. Het enige dat ik inmiddels zeker weet is dat niets zeker is.

En dat dus het allerbelangrijkst is dat je dicht bij jezelf blijft. Maar dat zeg ik veel makkelijker dan ik het doe hoor, ik ben daar ook nog heel zoekend in. Ik heb ondervonden dat ik soms dingen moet doen/zeggen die eigenlijk tegen mijn karakter ingaan (niet heel drastisch hoor, maar bv. dat overleggen vs. 'dominant' zijn en gewoon iets meedelen) om er op de lange termijn samen veel beter uit te komen. Maar daarin moet je niet jezelf verliezen, het is de kunst om binnen jouw grenzen een omgangsvorm te vinden. Wederom veel makkelijker gezegd dan gedaan.

**Geplaatst**: 23-02-11 14:14

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 23-02-11 14:14

@Lisanne: Is het misschien makkelijker voor hem als jullie een dag of een paar dagen in de week afspreken dat hij niet werkt maar iets met jou doet/vrij is? 'Wat vaker samen' o.i.d. zegt mij namelijk ook niets, dan ga ik me alleen maar eindeloos afvragen wie, wat, waar, wanneer hoe vaak enz waarna ik besluit dat ik vooral maar beter gewoon zoals altijd door kan gaan i.p.v. iets te veranderen.
Dan werkt het veel beter als je gewoon een vaste dag hebt voor dingen.

**Geplaatst**: 23-02-11 14:38

Geplaatst: 23-02-11 14:38

Ik zou zeggen tegen iedereen die het zat is.. Ga op zoek naar de juiste medicijnen.

Sinds 3 weken slik ik Ritalin en mijn leven is 180 graden gedraaid.
Ik kan weer normaal dingen doen zonder kapot te zijn en daarna minimaal twee dagen niets meer te kunnen.
Ook kan ik weer gewoon thuis doen wat ik moet doen..

Ik heb Asperger, maar Ritalin doet het hier geweldig. Ondanks dat de psychiater het niets vond.
Die was er heilig van overtuigd dat het toch niets zou doen.

Redpashon, geloof hem.
Ik heb het zelf ook gehad en dat is echt banketstaaf.. Van alles willen maar er komt niets van terecht.
En dat komt hier puur doordat ik constant bezig ben met alles op een rijtje krijgen.. Wat nooit wilde lukken.
Misschien eens Ritalin overwegen? Ik slik het nu en het gaat super.
Eerlijk gezegt ben ik al drie weken euforisch en kan het nog steeds niet geloven.

Ladypaard: Schop onder je kont en ga de juiste medicijnen zoeken.
Stug volhouden dat het toch niet werkt heeft geen zin. Ik was alles goed zat een paar weken geleden.
Nu ben ik er weer, slik welliswaar om de drie uur overdag medicijnen, maar who cares?
Als ik nou pillen moet slikken om me goed te voelen doe ik dat, kan mij het schelen wat een ander denkt.
Een suikerpatient moet ook om de zoveel tijd spuiten.

**Geplaatst**: 23-02-11 18:08

Geplaatst: 23-02-11 18:08

moonfish13 schreef:
Redpashon, geloof hem.
Ik heb het zelf ook gehad en dat is echt banketstaaf.. Van alles willen maar er komt niets van terecht.
En dat komt hier puur doordat ik constant bezig ben met alles op een rijtje krijgen.. Wat nooit wilde lukken.
Misschien eens Ritalin overwegen? Ik slik het nu en het gaat super.
Eerlijk gezegt ben ik al drie weken euforisch en kan het nog steeds niet geloven.

Ik zeg nergens dat ik hem niet geloof.

Ik zal ook nooit, werkelijk nooit beweren dat ik twijfel aan zijn oprechtheid en eerlijkheid, en wat niet lukt dat lukt niet. Ik wèèt hoe het werkt, dat wil enkel niet zeggen dat er soms een hele kloof tussen verstand en emoties zit. Het is niet altijd makkelijk als partner-van, hoe hard je allebei ook je best doet.

Ritalin weet ik niet, ik geloof dat er destijds wel mogelijkheden besproken zijn. Ik wil me ook zo min mogelijk bemoeien met begeleiding, ik ben vriendin en geen therapeut. Helpen en meedenken wil ik natuurlijk wel, maar ik vertrouw erop dat de huidige begeleiding de goede weg is ingeslagen met hem dus ik houd me wat op de achtergrond.

**Geplaatst**: 23-02-11 18:13

Geplaatst: 23-02-11 18:13

Ik zeg ook niet dat je hem niet gelooft.
Het is ook moeilijk te bevatten, ik kan niet anders zeggen.

Ritalin.. Ik zou het zeker eens overwegen..
Ik vind mensen die maar stug volhouden geen pillen te willen niet verstandig en dan doe je jezelf tekort.
Je leven kan er een stuk makkelijker van worden.
Hier geloofde mijn psych er ook niet in, maar die is daar helemaal van terug gekomen.

De bijwerkingen vallen hier erg mee.
Enige is mijn eetlust en de rebound, die is de ene keer erger als de andere trouwens.
Verder het om de zoveel uur slikken, maar daar heb ik zelf totaal geen problemen mee.
Als ik me daar óók nog druk om moet maken blijf ik bezig.

**Geplaatst**: 23-02-11 18:17

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 23-02-11 18:17

Hahah dat uitgerekend jij nog zo pro-medicatie zou worden had ik niet gedacht hoor Moon!