Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-11-14 17:14

Geplaatst: 18-11-14 17:14

Ook een berichtje van mij kant...

Ik heb weinig toe te voegen maar lees graag mee. Jammer om te horen dat het met een aantal mensen slecht(er) gaat.

[quote]Ik herken het: wel praten over je verleden, maar er niets bij voelen (terwijl je je er wel rot onder voelt).
Ik ervaar dat ook als bescherming.
Mijn tip zou idd zijn: wees er maar blij mee.
"Je moet er over praten" is lang niet altijd waar. 'Niets moet' is veel genezender.[/quote
Erg mooi gezegd, heel mooi.

**Geplaatst**: 18-11-14 21:09

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 18-11-14 21:09

Jolien, jammer dat je zo angstig bent. Als je niet weet wat je angstig maakt, denk ik dat het inderdaad niet veel gaat helpen als je gaat denken dat je niet angstig moet zijn. Om zo cognitief te werk te gaan, moet je eerst weten waar je precies bang voor bent, want het is daarop dat je je tegencognitie dan gaat richten en niet op de angst an sich. Bv als je bang bent omdat je de trap hoort kraken en je denkt dat er een inbreker is, ga je niet tegen jezelf zeggen dat je niet bang moet zijn, maar ga je bv tegen jezelf zeggen dat je gewoon in een oud huis woont en bv je vriend op of af de trap gaat...

**Geplaatst**: 18-11-14 22:01

Geplaatst: 18-11-14 22:01

Ik ben er klaar mee. Echt helemaal klaar.

Wanneer ik niet eet is alles gewoon in balans in mijn hoofd. Heb ik een mooi toekomstidee en heb ik daar ook echt zin en motivatie in, heb ik echt hoop.

En dan ga je dus eten om dat toekomstidee ook te gaan realiseren ... en dan wordt het pas een puinhoop in je hoofd met toekomstverwachtingen op nada (dan wil ik weer nomaad worden, lol).

Dan denk je van; dan eet ik gewoon niet, wordt ik vanzelf opgenomen in een kliniek en kunnen ze me daar helpen. Wordt je moeder hartstikke boos en verdrietig. Dus dan maar wel eten om haar niet zo te laten lijden. Maar dan krijg ik dus last van die suïcidale gedachten, en vooral de gedachten om weg te lopen. Niet voor altijd weg, maar gewoon een paar daagjes om daarna terug te komen. Ho maar met dat bespreekbaar maken met je moeder want dan is je moeder al helemaal niet meer aanspreekbaar en worden de gedachtes alleen maar erger ...

En telkens weer ... het duurt en het her duurt ... en telkens weer die hoop, die telkens zo geniepig tevoorschijn komt.

En telkens weer de gedachtes dat ik egoïstisch ben tegenover mijn ouders en vrienden. Jaa ... maar op den duur vraag ik me weer af waarom ik mijzelf zo laat lijden. Waarom ik niet een keertje écht voor mezelf kies.

-O-

Was alles maar zoals vroeger

**Geplaatst**: 18-11-14 22:44

Geplaatst: 18-11-14 22:44

Hoi xEmily,
Lastig parket zit jij in, zeg!

xEmily schreef:
Dan denk je van; dan eet ik gewoon niet, wordt ik vanzelf opgenomen in een kliniek en kunnen ze me daar helpen.

In termen van de reddingsdriehoek stel je jezelf wel machteloos op: 'ik doe het gewoon niet - dan wordt het wel door anderen opgelost....'
Soms kan het idd niet anders, daar niet van. ...!!

Citaat:
Wordt je moeder hartstikke boos en verdrietig. Dus dan maar wel eten om haar niet zo te laten lijden.

Aan de ene kant is dit hartstikke lief van je, maar in termen van de reddingsdriehoek ben je haar aan het redden. Kan ze werkelijk niet zelf haar eigen humeur regelen? (Mind, ik ben opgevoed door een moeder die dit idd niet kon. Blijft natuurlijk wel staan dat een volwassen vrouw dat wel hoort te kunnen, ipv op haar dochter te leunen....)

Citaat:
Maar dan krijg ik dus last van die suïcidale gedachten, en vooral de gedachten om weg te lopen. Niet voor altijd weg, maar gewoon een paar daagjes om daarna terug te komen. Ho maar met dat bespreekbaar maken met je moeder want dan is je moeder al helemaal niet meer aanspreekbaar en worden de gedachtes alleen maar erger ...

....een beetje afstand is wellicht zo kwaad nog niet, als je moeder daar 'aanspreekbaarder' door wordt.
Uiteraard: als je alleen maar in het lege niets dreigt te verdwijnen gaat iedere moeder door het lint, dus dat is de weg sowieso niet.

Citaat:
En telkens weer de gedachtes dat ik egoïstisch ben tegenover mijn ouders en vrienden. Jaa ... maar op den duur vraag ik me weer af waarom ik mijzelf zo laat lijden. Waarom ik niet een keertje écht voor mezelf kies.

Eh - hoezo zou jij egoïstisch zijn? (Vanuit mijn ervaringen met mijn moeder kan ik me veel verwijten aan jouw adres voorstellen, dat wel. Maar puur logisch klopt het niet.)
Want het lijkt me dat wie zichzelf laat lijden, is nou niet direct egoïstisch. (Echte egoïsten zijn uit op lol etc. voor zichzelf en de lasten en het lijden voor anderen.)

**Geplaatst**: 18-11-14 23:37

Geplaatst: 18-11-14 23:37

Reddingsdriehoek ken ik niet ... zal daar maandag bij de psych wel naar vragen

Bedankt voor je reactie eig .. is heel erg duidelijk en hulpzaam!

**Geplaatst**: 19-11-14 12:55

Geplaatst: 19-11-14 12:55

xEmily het sierd jou dat jij je moeder niet wilt belasten. Maar eigenlijk is het aan je moeder om daar wat mee te doen als ze niet weet hoe te handelen met de problemen waar jij tegen aan loopt.
Het is de bedoeling dat zij er voor jou is en als zij dat niet kan dan is het ook voor haar van belang dat zij hulp zoekt.
Jij hebt nu even genoeg aan jou eigen zorgen en het is tijd dat je volle 100% aan je eigen herstel gaat werken daar is niks egoïstisch aan.
En als jij vind en denkt dat je eerst aan die ander moet denken en dan pas aan jezelf, weet dan dat je dit pas kunt als je een goede gezonde sterke vrouw bent.
En de waarheid is dat jij dat op dit moment niet bent.
Er zijn ook systeem therapeuten die gespecialiseerd zijn in het ondersteunen bij het contact tussen familie leden.
Dit om de communicatie goed te laten verlopen maar ook als steun om jezelf zichtbaar te maken voor de mensen om je heen (in jou geval jou ouders).

Joolien wat vervelend dat jij je niet goed voelt, lastig ook dat je niet weet waar het gevoel vandaan komt. Plus punt is wel dat je weet wat voor gevoel op dit moment de overhand heeft.
Ben je iets anders gaan doen dan anders? ga je binnenkort ergens mee beginnen?

Ik heb een doorbraak gehad in de afgelopen paar dagen en dat allemaal dankzij een vraag van iemand uit het groepje vrouwen van Nieuw leven.
Het voelt echt super goed dat ik bewust ben geworden van een gedraging bij mezelf.
Ik ben inderdaad aan het ontkennen

. Ik zat er zo over na te denken dat ik het gewoon ook niet meer wist wat te doen.
Wat is dat toch met mij dacht ik, ik voelde mij enorm rot en niet zo zeer door dat ik bepaalde negatieve gedachten had of zo maar gewoon omdat ik zoveel last van mijn lichaam had.
En het is een patroon, ik herken het steeds beter. Zodra ik pittige dagen heb gehad en dingen heb verteld (waarbij ik niet zo zeer dus dingen voel) dan krijg ik last van mijn lijf.
Er is dus wel degelijk iets aan de hand met mij maar tot zaterdag nacht kon ik mijn vinger er niet op leggen.
En zo opeens midden in de nacht werd ik wakker, ik weet niet eens waarvan of waardoor maar ik was wakker omdat ik zomaar plop in mijn hoofd kreeg "Je doet net of er niets aan de hand is".
Heel apart, het leek net of iemand anders de vraag waar ik steeds mee worstelde beantwoorde.
Ik ging er zo over nadenken en het viel op zijn plaats.
Over het meest heftigste in mijn leven doe ik net of er niets aan de hand is.
Maandag heb ik op dagbehandeling dit besproken en mijn therapeuten gaven aan dat ik er over mag nadenken wat ik hier mee wil gaan doen.
Eigenlijk heb ik het wel helder maar omdat ik nu eerst nog een coach nodig heb voor Nieuw Leven heb ik die vraag even geparkeerd.
Eerst het nodige doen en dit vonden mijn therapeuten heel knap van mij aangezien ik de neiging heb om heel erg snel te gaan (te snel) en mijn mentor had al eens aangegeven dat ze de neiging had om mij wat af te remmen.
En ze heeft gelijk, ik wil zo graag weer stabiel en weerbaar zijn dat ik alles wil aanpakken om er mee aan de slag te gaan.
Gelukkig had ze mij daar in een gesprek vorige week op gewezen maar toen viel het kwartje nog niet.
Maar vorige week de dag na het gesprek met mijn mentor ging ik naar stal en stuitte ik op een kudde schapen die door een herder en een hond werden verplaatst over de weg.
En het grappige was dat ik die herder als God herkende en die hond dat was ik

.
en dit gaat voor de meesten van jullie heel vaag zijn :')

.
Die schapen stelden mijn uitdagingen voor.
Zo reed er ook een busje achter met een hulp herder zoals ik die man maar even noem.
Die hond was enorm gedreven en enthousiast maar door zijn gedrevenheid stormde hij te fanatiek op de kudde af waardoor de kudde uit elkaar rende.
Dit bleek niet de bedoeling waardoor de herder de hond gebood even te gaan liggen op afstand.
De herder riep toen de hulp in van de hulp herder in het busje en die liep dan rustig op de schapen af die van de kudde waren afgedwaald om ze met rust weer samen te voegen met de kudde.
Vervolgens mocht de hond weer van zijn plaats komen.
Het werd me zo opeens duidelijk wat ik eigenlijk de afgelopen jaren heb gedaan, ik heb zo mijn best willen doen dat het leven voor mij een te grote uitdaging werd waardoor ik instabiel ben geworden.
God heeft mij stil gezet en brengt mensen in mijn leven om mij te helpen.
Het geeft op een bepaalde manier rust.

**Geplaatst**: 19-11-14 13:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 19-11-14 13:29

Wauw!... Ik kan niet anders zeggen..

**Geplaatst**: 19-11-14 22:00

Geplaatst: 19-11-14 22:00

Ik lees hier veel, maar post weinig. Toch heb ik nu een vraag.

Na 2,5 maand om diverse redenen niet naar de psycholoog geweest te zijn, wilde ik vandaag een afspraak maken voor de 8e en daarmee laatste keer. Ik kreeg echter van de telefoniste te horen dat het dossier gesloten was en dat ik wel weer langs mocht komen, maar dan moest ik een nieuwe verwijzing van de huisarts hebben. Als hij er een andere (vermoedelijke)diagnose op zou zetten, dan zou het wel weer vergoed worden.

Ik vind het een beetje een vreemd en toch ook wel patientonvriendelijk verhaal. Wat is jullie mening? Overigens twijfel ik in hoeverre deze psycholoog mij echt vooruit heeft geholpen, dat is nl pas gebeurd door het slikken van medicijnen (via de huisarts, de psycholoog wist daar weinig van, gaf ze aan... Ik snap dat ze niet mag voorschrijven, maar ze had allicht het idee kunnen opperen, zeker toen ik er direct naar vroeg), volgende week ga ik sowieso een en ander met de huisarts bespreken, maar ik ben ook benieuwd naar jullie visie.

**Geplaatst**: 19-11-14 22:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 19-11-14 22:29

Osmo wat fijn dat je weer zulke goede inzichten hebt gevonden $*\o/*$

Tiggs klinkt niet echt vriendelijk inderdaad, bij mijn psych kon en kan ik gewoon weer terecht als ik het nodig vind
qua vergoeding zal er dan waarschijnlijk wel een verwijzing nodig zijn maar zij zal dan echt wel een afspraak inplannen en me niet op die wijze afserveren.
Wat is de reden dat je geen afspraak had gemaakt in eerste instantie? Was het wel de planning?

**Geplaatst**: 19-11-14 22:40

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 19-11-14 22:40

Ja, vakantie en drukte op mn werk. Ik mocht overigens wel een afspraak maken, maar 100 euro voor zo'n consult vind ik te veel -met name omdat ik niet overtuigd ben van het nut ervan.

**Geplaatst**: 19-11-14 23:37

Geplaatst: 19-11-14 23:37

Tiggs ik vrees dat jij hier puur tegen de bureaucratie van de zorgverzekeringen aan loopt.
De GGZ moet zich houden aan de voorwaarden van de zorgverzekering (tenminste dat heb ik zo begrepen, ik weet niet of mijn beeld klopt).
Het is niets tegen jou persoonlijk.
Had je van te voren ook afgesproken hoeveel gesprekken je zou gaan hebben?
Het was wel netjes geweest als ze jou op de hoogte hadden gebracht van het sluiten van jou dossier.
Voor w.b.t. je stappen nu zou ik inderdaad een afspraak bij de huisarts maken zodat je samen met de huisarts kunt besparen wat nu het beste bij jou aansluit.

**Geplaatst**: 20-11-14 05:47

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-11-14 05:47

Jongens, ik word opeens midden in de nacht wakker met een helder moment.. Iets waarvan ik denk dat het twee jaar geleden wel eens de veroorzaker kan zijn van de klachten waar ik nu last van heb... Is er iemand die ik hierover kan PBen? Want openbaar wil ik het absoluut niet hebben, schaam me er een beetje voor.

**Geplaatst**: 20-11-14 06:42

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-11-14 06:42

Je mag mij altijd een pb sturen als je wil.

Vervelend dat het op die manier naar jou gecommuniceerd wordt. Natuurlijk wel goed dat je het te horen krijgt voor een eventueel consult. Ik zou dit alles bespreken met de huisarts en kijken wat die voorstelt.

**Geplaatst**: 20-11-14 07:50

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-11-14 07:50

Tuurlijk gruis..

**Geplaatst**: 20-11-14 08:47

Geplaatst: 20-11-14 08:47

Gruis ook mij mag je pb'en.
Ik vind het trouwens mooi dat je een helder moment hebt gehad. Ik ben ook heel erg benieuwd wat dit voor jou betekend.
Heel goed ook dat je iemand wilt benaderen en daar over wilt delen.

Ik bedacht mij van de week hoe functioneel dit topic eigenlijk is.
Super van Joolien dat ze dit topic destijds heeft geopend.
Is toch eigenlijk een soort van groepsproces en door het delen van ervaringen kunnen we elkaar helpen.
Vind ik wel mooi.

Vandaag weer dag behandeling en vanavond Nieuw Leven.
Heel benieuwd wat de dag vandaag gaat brengen.

**Geplaatst**: 20-11-14 08:52

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-11-14 08:52

Joolien hoe gaat het nu?
Ikkwam je andere topic nog tegen, heb je inmiddels een idee over wat je kunt doen qua hulp?

Riverrr Hoe vergaat het jou nu?
Slaap je inmiddels beter?

**Geplaatst**: 20-11-14 11:45

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-11-14 11:45

Het voelt voor mij helemaal niet als mooi moment, vind het juist verschrikkelijk en voel me ontzettend schuldig. Ik weet ook niet of ik het wel wil aankaarten bij mijn psycholoog / psychiater..

**Geplaatst**: 20-11-14 11:59

Geplaatst: 20-11-14 11:59

@Gruis ik weet natuurlijk niet wat je hebt ontdekt maar als het dusdanig als openbaring voelt lijkt mij het wel een belangrijk iets om bespreekbaar te maken? Al met het natuurlijk voor jou wel goed voelen en als dat op dit moment nog niet is komt dat misschien nog wel?

Ik ben net terug van de dokter, tot zijn verbazing zijn mijn vitamine B's en foliumzuur toch onder de grenswaardes. Nu een doorverwijzing gekregen naar de diëtiste om te kijken of aangepast voedingsschema de waardes kan opkrikken
Het was iig niet vreemd dat ik me moe voelde, wat toch wel als opluchting voelde ( het zit dus niet alleen in mijn hoofd)

Riverrr ik ben ook wel benieuwd hoe het nu met je gaat :(:)

**Geplaatst**: 20-11-14 12:01

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-11-14 12:01

Ook B12 Duplo? Dat is echt een vervelende vitamine als je daar een tekort aan hebt en dat los je waarschijnlijk (tenzij je wellicht vegetariër / veganist bent) niet op met een diëet.. Dan zal je echt spuiten moeten hebben.
Voor dat andere PB ik je even. Het ligt voor mij niet zo gemakkelijk..

**Geplaatst**: 20-11-14 12:18

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-11-14 12:18

ook B12 idd, dokter wilde eerst naar een diëtist om te kijken of het aan mijn voeding ligt omdat het er in totaal 6 waren ofzo.
Deze werkt ook samen met de dokter dus als het niet werkt of zij hebben er andere ideeën over dan word de volgende stap denk ik supplementen e.d.

**Geplaatst**: 20-11-14 17:07

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-11-14 17:07

Heb net veeeeel gelezen over B12 en lijkt me haast niet dat dit door mijn eten komt idd, eet gewoon aardig gevarieerd en vlees ook.
Ben maar begonnen met opschrijven wat ik afgelopen dagen gegeten heb en dat doe ik tot de afspraak
Mocht ze daar geen vreemde dingen in zien toch maar aansturen op die injecties.
Heb geen zin om hier weer een jaar mee door te lopen tot er actie ondernomen word.

**Geplaatst**: 20-11-14 17:12

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-11-14 17:12

Ik weet idd ook niet beter dan dat B12 dmv injecties gaat.. En degene die ik ken, heeft er echt veel baat bij! Hopelijk gaat het jou ook helpen.

**Geplaatst**: 20-11-14 17:16

Geplaatst: 20-11-14 17:16

Gruis ik vind het mooi dat je ergens bewust van wordt.
Want als je ergens bewust van wordt kun je wellicht daar iets mee doen.
Door het te delen met je therapeut kan die therapeut jou helpen om eventueel te voorkomen dat je weer beland in een situatie welke jij als niet prettig hebt ervaren.

Het gegeven waar jij jezelf bewust van bent geworden vind jij verschikkelijk.
Ik denk dat dit komt door dat jezelf naar beneden haalt.
Je hangt er een waarde oordeel aan.
Maar weet je niemand is perfect en je kunt niet alles weten.
Soms kom je alleen achter hoe dingen werken door te exploreren.
En valt het dan minder goed uit de verf dan valt daar alleen maar iets uit te leren.
En leren mag je, die vrijheid heb je.

**Geplaatst**: 20-11-14 17:39

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-11-14 17:39

http://365dagensuccesvol.nl/blog/wat-ben-je-sterk/
Wauw.. Omarm je leven.. Echt de moeite waard om even te lezen

**Geplaatst**: 20-11-14 19:31

Geplaatst: 20-11-14 19:31

hoi allemaal, even een gauw vraagje tussendoor.
iemand hier ervaring met crisisdienst? school had me dinsdag bijna laten opnemen :s gelukkig loopt er 1 leraar rond die wel vertrouwen in me heeft.