Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-11-22 09:53

Geplaatst: 27-11-22 09:53

SophievdV schreef:
Gewoon zorgen voor een echt mak beest voor de kinderen. Onze zoon rijdt zo weg met de koets en onze merries. Maar die merries zijn echt nog te groot om er op de grond goed mee te kunnen werken. Hoewel mijn Jody wel zo gevoelig en slim is dat ze zich keurig laat leiden door hem. Vind het minder eng dan ik dacht, ook omdat er naast zit op de bok, hij er gevoel voor heeft en niet bang is.

Het rondom paarden zijn op de grond is wat ik zo vreselijk eng vind inderdaad. Ik heb wel een paar pony's die ze prima kunnen 'rijden' met mij ernaast voor de kar, maar op de grond vind ik het een ander verhaal. Dat vertrouw ik niet.

**Geplaatst**: 27-11-22 10:00

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 27-11-22 10:00

Ja op de grond vind ik ook spannender dan op de bok

Zeker met echte kleintjes, zeg 7 jaar en jonger.

**Geplaatst**: 27-11-22 10:11

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 27-11-22 10:11

Echt he, ik kan me niet voorstellen hoe ik ze ooit het land in ga sturen om paarden op te halen. Brrrr...

**Geplaatst**: 27-11-22 10:14

Geplaatst: 27-11-22 10:14

Qimm schreef:
Zorgeloos niet, maar ik ben ook niet verantwoordelijk voor het leven van een ander mens. Dat vind ik wel lekker eigenlijk.

Precies. Je bent altijd moeder. Maar het moederen duurt niet levenslang.
Hoe lastig opvoeden en grootbrengen ook is: er komt een einde aan.

**Geplaatst**: 27-11-22 10:17

Geplaatst: 27-11-22 10:17

leeftijd maakt imo zeker verschil, mijn eerste dochter werd geboren toen ik 27 was, de 2e was ik 29, heel gemiddeld dus.
Bij nr 3 was ik 40 en nr 4 al 41 jaar... ja, bij die laatste merk ik echt dat ik minder energie heb. Aan de andere kant vind ik het ook wel makkelijker, ik had toen ze klein waren mijn 2 grote dochters thuis die veel hebben geholpen. En omdat ik al een 'ervaren' moeder was ging het allemaal ook vrij soepel. Maak me niet meer zo druk om bepaalde dingen, ze gingen gewoon in het gezin mee.
Maar rennen, trampolinespringen en wilde spelletjes doe ik dus niet met ze. Of ze dat missen weet ik niet. Klachten komen vast wel als ze volwassen zijn hahah..

wat paarden hobby betreft, alleen de oudste heeft interesse, de rest vooralsnog niet. Ook al staat er nu een heel lieve pony waar de jongsten zo mee zouden kunnen gaan rijden als ze willen. Ze willen niet. tja. Je kan het niet dwingen he.
Soms vind ik het ook wel lastig dat de oudste dus wel het paardenvirus heeft overgenomen, ze studeert nu en moet krom liggen om maar toch haar paard te kunnen blijven onderhouden. Het leven zonder paard zou zo veel makkelijker en goedkoper zijn haha.. maar goed. Ze is nu volwassen en neemt haar eigen beslissingen.

**Geplaatst**: 27-11-22 10:26

Geplaatst: 27-11-22 10:26

AnnoNiemand schreef:
Echt he, ik kan me niet voorstellen hoe ik ze ooit het land in ga sturen om paarden op te halen. Brrrr...

Ik liet mijn paard halen en brengen door een 4-jarige.

Niet dat je dan maar elk paard door elke willekeurige 4-jarige uit het land moet laten halen maar met de juiste combi kan het wel.
Het is een stukje opvoeding, een stukje het juiste paard en een stukje de omgeving van een kleine privéstal waar zo'n hummel met een beetje lef dan zoiets kan doen.

En dan komt ie weer: laat die kinderen het juist wel doen, als ze aangeven dat ze interesse hebben. Als je ze het laat doen onder toezicht, kun je ingrijpen EN ze leren hoe dingen werken.
Je gaat je kinderen toch niet weg houden van alle gevaren en hoe jonger ze het leren hoe beter ze ermee omgaan als ze wat ouder zijn.

**Geplaatst**: 27-11-22 10:31

Geplaatst: 27-11-22 10:31

rien10 schreef:
Qimm schreef:
Zorgeloos niet, maar ik ben ook niet verantwoordelijk voor het leven van een ander mens. Dat vind ik wel lekker eigenlijk.

Precies. Je bent altijd moeder. Maar het moederen duurt niet levenslang.
Hoe lastig opvoeden en grootbrengen ook is: er komt een einde aan.

Hm nou ik vind dat vanaf het moment dat je zwanger raakt, het zorgeloze eraf is. Eerst of alles wel goed groeit, het nog beweegt, de echo’s goed zijn. Na de bevalling of het wel goed eet, ademt en groeit en waarom huilt het nou weer. Je krijgt amper slaap omdat je altijd aan staat. Later of het niet valt, onder een auto komt, niet van een speeltoestel dondert of het uitkijkt met oversteken. Dan of het wel meekomt op school, niet gepest wordt. Vervolgens of het een gelukkige puber wordt zonder foute vriendjes met drugs en roken. En dan hopen dat ze gemotiveerd zijn op school om wat van hun leven te maken.

Ik ervaar echt wel dat mijn zorgeloze leven weg is met een kind. Het is niet dat ik elke dag stress heb maar ik voel wel een echte verantwoordelijkheid al vanaf het moment dat ik die test in handen had. En nu met 16 jaar moet je meer gaan loslaten en dat is ook best lastig.

**Geplaatst**: 27-11-22 10:32

Geplaatst: 27-11-22 10:32

ikke schreef:
En dan komt ie weer: laat die kinderen het juist wel doen, als ze aangeven dat ze interesse hebben. Als je ze het laat doen onder toezicht, kun je ingrijpen EN ze leren hoe dingen werken.
Je gaat je kinderen toch niet weg houden van alle gevaren en hoe jonger ze het leren hoe beter ze ermee omgaan als ze wat ouder zijn.

Heb jij dat met je eigen kinderen ook zo gedaan?

**Geplaatst**: 27-11-22 10:38

Geplaatst: 27-11-22 10:38

Ik ervaar dat dus echt niet zo.

Ik ga pas stressen als ik haar niet meer begrijp(en dan is doorgaans iets medisch). Maar verder gaat het moederschap me eigenlijk hartstikke makkelijk af. Vanaf het begin al.

Tuurlijk toen de eerste driftbuien kwamen moest ik even zoeken wat werkte. Maar dat heb ik nu inmiddels ook door hoe ik die het beste kan begeleiden. En ik merk dat ik mijn makkelijke kindje weer terug krijg nu ze 16 maanden is. Gewoon omdat ik veel sneller er op kan anticiperen en zij daardoor het veel makkelijker kan afvloeien.

**Geplaatst**: 27-11-22 10:47

Geplaatst: 27-11-22 10:47

Urbanus schreef:
ikke schreef:
En dan komt ie weer: laat die kinderen het juist wel doen, als ze aangeven dat ze interesse hebben. Als je ze het laat doen onder toezicht, kun je ingrijpen EN ze leren hoe dingen werken.
Je gaat je kinderen toch niet weg houden van alle gevaren en hoe jonger ze het leren hoe beter ze ermee omgaan als ze wat ouder zijn.

Heb jij dat met je eigen kinderen ook zo gedaan?

Ik heb iets andere "kinderen" dan jij je voorstelt maar ja, ik zie wel om me heen de resultaten van diverse opvoedstijlen.
En heel eerlijk; ik krijg jeuk van al dat "oei misschien wel gevaarlijk"

Want kinderen gaan het een keer uitproberen. Doen ze dat onder jouw toezicht, kun je ze begeleiden. Houdt je ze ervan weg, doen ze het waar je niet bij bent en dan gebeuren de ongelukken waar iedereen zo bang voor is.

Niet in de laatste plaats maakt het individuele kind uit. Ik heb twee leasekinderen (volgens de secretaresse van een vorige werkgever

) en die kun je beide prima om een boodschap sturen maar waar de ene heel open en gemakkelijk verteld wat ze van iets vindt, moest ik de andere aanmoedigen dat ze mocht vertellen wat ze voelde en vond. Beide leuke kinderen (intussen jong volwassen) maar heel herkenbaar uit een andere achtergrond.

**Geplaatst**: 27-11-22 10:53

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 27-11-22 10:53

Ik ervaar ook dat ik met mijn eigen vlees en bloed voorzichtiger ben.

Mijn eigen ouders waren totaal niet bezorgd, maar achteraf begrijp ik niet waarom ze me op m’n 13e in m’n eentje het bos in lieten gaan met de pony’s. Zonder mobiele telefoon.
Ik liep ook vanaf mijn 5e zelf naar school en op de middelbare school fietste ik ook soms alleen in het donker over de landerijen.

Ik ben echt anders en moet ervoor oppassen geen curling-moeder te worden :')

dat wil ik ook niet zijn maar heb wel de neiging mijn kids in alles te pamperen en heb er echt moeite mee om ze te zien struggelen. Hoezeer ik ook weet dat dat nodig is om een stevige volwassene te worden.

**Geplaatst**: 27-11-22 10:54

Geplaatst: 27-11-22 10:54

@ikke, nu ben ik wel benieuwd wat voor “andere kinderen” jij hebt?

**Geplaatst**: 27-11-22 10:59

Geplaatst: 27-11-22 10:59

ikke schreef:
Ik heb iets andere "kinderen" dan jij je voorstelt maar ja, ik zie wel om me heen de resultaten van diverse opvoedstijlen.
En heel eerlijk; ik krijg jeuk van al dat "oei misschien wel gevaarlijk"

Je bedoelt, nee ik heb geen kinderen en ik weet niet hoe het voelt als je kinderen iets doen wat je bij andere kinderen helemaal prima vindt maar bij je eigen kinderen griezelig vindt omdat je je ineens bewust bent van het risico.

En heel eerlijk, ik krijg jeuk van mannen zonder kinderen die mij gaan vertellen hoe ik iets moet doen.

**Geplaatst**: 27-11-22 11:07

Geplaatst: 27-11-22 11:07

Ik ben ook een 'doe maar' moeder, die van mij klimt en klautert overal op en ik maak mij niet zo druk om gevaar. Ik zie andere mensen zich vaker druk maken om mijn kind en mij dan een 'jij bent een loedermoeder-blik' geven :')

Zijn overigens hele groepen ouders van hoor, tot en met scholen in Duitsland die kinderen vanaf jongs af aan aardappels laten schillen met een gewoon mes omdat ze zo leren met gevaar om te gaan

Maar ook Montessori zijn Vrije School best stromingen waarbij men veel meer laat ontdekken

Ik schrok er dan weer van dat er op mijn opvang een 'modderdag' was ingesteld om kinderen te laten leren in de modder te spelen en dat vies worden oke is

Als Ikke stiefkinderen heeft( wat ik denk uit zijn post te halen?) , is het wel wat hypocriet om te zeggen dat hij geen kinderen heeft. Dat je misschien kan verwoorden dat hij dingen misschien anders voelt omdat het niet zijn biologische kinderen zijn, a la. Maar we vinden allemaal dat mannen stiefkinderen moeten opvoeden als hun eigen kinderen, alleen over opvoeden mogen ze dan niet meepraten? Beetje dubbel wel...

**Geplaatst**: 27-11-22 11:10

Geplaatst: 27-11-22 11:10

Ik denk ook dat het anders is met ‘je eigen vlees en bloed’.
Ik probeer ook geen curling ouder te zijn en een balans te vinden tussen ‘zorgen voor-er voor ze zijn-verantwoordelijk zijn-beschermen’ en ‘loslaten-vertrouwen hebben-niet bemoeien met’.
En ik vind het lastig, ik geef het toe.

**Geplaatst**: 27-11-22 11:10

Geplaatst: 27-11-22 11:10

ikke schreef:
Hier ook geen kinderen; de behoefte was er aan beide kanten niet en we kwamen elkaar tegen op een leeftijd dat de risico's er ook niet minder op werden.

Ik lees hier geen stiefkinderen in. Ik heb dus ook niks over stiefkinderen en opvoeden gezegd. Bedenk dat even.

Verder laat ik mijn kinderen ook best wel vrij, maar dat betekent niet dat ik er geen hartkloppingen van krijg.

En, als ik het even op mezelf betrek, de rotzooi die ik uithaalde als kind, puber en adolescent vond ik fantastisch. Dat er nooit iets fout is gegaan is meer geluk dan wijsheid, ik gun mijn kinderen diezelfde magische verhalen later maar bij het idee dat mijn kleine lieve onschuldige meisje later drugs gebruikt krijg ik al rillingen. Superhypocriet, I know.

**Geplaatst**: 27-11-22 11:14

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 27-11-22 11:14

Ik vind leasekinderen wel klinken als kinderen waar je toch een grote rol in het leven hebt.

Maargoed, misschien is dit een non discussie. Ik denk namelijk wel dat het anders is bij je eigen kinderen, dan bijvoorbeeld bij mijn nichtjes.

En toch is ook elke ouder daar weer anders in. Ik heb in ieder geval geen stress van dat soort dingen.

Wel van genoeg andere dingen overigens :')

**Geplaatst**: 27-11-22 11:16

Geplaatst: 27-11-22 11:16

Overigens is mijn man nog erger dan ik :')

Bij ons is dat echt omgekeerd. Als mijn kind alleen naar school wil zeg ik al gauw: ok, doe maar! Om hem mijn vertrouwen te geven dat hij het kan.
Mijn man ziet nog veel meer spoken en vraagt dan later mij: maar dat kan toch helemaal niet? Hij kijkt nog niet goed naar de auto’s, straks valt ie met z’n fiets, straks verdwaalt ie… etc etc.

Ik laat ze ook overal op klimmen en dingen doen met risico’s.
Maar vind het wel spannend

**Geplaatst**: 27-11-22 11:21

Geplaatst: 27-11-22 11:21

Als reactie op je edit Urbanus:

Eens, ik kan zo 7 keer noemen in mijn eigen leven waar het meer mazzel was dan wijsheid dat het goed is gegaan. Nog tot op vrij late leeftijd ook overigens, want als twintiger denk je helemaal de wijsheid in pacht te hebben

Ik moet heel vaak denken aan die 2 meiden die in dat oerwoud zijn gaan wandelen en nooit meer terug zijn gekomen. Zo was ik ook in het buitenland, met de veluwe als referentiekader

. Dat had echt iedereen kunnen overkomen denk ik

Toch, kan je als ouder naar mijn idee niet veel meer dan proberen het goede mee te geven en dan te hopen dat het goed komt.

Toen mij op mijn 15e werd gevraagd wietplanten te knippen was er toch iets in mijn opvoeding wat dacht: geen goed idee.

Maar die vragen, die krijgen alle pubers denk. Tenminste, misschien niet deze, maar wel zoiets :')

**Geplaatst**: 27-11-22 11:23

Geplaatst: 27-11-22 11:23

verootjoo schreef:
Ik ervaar ook dat ik met mijn eigen vlees en bloed voorzichtiger ben.

Mijn eigen ouders waren totaal niet bezorgd, maar achteraf begrijp ik niet waarom ze me op m’n 13e in m’n eentje het bos in lieten gaan met de pony’s. Zonder mobiele telefoon.
Ik liep ook vanaf mijn 5e zelf naar school en op de middelbare school fietste ik ook soms alleen in het donker over de landerijen.

Ik ben echt anders en moet ervoor oppassen geen curling-moeder te worden dat wil ik ook niet zijn maar heb wel de neiging mijn kids in alles te pamperen en heb er echt moeite mee om ze te zien struggelen. Hoezeer ik ook weet dat dat nodig is om een stevige volwassene te worden.

Dat noemen ze "tijdgeest"

https://www.slideshare.net/dickstolk/be ... 78-1343108
Het is sarcastisch bedoelt maar intussen zitten er wel waarheden in.

chevax schreef:
@ikke, nu ben ik wel benieuwd wat voor “andere kinderen” jij hebt?

Ik heb dus twee leasekinderen, ook wel bijrijdsters genoemd, waar een goed stel ouders bij horen die niet te bang zijn om hun mening te delen en te luisteren naar anderen.
Als ik iets goed vind van deze meiden, weet ik dat dat in de lijn van hun ouders ligt, zonder dat ik onderscheid tussen beide hoef te maken.

De iets andere versie zie ik ook gebeuren waarbij een dochter van stalgenoot door andere stalgenoot aan een stage en baan geholpen is. Die werkgever biedt allerlei opties en mogelijkheden om je kennis uit te breiden en te netwerken. Stalgenoot stimuleert dat bij die meid en dan staan de ouders erbij: kan dat allemaal zomaar

Ja dus en ik ben niet te bang om dat nog een beetje aan te porren: bij ons heb je ook nog cursus zus en netwerk zo (ik heb een andere werkgever maar vergelijkbare opties).

Urbanus schreef:
ikke schreef:
Ik heb iets andere "kinderen" dan jij je voorstelt maar ja, ik zie wel om me heen de resultaten van diverse opvoedstijlen.
En heel eerlijk; ik krijg jeuk van al dat "oei misschien wel gevaarlijk"

Je bedoelt, nee ik heb geen kinderen en ik weet niet hoe het voelt als je kinderen iets doen wat je bij andere kinderen helemaal prima vindt maar bij je eigen kinderen griezelig vindt omdat je je ineens bewust bent van het risico.

En heel eerlijk, ik krijg jeuk van mannen zonder kinderen die mij gaan vertellen hoe ik iets moet doen.

Dus alleen als je echte, eigen, kinderen hebt, weet je hoe dat voelt?

Ik krijg jeuk van zulke bekrompen opvattingen.

**Geplaatst**: 27-11-22 11:35

Re: De onvertelde waarheid over kinderen hebben

Geplaatst: 27-11-22 11:35

Eigen kinderen is een rekbaar begrip, maar bijrijders vallen er wat mij betreft niet onder. Dus succes met krabben.

**Geplaatst**: 27-11-22 11:45

Geplaatst: 27-11-22 11:45

Ik liet mijn zoon al vrij snel 'los' met van alles, althans, dat heeft hij altijd gedacht.
Maar ik stond er altijd wel bij in de buurt, keek toe, of liet 'toezicht' regelen.
Zo krijgen ze wel het idee dat het kan, maar mocht het mis gaan, is er altijd iemand in de buurt.

Hij heeft op de Vrije School gezeten, daar leren ze inderdaad gewoon schillen met een gewoon mes. Alle kinderen in zijn klas hebben al hun vingers nog

Ze leren ook drinken uit een glas, dus geen plastic etc.
In de tuin spelen / werken hoe je het maar wilt noemen en bijv struiken uit elkaar halen met handschoenen aan, maar als ze zonder willen kan ook, maar ja, dan krijg je doorntjes in je handen...

Hij heeft nu wel een hekel aan werken in de tuin

En dat gevoel van 'moederen' dat houdt nooit op. Het wordt gelukkig wel anders.
Moet er niet aan denken dat ik nu alles zou weten en zou zien wat hij nu doet als 20-jarige

Je komt op een moment dat je niet alles meer wilt weten en je zeker ook niet overal meer mee wilt bemoeien }:0

Laatst bijgewerkt door VanHuisUit op 27-11-22 11:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-11-22 11:47

Geplaatst: 27-11-22 11:47

Ik vind het ook wel een bijzondere gewaarwording hoe je bij andere kinderen toch sneller het gevoel hebt van "lekker laten gaan" maar bij je eigen kind je wat meer bewust bent van de gevaren. Ik denk dat het het toch zit in het besef dat jij zelf de verantwoordelijkheid hebt, en als het fout gaat dat je dan daarop keihard afgerekend gaat worden door iedereen inclusief jezelf :(:)

In de speeltuin ofzo zie ik ook wel dingen waarvan ik denk Oef zolang het goed gaat is het allemaal leuk, maar het is meer geluk dan wijsheid

Ik ga er dan niks aan ingrijpen, dat moeten die ouders zelf maar doen. Maar op 1 of andere manier hebben die makkelijke "nergens naar omkijk"-ouders nog altijd mazzel dat het goed gaat ook

Een beetje de kinderversie van What doesn't kill you makes you stronger

**Geplaatst**: 27-11-22 11:54

Geplaatst: 27-11-22 11:54

Ik vind dit wel een fijn stukje over het nut van gevaarlijk spelen.

https://psychogoed.nl/gevaarlijk-spel-z ... orzichtig/

En het is ook kindafhankelijk. Mijn zoon liep met exact 1 jaar los, is fysiek echt vlot en handig.

Maar mijn dochter is 3,5 en struikelt over haar eigen voeten.

Gevaarlijk spelen heeft voor hen dus een verschillende grens.

Mijn zoon speelt sinds z'n 4e alleen buiten maar dat zie ik m'n dochter echt nog niet doen.

**Geplaatst**: 27-11-22 12:00

Geplaatst: 27-11-22 12:00

Hormonen zijn machtige dingen.
Ja. “Aangenomen” kinderen zijn anders dan eigen vlees en bloed.
Anders is overigens niet hetzelfde als minder geliefd, minder gewenst en minder verzorgd of opgevoed.