Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-06-18 15:16

Geplaatst door de TopicStarter : 25-06-18 15:16

Dankjewel candalisa, hier hangt het schema ook in de keuken zodat mijn man ook meer inzicht heeft. Hij is zo lief, doet de laatste fles nu altijd en smeert bijvoorbeeld zelf even zijn brood als hij tijd heeft. Zorgt voor de was, maakt altijd de keuken netjes na het avondeten en doet de vaatwasser in en uitruimen als ik er niet aan toe kom. Deze dingen (En meer) deed hij al, alleen nu nog wat vaker. Hij is heel zorgzaam en dat vertel ik hem ook. Gisteren tijdens de dienst speelde hij zijn basgitaar en ik bekeek hem eens even op mijn gemak. Yup, ik heb een sexy, knappe en geweldige man! Dit heb ik hem ook ingefluisterd, het is dat je het niet ziet als hij bloost, anders was ie behoorlijk rood aangelopen denk ik

Ah zucchini, daar had ik nog niet aan gedacht, om buitens huis ook het ritueel te doen :)*

morgen neem ik de wieg mee, dan kan ze plat liggen, baker ik haar in, zing haar liedje en zorg misschien ook voor de kussensloop van papa waar ze nu ook op ligt voor de geur? Bij oma in de donkere slaapkamer.. klinkt als een plan

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-18 06:47

Re: postnatale depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-18 06:47

Ik ben ondertussen weer bij de arts van het ggz geweest en hebben we gekeken naar wat ik zou willen. De korte samenvatting is:
-dingen leren loslaten, vooral problemen in de familie
- een aantal trauma's verwerken dmv creatieve therapie
-leren hoe ik mezelf kan blijven als ik met bepaalde figuren uit de familie contact heb. Ik merk dat ik mijn eigen identiteit totaal verlies omdat als ik mezelf ben er bijna altijd ruzie komt, en dat wil ik niet want dat is voor niemand leuk. Met als gevolg dat ik een masker opzet alleen is dat nogal vermoeiend.

Gisteren ook weer een accefietje, ik vierde mijn verjaardag, leuke dag gehad. Krijg ik naderhand berichten zoals 'ik heb gehoord dat je dit en dit hebt gezegd en dat vind ik wel heel jammer' . Ik reageer, had totaal geen idee waar ze het over hadden, er werden woorden in mijn mond gelegd die ik nooit uitgesproken had. Voor ik het wist werd ik uitgemaakt voor klein kind e.d. zulke korte lontjes..En ik lijk ze altijd aan te steken helaas. Dus Ik vraag me dan af, hoe kan ik mezelf zijn als ik weet dat daar gezeik van komt? Schijt aan hebben en dan maar ruzie creëeren? Daar zit ik ook niét op te wachten eigenlijk.

**Geplaatst**: 02-07-18 08:34

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 02-07-18 08:34

Wat een intensieve wending zeg, klinkt alsof het een goede sessie was maar dat maakt wel ineens heel veel tegelijk los zo te horen.

Op welke manier ben je niet jezelf? Wat zou je dan anders doen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-18 11:59

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-18 11:59

Ik denk dat iedereen zich in meer of mindere mate aanpast aan de mensen in zijn of haar omgeving. Bij de familieleden die het mij zo moeilijk maken pas ik me ook aan, ik let erop dat ik mijn vocabulaire aanpas aan het niveau van de ander anders 'doe ik uit de hoogte'. Ik heb ervoor gezorgd dat de kleine heel vaak bij ze op schoot zat om te voorkomen dat er gezegd wordt dat ze haar niet mogen vasthouden. Nu kwamen ze ook weer met: wij mogen nooit oppassen terwijl iedereen wel op mag passen.
Ze hebben korte lontjes, grote monden, drinken, roken, hebben foute vriendjes, gaan stappen.. En als die lontjes aangestoken worden is de ruzie zo heftig dat ik er een week van ondersteboven ben. Dat wil ik voorkomen, ik wil geen geruzie, stress, gedoe in mijn gezin.
Gisteren heb ik 2 slaap tabletten moeten nemen voor ik kon slapen.

Wat ik anders zou doen? Ik heb geen idee. Mezelf zijn en daarmee maandelijks gezeik op mijn hals halen? Nee bedankt. Verwachten dat zij zich aanpassen? Gaat niet gebeuren. De goede lieve vrede bewaren? Dat probeer ik al 10 jaar maar dat werkt niet.

Ik denk dat ik persoonlijk niet het probleem ben, alleen ben ik wel de stoorzender in de relatie tussen oudere dochters en hun vader. Vaders aandacht richtte zich tot mij en dat in combinatie met slechte communicatie, vonden ze niet leuk. Begrijpelijk, alleen het is dan jammer dat iedere keer als iemand voor oliebol zorgt, ik het kan opruimen.

**Geplaatst**: 02-07-18 12:12

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 02-07-18 12:12

En eventueel het contact met ze verbreken, zou dat een optie zijn?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-18 12:28

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-18 12:28

Dat lijkt me een goed idee tanya, dat zou zoveel rust geven!

..maar ik vind dat ik dat niet kan maken tegenover mijn man en de kleine. Niet dat ik het zie zitten om de kleine bij ze achter te laten, ik vertrouw ze niet maar ook dat heb ik toegezegd voor de goede lieve vrede. Het is toch familie en ik kan ze niet altijd ontlopen lijkt mij. Al moet ik zeggen dat er al meerdere keren is gezegd: als ik op visite kom, kom ik voor mijn vader en zusje, niet voor jou! Uh..Beetje jammer dat dat zusje haar moeder ook nodig heeft? Nee hoor want zusje heeft ook een vader die haar op kan voeden!

Ik weet wel dat als ik dit geweten had, ik wat meer nagedacht zou hebben over het plan van aanpak. Ik hou van mijn man, maar zijn 'bagage' weegt heel erg zwaar op me

**Geplaatst**: 02-07-18 12:55

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 02-07-18 12:55

Vervelend zeg, maar je man is er toch ook nog?
Je man laat uitspraken als “ik kom voor mijn vader en mijn zusje” toch niet zomaar gebeuren..?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-18 13:02

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-18 13:02

Jawel. Hij heeft tegen zijn dochters een ruggengraat als die van een naaktslak. Ook omdat hij die ruzies niet wil hebben. Hij praat het goed: zo bedoelen ze het niet, ze zijn boos en dan zeggen ze maar wat.

Ik ga straks eens met hem praten want dit gaat zo natuurlijk niet goed. Ik wil kijken of we wellicht het contact minimaal kunnen maken in plaats van te proberen dit te fixen. Ze zijn erg van het territorium uitzetten; ja maar het is ONS zusje, MIJN vader heeft een kind gehad, WIJ horen er ook bij.

En hoe ziet dat er in de praktijk uit? Mijn man die alleen langsgaat met baby? Ze op laten passen terwijl ik dat niet wil? Moet ik mijn eigen huis uit als ze langs willen komen? Dat denk ik niet.

**Geplaatst**: 02-07-18 13:17

Geplaatst: 02-07-18 13:17

Ik denk dat dit niet zo had hoeven lopen als je man meer voor jou had opgekomen.
Opkomen voor jou betekend niet dat zij tekort komen of dat er minder contact moet komen. Opkomen voor jou betekend dat hij respect heeft voor de moeilijkheden van zijn dochters met jou, door te praten etc met ze, terwijl dit soort rare uitspraken en gedrag echt niet getolereerd worden. Dat is toch niet normaal??? Er moet toch opgevoed worden. Ik vind het verschrikkelijk om te lezen dat als zij op bezoek zijn of er is een verjaardag dat jij zo afgezeken wordt zonder dat daar korte metten mee gemaakt wordt. Dat kan toch niet.

Ik denk alleen dat het al behoorlijk te laat is nu, dochters zijn in de 20?
Wat erg dat jij dit zo over je rug hebt laten gaan alleen voor een man. Je verdient toch beter :(:)

**Geplaatst**: 02-07-18 14:13

Geplaatst: 02-07-18 14:13

Ik sluit me aan bij de reacties TS

Hier komt jouw man de hoek om kijken. En dat staat volledig los van de PND of jij die een masker opzet: zo wordt er niet gepraat tegen zijn vrouw, niet door vreemden, niet door zijn kinderen, niet in het gezicht en niet per app.

En ik zou er geen gesprek over voeren als: mijn vrouw heeft het erg zwaar zoals jullie weten, dus... Nee, korte metten mee maken en meteen ingrijpen als het fout zou gaan. Ik kan me goed voorstellen dat jij niet weet hoe je te gedragen gewoon voor de rust :(:)

Maar je hebt inmiddels wel bewezen dat je je man niet van zijn kinderen wil 'afpakken'; het is nu aan hem om in te grijpen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-18 15:07

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-18 15:07

Die conclusie heb ik ook getrokken nadat ik met een goede vriendin van de kerk heb gesproken. Ik wil hier in huis geen negativiteit, dit is ons huis en ze kunnen hier niet een bom komen droppen als ze daar zin in hebben. Het is aan mijn man om ze te vertellen dat ze welkom zijn, mits ze gezellig kunnen doen, het meteen zeggen als er iets is en dit niet over de app te doen en zich aan onze regels houden. Dit betekend ook dat die hond van de jongste niet meer welkom is. Kunnen of willen ze dat niet? Dan zien we ze wel als ze dat wel kunnen of willen.

Edit: de mensen waar ik het over heb zijn 24 en 28 ja. Ik zet mijn man als bemiddelaar in omdat het anders helemaal oploopt alleen zei die jongste daarover: je had ook zelf kunnen bellen hè. Ik laat de relatie met mijn vader niet verzieken door jou!
Tja, als ze er zo tegenaan kijkt..Wat moet ik dan?

**Geplaatst**: 02-07-18 20:49

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 02-07-18 20:49

Ik denk vooral dat je het probleem bij de bron moet aanpakken samen. Waarom voelen zij zich zo? En waarom vind jij dat zo moeilijk?
Dus niet die zei dit en die antwoorde dit,want dan blijf je vooral hangen. Eerst de onderste steen boven voordat je oude koeien kunt gaan weglaten lijkt me?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-18 21:44

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-18 21:44

Ik ben geen psycholoog en dat wil ik ook vooral niet worden. Met mijn man overlegd en verteld dat ik er niet meer aan mee ga doen, ik wil mezelf kunnen zijn in mijn huis en een gelukkig leven hebben. Deze personen maken me niet gelukkig of blij dus zijn ze welkom maar wel op onze voorwaarden. Mij moedwillig negeren 'als ik op visite kom kom ik alleen voor mijn vader en zusje' en na die ruzie aan vaders vragen wanneer ze op de kleine mag passen? Nope. Gaan we niet doen.
Mijn man is het ermee eens, hij zegt 'ik ben met jou getrouwd, ik woon met jouw in een huis en niet met hun. Ze zijn volwassen en zorgen zelf voor al deze problemen '
Ik heb hem gevraagd of hij zich beseft dat hij zijn oudere kinderen waarschijnlijk een tijd niet zal zien, dat beseft hij en heeft daar vrede mee.

Voordat mensen hier hun ongezouten mening over geven, voor nu is dit de beste optie om rust te creëeren. Dat de oudste dochter nu even oprecht aardig doet, voor het eerst in 10 (!) jaar..Daar doe ik het niet voor. Wij kiezen voor ons gezin, ons geluk en ons kindje. Als mijn man contact met zijn kinderen wil zal ik dat nooit tegenhouden en kan hij de baby meenemen als hij op visite gaat..maar daar blijft het voorlopig bij.

Ik zet mij schrap voor de 3e wereldoorlog

**Geplaatst**: 02-07-18 21:58

Geplaatst: 02-07-18 21:58

Familie of niet, je hoeft de kinderen van je man niet op jouw dochtertje te laten passen voor de lieve vrede. Dat je dochtertje opgroeit in een hecht gezin zonder ruzies is jouw taak, ook haar beschermen tegen familieleden die haar moeder als stront behandelen. Jij bent de moeder van hun zusje en verdient respect. Als ze je zo minderwaardig behandelen, zou ik ze gewoon uit de weg gaan. Als ze langs komen gewoon niet thuis zijn. Eventueel kan je man je dochter aan hen laten zien, maar ik zou er toch zelf geen energie meer in stoppen. Kost je alleen maar negatieve energie TS.

**Geplaatst**: 02-07-18 22:03

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 02-07-18 22:03

Fijn dat je er zo goed met je man over hebt kunnen praten, hopelijk blijft hij bij zijn standpunt als zijn dochters het hem moeilijk maken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-07-18 07:04

Geplaatst door de TopicStarter : 03-07-18 07:04

We gaan ook na hun op vakantie trouwens, heb gezegd dat ik op vakantie ben en dan rust wil. Op zo'n klein eiland kun je elkaar niet ontlopen en ik ben niet van plan ook maar één dag bezig te zijn met mensen die me zo behandelen.

Ik ben me wel bewust dat als ze dit te horen krijgen ik helemaal voor altijd de boeman ben en we waarschijnlijk lang geen contact hebben. Dat vind ik wel sneu voor mijn man want er komt wel een kleinkind aan, ook al zegt hij dat dat dan maar zo is en ze dat zelf hebben gedaan, 'als ze me nodig hebben hoor ik ze wel'.
Daar voel ik me schuldig over. Ze gaan het zo draaien dat ik hun vader afpakt en dat hij ze laat vallen door mij, terwijl ik dat altijd heb willen voorkomen

Edit: ik zit net te denken om met de wijkagent contact op te nemen voor het geval ze hier heen komen en hun zusje eisen. Ze hebben al eens de politie laten komen voor me

en hebben buiten zo'n drama gemaakt dat de hele buurt kon meegenieten. Kreeg zelfs bloemen van de buren de volgende dag

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-07-18 11:44

Re: postnatale depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 03-07-18 11:44

Ik heb net contact gehad met de politie en de wijkagent gaat contact met me opnemen. Dan kan ik in ieder geval melding maken dat ik problemen verwacht en me alles behalve veilig zou voelen als ze voor de deur gaan staan schreeuwen. Er is al eerder fysiek geweld voorgekomen en nu met de baby in huis..
De mevrouw nam me heel serieus en zei dat als er iets gebeurd voordat ik contact heb gehad met de wijkagent ik 112 moet bellen. Dat stelt me gerust, althans, een soort van.

**Geplaatst**: 03-07-18 12:42

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 03-07-18 12:42

Maar hoezo zouden ze hun zusje "opeisen". Daar kan toch helemaal geen sprake van zijn.....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-07-18 12:53

Re: postnatale depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 03-07-18 12:53

Ze zijn nogal van het territorium uitzetten. Het is ONS zusje, ONZE vader dus hebben wij automatisch recht op deze mensen. Dat het in de wereld zo niet werkt wil er niet in. Dus ik zie ze nog wel aan de deur komen om me dat duidelijk te maken, dat bedoel ik met opeisen

**Geplaatst**: 03-07-18 13:25

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 03-07-18 13:25

Je loopt wel erg vooruit
Je doet nu net of ze hun zusje opeisen terwijl dat nu helemaal niet aan de orde is. En dan alvast melden is in mijn ogen wat overdreven .
Je bent er voor een deel zelf bij en je man is hun vader en kan het vast wel in goede banen leiden

**Geplaatst**: 03-07-18 13:31

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 03-07-18 13:31

K denk dat ge precies een beetje de focus op iets anders aan het leggen bent in plaats van op uzelf.

**Geplaatst**: 03-07-18 13:45

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 03-07-18 13:45

Als de inschatting is dat zoiets zou kunnen gebeuren omdat ze dat in het verleden wel bewezen hebben is het niet zo verkeerd om er alvast een melding van te maken. Mocht het dan echt nodig blijken nemen ze t wel ernstiger op dan als dat de eerste melding is lijkt me.

Maar ben het er verder wel mee eens dat TS dit nu niet groter moet maken. Er is nog niks aan te hand dus hou t bij een melding maken en concentreer je verder op jezelf. Hoe het contact (of t gebrek daaraan) met de dochters gaat zijn de komende tijd....daar moet je man zich op werpen. Laat hem de communicatie doen met ze en hou jezelf erbuiten. Nu is het you-time.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-07-18 14:13

Geplaatst door de TopicStarter : 03-07-18 14:13

Ik begrijp wat jullie zeggen, maar ik ken deze meiden al 10 jaar en het is in mijn ogen veiliger als de politie op de hoogte is. Ik denk namelijk echt dat ze voor de deur kunnen staan. Dat is misschien ver gezocht, maar dat maakt mijn gevoel van onveiligheid niet minder echt. Ik ben al eens aangevallen en liep met blauwe plekken en gebroken teen op mijn bruiloft rond, ik volg mijn gevoel en die zegt 'kijk uit'

Dat ik nu eindelijk heb besloten dat het genoeg is geweest vind ik een hele overwinning en ontwikkeling in mijn persoonlijkheid. Er zijn al 10 jaar lang problemen, altijd zeg ik sorry, maak ik het goed en probeer vervolgens niet meer te laten gebeuren. Alles wat ik doe en zeg word met een loep en wantrouwen bekeken en dat ga ik niet meer toestaan. Ze zijn welkom, maar dan wel als ze zich als volwassenen kunnen gedragen en respect hebben. Ik vind het heel erg dat hetgeen ik altijd wilde voorkomen nu toch gebeurd, maar ik laat niet meer over me heenlopen.
Misschien komt het doordat we nu een kleine hebben en ik die wil beschermen, maar ik heb het gehad.

En dat, vind ik een hele overwinning van mezelf.

Hoe gaat het verder? Redelijk stabiel, ik kan niet wachten tot die kleine haar slaapje gedaan heeft zodat ik haar kan kroelen, kietelen, kan laten vliegen als vliegtuigje, kan kletsen en haar kan verzorgen. Ze is echt een heel lief kindje, óns lieve kindje! $*\o/*$

**Geplaatst**: 03-07-18 15:46

Geplaatst: 03-07-18 15:46

Ik vind je helemaal niet overdreven. Jij kent ze beter dan wij en als het overdreven was dan had de politie je ook niet zo serieus genomen. Ik vind het een goede stap. In de wereld van nu is het juist beter om extra veilig te zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-07-18 22:22

Re: postnatale depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 04-07-18 22:22

Nou,de boodschap is over gekomen, de jongste werd heel boos zoals verwacht met het bijbehorende geschreeuw en gevloek als ik mijn man mag geloven.

Het vriendje van de oudste appte mijn man dat hij wil komen praten, want voor alles is een oplossing en dat de oudste dochter geen problemen met me heeft. Het is diezelfde dochter die zei: 'als ik langskom, kom ik alleen voor mijn vader en zusje' en 'kleine heeft ook een vader die haar op kan voeden hoor!'
Dat vind ik geen uitspraken voor iemand die geen problemen met me heeft. Mijn man heeft al toegezegd op een gesprek, maar ik doe daar niet aan mee. Ik zal niet thuis zijn om te praten. Ergens vind ik het ook weer slap van mijn man.

Zijn ex belde ook nog op om verhaal te halen, te schreeuwen en te zeggen dat hij zijn kinderen laat vallen. Dat hij mij boven hun verkiest en dat ik schijnheilig ben. Great.

En ik? Ben wonderbaarlijk rustig