Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-09-16 20:05

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 27-09-16 20:05

Ik was vandaag gelukkig vrij, was ontzettend moe, traag, scherpe hoofdpijn en misselijk. Raakte lichtelijk in paniek toen ik boodschappen ging doen, maar gelukkig heb ik het wel gewoon kunnen doen. Ik heb geen afspraken met mn psych, ik zorg gewoon goed voor mezelf, probeer constant te voelen wat ik voel, waar ik me druk om maak.
Eten gaat dan idd ook moeilijk, maar ik ben inmiddels zover dat ik het wel als prio stel, want anders voel ik me enkel nog slechter.
Lig nu ook voor pampus op de bank, nog steeds moe en hoofdpijn. Energie is nulkommanul.

Ja ik heb nu ook medicatie, die zorgt idd dat ik niet zo diep zink. Klinkt alsof je langdurig stress heb gehad, ik geloof wel dat dat zorgt voor extra somatische(lichamelijke klachten die geen lichamelijke oorzaak hebben) klachten.

**Geplaatst**: 29-09-16 11:59

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 29-09-16 11:59

Ah wat poedersuiker voor iedereen!

Ik heb precies hetzelfde... was echt een goede 3 maanden stabiel maar deze week ook weer behoorlijk klote gevoeld. In ieder geval heb ik nog wel een spectrum aan emoties en heb ik met heel veel moeite mn afspraak om naar een vriendin te gaan gister avond niet afgezegd, maar ik vind het zo poedersuiker om gewoon door te hebben welke richting het nu weer op gaat. Gelukkig blijf ik wel nog iets minder lang hangen in het ellendig zijn, maar wel weer elke dag huilbuien gehad en nare gedachtes

Zou het te maken kunnen hebben met de korter wordende dagen dat echt iedereen deze week een poedersuiker week heeft weer?

**Geplaatst**: 29-09-16 12:28

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 29-09-16 12:28

Balen Sidera, zou best kunnen hoor.

Vitamine D beinvloed wel de mindset.
Bij mij komt het door stress van de tentamens volgende week. Maar ondanks dt t poedersuiker gaat, kan ik nog wel leren.
Zit nu op t werk, gaat aan de opvlakte opvallend goed, maar onderhuids borrelt er het een en ander...

**Geplaatst**: 29-09-16 12:31

Geplaatst: 29-09-16 12:31

Dat zou best wel eens kunnen Sidera, ik heb er ook last van, moet altijd extra mijn best doen om positief in mijn vel te blijven zitten met zulk weer/ korter durende dagen..
Inmiddels antidepressiva afgebouwd van 15 mg naar 0 $*\o/*$ Helaas nog zoet met de laatste ontwenningsverschijnselen. Continue en gevoel van flauwte, warmte en veel last van mijn coördinatie/evenwicht. Vandaag weer bij de dokter geweest, ik had de keuze om weer op te bouwen naar 5 mg of om door de zure appel heen te bijten. Ben voor het laatste gegaan, inmiddels ben ik alweer 4 dagen op 0 mg dus de klachten moeten langzamerhand wel iets af gaan nemen. Verder voel ik me goed! Geen last meer van depressieve gedachten en probeer vooral lekker in het nu te leven. Niet te veel in mijn hoofd te gaan zitten en genieten van de dingen om me heen. Dat gaat super

Veel sterkte Joolien! Proberen jezelf goed te verzorgen, tijd voor jezelf nemen en jezelf voorzien van een mooie makeuplook die niet te veel moeite kost, kleine positieve dingetjes blijven doen in de tijden dat het lastig is :(:)

**Geplaatst**: 29-09-16 19:15

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 29-09-16 19:15

Ah gefeliciteerd eight!!

En ah wel een aanwijsbare reden dus voor jou Jolien. Heb hier ook wel wat stress van school en heb een aantal contacten waar ik wat stress van krijg maar gek genoeg is eenzaam zijn pas echt funest.

**Geplaatst**: 29-09-16 21:16

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 29-09-16 21:16

Maar wel positief blijvend, heb ik vandaag overdag niet geslapen terwijl ik dat eigenlijk wel wilde (en gisteren wel heb gedaan), ben ik naar de bioscoop geweest en naar puppy cursus!

Ik word al moe bij de gedachte eraan maar heb het allemaal gedaan en ga nu lekker 10,5 uur slapen

Morgen wordt het overigens weer wat beter weer, ik duim erop dat dit voor ons allemaal wat zal bijdragen aan een goede dag hebben!

**Geplaatst**: 29-09-16 21:57

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 29-09-16 21:57

Na een weekje vakantie
En nu weer volop werken ben ziek geworden doet een mens niet goed voel me zo ellendig
Zat al slecht in me vel dan ziek zijn

**Geplaatst**: 30-09-16 08:20

Geplaatst: 30-09-16 08:20

MachoPablo schreef:
Na een weekje vakantie
En nu weer volop werken ben ziek geworden doet een mens niet goed voel me zo ellendig
Zat al slecht in me vel dan ziek zijn

Ziek gemeld?

**Geplaatst**: 30-09-16 09:18

Geplaatst: 30-09-16 09:18

Joolien schreef:
MachoPablo schreef:
Na een weekje vakantie
En nu weer volop werken ben ziek geworden doet een mens niet goed voel me zo ellendig
Zat al slecht in me vel dan ziek zijn

Ziek gemeld?

Heb tot gisteren gewerkt en nu wel ziek gemeld heb de halve nacht wakker gelegen vond me baas niet zo leuk die deed gelijk moeilijk.
Zo de paardjes ff voeren en de rest van de dag op bed liggen

**Geplaatst**: 30-09-16 09:27

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 30-09-16 09:27

Goedzo. Je baas kan lekker het heen en weer krijgen

Ziek is ziek! Ik heb me vandaag ook ziek gemeld, ben ook echt niet lekker.
Ik ben eigenlijk aan het wachten totdat ik een keer even instort. Maar misschien kom ik er ook wel doorheen hoor, maar t leven is zo even iets minder leuk $:\$

**Geplaatst**: 30-09-16 09:43

Geplaatst: 30-09-16 09:43

Joolien schreef:
Goedzo. Je baas kan lekker het heen en weer krijgen Ziek is ziek! Ik heb me vandaag ook ziek gemeld, ben ook echt niet lekker.
Ik ben eigenlijk aan het wachten totdat ik een keer even instort. Maar misschien kom ik er ook wel doorheen hoor, maar t leven is zo even iets minder leuk $:\$

Klopt inderdaad. Ik ben aan wachten op een wonder dat meer kracht heb en gewoon weer me eigen leven en gelukkig mag worden

Momentele denk ik ook stort ik maar ff in maar op 1 of andere manier blijf ik sterk

Ja heb ook Gezecht tegen collega als hij nog 1x iets doet kom ik nooit meer werken

zoek wel andere baan

**Geplaatst**: 30-09-16 09:54

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 30-09-16 09:54

Wachten totdat je gelukkig wordt, dat komt niet vanzelf aanwaaien. Daar moet je hard voor werken, maar niet in de zin van ertegen vechten, er hard tegen werken, maar accepteren, herkennen van je problemen en het aanpakken daarvan. Pas dan kun je weer opzoek gaan naar jezelf, maar zoals ik als eerder zei is 'gelukkig worden' een utopie. Het uitgangspunt van gewoon je goed voelen, dat is beter haalbaar.

Als nul 'in elkaar storten van ellende' is, is 10 'intens gelukkig'. Dan kun je je voorstellen dat een 10 echt maar heel soms haalbaar is, een 9 ook, een 8 misschien al wat vaker maar ik denk dat een gemiddeld mens rond de 7 zit. Dus ga voor minimaal een 6, misschien een 7, dat is haalbaar en geeft meer voldoening, als je namelijk blijft focussen op gelukkig zijn, zul je altijd 'falen'.

Ik schommel de afgelopen dagen tussen de 2 en de 4 in, erg zwaar is dat. Gisteren hing ik volle bak rond de 2, dus ik ben daar helemaal kapot van.

**Geplaatst**: 30-09-16 10:01

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 30-09-16 10:01

De acceptatie is zo moeilijk, heeft me heel lang geduurd maar sinds dat er is ging de neerwaartse spiraal om in opwaarts

verder komt het helaas inderdaad niet aanwaaien, je moet er veel kracht in steken en daarom mis je deze kracht in andere dingen in je leven.

Zolang alles mee zat kon ik mezelf net boven water houden, maar elke tegenslag was te veel. Dus omring jezelf met positieve mensen, niet met mensen die dat laatste beetje energie uit je trekken. Verder ga echt op zoek naar dingen die je nog wel enigszins leuk vind. Ik houd ik heel erg van de natuur, dus af en toe wandelen (al is het maar 10 minuten) deed me supergoed. Net zoals knuffelen met de dieren, wat geven die je een hoop liefde en dat heb je nodig op zulke momenten

**Geplaatst**: 30-09-16 10:03

Geplaatst: 30-09-16 10:03

Ik kom hier even posten, maar ik weet niet goed wat ik moet doen. Ik denk dat ik naar een dokter moet gaan, maar ik heb geen zin om me 'aan te stellen'. Ik ben 25 jaar, en op papier heb ik best een goed leven. Ik heb een vaste job, een mooie auto, een eigen paard, woon bij men ouders.

Alleen, ik ben echt ongelukkig. Ik weet niet of ik echt depressief ben, maar ik heb het zo moeilijk. Ik ben moe, echt moe. Ik heb geen energie om de week door te komen, ik ga niet meer uit, want ik hou het niet vol tot middernacht. Ik vind het moeilijk om dit te typen, omdat ik eigenlijk niets te klagen heb. Alleen, het zit me zo hoog. Ik kan wel de godganse dag huilen. Ik kon gisteren huilen omdat de kapper men haar te kort geknipt had. Ik heb mezelf in slaap gehuild, omdat ik me zo ongelukkig voel. Ik moet mezelf elke dag uit bed 'sleuren' om naar het werk te gaan. En het werk, dat is denk ik men grootste drempel. Ik doe (of deed) mijn werk graag, echter wordt het me zoo moeilijk gemaakt. Mijn baas is een seksistische eikel die me altijd alle werk geeft van hem, en me dan afblaft omdat ik niet hard genoeg en niet snel genoeg werk. Ik voel me gevangen in men werk en kan geen uitweg vinden. Ik probeer een andere job te zoeken, maar wat is het o zo moeilijk, ik word vaak weggestuurd omdat ik ' geen ervaring heb, te jong ' voor de job. Ik zie soms geen uitweg. Soms vraag ik me af of het niet leuker is om gewoon te slapen, en misschien niet wakker te worden. Ik wil niet dood, maar ik wil soms ook gewoon liever niet meer leven, een beetje levensmoe denk ik. Ik loop nu al 2 dagen rond met hoofdpijn, en heb steeds het idee dat als er iets gebeurt ik ga huilen.

Ik heb tegen men beste vriendin al wel eens verteld dat ik me niet goed voel en ze begrijpt me wel zegt ze, maar soms denk ik ook van niet. Ze zegt dan ook, je hebt het toch leuk voor elkaar. Tja..

Ik weet eigenlijk niet echt wat ik met deze post wil bereiken. Gewoon misschien eens voor de eerste keer aan iemand toegeven dat ik me niet lekker in men vel voel. De meeste mensen zien het gewoon liever niet, en het is dan ook makkelijker om even 8u toneel te spelen, om dan vervolgens thuis in de zetel te gaan hangen. Ik weet het soms allemaal niet meer

/einde rant

sorry voor de ongestructureerde post, ik schrijf het maar even op zoals het kwam

**Geplaatst**: 30-09-16 10:11

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 30-09-16 10:11

The cat, vind je ons hier aanstellen? Nee toch? Je mag wel wat liever zijn voor jezelf. Als jij niet goed in je vel zit, is dat zo. Het is helemaal niet gek ook dat je niet goed in je vel zit. Zo te horen heb je het hartstikke zwaar op je werk, dat kan echt voor zoveel stress zorgen, dat je zo te lezen aanzienlijke burn-out klachten hebt. Dat kan je hele leven op zijn kop gooien.
Even te vergelijking, ik ben zo depressief als de pest, maar ik mag verder ook niet klagen over mijn leven. Ik ga een geweldige vriend, een leuke bijbaan, heb nog de kans om fulltime te studeren, heb geweldige vrienden, etc. Maar toch voel ik me poedersuiker, omdat ik daar recht op heb.
Dus jij hebt daar ook recht op

Wat ik je wil aanraden, wen even aan het idee dat het niet goed met je gaat. Wees vooral lief voor jezelf, en als je er klaar voor bent, praat er dan eens over met je vrienden en familie. En stap naar de huisarts, je wordt niet voor gek verklaard, maar de huisarts zal met je meekijken wat de slimste stappen zijn. Maar dat kan alleen als je jezelf serieus neemt en niet doet alsof het wel goed gaat.

En verder, meld je even lekker een weekje ziek. Even bijkomen, even energie aanvullen, wat leuke dingen doen.

**Geplaatst**: 30-09-16 10:26

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 30-09-16 10:26

The-cat wat jij zeg heb ik ook iedereen in de buurt denk ook dat gelukkig ben enzo. Terwijl ik niet ben
En opzich niemand om me heen heb doe alles zelf en alleen
Of trap in de verkeerde mensen

**Geplaatst**: 30-09-16 10:33

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 30-09-16 10:33

Joolien, nee nee ik bedoelde zeker niet dat iemand van jullie zich aanstelt, alleen, soms geven mensen je dat gevoel. Ja ... heef het pas erg want die heeft ... meegemaakt en ...
Nou oké, dan zwijg ik wel. Het is ook de eerste keer dat ik dit opschrijf (ook al was het een beetje een warhoop van gedachten) en dat ik er voor uitkom tegen iemand dat ik me eigenlijk niet zo oké voel. Het is moeilijk langs de ene kant (beetje weerhoudend voor de reacties en omdat ik mezelf nu wat 'blootgelegd' voel) maar langs de andere kant lucht het me wel wat op. Ik ben niet alleen, en het is fijn om 'wat begrepen' te worden. :(:)

**Geplaatst**: 30-09-16 10:37

Geplaatst: 30-09-16 10:37

The_Cat schreef:
Joolien, nee nee ik bedoelde zeker niet dat iemand van jullie zich aanstelt, alleen, soms geven mensen je dat gevoel. Ja ... heef het pas erg want die heeft ... meegemaakt en ...
Nou oké, dan zwijg ik wel. Het is ook de eerste keer dat ik dit opschrijf (ook al was het een beetje een warhoop van gedachten) en dat ik er voor uitkom tegen iemand dat ik me eigenlijk niet zo oké voel. Het is moeilijk langs de ene kant (beetje weerhoudend voor de reacties en omdat ik mezelf nu wat 'blootgelegd' voel) maar langs de andere kant lucht het me wel wat op. Ik ben niet alleen, en het is fijn om 'wat begrepen' te worden.

Het was ook meer bedoelt om te laten zien dat als je ziet dat wij ons niet aanstellen, waarom jij dan wel?

Beetje lastig uitleggen, maar het komt er op neer dat je lief moet zijn voor jezelf

Maar ook dat is een vorm van accepteren, je overlevingsmechanisme ziet je niet graag toegeven, want dat is ook heftig. Dit wil je liever niet, maar hoe eerder je ernaar luistert, hoe beter.

En goed van je dat je de eerste stap heb gezet. Ik weet hoe moeilijk dat is, maar inderdaad, het kan ontzettend opluchten en het kan heel veel kracht geven als je je niet alleen voelt, en begrepen voelt.

**Geplaatst**: 30-09-16 10:41

Geplaatst: 30-09-16 10:41

@The Cat: zowel depressie als burn out zijn ""gewoon"" ziektes.
Geen aanstellerij en geen zaken 'die niet kunnen, omdat je in een mooi huis woont, in een dure auto rijdt, etc'.
(Er lopen helaas mensen rond, die om wat voor reden dan ook geen ellende willen horen. Eventueel kan ik daar begrip voor opbrengen. Maar soms wordt dit aangevuld met "Neehee X, die heeft het pas moeilijk, etc. en jij dus niet." Hard weglopen is vaak het beste bij dat soort lui.)

Mijn tip zou ook zijn: stap naar de huisarts en vertel hem/ haar hoe somber jij je voelt.
Ten eerste: ik snap dat dat een revolutie is!
Niet het 'kiezen op elkaar en doorbijten' - maar erkennen dat het momenteel niet goed gaat.

En laat je niet afschepen met een paar pillen (gesteld dat je depressief bent, kunnen ze soms helpen - nadat je je eerst een week of 4 slechter voelt) - probeer oplossingen te verzinnen tav jouw baas.
Hulp van een psycholoog, hulp van de vakbond, hulp van een sollicitatietrainer - voor mijn part alle 3.

Enne: fijn, dat het ook oplucht!
Vaker doen, dus!!

Succes!

**Geplaatst**: 30-09-16 14:25

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 30-09-16 14:25

Toch ff ritje te paard even kop legen. Gelukkig iets beter en ken ik een paar uur zonder wc

Heb btw ritje nodig zit huilend op me paard een blokje om

**Geplaatst**: 01-10-16 17:19

Geplaatst: 01-10-16 17:19

**Geplaatst**: 01-10-16 21:04

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 01-10-16 21:04

Ik moet eigenlijk zeggen dat ik me gisteren beter voelde, ik ging eigenlijk met een verlicht gevoel naar huis. Vandaag was het eigenlijk wel een moeilijkere dag. Deze ochtend opgestaan, voelde me nogal moe, en heb nu al sinds de namiddag hoofdpijn en geen fut om ergens naartoe te gaan (sorry mijn arme paardje, gelukkig staat hij nog goed op de weide en wordt hij verwend door kundig personeel van de stalling).

Ik hoop op morgen een betere dag, en misschien eens een planning maken voor een doktersafspraak denk ik. Daar ben ik nog niet uit, ik weet niet goed hoe ik het moet gaan aanbrengen daar

**Geplaatst**: 01-10-16 21:22

Geplaatst: 01-10-16 21:22

The_Cat schreef:
Ik moet eigenlijk zeggen dat ik me gisteren beter voelde, ik ging eigenlijk met een verlicht gevoel naar huis. Vandaag was het eigenlijk wel een moeilijkere dag. Deze ochtend opgestaan, voelde me nogal moe, en heb nu al sinds de namiddag hoofdpijn en geen fut om ergens naartoe te gaan (sorry mijn arme paardje, gelukkig staat hij nog goed op de weide en wordt hij verwend door kundig personeel van de stalling).

Ik hoop op morgen een betere dag, en misschien eens een planning maken voor een doktersafspraak denk ik. Daar ben ik nog niet uit, ik weet niet goed hoe ik het moet gaan aanbrengen daar

Fijn dat het gister even opluchting gaf, dat is al een grote stap

Veel mensen denken altijd dat ze met een waterdicht verhaal naar een dokter moeten stappen, maar dat hoeft niet. Je kunt gewoon aangeven dat je niet goed in je vel zit, eigenlijk zoals je gisteren hebt getypt. Een dokter zal dan waarschijnlijk wat meer vragen stellen, het is namelijk zijn werk om een mogelijke diagnose te stellen

De goede dagen zullen zich afwisselen met slechte dagen, dat is ontzettend moeilijk, maar dat is iets wat je zult moeten gaan accepteren. Als je daar namelijk niet tegen gaat vechten, zul je merken dat het een bepaalde rust geeft. Dat wil niet zeggen dat je je dan ook beter gaat voelen, maar dan krijg je de volgende stap, namelijk om je rotgevoel te erkennen.

**Geplaatst**: 04-10-16 17:05

Geplaatst: 04-10-16 17:05

Mooi gedicht MachoPablo

. En inderdaad het kan iedereen overkomen, zelfs René van der Gijp heeft een depressie gehad. Een man waarvan je het absoluut niet zou verwachten.

The Cat, goed dat je binnenkort naar de dokter gaat. Je hoeft niet van te voren te bedenken wat je wil zeggen. Zeg op dat moment wat er in je opkomt.

Nu mijn 40e verjaardag gevierd is, voel ik me weer een stuk beter

. Behalve dan dat ik door het (voor mijn doen) drukke weekend zo moe ben dat mijn lijf aanvoelt alsof ik door een bulldozer ben overreden . Zo druk was het weekend niet, zaterdag nieuwe relatie ringen uitgezocht, 30 minuten in de juwelier gezeten. Zondagochtend even naar vriendin die ook jarig was, 30 minuten. En 's middags mijn oom met mijn moeder 1,5 uur op bezoek. Maar goed, daar ben ik dus helemaal kapot van, ondanks dat ik tussendoor nog geslapen heb

.
Gister dus gewoon hele dag op de bank gelegen en vanmiddag paard even gelongeerd. Dacht dat dat wel zou lukken, maar werd steeds onvaster op mijn benen door de vermoeidheid. Dus op tijd gestopt en daarna thuis weer even op bed gelegen.

Zou zo graag mijn energie weer terug willen en gewoon sociale dingen kunnen doen zonder daarna de man met de hamer tegen te komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-10-16 10:31

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-10-16 10:31

MachoPablo; plaatje klopt als een bus!

The_Cat; fijn te lezen dat dit al opluchtte! Ik zou als ik jou was eens contact zoeken met de ha.

laetitia; stom he hoe de kleinste dingen te zwaar kunnen zijn. Goed doseren is een kunst, dat merk ik zelf ook.

Ik heb zelf nu ook weer een enorme vermoeidheids- dip. Veel drukke dagen op werk. Een andere auto moeten kopen (en ik kan heel slecht tegen verandering en zoveel geld uitgeven) dus dat viel ook zwaar. En over 14 dagen een functioneringsgesprek, daar zit ik ook wel mee.

Dus morgenvroeg ga ik uitslapen en wat later op werk beginnen. En vrijdag heb ik vrij. Weekend daarop ga ik een lang weekendje naar Parijs, dus hopen dat dat ook een beetje voor wat extra positieve energie zorgt.

Ik ben sinds 1,5 week gestopt met de pil. Voel me daardoor ook een beetje raar. M'n hoofd voelt 'lichter' terwijl m'n lichaam zwaarder voelt en zich vreemd gedraagt voor mijn gevoel.