Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
fresley schreef:Citaat:Ik ben dus heel erg nieuwgierig of jullie dit herkennen, dat je zo makkelijk praat en er dan geen emotie meer los komt?
Ja hoor, dit is heel erg herkenbaar! Ik begin altijd te lachen, en doe alsof het me niks boeit. Hoewel dat dat ergens wel zo is, ik zou ook zo hard eens een keer willen huilen. Maar helaas dat gaat niet.
zelfs mijn psychologe zei na 4 sessies dat ze het soms moeilijk vond om te zien of ik echt moest lachen of dat het niet echt was. Moeilijk te peilen, laat ik het zo zeggen.
.
.
Ik merk dat ik zelf een beetje doorsla met typen, ik ben aan het uitleggen. Dat is om het duidelijk te maken aan anderen, maar wss nog wel meer om het duidelijk te krijgen aan mezelf...


Volg je dat in een ziekenhuis? Miranda40 schreef:Creatieve therapie heb ik ook een tijdje gedaan. Vond ik ontspannen om te doen. Na mijn opname kreeg ik ook de 1-daagse voorgesteld maar dan had ik geen vangnet voor de andere dagenVolg je dat in een ziekenhuis?

Miranda40 schreef:Wellicht dat een ambulante hulpverleningen anders is dan psychotherapie bij een psycholoog??
. Ik zit me nog steeds af te vragen of ik coulance aan moet vragen voor als mijn resultaten straks bijv slecht zijn. wat vinden jullie?gummie schreef:Miranda40 schreef:Wellicht dat een ambulante hulpverleningen anders is dan psychotherapie bij een psycholoog??
Ambulante hulpverlening betekent dat je naar de hulpverlener toe gaat voor sessies. Dat je dus niet ergens opgenomen wordt, maar dat de hulp in je eigen woonomgeving wordt toegepast. Dat kan dus bijvoorbeeld een wekelijks gesprek bij een psycholoog of psychotherapeut inhouden.
Nu loop ik wel via de afdeling psychologie/psychiatrie in het ziekenhuis. Wellicht dat dat nog uitmaakt. gummie schreef:@ Rexxie 13: ik vind dat eerlijk gezegd helemaal niet raar en zelfs normaal. Ambulante hulpverlening bestaat in principen uit een aantal korte behandelsessies. Als je ambulante hulpverlening krijgt, hangt het aantal sessies af van de ernst van de klachten en hoe snel je herstelt. Of je vervolgens meer nodig hebt, komt aan de orde tijdens evaluatie lijkt me. Of bijvoorbeeld of andere vormen van hulpverlening beter geschikt zijn.
Ik vind het eerder vreemd dat een hulpverlener geen termijn/ aantal sessies bepaalt.
In plaats van er angstig voor te zijn, probeer er op te vertrouwen! Of kaart je angst aan bij de hulpverlener.