Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-08-11 12:34

Re: Draagmoeder voor bevriend stel.

Geplaatst: 19-08-11 12:34

Asjemenauw grappig dat je dat zegt.
Nee, ik heb echt totaal geen kinderwens. Volgens mij ook nergens onderbewust. Vind het ontzettend leuk als er iemand zwanger is, maar het 1e wat ik dan standaard denk is, blij dat ik dat niet ben. Niet om het zwanger zijn zelf, maar gewoon het feit van een baby in huis.
Kan ook helemaal niet met kinderen omgaan. Ben echt zo iemand die liever niet op kraambezoek gaat, omdat ik dan een baby moet vasthouden

Klinkt misschien heel stom hoor, maar pffff. Een kat/hond etc kan ik in de meest spartelende manieren makkelijk beethouden, maar zo'n baby... pffff nee, liever niet

Als ik draagmoeder zou worden, dan zou dat echt puur en alleen zijn om iemand te helpen (goh, wat klinkt dat plastisch, is niet zo bedoeld). Ik gun iemand het geluk van een kindje, ookal zou ik het zelf nooit willen.
Daarnaast ben ik sowieso het type wat altijd klaar staat voor anderen. Dus voor mij is het "niet meer dan logisch" om als ik iemand geluk zou kunnen geven, om dat dan ook te doen. Zo voelt draagmoeder zijn ookwel een beetje voor mij. Nu dan he... Weet niet wat ik zou doen als ik ooit in die positie zou staan. Maar tot nu toe zeg ik, als ik iemand kan helpen door mijn lichaam als huisje te laten gebruiken, dan doe ik dat.
Zelfde geldt voor bijvoorbeeld een nier afstaan. In diezelfde lijn zie ik het een beetje.

**Geplaatst**: 19-08-11 13:12

Geplaatst: 19-08-11 13:12

Weet je wat het is Muppet ... het is net alsof ik mijn oude ik terug lees in jouw antwoord. Deze post ook weer ... 10 jaar geleden had ik het zelf kunnen schrijven. Vandaar eigenlijk mijn vraag. Ik herken iets in jouw antwoorden. Niet dat dat iets te betekenen heeft hoor ... maar het viel me gewoon op.
Kan natuurlijk heel goed (ik geloof je heus oprecht) dat je nu echt nog niet klaar bent voor een kindje hoor. (Maar sta niet gek te kijken als deze stellige mening van de ene op de andere dag veranderd)
Ik vraag me af he ... als jij dit topic zo leest ... vraag jij je dan soms heel eventjes af hoe lang het voor jou zou duren om zwanger te raken mocht je zwanger willen raken? Is er in jou niet een heel inimini piepstemmetje dat graag zou willen weten wat jouw opties zijn? Dus niet omdat je nu zwanger wilt zijn, maar misschien ooit ?

Ik had dat stemmetje wel. Alleen was mijn stemmetje meer een schreeuw van neee niet ik !! Ik wil niet, ik kan er niks mee, ben geen persoon voor moederschap, heb er geen zin in, heb er geen tijd voor, zie het niet zitten, ga liever veel reizen, onderhoud liever een paard dan een kind enz enz. Mijn stemmetje vertelde me ook dat ik toch nooit moeder zou worden (omdat ik van mening was dat ik het ook niet zou kunnen worden vreemd genoeg). Achteraf vraag ik me wel eens af dat als ik misschien eerder en beter naar dat stemmetje geluisterd had of het dan nu een veschil zou hebben gemaakt?
Niet dat dat enige invloed zou hebben gehad misschien, want je bent pas klaar voor kinderen als je er klaar voor bent ... nou ja je begrijpt wel wat ik bedoel.

Ik ken trouwens een aantal vrouwen in mijn omgeving die endometriose hebben en toch (al gebeurde het na lang dokteren) een groot gezin hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-11 13:32

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-11 13:32

Voor mij zou het niet uitmaken of het een meisje of een jongen is. Ik heb bovendien allebei al dus wat wil ik nog meer? Ik zou enkel liever geen tweeling willen omdat me dat te zwaar lijkt en de kans op complicaties is veel groter.

**Geplaatst**: 19-08-11 13:35

Geplaatst: 19-08-11 13:35

Ik herken mezelf in die laatste schreeuw. De gyn had namelijk ook gezegd, van denk eens na, als je aan kinderen wilt beginnen, doe het dan nu, want van uitstel komt zeker afstel.
Ik liep eigenlijk zo weg bij de gyn van nouja, dan heb ik endometriose, rot met de pijn, maarja, dat ik geen kinderen kan krijgen, dan niet..
Was hoe stom het ook klinkt, wel een beetje "blij" dat het mij gebeurd, en niet iemand met een enorme kinderwens. Meer zo van nouja, als ik het heb, dan is het tenminste iemand zonder kinderwens. Had t veel rotter gevonden als het een vriendin zou zijn met wel een enorme kinderwens..
Ik heb geen enkel moment nog gedacht van hoe lang zou het duren voordat ik zwanger zou worden.
Tuurlijk kan dit van de 1 op andere dag veranderen (ik bedoel maar, niets zo veranderlijk als een mens

)
maar voorlopig moet ik er absoluut niet aan denken. Het is zelfs zo erg dat ik het gevoel heb dat ik minder met vriendinnen "heb", omdat hun alleen nog maar over trouwen en kindjes krijgen kunnen praten, en ik dat dus totaal niet heb.
Mijn vriend heeft overigens ook geen kinderwens, scheelt misschien ook nog, we denken alle twee hetzelfde over kinderen.
Ik heb mn paarden en mn katten, die voelen een beetje als mn kindjes (wat klinkt dat eigenlijk afgezaagd

), bij wijze van dan, want weet niet hoe kinderen hebben voelt natuurlijk, en mn leven is eigenlijk wel compleet zo.

**Geplaatst**: 19-08-11 13:36

Geplaatst: 19-08-11 13:36

Asjemenauw schreef:
Boras Dank je wel. Begin me een beetje schuldig te voelen voor al die duimpjes die voor mij in de weer zijn. Is er iets waar ik voor jullie voor mag duimen ?

Nou, ook wel voor een kindje

**Geplaatst**: 19-08-11 13:40

Geplaatst: 19-08-11 13:40

Tussen zeg mijn 24ste en mijn 35ste had ik ook geen kinderwens.
De relatie was er, een stabiel inkomen, een verbouwd huis. Maar nee. Ik heb zelfs aan ouderen collega's gevraagd hoe dat nu voelde een kinderwens. Werd je dan op een ochtend wakker met die wens?

Ik kon me er niets bij voorstellen. Mijn expartner wilde wel kinderen. Nog niet heel dringend, maar wel op termijn.
Die relatie liep stuk. Nu heb ik wel een hevige kinderwens. Misschien was ik er destijds niet klaar voor, wist ik in mijn onderbewuste dat mijn expartner niet de juiste partner voor me zou blijken en heb ik die nu wel. Ik weet het niet. Ik weet wel dat geen kinderwens kan veranderen in een kinderwens. Met mijn man zou ik heel graag een kindje willen krijgen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-11 14:24

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-11 14:24

Hier duimen voor goede gesprekken voor de wenspapa's graag

**Geplaatst**: 19-08-11 14:40

Re: Draagmoeder voor bevriend stel.

Geplaatst: 19-08-11 14:40

Aaah ik krijg gelijk, hoezeee!

muppetmayo ik heb ook ernstige endometriose en ben er veelvuldig voor geopereerd en slikte horomonen maar dat wil ik n niet meer maanden en maanden lang. Vorig jaar zijn de haarden na 8 jaar en 2 kinderen weggehaald en ik ben er bijna aan doodgegaan. Zat een haard diep in het bekken op het bot en dat kan omslaan in kanker, bij het weghalen raakten ze een slagader. Dit vertel ik je omdat ik iig je eigen lijf wel belangrijk vindt. Daarnaast heb ik 3 kinderen gekregen zonder kunstgrepen maar wel de jaren ervoor geleefd in het gevoel: ik ben onvruchtbaar, ik had eigenlijk nog geen 10 % kans op een kind. Heb er nu drie.

Omdat ik weet hoe het voelt, kan ik me daar ook wel in inleven al was ik toen erg jong.

Ik ga zeker duimen voor alle kindjes en wenspapa's en een prachtkindje voor jullie allemaal.

Oh over geslacht, ik heb nu ook allebei maar wilde ook heel graag een meisje. Ik zou het zeker zuur vinden als mij dat niet gebeurde en mijn draagkind wel een meisje werd. Nu weet ik wel beter, mmeisjes zijn kleine felle dondertjes :')

maar afgunt? absoluut.

Ajmn gisteren heb je gebeld dus ergens moet ie zijn. Wahahaha!

**Geplaatst**: 19-08-11 17:01

Geplaatst: 19-08-11 17:01

Muppetmayo Voor de goede volgorde ... ik probeer je niet om te turnen hoor. Ik was gewoon even nieuwsgierig. Als het klokje niet tikt, dan tikt het niet. Wil niet zeggen dat het stuk is of wat dan ook, je hebt de behoefte gewoon niet. Helemaal niks mis mee.
Fijn dat ik even in je hoofd mocht poken ... dank je wel.

Charlotte
Stel nou he ... toch een tweeling? Wat dan?

Boras Deal ! Mijn duimpjes draaien voor jou

En ? Werd je op een dag wakker met de kinderwens of was het voor jou meer een stap voor stap besef? Bij mij ging het stap voor stap een beetje nadenken over de mogelijkheid (omdat mijn man had uitgesproken graag een kind te willen) tot een ochtend waar ik echt wakker werd met de wens. Heel de fase van een tikkend klokje overgeslagen en meteen door naar loeiende sirenes.

Charlotte (weer)
ohhh was ik maar een vliegje op de muur ....
Spannend !! Tuurlijk ook draaiende duimpjes voor jou in ruil voor een uitgebreid verslag natuurlijk

Pauline
Ja he. Lijkt mij ook dat het verschil maakt.
Telefoon ligt nu trouwens op te laden ... missie geslaagd haha

**Geplaatst**: 19-08-11 17:10

Geplaatst: 19-08-11 17:10

Hier ook nog meer draaiende duimpjes voor jullie!

Pffff pauline, gelukkig heb ik t niet zo heftig als jij... Das niet niks :(:)

Asjemenauw zag t ook niet als omturnen hoor

probeer alleen goed uit te leggen wat ik voel...

**Geplaatst**: 19-08-11 17:17

Geplaatst: 19-08-11 17:17

Fijn dat we hier allemaal zo eerlijk zijn. Is het een idee om hier een hk topic van te maken?

Ik weet nog dat ik wakker werd uit de eerste operatie. Ik was toen net 19 en de arts stond over mijn haar te aaien. Ik keek haar versuft aan en ze zei: meisje het is heel, heel erg...alles is verkleefd. Ik leg het je nog uit als je goed bijkomt."
Lagen er folders over endometriose, mijn eierstokken, baarmoeder, blaas, állemaal aangetast in graad 3-4 en erger, maar die gradatie bestaat niet. Bij de poli vertelde ze me dat de kans op een kind nihil was. Er was gewoon niks meer goed in mijn buik. Vervolgens kreeg ik hormoneninjecties waar ik in de overgang mee ging. Na een hels half jaar zijn er plekken weggebrand. Ik heb hormonen geslikt tot ik zwanger wilde worden en was toen na drie maanden drachtig. Ik werd gek, van geluk, verwarring, angst... Min bm kon scheuren enz enz. Ik vond het heel heftig. Daarna was de endo weer terug, en ongenadig ook, nieuwe operatie. Ik kreeg een serie miskramen en opeens zwanger van de tweede! Dat na 9 maanden proberen, lijkt niks maar met zoveel mk en die vretende onzekerheid...
Daarna is het een tijd rustig geweest. Maar na de 3e zwangerschap en 1 mk was het er weer Daarna heb ik me dus laten opereren en was het heel, heel erg. Endometriose wordt afgedaan als onschuldig maar dat is het zeker niet.
Maar ik zeg dit ook omdat het ook hoop geeft, ik werd natuurlijk zwanger. Ik heb gezonde kinderen gekregen, op natuurlijke manier bevallen..het kan dus soms gewoon meevalln ook al is de prognose zo slecht.

Laatst bijgewerkt door Pauline op 19-08-11 17:36, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-08-11 17:33

Geplaatst: 19-08-11 17:33

Muppet Goed zo. Ik zou het heel vervelend vinden als je mijn vragen anders gevoeld had.

Pauline Goed idee misschien ook de titel aanpassen naar iets algemeners?
Gossie Pauline, als jij je mond opentrekt dan komt er ook meteen een verhaal uit he. Meteen weer behoefte aan een koppie koffie en een paar minuten om even je verhaal tot me door te laten dringen. Heftig meid!

**Geplaatst**: 19-08-11 17:33

Geplaatst: 19-08-11 17:33

Hee, never à dull moment. :')

Ik heb mijn post wat aangevuld nog, was wat krom geschreven.

**Geplaatst**: 19-08-11 17:38

Geplaatst: 19-08-11 17:38

Asjemenauw schreef:
Muppetmayo
Boras Deal ! Mijn duimpjes draaien voor jou
En ? Werd je op een dag wakker met de kinderwens of was het voor jou meer een stap voor stap besef? Bij mij ging het stap voor stap een beetje nadenken over de mogelijkheid (omdat mijn man had uitgesproken graag een kind te willen) tot een ochtend waar ik echt wakker werd met de wens. Heel de fase van een tikkend klokje overgeslagen en meteen door naar loeiende sirenes.

Dus toch op een ochtend wakker geworden en..... Was mijn idee destijds toch niet zo gek

Bij mij ging het anders. Ik ging houden van een (mijn) man en toen ontstond er een soort van oergevoel van dit is de vader van mijn kinderen, dit is goed. Een soort van warme plotselinge gloed en besef van binnen. Plotseling werd het me duidelijk. Het klinkt zoet en afgezaagd, maar ja een kindje gemaakt uit onze liefde.

**Geplaatst**: 19-08-11 18:00

Geplaatst: 19-08-11 18:00

Pauline Oke dan hoef ik me dus geen zorgen te maken over mijn ogen die de tweede keer de tekst lazen en iets anders te lezen kregen.
Jeetje meid wat een verhaal. Ik heb wel meer verhalen over endometriose gehoord maar nu pas besef ik hoe weinig ik daar vanaf weet, ik schaam me er een beetje voor.

Boras Nee zo gek zat jij toen helemaal niet.
In een vorige post las ik dat jullie kans op het uitkomen van de wens kleiner en kleiner word. Als ik eerlijk ben is mijn nieuwsgierigheid naar jouw verhaal nu wel geprikkeld. Als je zelf nog niet klaar bent om je verhaal te delen, moet je het zeker ook niet doen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-11 18:35

Re: Draagmoeder voor bevriend stel.

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-11 18:35

De kans op een tweeling is minimaal als er maar 1 embryo geplaatst word. Draagmoeders raden ook aan om maar 1 embryo per keer te plaatsen. Terwijl wensouders soms liever 2 of meer plaatsen omdat de kans op 'succes' dan hoger is. Bovendien kost een terugplaatsing rond de 4.000 euro..

**Geplaatst**: 19-08-11 20:09

Re: Draagmoeder voor bevriend stel.

Geplaatst: 19-08-11 20:09

Borax helemaal eens met kinderen en liefde, daarom vind ik het ook zo moeilijk als embryo's ingevroren worden. Hoe stom dat ook klinkt.

**Geplaatst**: 22-08-11 11:37

Geplaatst: 22-08-11 11:37

Ben de tel alweer kwijt :o?

Welke dag is vandaag? Dag 6 ?

Anyhoe ...
Eergisteren met manneke en moedertje naar strand van Scheveningen om te kijken naar het vuurwerk. Hele gezellige avond geworden ... wat zijn die Mohitto's toch lekker hahaha
Gisteren lekker een dagje op het strand (met de honden erbij) was ook helemaal top.
Vandaag een lekker rustig dagje. Wuppert staat lekker in het land. Ik denk dat ik het bij een poets/knuffel bezoekje houd en de tijd ga gebruiken om hier in huis wat te gaan doen ... tis me daar een puinhoop.

Donderdag word een spannende dag: gesprek bij MCK !!!! en s'avonds de eerste avond van het koetsiersbewijs. Straks met dat papiertje op zak ben ik weer een stapje dichterbij de droom die ik voor haar en mij bedacht heb. Heerlijk !!

Heel erg benieuwd naar jullie weekend en hoe de afspraak van vrijdag voor NoGo gegaan is.

**Geplaatst**: 22-08-11 13:03

Re: Draagmoeder voor bevriend stel.

Geplaatst: 22-08-11 13:03

Wat is MCK?
Mijn weekend was gewoon prima, niks bijzonders. Koetsiers reins lijkt me wel gaaf om te halen.
Idd NoGo hoe was het en LC hoe waren de gesprekken met de wensouders?

**Geplaatst**: 22-08-11 13:14

Geplaatst: 22-08-11 13:14

Asjemenauw: Spannend zit je niet heerl erg in de zenuwen?
Hier vrijdag bericht gehad dat ik pillen mag gaan slikken, dus toch wel heel happy vandaag word ik teruggebeld wanneer ik ze kan afhalen en wat dan de verdere procedure is.
Merk dat ik het wel heel vervelend vind dat ik niet gewoon een gesprek heb, nu bedenk ik telkens vragen als ik heb opgehangen.
LC: sorry volgens mij heb ik gigantisch over jou verhaal heen gelezen.

**Geplaatst**: 22-08-11 13:30

Re: Draagmoeder voor bevriend stel.

Geplaatst: 22-08-11 13:30

Hmm kun je geen consult vragen dan?

**Geplaatst**: 22-08-11 13:31

Geplaatst: 22-08-11 13:31

Spannend Nogo! Ben benieuwd of de pillen werken...

Asjemenauw op de goede weg dus

Klinkt als een lekker weekend.

Pauline klinkt echt enorm heftig :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-08-11 19:17

Geplaatst door de TopicStarter : 22-08-11 19:17

Na intensief onderzoek, het lezen van alle Nederlandse gepubliceerde stukken, het kijken van alle Nederlandse documentaires en het verdiepen in de emotionele kant van de draagmoeder zelf, heb ik besloten dat ik absoluut draagmoeder zou kunnen zijn voor een stel waar ik veel van hou. Als de situatie zich voordoet en mijn vriend staat er achter, dan zou ik het absoluut doen. Ik ben er helemaal uit...

**Geplaatst**: 24-08-11 08:58

Re: Draagmoeder voor bevriend stel.

Geplaatst: 24-08-11 08:58

Mooi besluit Charlotte!!

Verwacht je dat de situatie zich voor gaat doen?

**Geplaatst**: 24-08-11 12:47

Geplaatst: 24-08-11 12:47

Hier vandaag een beste rotdag, begonnen met de pillen en eigelijk zie ik er gewoon ontzettend tegenop.
De vorige keren reageerde mijn lijf zo vreemd en leek ik soms wel een hyena afgewisseld met een emotioneel wrak, kwam ik dik 10 kilo aan en leek mijn lijf gewoon mijn lijf niet meer.
Ondanks dat ik normaal er nuchter tegenaan kan blijven kijken wil me dat nu al niet meer lukken.
De vraag wat als blijft gewoon continu door mijn hoofd gaan en ook de vraag gaat me lijf me nu weer in de steek laten laat me niet los.
Zo stom dat je eigelijk gewoon afhankelijk bent van wat je lijf wil.
Ook gister aangesproken door een oud collega (die net bevallen is) kwam met de opmerking en wanneer wordt het bij jullie nou eens tijd.
Heb op een niet al te vriendelijke manier geantwoord dat niet iedereen van het kijken naar...al zwanger wordt he.
Ondanks dat ze hier van schrok, deed het gewoon keihard pijn en kon ik het er echt even niet bij hebben.
Steeds vaker krijg je de vraag: en huisje boompje beestje waar blijven de kinderen, pas maar op zometeen ben je bejaard (ben verdomme 23), zijn je eierstokken nog niet aan het rammelen enz enz...
Mensen zijn soms echt bot en ook al kan je het ze eigelijk niet kwalijk nemen omdat ze vaak niet beter weten het doet toch zeer.
Het stomme van alles en de reden dat ik vind geen recht van spreken te hebben is dat ik dus zelf ook altijd zo was.
Heb er een collega een keer goed hard mee gekwetst meisje had 2 miskramen gehad en ik maakte een opmerking over zwanger worden (omdat ik wist dat ze er mee bezig waren), ze begon direct te huilen.
Ik snapte er toen niets van maar nu toch des te meer.
Ik weiger dan ook om nog langer dat soort opmerkingen over me heen te laten komen en ben er ook al heb ik een rotdag direct eerlijk in.
Laat mensen nou maar eens zien dat niet de hele wereld zomaar aan kinderen kan beginnen, het word gewoon mijn nieuwe motto...
Zo moest het allemaal even kwijt, gelukkig lucht het ook best wel even op, gewoon mijn frustratie even van me af te schrijven.

Asjemenauw: hoe is het ondertussen bij jou?
LC: mooi besluit, van hieruit ook de vraag of je denkt dat het zich ooit gaat voordoen?