Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-01-12 18:06

Geplaatst: 20-01-12 18:06

Loiz schreef:
Ik heb zo lang tegen mezelf gelogen dat ik niet depressief was dat ik nu, gisteren, mn viend kwijt ben geraakt..
Hij heeft niet door wat t inhoud denk ik.. hij kan t niet aan en wil als ik weer de oude ben zoals toen we begonnen het weer proberen..
Maar ik wil zo graag dat hij er voor me is.. als mijn vriend en niet als een vriend..

Verdrietig om dit te lezen, Loiz :(:)

Een jaar geleden heeft mijn depressie ook een forse bijdrage geleverd aan het uitgaan van mijn toenmalige relatie. Ik had toen nog niet door dat ik depressief was, ik dacht wel aan een burn-out, en voelde me ongelukkig. Maar ik weet wel 1 ding, mijn ex-vriend, van wie ik echt heel veel gehouden heb en die ik heel erg bijzonder vind, was niet de juiste persoon voor mij inclusief mijn depressie. Hij zag het niet. En ook vrienden die ik ben kwijtgeraakt, die konden er gewoon niet mee omgaan. Dat is bikkelhard. Ik heb er nog elke dag verdriet van dat mensen waarop je hoopt te kunnen steunen ineens hun handen van je aftrekken.
Het is geen keuze om depressief te zijn, het is een soort ziekte. Helaas raken ook mensen met andere ernstige ziektes vrienden en geliefden kwijt. Voor veel mensen is het niet weggelegd om de empathie en het geduld op te brengen om met zo iemand om te gaan. Als jij suikerziekte had, en de rest van je leven insuline moest spuiten, dan zou je je (ex-)vriend daar toch ook mee moeten leren leven? Anders neemt hij jou niet zoals je bent. Dat geldt ook voor jou en je depressie.

Veel sterkte, voor jou en iedereen hier :(:)

**Geplaatst**: 22-01-12 20:40

Geplaatst: 22-01-12 20:40

Hey,

Zou ik me hier mogen melden?

Gaat erg slecht met me de laaste tijd, zit er zwaar doorheen.

**Geplaatst**: 22-01-12 22:31

Re: Wie nog meer depressief?

Geplaatst: 22-01-12 22:31

He bah, wat vervelend. Natuurlijk mag je je hier melden. Topic is een beetje doodgebloed, misschien dat het weer wat opleeft nu.

Met mij gaat het gelukkig goed, zeker qua depressie

Die is officieel alweer een heel tijdje weg. Is wel weer een psychose geweest in de tussentijd, naast een heel stel andere crisissen.
Maar... nu gaat het zo goed dat ik over 2-3 weken naar huis mag, voor het eerst weer echt thuis zijn na meer dan een jaar van opnames. Moet met dagbehandeling beginnen en naast dat dat doodeng is, heb ik er ergens ook zin in. Kan genoeg momenten hebben dat dat totaal anders is, maar 'n goed weekend gehad, veel gedaan en volgende week weer verder.

**Geplaatst**: 22-01-12 22:32

Geplaatst: 22-01-12 22:32

Hier nog 1!
Ergste vind ik nog steeds dat ik er steeds weer achter moet komen dat mijn vrienden, eigenlijk geen vrienden zijn.
Dus probs met contacten, blijvende vriendschappen terwijl ik heel makkelijk contact leg.
Dat mensen me steeds laten zitten, vind ik vreselijk. Maar over het algemeen gaat het goed met me.
Medicatie heb ik gehad. Nu zonder medicatie gaat alles veel beter.
Ik heb een heel gevoelig persoon en voel dingen aan. Mensen vinden me vaak een aansteller, maar achteraf heb ik het 9 van de 10 keer goed. Daardoor kan ik weken, zelfs maanden blijven piekeren.
Ik kan dingen niet loslaten en dat geeft stress en daardoor jaag ik mensen weg, omdat ze het niet begrijpen.
Maar verder ga ik altijd door met alles, hoe moeilijk het soms ook is.

**Geplaatst**: 24-01-12 17:02

Geplaatst: 24-01-12 17:02

Het is gewoon een grote strijd, en ik word er zo moe van.
Elke dag weer.. pfffff ben er echt zo klaar mee.

ben gewoon op.

**Geplaatst**: 24-01-12 17:06

Geplaatst: 24-01-12 17:06

Even een positief berichtje tussendoor

:
ik heb het ook behoorlijk gehad, zat tegen gedwongen opname aan.
En echt, ik ben zo ongelofelijk blij dat ik er nog ben! Ik heb nog wel wat terugvallen gehad, maar het gaat echt beter!
Het klinkt alsof het niet kan, dat dacht ik toen ook, maar zorg dat je iemand bent en dat je iets om voor te leven hebt, dat scheelt een hoop!

**Geplaatst**: 24-01-12 21:33

Re: Wie nog meer depressief?

Geplaatst: 24-01-12 21:33

Wat fijn Surprise_Boy! Opnames zijn niks, zelfs al vind ik het hier op het moment zo erg nog niet.

@ Noliiita: Keep your head up, that's where the sun is... Ik weet hoe kl*te die strijd is en kan zijn, élke dag weer. Toch weet ik zeker dat er een moment van 'zon' zal komen. Die zijn er voor iedereen, geloof me. Je zult wel denken, wat l*lt die positivo, maar serieus, ken het gevoel. Dat is juist ook het gemene aan een depressie, dat je geen lichtpuntjes meer ziet. Gaat het wel goed met de paarden? (Heb je een eigen?) Hopelijk brengt dat nog iets in deze tijd!

**Geplaatst**: 25-01-12 15:50

Re: Wie nog meer depressief?

Geplaatst: 25-01-12 15:50

@Noliita en Naomi: Natuurlijk! Hopelijk kunnen we iets voor elkaar betekenen. Eén ding hebben we in elk geval gemeen, en dat is onze liefde voor paarden. Het beste wat ik voor mijn gevoel heb gedaan, iets wat elke dag een beetje helpt, is mijn paard gekocht (afgelopen december). Als ik een dagje niet naar hem toe ga heb ik meteen spijt, omdat hij zo fijn is om mijn gedachten te verzetten.

@Safiera: Wat een goed nieuws! Het lijkt me inderdaad ook erg spannend om weer naar huis te gaan (ook al ben ik zelf nog nooit opgenomen geweest), ik duim voor je! Maar aan met de positieve gedachten die je hierboven geschreven hebt weet ik zeker dat je het aankunt $*\o/*$

@surprise_boy: bedankt voor de positieve noot

Deze week niet veel veranderingen, behalve dat vorige week het beter ging en nu weer minder. Ik heb met mijn psych heb besproken dat ik voorlopig toch nog niet aan de antidepressiva wil, heb wel elke week een gesprek maar vraag me wel vaak af of het nou iets helpt. Voel me ook vaak schuldig omdat ik dan op mijn werk weg moet en ze het daar niet weten. Vrijdag een feestje waar ook mijn voormalig beste vriendin is die me sinds ik depressief werd in de kou heeft laten staan. Heb nog geen idee hoe ik daarme om zal gaan, geeft wel de nodige stress :S

**Geplaatst**: 26-01-12 14:28

Re: Wie nog meer depressief?

Geplaatst: 26-01-12 14:28

Ik heb een deel van jullie topic doorgelezen..

Super heftig wat jullie mee moeten maken!
Ik moet voor school een werkstuk maken over depressie bij jongeren.
Maar wat ik mij af vroeg, Hoe zien jullie depressie als je het moest omschrijven in 1 zin?
een zin die duidelijk maakt hoe het voelt op depressief te zijn!

Ik hoop dat sommige antwoord kunnen geven!

ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en al het geluk van de wereld! En hoop dat jullie er allemaal weer een beetje boven op kunnen komen, hoe moeilijk dit ook lijkt!

**Geplaatst**: 29-01-12 21:27

Re: Wie nog meer depressief?

Geplaatst: 29-01-12 21:27

Ik ben een tijdlang depressief geweest, nu gelukkig niet meer. Ik slik sinds een half jaar medicatie Fluoxetine en het middel werkt supper!

**Geplaatst**: 30-01-12 02:44

Geplaatst: 30-01-12 02:44

Hier ook een depressie en slaapproblemen.
Ik slik fluvoxamine en mag max 3x per week flunitrazepam om in te slapen.
Helaas knal ik regelmatig door de flunitrazepam heen, dus daar moet ik het eerdaags even over hebben met m'n spv'er.

Ik ben al jaren depressief, het is echter pas sinds kort vastgesteld.
Ik denk ook dat ik er niet meer uit kom.
Telkens als het iets beter lijkt te gaan, gebeuren er weer dingen waardoor m'n leven op z'n kop staat.
Het leven is gewoon ronduit k*t en ik mag er niet mee stoppen.
Ik heb m'n behandelaars en begeleiding beloofd dat ik blijf knokken, maar de enige reden waarom ik bleef knokken is weg gevallen.

Heel stom, maar ik ben al die tijd door gegaan voor m'n kat, omdat zij niet herplaatsbaar was doordat ze a) niet met andere katten kon, b) hoogbejaard was en c) diverse ouderdomskwaaltjes had.
En nu is het enige doel wat ik nog had er niet meer en weet ik niet of ik het nog ga trekken...
Ik ben het vechten gewoon moe, ik wil gewoon rust, gelukkig zijn.

Gelukkig voor m'n omgeving logeert m'n neefje hier nu, dus ik kan, mag én wil nu niets doen.
Morgen heb ik weer een vrij drukke dag voor de boeg, hoop wel dat neefje een beetje bijtijds wordt opgehaald zodat ik de avond iig voor mezelf heb.
Verlang nl naar een heet bad met boek en muziek, rust en lekker relaxed met m'n lappie in bed liggen.
Oké, lig nu ook met m'n lappie in bed, maar moet wel rekening houden met het feit dat neefje naast me ligt te slapen.

Ik voel me gewoon zo rot, zo nutteloos...
Vraag me ook regelmatig af of alles wel zin heeft, of ik niet beter kan stoppen met m'n behandelingen en alles...

**Geplaatst**: 30-01-12 19:53

Geplaatst: 30-01-12 19:53

Gwahir schreef:
@Noliita en Naomi: Natuurlijk! Hopelijk kunnen we iets voor elkaar betekenen. Eén ding hebben we in elk geval gemeen, en dat is onze liefde voor paarden. Het beste wat ik voor mijn gevoel heb gedaan, iets wat elke dag een beetje helpt, is mijn paard gekocht (afgelopen december). Als ik een dagje niet naar hem toe ga heb ik meteen spijt, omdat hij zo fijn is om mijn gedachten te verzetten.

Ik heb mijn pony juist weggedaan omdat ik het niet meer kon opbrengen. Ze was zo gevoelig voor mijn stemmingen dat het niet meer werkte. Ik werk nu veel en voelde me steeds schuldig dat ik weer het weer niet trok om te gaan (te weinig tijd en me mezelf er niet toe kunnen zetten).
Daarbij was het ook een moeilijke pony soms, dat vrat teveel energie. Als ik een vrije dag had, moest ik me voorbereiden om te gaan. Het kostte me dan ook een dag en al mijn energie.
Nu ze weg is heb ik toch meer rust! Ik voel me gewoon goed betreft haar, want ze krijgt nu alle aandacht die ze nodig heeft en hoef me geen zorgen meer te maken. Daardoor gaat het ook een stuk beter met mij!

**Geplaatst**: 01-02-12 00:37

Re: Wie nog meer depressief?

Geplaatst: 01-02-12 00:37

Vandaag ben ik erachter gekomen dat ik een vit D waarde heb van 15.
Normale waarde ligt op ong 80.
Ernstig tekort dus. $:\$
M'n arts legde me uit dat een vit D tekort oa depressiviteit kan veroorzaken (en 'chronische' vermoeidheid, pijn in armen en bovenbenen, kanker, hart- en vaatziekten en in de jeugd vergroeiingen van de botten).
Nu dus aan een vitaminensupplement en dan over 3 weken weer bloedprikken.
Ben benieuwd hoe ik me voel als de vit D waarde weer goed is.

**Geplaatst**: 01-02-12 02:17

Geplaatst: 01-02-12 02:17

Ik weet het even niet meer. Sommige dagen voel ik me heel vrolijk. Maar de laatste weken lach ik steeds minder. Ik val zomaar tegen mensen uit (in de trein toen ik bijna een boete kreeg

, daarvoor was mijn pinpas geskimd dus ik flipte gewoon helemaal) terwijl ik normaal altijd heel aardig ben, en nooit ruzie heb met andere mensen. Om de kleinste dingen kan ik al huilen, en het lijkt wel alsof ik nu 12 uur slaap per dag nodig heb. Als ik minder slaap dan voel ik me de hele dag slap, en zit ik in de weekenden alleen maar thuis. M'n paard is vanaf het begin al erg gevoelig. Daar heb ik als puber veel problemen mee gehad, nu ik dat weet ontwijk ik haar een beetje als ik merk dat ik slecht in m'n vel zit. Gelukkig heeft ze een bijrijdster, dus als het even wat minder gaat krijgt ze toch nog de aandacht die ze nodig heeft. Af en toe heb ik ook van die buien dat ik het gewoon helemaal niet zie zitten, en dat ik me af vraag waarom ik nog leef.

Mijn moeder&stiefpa wonen in Spanje, die zie ik 2x in het jaar. Zodra ik terug kom uit Spanje lijkt het wel alsof ik instort. De mensen hier zijn zo anders, en alles draait hier om geld. Het kost mij veel moeite om naar Spanje te gaan omdat ik bang ben dat als ik terug kom ik alles weer moet verwerken, en weer moet wennen aan Nederland. Ik woon op mezelf, en eigenlijk vind ik mijn leven ook best wel saai. Het enige dat ik doe is werken, en daarna kan ik weer in m'n eentje thuis gaan zitten. Ik ben het gewoon zat dat ik voor alles dat ik wil moet vechten, en als er iets tegen zit dan komt het allemaal tegelijk. Het enige dat ik hier nog heb is mijn paard, en helaas ben ik daar allergisch voor

. Ze is de enige die mij echt op kan vrolijken. Ik heb ook vaak periodes gehad dat ik er niet lang bij kan zijn omdat het door m'n allergie te veel word. Ik heb er medicijnen voor, maar het lijkt wel dat als ik zelf slecht in m'n vel zit dat m'n lichaam er steeds heftiger op gaat reageren. Ik ben best wel bang dat ik straks helemaal niet meer bij m'n paard kan zijn. Slaapproblemen heb ik nog steeds wel een beetje. Hiervoor heb ik een paar jaar op kamers gewoond. Daar sliep ik erg slecht. Ik ben meerdere keren s'nachts huilend m'n bed uit gegaan, en over straat gaan lopen omdat er een gebouw achter het huis staat van de kpn waar trillingen vanaf komen. Zodra ik in m'n bed lag dan voelde ik dat, en kon ik gewoon niet slapen. Ben blij dat ik daar eindelijk vanaf ben, maar nog slaap ik niet goed omdat ik erg veel na denk.

Op het werk gaat het de laatste tijd ook even wat minder. Ik wil alles zo goed mogelijk doen, en op tijd naar huis. Als ik dan zie dat sommige mensen staan te praten, en te lachen terwijl wij het super druk hebben kan ik er best boos om worden. Ik ben nu snel gestrest terwijl het dan dingen zijn waarvan ik weet dat ik ze normaal best zou kunnen als ik goed in m'n vel zit.

De mensen waar ik mee om ging zie ik amper. Zo zie je maar weer wie je echte vrienden zijn. Voor m'n gevoel sta ik er nu alleen voor, en iedereen die heeft gezegd om er voor mij te zijn laten mij vallen. Ik heb geprobeerd om nog wat af te spreken, maar bij meerdere mensen is het er tot nu toe niet meer van gekomen. Op de dag zelf nemen ze hun telefoon niet op, of je krijgt een berichtje met sorry ik heb het druk, ik kan niet. Het lijkt wel of het allemaal van een kant moet komen, en daar heb ik nu gewoon geen zin meer in.
Gelukkig heb ik wel aardige collega's waar ik nu in het weekend wel eens mee uit ga. Maar toch voelt het raar dat de mensen die eerst dichtbij mij stonden ineens uit m'n leven zijn, en m'n collega's eigenlijk meer vriendinnen zijn geworden.

Ik ben er nooit mee naar de huisarts geweest omdat ik dit gevoel 2 jaar geleden ook gehad heb. Het komt, en meestal met het mooie weer erbij gaat het wel weer over. Voor m'n slaapproblemen heb ik een paar maanden slaappillen geslikt. Als het nog langer zo door gaat moet ik maar eens richting huisarts. Iedere dag voel ik me rot, maar ik reageer het zoveel mogelijk af op spullen

die voelen er toch niks van.

**Geplaatst**: 01-02-12 02:38

Re: Wie nog meer depressief?

Geplaatst: 01-02-12 02:38

Elmiran,ik zie dat je 24 bent en dat je toch wel een beetje in het verleden blijft hangen wat betreft de scheiding van je ouders en schoolvriendinnen.

Het leven gaat door en je hebt nu echt een leeftijd om op eigen benen te gaan staan,zonder teveel terug te willen vallen op andere mensen.

Iedereen leeft zijn eigen leven,ook jouw schoolvriendinnen,collega's en ouders en wanneer je beseft dat je op jezelf aangewezen bent,dus het nest verlaten hebt dan is het zeker zo om voor jezelf te gaan leven en niet voor een ander of een ander voor jou.

Probeer voor jezelf doelen te stellen en je eigen leven uit te stippelen en er voor te werken deze doelen uit te laten komen,dan zul je merken wanneer je daar meer mee bezig bent je een stuk vrolijker wordt of in iedergeval jezelf aan het ontwikkelen bent en je hoeft niet iedere dag vrolijk te zijn,niemand is iedere dag vrolijk,vrolijkheid is maar een momentopname,maar aan jezelf bouwen is wel goed voor je eigenwaarde en dat straal je dan ook weer uit!

Dus richt je op wat jij wilt voor nu en voor de toekomst,dan komen er vanzelf wel weer mensen op je pad waar je wat aan kunt hebben of nieuwe relatie's mee kunt opbouwen.

**Geplaatst**: 05-02-12 14:56

Geplaatst: 05-02-12 14:56

*Privacy knip*

Laatst bijgewerkt door BarbaLala op 20-12-23 12:14, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-02-12 10:06

Geplaatst: 14-02-12 10:06

Mag ik me hier ook melden? Heb helaas ook last van een depressie..

**Geplaatst**: 16-02-12 01:22

Re: Wie nog meer depressief?

Geplaatst: 16-02-12 01:22

Ontzettend veel sterkte allemaal!! Weet zelf maar al te goed hoe zwaar de strijd is.

Binnenkort probeer ik uitgebreider te reageren en zelf een updateje te plaatsen. Als jullie dat niet erg vinden tenminste, ik ben (volgens mezelf) een half jaar ongeveer al depressievrij. Nog niet uit de psychiatrie, maar dat zal nog wel wat duren.

**Geplaatst**: 16-02-12 01:25

Re: Wie nog meer depressief?

Geplaatst: 16-02-12 01:25

Wat goed Safiera, ben benieuwd!

**Geplaatst**: 16-02-12 01:42

Geplaatst: 16-02-12 01:42

Dankje. Ben sinds afgelopen maandagmiddag officieel weer thuis. Heb 15 maanden aaneengesloten opnames achter de rug. Daarvoor ben ik even thuis geweest, alles bij elkaar geteld ben ik in de afgelopen drie jaar ruim 28 maanden opgenomen geweest.

Jeetje, is wel even heftig om dit zo te zien staan. Reden voor mijn posten hier is dan ook dat ik niet kan slapen en heel onrustig/beetje angstig ben. Afleiding zoeken... Wilde op tijd slapen want ben heel moe, vandaag een slechte dag gehad. Maarja, zelfs met slaappillen is er geen garantie dat ik slaap. Glas melk ook al geprobeerd, muziekje, voetjes gemasseert... Denk dat ik toch nog maar weer aan de pillen ga.

Moet echt slapen nu, morgen om 7 uur op om met het OV naar de dagbehandeling te reizen. Ver*^mme, heb een drukke dag dan, ook nog een belronde die ik moet doen + ik moet een aantal dingen regelen en bespreken bij de HA. $:\$

**Geplaatst**: 07-03-12 14:37

Geplaatst: 07-03-12 14:37

Ik zie je berichtje nu pas, sorry!

Hoe gaat het tot nu toe?
Dat is inderdaad lang om opgenomen te zijn, zal een hele overgang zijn zo thuis, of niet?
Heb je elke dag, dagbesteding?

**Geplaatst**: 11-04-12 12:37

Geplaatst: 11-04-12 12:37

Hallo,

mocht er iemand in dit topic wezen die in ermelo/putten woont en die graag als afleiding eens mee wil naar mijn paard om even wat afleiding te hebben, dan hoor ik het graag.

Groetjes

**Geplaatst**: 14-06-12 11:01

Geplaatst: 14-06-12 11:01

Ik zie dat er al een tijdje niet gepost is in dit topic, maar ik wil me hier ook even melden!

Ik heb een lichte depressie en een angststoornis die om de hoek staat te wachten om toe te slaan.
Deze laatste heb ik een aantal jaren geleden gehad en komt nu weer akelig dichtbij. Sinds gisteren zit ik aan de AD. De venlafaxine om precies te zijn.
Ben alleen zó bang voor al de bijwerkingen. Merk nu wel dat ik moe ben en wat wazig zie, geen zin heb om boodschappen te moeten gaan doen (vind ik normaal leuk om te doen) omdat ik bang ben om flauw te vallen. Dat is dus ook een bijwerking, de angst en depressie worden de komende weken wat erger dan anders.
Maar ja, je moet wat hé! Ik wil me weer lekker voelen en overal met plezier heen gaan, geen angst meer hebben en ik wil absoluut
niet dat de angststoornis weer tevoorschijn komt, want dan ben ik veel verder van huis. Dus even doorzetten de komende weken dan maar.
Heeft er iemand van jullie ook deze AD misschien?

**Geplaatst**: 14-06-12 11:25

Re: Wie nog meer depressief?

Geplaatst: 14-06-12 11:25

Hoi IngridB, wat naar dat je weer aan de AD moet gaan.
Sterkte de komende tijd met opbouwen.

Ik heb zelf een half jaar Venlafaxine geslikt maar voor mij was het een verschrikkelijk medicijn.
Daarna ben ik overgegaan op Citalopram en dat werkt beter.

**Geplaatst**: 14-06-12 11:40

Geplaatst: 14-06-12 11:40

Dan meld ik me ook maar even.

Ben 15 jaar geleden al afgekeurd vanwege depressies.
Veel medicatie en medicatie wisselingen gehad.
Heb nu citalopram(cipramil), Alprazolam (xanax) en mirtazipine
De meeste last heb ik toch wel zo tegen het einde van de winter en daarom heb ik een lichttherapie lamp gekocht
Of het werkt kan ik nog niet zeggen, want kocht hem eigenlijk toen de donkere dagen al zo goed als voorbij waren maar zal het aankomende winter gaan ervaren.
Opname's heb ik nog steeds ternauwernood weten te voorkomen.
Wel heb ik dan ieder jaar en nu ook nog, een ITP verpleegkundige die bij me thuis komt (Intensieve Psychische Thuiszorg)
Daar heb ik wel veel aan.
Vanmiddag komt ze weer en dat zal een van de laatste keren zijn want ben er nu aardig doorheen.
Daarnaast heb ik ook chronische ziekte van Lyme, dat speelt ook op de psyche mee, het kan er zelfs door ontstaan zijn!
Dus ook veel lichamelijke klachten die me beperken in mijn doen en laten.

Mijn ex man heeft me in 2001 ook verlaten voor een gezond exemplaar.
Hij was mijn grote liefde en was er stuk van.
Ik heb ook geen kinderen kunnen krijgen, dat heeft er ook flink ingehakt bij me.
Nu heb ik dat een plaatsje kunnen geven.
Mijn ex man wilde ook niet zo nodig kinderen , maar nu ik weet dat hij met zijn huidige vrouw 2 dochters heeft doet dat wel pijn want ik wilde graag adopteren, maar dat wilde hij niet.

Depressie is een ziekte die erg onderschat word.
Ondanks dat mijn lichaam dus ook niet gezond is en veel ziek ben vind ik de tijden van depressies het meest vreselijk!
De gevoeligheid is er en zal altijd blijven dus de depressieve periodes zullen altijd terug keren.
En in die periodes kan je gewoon niet denken dat het ook weer goed komt, ook al leert de ervaring dat je er toch steeds weer uit komt.
Moeilijk om dan die "denk knop" om te zetten.