Judith1601 schreef:Ik ben jaren gepest omdat ik 'dik en dom' ben. Ik werd niet alleen gepest door de kinderen, maar (enkele) leerkrachten op de basisschool zetten me voorschut, zodat de klas me kon uitlachen, en deden alsof ik dom was (klinkt erg onrealistisch.. maar het is echt zo).
Wat ik er aan heb overgehouden, ben ik nog minder blij mee, als dat pesten zelf. Ik heb therapie gehad voor een minderwaardigheidscomplex. Naast dat minderwaardigheidscomlex heb ik moeite met mensen te vertrouwen. Dat veroorzaakt tegenwoordig ontzettend veel ruzie tussen mij en mijn vriend. Maar ook door dat ik zo minderwaardig over mezelf doe, heb ik vaak ruzie met mn vriend/ouders. Ik zeg vaak dingen erg negatief over mijzelf. Daar kan mijn vriend niet tegen.
Doordat ik mezelf niet zo geweldig vind, en altijd heb gedacht van mezelf dat ik dom ben. Ben ik naar het vmbo gegaan. Uiteindelijk heb ik spijt, dat ik niet meer zelfvertrouwen had destijds. Nu kan ik niet het beroep gaan doen dat ik wilde. Terwijl ik 'slim' genoeg ben. Nu merk ik pas, dat ik niet thuis hoor op de opleiding die ik nu doe. Het is te simpel.
Ik heb vreselijke stemmingswisselingen, soms zit ik in een periode dat ik me goed voel. Dan ben ik tevrede met mezelf, dan ben ik blij met mijn leven. Op een ander moment zit ik in een periode, daar ben ik van mening dat het makkelijker is voor anderen zonder mij.
Momenteel heb ik een moeilijke periode, heb veel ruzie met mijn vriend. En ben mezelf lastig.
Hopelijk is mijn verhaal te volgen, vind het te opsommend getypt. Maar ben moe, en heb daardoor moeite met het nalezen van zinnen (hoofdpijn).
Dit komt mij ook heeel erg bekent voor, behalve dan van de leraren.
Sommige negeerde het eerder bij mij.
Wat ik me afvraag, ik zit nu de film mister woodcock te kijken.
Het stukje dat de moeder vraagt ken je mijn zoon nog (vroeger klein dik jochie dat door die sportleraar geterroriseerd werd), zijn antwoord: nee zegt me niks.
Zouden de mensen die vroeger de schrik van sommige waren het nog weten?
En hoe zouden ze er nu over denken?
Zou het ze uberhaupt kunnen schelen dat vele nu nog met vertrouwings problemen rondlopen, minderwaardigheids complexen, vertekend beeld van zichzelf en ga zo maar door.
En ook, als ze het zich niet meer of in mindere maten herinneren, waarom lukt het "ons" dan zo moeilijk het een plekje te geven of te vergeten.
..