In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Riverrr

Berichten: 589
Geregistreerd: 23-02-14

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-11-14 23:27

Doe je goed Joolien! Maar je mag je wel gewoon rot voelen he? Ik bedoel, krijg je het altijd voor elkaar om zo positief te denken? Ik vind het super knap van je, maar als je maar niet dit zegt omdat je weet dat het zo hoort, terwijl je iets anders voelt en denkt. Hier mag je gewoon zijn zoals het is.

@ Deijs: Fijn dat het weer beter gaat! Medicatie kan rare dingen doen hoor. Hopelijk ben je snel goed ingesteld.

En thanks dames, ga ik zeker doen. Even rust. Maandag heb ik weer een afspraak bij het GGZ, ik ga vertellen dat ik de klik niet voel (vind ik moeilijk, ben bang iemand te kwetsen) en dat ik graag bij een ander wil.

Ook heb ik vannacht een droom gehad die me al de hele dag bij blijft. Ik zal het proberen een beetje uit te leggen, hoewel dat vaak heel vaag overkomt met dromen.

Het begon met een nachtmerrie, waarbij ik verdwaald was en ergens een donkere loods met een hoop metalen troep binnen ging.
Daar was een man die rondliep en meerdere mensen aan een lange tafel die ook verdwaald waren.
Ik moest gaan zitten aan de tafel. Vervolgens moest ik iets in een buitenlandse taal correct uitspreken, als ik dat niet goed zou doen dan zouden ze me ophangen aan mijn huid aan vleeshaken. (ja echt weird hoor mijn dromen)
Ik raakte helemaal in de zenuwen want het eerste woord wist ik echt niet hoe ik dat moest uitspreken.
Toch kreeg ik erg lang de tijd, hij ging ondertussen met de andere verder.
Ondertussen was ik aan het stressen, keek andere in paniek aan maar die zeiden niks. Niemand hielp.
De tijd leek eeuwig te duren en ik begon me af te vragen wanneer hij er klaar mee zou zijn dat ik nog niks had gezegd.
Hij liep langs en zei, "En?" ... Dus ik stotterde, "ik weet de rest wel maar het eerste woord echt niet." Het was eigenlijk een hulpvraag, ik vroeg het monster om hulp zodat hij me niet zou ophangen.
Op dat moment sloeg alles om, sloeg hij een arm om me heen en zei hij: "Laat mij je helpen..." vervolgens nam hij me mee (vond het nog steeds doodeng, dacht ik word straks opgehangen) en zat er achter de loods een prachtig natuurgebied met heuvels en de zon scheen. Er waren kleine huisjes en overal waren mensen die blij keken.
Hij vertelde dat het een plek was waar iedereen kon bijkomen die het psychisch moeilijk heeft.
Ik mocht een huisje uitzoeken en gewoon lekker mijn ding doen.
Ergens in de avond ging ik op een heuvel zitten. Die man zag dat en kwam naast me zitten en zei dat hij zag wat er vroeger was gebeurd en wat er nu aan de hand is. Hij wist alles zei hij. Maar hij vroeg me toch te vertellen als ik dat wilde.
En dat gevoel was zo fijn. Mijn verhaal duurde de hele nacht en hij bleef zitten en luisteren.
Aan het eind kreeg ik een knuffel en toen werd ik wakker.

Misschien klinkt het niet zo bijzonder, maar in die droom was al het gevoel zo intens. Ook heel vreemd dat ik een man die me eerst wilde ophangen aan vleeshaken, dat ik die toch in vertrouwen nam.

Ik denk dat dat is wat ik ook gewoon nodig heb. Iemand die echt even de tijd neemt om te luisteren. Nog nooit heb ik het hele verhaal kunnen vertellen, altijd stukken ervan bij die en stukken ervan bij die. Tijd was om, er werd niet meer op in gegaan, ze vulden zelf stukken in, of leken mij niet serieus te nemen. In deze droom vroeg ik om hulp (doe ik ook nooit...) en kreeg hulp.

Suusenmalvin

Berichten: 1234
Geregistreerd: 06-06-13
Woonplaats: Lelystad

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-11-14 23:33

en weet je, als je nu aangeeft bij ggz dat het niet klikt en een ander wilt, dan vraag je on hulp! En wie weet krijg je dan eindelijk diegene waar je je hele verhaal bij kwijt kunt. Krijg je eindelijk rust en vind je een plekje tussen de heuvels! Ik denk dat jouw droom een prachtige voorbode kan zijn en een mooie aanwijzing voor jou.. Probeer hem om te zetten hpnaar hier en nu.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-11-14 23:45

Dat doe ik ook wel, het er laten zijn. Maar dat is wel zwaar, vooral als het lang duurt. Maar ik kan nu wel de negatieve gedachtes de baas, dus dat is wel fijn. Ik laat die er gewoon niet meer zijn, dat is soms echt letterlijk schelden in mijn hoofd tegen die gedachtes haha, maar dat werkt wel. NEE, DAT IS NIET ZO!! HOU JE WAFFEL! :')

River ik vind het een hele bijzondere droom. Jij denkt dat mensen je pijn willen doen, dat mensen je zullen beschadigen maar eigenlijk willen mensen je alleen maar helpen. Als je je hart openstelt, kun je enkel liefde ontvangen. Omdat jij dat waard bent, omdat iedereen dat waard is. En dan zie je zoveel moois. Voor mij heel, heel herkenbaar.
Koester deze droom, en maak er je levensdoel van :)

Gruis

Berichten: 1406
Geregistreerd: 30-01-13

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-11-14 23:53

Heel bijzonder dat je dit zo levendig hebt gedroomd River.. Ik hoop dat dit er in de realiteit ook inzit voor je... Een luisterend oor.. En errug mooi beschreven zeg Joolien!

Ik ben echt super emotioneel op dit moment, geen idee waarom.
Heb me zojuist ingeschreven voor een belangrijke dressuurwedstrijd en voel me eindelijk weer een keer heerlijk gemotiveerd. Zo zin om lekker aan de slag te gaan. Dat heb ik zo lang niet gevoeld. Echt zo lekker is dat.
Helaas ben ik verder nog erg afgevlakt en ik denk dat dat toch van de medicatie komt. Ik wil er eigenlijk vanaf, maar ben zo bang dat ik dan weer zo erg wordt als eerst, dat kan ik haast niet aan.
Achteraf twijfel ik of dit wel de goede medicatie voor mij was. Ik ga morgen even mijn psychiater bellen voor een afspraak om het te hebben over de medicatie.

Mijn psychologe was niet zo heel erg blij omdat ik de oefeningen niet fanatiek genoeg had gedaan, en dat is natuurlijk ook niet slim van mij. Maar ergens, ergens een klein beetje, was ik wel blij erom, omdat zoveel andere dingen inmiddels alweer mijn aandacht hebben <3 , het beheerst al wat minder mijn leven...

Riverrr

Berichten: 589
Geregistreerd: 23-02-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 00:04

Wat een lieve en fijne reacties op mijn droom. Ik wil er zeker iets mee. Hoe waar en wanneer weet ik niet, maar dat zal vast goed komen.

Joolien: Hahaha schreeuwen tegen je "duiveltje". Ben je niet bang als je het zo wegstopt dat het dan later weer heel erg naar boven komt? Of is het geen wegstoppen, maar het echt ook zo voelen en dus inderdaad de baas zijn? Dat laatste vind ik moeilijk. Ik weet ik theorie precies hoe ik zou moeten denken en doen, maar mijn gevoel doet (nog) niet mee.

Gruis: Wat fijn dat je weer kan genieten! ik hoop dat het een top ervaring wordt.
Wat je als laatste verteld herken ik ook. Ik heb in mijn goede periodes ook geen behoefte om iets aan oefeningen te doen. Voelt dan als niet nodig. Het is inderdaad heel mooi om je aandacht weer ook bij andere dingen te hebben. Dat je ook weer leeft en dat voelt.
Denk je echt afgevlakt te zijn? Want je voelt duidelijk een hoop vreugde over de wedstrijd en dat is iets heel moois toch? Lijkt het niet vlak, doordat je van die enorme dalen heb gehad?
Het is zo fijn dat het nu weer zo goed gaat. Andere medicatie kan dat misschien weer veranderen.

Gruis

Berichten: 1406
Geregistreerd: 30-01-13

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 00:08

Dat is misschien toch iets om over na te denken River... Wat je daar precies mee wilt en hoe je dat kunt bereiken. Je hebt het dus ook nooit volledig met je vriend kunnen bespreken als ik het goed begrijp?

Helaas zijn die momenten van blijheid en motivatie zeer kortdurend. Dan komt vooral het vage wattengevoel weer terug, wat de hele dag een beetje om me heen hangt en wat ik dus aan de medicijnen wijt. Maar misschien wel ten onrechte.
Écht zoals vroeger heb ik me (nog) niet gevoeld helaas. Ik heb gewoon heel veel situaties waarin ik weet dat ik blij zou moeten zijn (fantastisch passend zadel gevonden voor paard, geslaagd voor cursussen en tentamens) maar waarbij ik gewoon denk: Goh. Ja. Leuk hoor. Maar soms voel ik het inderdaad even weer en dat is fijn :) .
Je brengt me wel weer even met beide benen op de grond hoor! Denk ook dat de psychiater gaat zeggen dat ik niet moet stoppen :') . Maar ik durf er al wel naar uit te kijken..

Riverrr

Berichten: 589
Geregistreerd: 23-02-14

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 00:33

Hahahah sorry voor mn down to earth opmerking :D haha
Het is wel goed om het te overleggen hoor, ik vraag het me alleen maar af. (ik denk hardop, of ehh typ..)
Voor hetzelfde geld is dat niet de bedoeling en heeft de psych een hoop betere tips.

Mijn vriend weet wel alles maar echt het hele verhaal achter elkaar is zo lang dat dat nooit is gelukt. Dat geeft niet, ik ben blij dat hij alles weet en onze gesprekken zijn goed. Maar hij kan me er ook niet mee verder helpen. Ik wil gewoon een goede psych. :P

Gruis

Berichten: 1406
Geregistreerd: 30-01-13

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 01:06

Nee ben je gek, geen sorry zeggen, is juist goed :D
We zullen zien wat zij zegt.
En weet je River, je hebt ook het recht op een goede psych! Knoop dat goed in je oren. En geef niet op tot je het bereikt hebt, ookal is dat vermoeiend. Jij verdient dat, gun jezelf dat ook!

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 09:59

Riverrr schreef:
Wat een lieve en fijne reacties op mijn droom. Ik wil er zeker iets mee. Hoe waar en wanneer weet ik niet, maar dat zal vast goed komen.

Joolien: Hahaha schreeuwen tegen je "duiveltje". Ben je niet bang als je het zo wegstopt dat het dan later weer heel erg naar boven komt? Of is het geen wegstoppen, maar het echt ook zo voelen en dus inderdaad de baas zijn? Dat laatste vind ik moeilijk. Ik weet ik theorie precies hoe ik zou moeten denken en doen, maar mijn gevoel doet (nog) niet mee.

Gruis: Wat fijn dat je weer kan genieten! ik hoop dat het een top ervaring wordt.
Wat je als laatste verteld herken ik ook. Ik heb in mijn goede periodes ook geen behoefte om iets aan oefeningen te doen. Voelt dan als niet nodig. Het is inderdaad heel mooi om je aandacht weer ook bij andere dingen te hebben. Dat je ook weer leeft en dat voelt.
Denk je echt afgevlakt te zijn? Want je voelt duidelijk een hoop vreugde over de wedstrijd en dat is iets heel moois toch? Lijkt het niet vlak, doordat je van die enorme dalen heb gehad?
Het is zo fijn dat het nu weer zo goed gaat. Andere medicatie kan dat misschien weer veranderen.


Nee want dit zijn pure gedachtes die ik de baas moet worden. Ik moet niet alles geloven wat ik denk en daar hou ik me ook aan :D

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 15:22

Hallo allemaal.
Ik heb deze week stoere dingen gedaan en ik ben er stiekem wel een beetje trots op. Het geeft mij in ieder geval een enorme boost.
Dinsdag afscheid genomen van mijn baas en leiding gevende, was een bijzonder afscheid.
Ik was een week geleden uitgedaagd door mijn vriendin om eerlijk te vertellen wat het vorige gesprek met mij had gedaan en dus ook wat die knuffel voor uitwerking had.
Nou die uitdaging ben ik aan gegaan, en spannend dat ik dat vond. Hartkloppingen, slecht slapen, veel heel veel belemmerende gedachten.
Maandag avond had ik een creatieve uitspatting, een hart geschilderd dat allerlei kleuren uitstraalde als of het hart explodeerde.
Ik had mij voorgenomen om dat schilderij als blijk van waardering te geven aan mijn baas en leidinggevende.
En zo zou ik dan met dat schilderij uitleggen wat het gesprek wat ik twee weken met hen had voor uitwerking had op mij.
De volgende ochtend keek ik naar het schilderij en liep ik mezelf en het schilderij compleet belachelijk te maken.

Door dat ik mezelf zo belachelijk zat maken werd ik natuurlijk angstig (hoe kan het ook anders) dat mijn baas en leidinggevende mij belachelijk zouden vinden (mij uitlachen).
En dan zo stom want eigenlijk lukt het mij dan niet om terug te gaan naar dat gesprek wat ik eerder dus met hen had.
Dat gesprek waarin ze juist heel begripvol waren en dat het dan helemaal niet zo voor de hand zou liggen dat zij mij dan nu zouden uitlachen.
Ik heb mijn eigen schimmen in mijn hoofd genegeerd en de angst ook en heb het schilderij in gepakt. Vervolgens nog even een gesprek met God (Ja ja ik praat en hij nou ja luistert tenminste dat geloof ik dan maar) alles er uit gegooid wat mij zo dwars zat en hub op de fiets.
Het afscheid ging eigenlijk heel mooi, ik voelde mij nog wel wat angstig wat zich uit in wiebelen op de stoel en zweten :o .
Alles verteld en het schilderij gegeven. Hun reactie was echt weer goud waard. Ze gaan het schilderij ophangen in hun kantoor :') .
Mijn leidinggevende zei mij dat ik mij nergens voor hoef te schamen, dit is hoe jij bent en dat mag je ook zijn. Ze vonden het heel mooi dat ik iets persoonlijks had gemaakt.
Vervolgens kreeg ik nog een waardebon van 25,- euro van hen, waarbij mijn baas aangaf dat hij hoopte dat ik mag leren van mezelf te gaan houden.

En woensdag avond heb ik een persoon benaderd om te vragen of ze mijn coach wil zijn bij Nieuw leven. Ik had het al vanaf vorige week vrijdag uitgesteld maar nu toch maar de stap genomen.
Wederom mijn angst en belemmerende gedachten moeten negeren en ook weer ja begint bijna wanhopig te klinken 'gepraat met God'.
Net alsof ik alleen maar in mijn nood met God praat maar dat is niet zo hoor, ik dank ook als ik mij goed mag voelen.
Aan de telefoon heb ik ook gelijk weer gezegd dat ik het spannend vond om haar te vragen. Ze is bekend met het programma en ze voelde zich wel vereerd dat ik haar vroeg.
Ze moest er alleen wel even over nadenken en daar legde ze wel gelijk bij uit dat dit niets met mij persoonlijk had te maken maar voor haar om te kijken of het haalbaar voor haar zou zijn i.v.m. tijd.
Ze gaf mij ook een compliment, dat ze het dapper van mij vond dat ik had gebeld en had gevraagd.

Nou dat was het en het is wel wat uitgebreid beschreven, maar ik weet niet zo goed hoe ik het beknopter kan houden.

Riverrrr wat een ontzettende bizarre droom maar wat verloopt die mooi. Wel heel mooi hoe Joolien er een uitleg aan geeft.
Voor mij zou die man gewoon God kunnen zijn :j daar ben ik eigenlijk ook bang voor.
Bang dat ik niet voldoe en dan vervolgens in mijn paniek toch om hulp vraag waarbij hij altijd weer liefde vol naar mij is en altijd luistert.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 16:42

Dat zijn een paar mooie stappen waar je trots op mag zijn Osmo *\o/*

Duplo

Berichten: 1666
Geregistreerd: 11-12-04

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 16:51

Gooo Osmo echt stoer hoe je het aangepakt hebt! *\o/*

Fornarina90
Berichten: 6
Geregistreerd: 25-10-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 16:52

Goedemiddag!

Ik ben weer helemaal bij inmiddels.

Wat een bijzondere droom, River! Heel waardevol, denk ik :) Goed dat je aan zal geven dat de klik ontbreekt. Een vriendin van mij is psycholoog en het komt nou eenmaal geregeld voor dat mensen willen switchen, daar wordt echt geen punt van gemaakt.

Wat ontzettend fijn dat je dat gevoel weer hebt, Gruis! Nu duurt het misschien nog erg kort, maar hopelijk houdt dat gevoel steeds langer aan.

Je kunt trots op jezelf zijn, Osmo :) Goed gedaan zeg!

Ik heb echt bewondering voor je instelling, Jolien. Daar kan ik nog veel van leren :D

Ik ben weer thuis. Mijn gevoel daarbij is heel dubbel. In de kliniek voelde ik me echt veilig en begrepen en met een aantal patiënten had ik best een klik. Soms was het zelfs gezellig. Het is echter geen 'gezonde omgeving'. Bij het ontslaggesprek heb ik aangegeven dat ik mezelf nog niet volledig vertrouw. Daar was volgens hen onvoldoende reden toe.

Ik heb mijn opnamedossier ingezien en vond het toch best confronterend. Daarin stond onder andere dat ik in de war was, me nogal wantrouwend opstelde op het moment van opname en dat ik suïcidale uitspraken deed.

Nu volg ik weer de acute dagbehandeling en ben ik aangemeld voor gerichte therapie. Daarnaast heb ik ook nog individuele gesprekken met de psychiater en hoofdbehandelaar samen. Kortom, hulp genoeg, maar toch lijkt niets me momenteel te helpen.

Elke dag voelt echt als een strijd. Ik wil dit topic liever niet vervuilen met mijn negatieve berichten, maar veel meer kan ik er nu echt niet van maken. Ik ben echt kapot. Sinds ik ben begonnen met fluoxetine, lijk ik nog vaker paniekaanvallen te hebben. Dan sta ik echt te trillen op m'n benen en ben ik onwijs duizelig en misselijk. De (mannelijke) behandelaar werd gister zelfs naar de damestoiletten geroepen, omdat ik echt in zo'n paniekaanval bleef hangen.

Verder ben ik weer gestart met olanzapine (Zyprexa) in plaats van van quetiapine (Seroquel), beiden antipsychotica. Daarnaast mag ik nog promethazine slikken tegen de onrust. De onrust lijkt echter maar niet af te nemen en ik voel me echt radeloos.

Ik wil niet opgeven in verband met de mensen om me heen, ik heb ze al zo veel stress en verdriet bezorgd. Volgens de psychologen is mijn 'steunsysteem overbelast'. Vriendinnen vonden het bijvoorbeeld erg heftig om me in de kliniek te bezoeken en sommigen moeten nu echt even bijkomen van de zorgen. Ik voel me nog niet beter, maar ik wil m'n ware gevoelens niet altijd tonen, omdat ik bang ben anderen alleen maar tot last te zijn. Ik wil graag een positieve bijdrage leveren, maar momenteel ben ik enkel een blok aan het been. Dat besef valt me erg zwaar.

Er gaan zo veel rare en nare ideeën door mijn hoofd. Gisteravond en vannacht heb ik nog aan het strand gezeten. Piekerend, over wat te doen. Op slechte momenten voel ik alleen maar wanhoop, onrust en angst en op de betere momenten voel ik me totaal afgevlakt en gaat alles een beetje langs me heen.

Mijn excuses voor de negatieve invalshoek. Soms ben ik gewoon bang voor mezelf -O-

Duplo

Berichten: 1666
Geregistreerd: 11-12-04

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 17:18

Fornarina, hoop dat je je snel weer wat beter voelt en de medicatie zijn werk goed gaat doen

Gruis

Berichten: 1406
Geregistreerd: 30-01-13

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 17:20

Ik herken veel in je verhaal Fornarina, hoe lang gebruik je de medicijnen nu?

Suusenmalvin

Berichten: 1234
Geregistreerd: 06-06-13
Woonplaats: Lelystad

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 17:53

Wauw Osmo, wat een dappere stappen heb jij gezet! Daar mag je echt trots op zijn.
Fornarina, wat heftig joh.. Heel veel sterkte! Hopelijk slaan de medicijnen aan en krijg je weer wat rust in lijf en hoofd.

Hier gaat het drie stappen vooruit en twee terug. Ben er blij mee, want dat betekent dat ik toch vooruit ga en de bodem langzaamaan niet meer in zicht in.
Er is bij mij een knop omgegaan in het beleven van emoties. Daar waar ik me 20/30 jaar lang volledig (jarenlang gedwongen) afsloot voor emoties, durf ik ZE nu langzaam toe te laten. En ik merk dat ik, door ZE toe te laten, op dat moment minder last heb van paniek. En logisch natuurlijk, maar ik heb dat echt moeten ervaren. Heb zelfs bij een tv-programma een traan gelaten! Whoehooee..
Ik kan nu terug kijken op mijn leven en zie echt in dat ik van geluk mag spreken dat ik, door alles heen, nog zo goed er vanaf ben gekomen. Nog steeds wel m'n echte dipmomenten waarbij ik het allemaal niet meer zie zitten en me echt zwaar depressief voel, maar laat het gebeuren en merk dat ik er toch weer steeds sneller uitkom.

Duplo, hoe is het met jou vandaag?

Riverrr

Berichten: 589
Geregistreerd: 23-02-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 18:27

@ Osmo wat super knap allemaal. Ik heb daar echt bewondering voor dat je je angsten niet uit de weg gaat. Heel knap.

Ik ben zelf niet gelovig maar moet zeggen dat ik me bedacht dat als ik dat wel zou zijn ik mijn droom inderdaad zo had kunnen zien dat die man God is. (goh, komt dit uit mij?) Grappig dat jij dit ook zo zou zien!

@ fornarina: wat een heftige tijd zeg. Ik herken wel delen en begrijp je gevoel. Wat zwaar allemaal! Weet dat je altijd in dit topic terecht kan en we vinden echt niet dat je het bevuild.
Juist knap dat je het durft te vertellen.
Knuffel! veel sterkte.

@ suusenmalvin: wat goed dat je gevoel terugkomt! Koester dat, is een mooi moment.

Duplo

Berichten: 1666
Geregistreerd: 11-12-04

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 18:43

Suusenmalvin het gaat sinds gisteravond eigenlijk vrij goed
Vanmorgen lekker op de motor naar de cursus geweest, was koud! maar heerlijk

Cursus zelf ook goed, vind het moeilijk om mijn struikelpunten daar te vertellen omdat de meeste daar op tijd zitten en ik de enige ben die al 'echt' problemen heb
Dus de angst die bij mij naar boven komt bij een meditatie zal bij hun veel minder spelen
Had daar ook al over gemaild met de docent en vandaag gewoon mijn ervaring verteld en daar werd goed op gereageerd

Ook nog zwaar gesprek gehad met mijn vriend, dat ik soms het gevoel kreeg dat als het bij mij even beter ging ik eigenlijk niet terug mocht vallen. En dat heb ik helemaal verkeerd begrepen zo bedoeld hij het helemaal niet en hij is ook nog zoekende hoe hij mij kan steunen en stimuleren zeg maar

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 19:16

Bedankt voor jullie complimenten doet mij goed.

Ik voel mij nu ook zo goed dat ik in staat zou zijn om jullie (Duplo, Suusmalvin, Joolien, Riverrr, Gruis, Fornarina, Deijs, Jorina, purny en zij die er niet bij staat) allemaal te omhelzen.
Jullie te willen troosten en te willen bemoedigen.
Dat jullie verdrietig mogen zijn, angstig mogen zijn en zelfs boos omdat het gewoon mag en je daarmee niet raar of hopeloos bent.
Gewoon lekker huilen omdat het gewoon mag, laat alles er maar uit, keihard schreeuwen op een weiland omdat je gewoon zo boos bent op alles.
Ik zou het natuurlijk heel graag anders zien voor jullie omdat ik weet dat het zo zwaar is als je zo in diepe dalen aan het zwoegen bent.
Maar ook al gaat het niet goed weet dat jullie allemaal bijzondere mensen. Ik geloof dat het goed kan komen met een ieder van ons.

Houd moed! Geef niet op! heb vertrouwen ook wanneer je zo ontzettend diep gaat.

Zo dat wou ik echt even schrijven.

Anoniem

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-14 19:37

Grouphug!!!!!
:D :D :D

Fornanina, ondanks dat het nu heel slecht gaat, probeer het te accepteren. Er is waarschijnlijk een toppunt bereikt in je lijf en hoofd waardoor de hele boel nu flink in de war is, en dat heeft tijd nodig om op orde te komen. Zolang je jezelf die tijd niet gunt, zit je jezelf alleen maar in de weg. Ik kan niet goed uitleggen hoe acceptatie van binnen werkt, maar ik kan zelf zeggen dat het erg fijn is. Je mag je af en toe gewoon zwaar klote voelen, daar heb je waarschijnlijk alle redenen voor.

Riverrr

Berichten: 589
Geregistreerd: 23-02-14

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-11-14 10:01

Grouphug!

@duplo dat soort gesprekken zijn heel fijn. Goed dat jullie zo open zijn.

Gruis

Berichten: 1406
Geregistreerd: 30-01-13

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-11-14 10:10

Gister helaas weer helemaal mis met mij- en waar het vandaan kwam?... Hele dag verschrikkelijk rot gevoeld en de paniekaanval kwam in de avond. Was echt helemaal wanhopig :( . Gevolgd door een lekkere migraine aanval en het feest was weer compleet. >;)
Ben er echt ff he le maal klaar mee.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-11-14 11:42

Gruis wat een dikke oliebol. Niet leuk voor je.
Dat rotte gevoel is dat voor jou ook een signaal dat er een paniek aanval aan zit te komen?
Wat merk je allemaal? En wat zou je kunnen doen om de spanning af te laten vloeien?
Dikke knuffel.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-11-14 11:56

Gruis schreef:
Gister helaas weer helemaal mis met mij- en waar het vandaan kwam?... Hele dag verschrikkelijk rot gevoeld en de paniekaanval kwam in de avond. Was echt helemaal wanhopig :( . Gevolgd door een lekkere migraine aanval en het feest was weer compleet. >;)
Ben er echt ff he le maal klaar mee.

:(:)

Hoe voel je je vandaag? Weet je ook nog waarom je je rot voelt? Dan kun je dat de volgende keer voor zijn en dan kun je het iig beter handelen.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-11-14 11:59

Dublo jij hebt ook mooie stappen gezet door je kwetsbaar op te stellen naar die docent e n die groep maar ook naar je vriend.
Goed van je en ook heel mooi dat jou vriend op zijn beurt ook weer zijn kwetsbaarheid deelt.

Fornanina jij bent nu heel kwetsbaar en het is heel begrijpbaar dat jij je nog niet goed voelt..
Ik kan mij wel voorstellen dat je het rottig vind dat je vriendinnen het zo heftig vonden.
Heb jij de mogelijkheid gehad om daar over te praten met hen?
Mijn zusje is onlangs ook ontslagen van uit spoedopname.
Ze had een heftige psychose waarbij ze ook een paar dagen in de seperreerkamer heeft gezeten omdat ze agressief was.
Allemaal heel heftig maar ook heel confronterend.
Ik kon haar toen niet opzoeken omdat ik al genoeg had aan mijn eigen psyche die nog al liet afweten.
We hebben er over gepraat wat het met ons beide heeft gedaan en dat lucht op.
Sterkte.