Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-10-14 12:41

Geplaatst: 27-10-14 12:41

Bedankt

Wat vervelend dat het stellen van een diagnose zo lang op zich laat wachten, River. Wat doe je momenteel zoal qua dagbesteding en therapie? Lastig dat de echte behandeling nog niet is gestart wegens het gebrek aan de juiste diagnose.

Wil je zelf geen medicatie gebruiken, Duplo? Of is dat gewoon niet aan de orde?

Ondertussen ben ik dus al een keer gewisseld van medicatie en de dosering Seroquel is drie keer aangepast (telkens omhoog gegaan). Word er eerlijk gezegd een beetje moedeloos van, al ben ik nog helemaal niet lang bezig

Ik ben gewoon heel ongeduldig, denk ik. We willen natuurlijk allemaal het liefst onmiddellijk van deze nare gevoelens af zijn.

Hoe zag de periode voor jullie aan therapie begonnen er voor jullie uit?

Ik heb het dus eigenlijk gewoon heel ver laten komen. Zo ver dat de crisisdienst uiteindelijk bij een vriendin op de stoep stond

Ik vond nog steeds dat ik het zelf wel op kon (en natuurlijk moest, want ik moet een hoop van mezelf) lossen. Ondertussen was ik realiteit wel een beetje uit het oog aan het verliezen

Ik deed alles om maar (tijdelijk) van mijn gevoel af te zijn. Ik ervaar het echt als onwijs benauwend, vast zitten aan jezelf, in je eigen lichaam, terwijl je totaal niet meer weet waar je het zoeken moet. Die onrust maakt me echt helemaal gek af en toe. In de periode voorafgaand aan de intakes reed ik 's nachts vaak het halve land door in de auto of ik liep uren langs het strand te dolen, in een poging rust te vinden

Ik heb gedronken, gebruikt, noem het op. Overigens zijn of waren dit absoluut geen verslavingen, wel pogingen om de realiteit tijdelijk te ontvluchten :Y)

Vanuit de GGZ stimuleren ze het om echt te bellen wanneer het niet gaat. 's Nachts kan ik dan gewoon contact opnemen met de kliniek voor een praatje. Ik voel me dan ontzettend bezwaard en een enorme aansteller, maar dit weekend heb ik na twee uur ijsberen (op drie tabletjes Promethazine, Oxazepam kan ik niet slikken) toch maar gebeld.

**Geplaatst**: 27-10-14 14:21

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-10-14 14:21

Nou... bezoekje psychiater ook weer achter de rug. Weet nog niet zo goed wat ik er van vond. Waar mijn psycholoog altijd direct op m'n gevoel speelt, had ik net bij de psychiater het idee dat we het over m'n grote teen hadden. Net alsof het niet over mij ging. Medicijnen komen volgende keer pas aan bod, nu eerst weer al die vragenlijsten invullen. Helaas kan ik pas over een goede maand weer bij hem terecht. En dan nog is het voornamelijk weer over medicatie praten en de uitslag van de vragenlijsten bespreken. Ik wil verdorie gewoon hulp. Ik ga nu door een hel, en nu nog weer maanden moeten wachten... pfff dat idee benauwd me.
Morgen psycholoog bellen om te vertellen over vandaag. Hopelijk kan ik tussendoor nog een keer bij haar terecht (al zit ik volgens mij op m'n max uren bij haar)..

**Geplaatst**: 27-10-14 14:28

Geplaatst: 27-10-14 14:28

Welkom Fornalina. Jouw verhaal klinkt mij ook heel bekend in de oren

Bij mij is het vanuit mijn jeugd ontstaan, ik ben koppkind(ouders met persoonlijkheidsstoornis) en daardoor geen goede thuissituatie gehad. De vorming als jong kind heeft mij gemaakt tot een instabiel persoon, met behoorlijke impulsiviteit, geen duidelijk doel voor ogen en ook een extreme pingpongbal qua emoties en acties. Ik kon ook rare dingen zeggen of doen. Dat heb ik nu nog steeds maar wel veel minder extreem

Ik heb 12 maanden in therapie gezeten, zonder medicatie. Ik ben nu op 80% vind ik zelf, er zijn nog wat dingen die ik moet bevechten.
Suus, vraag of er nog een andere mogelijkheid is, want dit is zeker niet optimaal en zou ik het niet bij laten zitten.

**Geplaatst**: 27-10-14 14:47

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-10-14 14:47

@Suus Weer een maand wachten tot de volgende afspraak? Waarom zo lang vraag ik me af?
Zeker ivm medicatie die nu niet goed werkt lijkt mij dat daar wel wat mee spoed achter mag zitten.

@fornarina90 Geen medicatie is eigen keus, psycholoog vind het ook net perse nodig al denkt zij dat het me wel heel goed zou kunnen helpen, ik ben alleen erg bang voor de medicatie en dan vooral voor de eerste periode. Nou zou dat me natuurlijk niet tegen moeten houden maar nav gesprek met de huisarts stond het me eigenlijk alleen nog maar meer tegen.
Ze deed het iets te makkelijk af met lees deze site maar even na of het je echt iets lijkt

Later gesprek gehad met bevriende psychiater en van daaruit besloten eerst een MBCT cursus te gaan doen, al geeft hij ook aan dat medicijnen een heel goed hulpmiddel zijn en dat ik ook weer niet te lang moet aanmodderen zonder medicijnen

**Geplaatst**: 27-10-14 17:19

Geplaatst: 27-10-14 17:19

Fornarina: Mijn dagbesteding bestaat uit werken, voor mijn dieren zorgen, huis doen, etc.
Gaat soms moeilijk allemaal... mijn therapie hebben ze nu terug geschroefd naar eens in de 2 weken omdat ze gewoon niet weten wat ze moeten aanpakken.
Maar ik heb van alles gehad. Ik ben in therapie gegaan door de revalidatiearts. Die zag dat er meer aan de hand was. Toen 3 dagdelen in de week therapie gehad voor 4 maanden. Toen eens per week voor anderhalf jaar en nu dus eens per twee weken.
Ik ben echt 5 keer geswitcht van behandelaar.

Uiteindelijk ook medicatie gehad, ging niet goed en zo ook bij de crisisdienst beland ivm suicidale gedachten/plannen.
Op het moment denken ze aan een bipolaire stoornis maar omdat ik dus weer bij een nieuwe zit moet het allemaal weer in kaart gebracht worden etc.
Ik heb schema therapie/cognitieve therapie gehad, EMDR, schrijven, praten, creatief, paardencoaching gedaan...

Eigenlijk maakt het me alleen maar verdrietig als ik het zo opschrijf. Wat maakt mij nou zo'n lastig geval? -O-

Ik denk dat ik maar eens een goed gesprek moet hebben met mijn huidige psychiater en psycholoog dat dit gewoon niet werkt en ik moet misschien maar even wat meer op mijn strepen gaan staan.

@ Suusenmalvin: Ik voel nu eigenlijk ongeveer hetzelfde als jij voelt. En heb deze situatie precies hetzelfde gehad twee maanden terug toen ik dus net bij het specialistische ggz kwam. En ik zit nu dus nog aan te modderen...

@ Duplo: Wat is een MBCT cursus? Ik zit nu te gokken haha!

**Geplaatst**: 27-10-14 21:18

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-10-14 21:18

MBCT is een mindfulness cursus op basis van Cognitieve Therapie

http://www.mbcttrainingen.nl/mindfulness.html

**Geplaatst**: 27-10-14 22:27

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-10-14 22:27

Zat ik redelijk goed

Interessant!

**Geplaatst**: 27-10-14 22:31

Geplaatst: 27-10-14 22:31

Duplo schreef:
@Suus Weer een maand wachten tot de volgende afspraak? Waarom zo lang vraag ik me af?
Zeker ivm medicatie die nu niet goed werkt lijkt mij dat daar wel wat mee spoed achter mag zitten.

@fornarina90 Geen medicatie is eigen keus, psycholoog vind het ook net perse nodig al denkt zij dat het me wel heel goed zou kunnen helpen, ik ben alleen erg bang voor de medicatie en dan vooral voor de eerste periode. Nou zou dat me natuurlijk niet tegen moeten houden maar nav gesprek met de huisarts stond het me eigenlijk alleen nog maar meer tegen.
Ze deed het iets te makkelijk af met lees deze site maar even na of het je echt iets lijkt

Later gesprek gehad met bevriende psychiater en van daaruit besloten eerst een MBCT cursus te gaan doen, al geeft hij ook aan dat medicijnen een heel goed hulpmiddel zijn en dat ik ook weer niet te lang moet aanmodderen zonder medicijnen

Ik zag ook heel erg op tegen het gebruik van medicijnen, opstartperiode was niet fijn, maar daarna heeft het me wel geholpen, alhoewel ik nu wel een beetje vlak ben

. Als je meer wilt weten over mijn ervaring mag je me altijd PB'en!

Verder ging het een paar dagen behoorlijk goed met me, nu weer een dikke terugval en daar word ik echt heel erg kwaad van, ookal weet ik dat ik het eigenlijk gewoon moet accepteren.
Ik ben ook heel bang dat ik dood wil.

**Geplaatst**: 27-10-14 22:57

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-10-14 22:57

Ik ben ook blij met de medicatie, maar man man wat moet ik vaak plassen op een dag, wordt er helemaal gestoord van :')

**Geplaatst**: 28-10-14 07:07

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-10-14 07:07

Gruis: balen van de terugval! Ik zit ook nog in mijn terugval Maar met de tips van hier kon ik het redelijk accepteren.
Dat gaat tot nu toe oké, ben nog niet zo diep weg gezakt dat ik het niet meer zie zitten.
Wees niet bang voor wat je denkt te gaan denken. Dan stimuleer je dat alleen maar.

Joolien: haha ja en nu heb ik geen medicijnen door de zwangerschap en dan moet je ook heel veel plassen. 3x per nacht bwehhhh

**Geplaatst**: 28-10-14 14:41

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-10-14 14:41

@Gruis, Riverrr, iedereen; heel veel sterkte in deze moeilijke periode!
Ook een mooie uitspraak van jou Riverrr.

'Geloof in die ene reden waarom het wel kan'.

Ik heb het altijd verborgen gehouden dat ik in therapie was, en nu is het 'aan het licht' gekomen.
Ook niet erg simpel allemaal.

**Geplaatst**: 28-10-14 15:44

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-10-14 15:44

Na accepteren komt respecteren.... ik heb mijzelf geaccepteerd zoals ik ben nu en zal mezelf ook respecteren nu...

**Geplaatst**: 28-10-14 16:01

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-10-14 16:01

Goedemiddag!

Vannacht hebben ze een opname voor me geregeld, dus ik zit in de kliniek nu met als doel ingesteld te raken op de (nieuwe) medicatie.

Gister had ik de arts en dagbehandelaar gezien en daarna ben ik weer naar huis gegaan, maar het ging gewoon niet. Vriendinnen hebben weer de crisisdienst gebeld, waarna ik naar het ziekenhuis moest voor de beoordeling en daarna hebben ze besloten me eventjes op te nemen.

Vanavond komt er al een vriendin op bezoek, vind ik wel even fijn.

Reageer later nog even op jullie, als ik m'n laptop aan de praat heb gekregen.

**Geplaatst**: 28-10-14 16:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-10-14 16:08

O jee Forna! Hopelijk ben je snel ingesteld.

**Geplaatst**: 28-10-14 16:42

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-10-14 16:42

Sterkte fornarina.
Gelukkig heb je lieve oplettende vriendinnen.

**Geplaatst**: 28-10-14 16:48

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-10-14 16:48

Sterkte, idd fijn van de vriendinnen

Vandaag ging ik op intakegesprek voor de cursus 'Uitstelgedrag de baas' op school. Ik twijfelde al best wel of ik t nog nodig had, want het gaat eigenlijk best wel goed. Het is niet expres uitstellen, het is gewoon nog erg wennen aan het ritme en dat gaat steeds beter. Ik ben ook retegemotiveerd.
Maar toch naar het intakegesprek gegaan om dat even te bespreken. Dit was met de schoolpsycholoog. Al snel kwamen we erachter dat het eigenlijk best heel goed gaat, dat ik al ontzettend veel stappen in de goede richting heb gezet en ook retetrots ben op mezelf. De psycholoog zei dat ik een Olympische medaille had verdient

Dat maakte me emotioneel van geluk maar ook frustratie, waarom nu pas. Daarna gingen we nog even door op mijn verleden en de reden van mijn faalangst etc. Ze stelde hele fijne vragen waardoor ik eigenlijk meer bij een therapiesessie was belandt dan een intake haha. Daardoor stelde ze voor om eens in de zoveel tijd even af te spreken om het een en ander te bespreken. Dat vind ik erg fijn want ik voelde me erg op mijn gemak bij haar.

Al met al was het een emotioneel, maar heel fijn en verhelderend gesprek. En maar weer te horen gekregen dat ik onwijs trots op mezelf mag zijn, en dat ben ik ook

**Geplaatst**: 28-10-14 16:59

Geplaatst: 28-10-14 16:59

Goed zo joolien! Wat fijn om te horen!
Je mag ook zeker trots zijn op jezelf $*\o/*$ steek dat maar in je pocket

Zit ik pas nog te vertellen dat ik niet helemaal weg zak, zak ik nu dus helemaal weg...
Paniek erbij omdat ik geen medicatie kan nemen en omdat ik mijn psycholoog niet genoeg vertrouw om contact op te nemen.
Vriend is weg, niemand is er. Voel me ontzettend onrustig, gevangen in mezelf.
-O-

**Geplaatst**: 28-10-14 17:01

Geplaatst: 28-10-14 17:01

Fornarina90 schreef:
Goedemiddag!

Vannacht hebben ze een opname voor me geregeld, dus ik zit in de kliniek nu met als doel ingesteld te raken op de (nieuwe) medicatie.

Gister had ik de arts en dagbehandelaar gezien en daarna ben ik weer naar huis gegaan, maar het ging gewoon niet. Vriendinnen hebben weer de crisisdienst gebeld, waarna ik naar het ziekenhuis moest voor de beoordeling en daarna hebben ze besloten me eventjes op te nemen.

Vanavond komt er al een vriendin op bezoek, vind ik wel even fijn.

Reageer later nog even op jullie, als ik m'n laptop aan de praat heb gekregen.

Ben even niet online geweest ivm op vakantie zijn

Jeetje wat heftig! sterkte!

**Geplaatst**: 28-10-14 17:11

Geplaatst: 28-10-14 17:11

Riverrr schreef:
Goed zo joolien! Wat fijn om te horen!
Je mag ook zeker trots zijn op jezelf $*\o/*$ steek dat maar in je pocket

Zit ik pas nog te vertellen dat ik niet helemaal weg zak, zak ik nu dus helemaal weg...
Paniek erbij omdat ik geen medicatie kan nemen en omdat ik mijn psycholoog niet genoeg vertrouw om contact op te nemen.
Vriend is weg, niemand is er. Voel me ontzettend onrustig, gevangen in mezelf.

Oh jeetje meis, kan je het er een beetje uitwandelen?
Muziek even hard aanzetten of proberen te slapen?

Wanneer is je vriend weer bereikbaar, kan je hem wel bellen?

**Geplaatst**: 28-10-14 17:22

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-10-14 17:22

Ik doe mijn best voor wat afleiding. Dat ik er een fikse griep bij heb werkt ook niet mee, voel je je dubbel rot en de paracetamol werkt totaal niet tegen de hoofdpijn.
Hij is vanavond weer bereikbaar. Ik moet nog even uitzitten.

**Geplaatst**: 28-10-14 17:56

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-10-14 17:56

Een leuke feelgood film opzetten een optie?
Misschien dat een luistermeditatie helpt, dat je je kan focussen op een stem?

**Geplaatst**: 28-10-14 18:20

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 28-10-14 18:20

ga eens zo'n meditatie proberen. Hopelijk werkt het een beetje

**Geplaatst**: 29-10-14 10:06

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 29-10-14 10:06

Weet je wat me nou zo opvalt? Afgelopen maanden zie ik bij jullie ook allemaal een golvende beweging van mentaal welzijn. Echt flink poedersuiker natuurlijk dat dit zo gaat, dat je periodes hebt waarin je eigenlijk wel weer een beetje opkrabbeld of je zelfs echt goed voelt, en dan weer een periode waarbij je jezelf volledig af voelt glijden. Voor mij dan wel weer geruststellend om te lezen, want hier gaat het idem. Al beangstigd het me vaak als ik me weer zo het gat ingezogen voel worden. Gedachten als "kom ik hier ooit weer uit, wanneer stopt het, ga ik me ooit nog eens helemaal goed voelen, hoever gaan mijn gedachten (suïcidaal) etc.". Herkennen jullie dit?
Soms zou ik willen dat het met een grote schop onder m'n hol opgelost zou zijn. Kon ik mezelf maar gewoon vermannen, alleen maar positief denken en intens genieten van het leven. Kan zo balen van m'n 'ziekte'.

Gisteren m'n psycholoog gebeld en even verslag gedaan van het gesprek bij de psychiater. En natuurlijk niet durven vertellen dat ik het niet zie zitten om nog zeker 5 weken te wachten voor ik weer terecht kan. Zucht.. In tranen (wat wel een vooruitgang is, wat heb zeker 10 jaar niet kunnen huilen!!) m'n man opgebeld. Hij weer de psycholoog gebeld hihi, waarna ik nu dus morgen gelukkig terecht kan!!Pfieuw.. Hopelijk kunnen de gesprekken blijven tot ik weer bij de psychiater terecht kan.

River; is het nog gelukt om wat tot rust te komen?

**Geplaatst**: 29-10-14 10:29

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 29-10-14 10:29

Suus, fijn dat je man er nog even achteraan is gegaan. Goed dat je alsnog actie hebt ondernomen

En die golvende beweging, ja ik heb er nog steeds last van, alleen zijn bij mij de dalen minder diep. Het is moeilijk maar probeer te accepteren dat het gebeurd en de vorige dip ben je ook uit gekomen, dus deze ook. Dat heeft bij mij erg geholpen, vooral door de acceptatie lijkt het of je sneller door de dip heen gaat, omdat je het allemaal over je heen laat komen ipv er tegen vechten. Dan blijf je maar uitstellen, maar het komt uiteindelijk toch wel. Maar je komt er ook weer uit!

**Geplaatst**: 29-10-14 10:33

Geplaatst: 29-10-14 10:33

Suusenmalvin: Ja dat herken ik ook, die grote angst als je voelt dat het slechter gaat. Ik probeer die gedachten nu wel een soort van te blokken want dat was wel een trigger om ook daadwerkelijk dieper weg te zakken.

Ik schreef eind Juli het volgende:

Ik ben een kei in graven en piekeren.
Zo vraag ik mij af of ik ooit weer “normaal” zal zijn.
Zal ik dan niet meer zo depressief zijn?
Ik ben bang dat dit blijvend is, iets wat bij mij hoort en nooit meer zal gaan.
Wat heeft het leven voor zin als je van de mooiste dingen in je leven niet kan genieten?
Wat als je met verdriet terugkijkt naar je trouwdag of de geboorte van je kindje, omdat je niet hebt gevoelt wat andere voelen op zo’n dag?
Het uitkiezen van een goede periode of slechte periode kan niet. En zo kan je ook nooit dit soort mooie en grote momenten plannen in een goed moment.
En zo wil ik niet leven. Ik wil niet leven met de angst dat ik niet geniet van mijn bruiloft, of dat ik moet huilen van angst en verdriet, omdat ik een kind krijg. Moet ik dat eigenlijk mijn toekomstig kind wel aandoen?

Wat als dit blijft?

En 4 weken later kwam ik erachter dat ik zwanger was... shockend als je dit dan terugleest...

Maar wat goed dat je man erachteraan is gegaan! Geeft jou een stuk meer rust.
En ga verder helemaal mee met joolien. Heb dat nu wel aardig door dat er tegen vechten geen zin heeft. Misschien voor maar even, maar je wordt alleen maar banger van dat zwarte gat. Maar he! Dat zwarte gat is ook een kant van jezelf. Je bent het zelf maar!

Ik ben uiteindelijk 's avonds laat rustiger geworden door mijn vriend te kunnen spreken.
Wat ben ik blij met hem zeg, mijn enige echte steun en toeverlaat. Helaas wel veel weg van huis, maar goed als ik hem dan even kan horen, kalmeer ik tegenwoordig vrij snel. (Dat is ook pas sinds een jaartje dat ik dat vertrouwen bij hem neerleg, en dat werkt!)