Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-04-13 15:27

Geplaatst door de TopicStarter : 13-04-13 15:27

Arabelle schreef:
Ik kan het je helaas niet uitleggen ladybird want jij begrijpt mij ook niet.

Waarom zou ik jou niet begrijpen?
Jij komt met:

Arabelle schreef:
Ik heb last van relatieproblemen valt dat ook onder autisme. Dat ik wel verliefd ben maar de ander schijnt dat niet te zijn. Het is voor mij een heel ingewikkeld proces om te begrijpen. Maar ik zit wel met de gevoelens en emoties die dus niet kloppen.

En nu moeten wij gaan ruiken waar je het over hebt? Dit is echt het meest ontsamenhangend verhaal die ik tot nu toe gelezen heb. jij hebt relatieproblemen! dat vind ik vervelend voor je! maar waarom zou dat onder autisme vallen? Autisten hebben niet altijd relatieproblemen ofzo hoor? je gooit hier nu wat in het topic, waar ook iemand wat mee kan. en jij zegt nu gewoon dat wij jou niet begrijpen.. nee sorry, begrijpen doe ik het nu ook niks.. niet na deze informatie!

**Geplaatst**: 13-04-13 21:01

Geplaatst: 13-04-13 21:01

Ik denk wel dat autisme meer risico kan geven op ouder-kind issues, maar ik denk dat veel mensen met autisme goed in staat zijn om een weloverwogen keuze te maken.
Een groot deel ook niet misschien, maar dat gaat ook op voor NT-mensen.

Ik heb voor mezelf wel de keuze gemaakt dat ik geen kinderen wil, omdat ik een slechte moeder zal zijn en geen zin heb om mijn leven in het teken van iemand anders te zetten. Maargoed, ik ben nu 20 en wie weet ontwikkel ik ooit nog eens skills ofzo en heb ik alles bereikt wat ik wil bereiken... Dat ik er dan anders over denk en er ook weloverwogen voor kan kiezen om het wel te doen. Je weet het niet.

Verder wel een interessant boek trouwens, dat niet ongevoelig. Al vind ik het bij vlagen pretentieus en ik vind het irritant dat de schrijfster alle punten naar haar eigen ervaringen verdraait ofzo en het dan als waarheden verkoopt. 70 pagina's met alles wat er volgens haar fout gaat binnen GGZ-instellingen had niet gehoeven van mij :Y)

.
Maar er staan wel grappige en herkenbare dingen in :')

. Zo kan ik me nog een keer herinneren dat ik op poownykamp was, en iedereen was vol aan het puberen en met 2 mannelijke begeleiders zorgde dat voor een hoop drama. Variërend van een persoon dat zelfmoord wilde plegen, tot iemand die 's avonds om 10 in de eentje de ardennen in gegaan was om weg te lopen (en die we dus uren kwijt zijn geweest en zwaar overstuur terug kwam) en nog heleboel drama en intrige en, alles :Y)

. Ik vond het allemaal vet ironisch, want het was gewoon too much. Dus toen de ergste dingen achter de rug waren, begon ik vet hard te lachen. Toen werd iedereen vet boos op mij, maar ik kon gewoon echt niet snappen dat andere mensen niet de ironie zagen van zoveel drama bij elkaar.
Maargoed, mss ben ik niet de enige die dat heeft want ik sprak ooit iemand en die zat ook zo van 'Aaaahw, do you know those little seals they knock down for their fur? I think those videos are so sad... I always have to laugh when I see them'. Mss had ik toen, zonder het te weten, mijn soulmate gevonden :')

En toen ik op de basisschool zat en ik een toblerone reep had gekocht en iemand vroeg of ze ook een stukje mocht en ik glashard antwoordde 'Nee sorry, deze was heel duur, die eet ik liever zelf op' ... Toen heeft ze aan de hele klas verteld dat ik aso was. En ik was me van geen kwaad bewust. Zo zal ik vast nog veel acties gehad hebben, maar ik was mezelf dus nooit ergens bewust van, 't was meer dat toen de hele klas me toen een egoïst vond dat het indruk heeft gemaakt.
Maar tegenwoordig ben ik hyperbewust van alles wat ik doe en zeg en braak ik niet veel meer dan sociaal-wenselijke cliché's op als mensen me zoiets vragen :Y)

.

En ik kan mensen niet troosten. Ik raak altijd fiets in paniek als iemand diep zit ofzo en ik zit er dan bij ben. Het is me ook altijd een groot raadsel hoe het kan dat andere mensen wel weten wat ze moeten doen en wanneer ze een knuffel moeten geven ofzo. Maargoed, dat mysterie ook weer gedeeltelijk opgelost :')

.
Nouja, er komen een hoop dingen boven als ik dat boek lees

**Geplaatst**: 13-04-13 21:10

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-04-13 21:10

hallo, waarom zou je haar een stukje toblerone moeten geven :oo

is JOUW chocolade :')

geen haar op mijn hoofd die chocolade met iemand gaat delen hoor :')

dropjes ala, kauwgom prima, maar chocolade is heilig! (en duur :')

)

Ik ben overigens ook een ramp in troosten, wel een koningin in het verdoezelen van emoties :')

als een vriendin een klote dag heeft gehad gaan we gewoon naar een vet grappige film in de bioscoop :')

**Geplaatst**: 13-04-13 21:13

Geplaatst: 13-04-13 21:13

Troosten vind ik ook lastig, alleen bij mijn allerbeste vriendinnen die ik erg goed ken weet ik er raad mee en voel ik me op mijn gemak genoeg om een knuffel te geven of een schouder aan te bieden.

Maar ik heb wel altijd dat mensen graag met mij hun emotionele problemen bespreken, juist omdat ik daar heel nuchter in kan blijven en kritische vragen kan blijven stellen en ze het dus op prijs stellen dat ik ze alle kanten laat overwegen.

Ben het wel met je eens dat ze eigen ervaringen soms als waarheid verkoopt, maar persoonlijk stoor ik me daar niet te erg aan. Ik denk dan gewoon "nee, bij mij is dat anders". Gelukkig is dit boek nog op aardig veel ervarings verhalen geschreven. Ik had daar namelijk bij bijvoorbeeld het boek 'aspergirls' nog veel meer last van.

**Geplaatst**: 13-04-13 21:16

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-04-13 21:16

Ik kan gewoon niet knuffelen... mijn laatste knuffel was geloof ik in Amerika toen ik afscheid nam van de vrouw waar ik 3 maanden heb vertoefd

dat was een vrij emotioneel moment. (en dat was in eind juli :')

)

Ik blijf inderdaad ook altijd nuchter als mensen hun levensverhaal vertellen en stel dan ook (soms pijnlijke) vragen. Maar word over het algemeen wel gewaardeerd

maar emoties tonen aan iemand anders lukt me gewoon weg niet

lol.

**Geplaatst**: 13-04-13 21:19

Geplaatst: 13-04-13 21:19

Shiloh schreef:
Troosten vind ik ook lastig, alleen bij mijn allerbeste vriendinnen die ik erg goed ken weet ik er raad mee en voel ik me op mijn gemak genoeg om een knuffel te geven of een schouder aan te bieden.

ik heb geen autisme en ik kan het ook niet. :')

**Geplaatst**: 13-04-13 21:20

Geplaatst: 13-04-13 21:20

Troost je dames (wat een woordgrap :')

), ook 'normale mensen' weten vaak niet wat ze moeten doen en vinden het ook erg moeilijk om mensen te troosten, lopen het liefst weg.
Verdriet (van een ander) is gewoon voor veel mensen een 'eng' en/of 'ingewikkeld' iets.

**Geplaatst**: 13-04-13 21:33

Geplaatst: 13-04-13 21:33

haha nou, ze was bij mij thuis aan het spelen. Misschien had ik der ook geen drinken aangeboden ofzo, of iets anders te eten. Sowieso hebben wij nooit eten of limo in huis, dus dat was sowieso al awkward als er iemand bij ons thuis kwam.
Maar wsl kwam het ook niet in me op om dus dan iets aan te bieden. Waarschijnlijk zat ik daar dus, bij mij thuis, in mijn eentje iets ( de chocola) te eten en zaten zij er beteuterd bij. Maar ik weet het niet meer zeker eigenlijk...
Ik kan me ook nog iets vaags herinneren van Milka-chocola die ze wel mocht hebben namelijk _O-

.. Mss was ze gewoon verwend en wilde ze per se mijn toblerone Maargoed, beter zet ze dan niet de hele klas tegen me op voor een fiets stukje chocolade >;)

Feit is dat het nu iig niet meer in me op zou komen, om me zonder heel ongemakkelijk te voelen, met droge ogen te beweren dat iemand gewoon niet krijgt :')

... haha. Nu was ik toen 10 ofzo, dus ook nog wel een beetje kinderlijk

.

Dat is wel fijn shiloh, dat mensen iig wel naar je toe komen er mee...

En qua troosten, geruststelling dat ik niet de enige ben. Al ben ik niet iemand die wegloopt voor het verdriet van een ander, of die zoiets heeft van 'houd dat liever voor je zelf' ofzo... Maar zodra er een fysieke reactie verwacht wordt, word het een beetje ongemakkelijk voor mij

Maar dat zullen meer mensen wel hebben idd.

En oohja, dat wilde ik ook nog vragen... Vinden jullie het moeilijk om emoties te uiten. Ik weet niet, maar ik zou zo iemand zijn die als ze de jackpot zou winnen zou zitten van 'ooh, da's wel leuk' .... Gewoon omdat ik niet zou weten hoe ik me zou moeten uiten. En andersom is het ook zo, ik vind het altijd heel moeilijk om duidelijk te maken dat ik een probleem heb zonder expliciet te zeggen 'jongens, ik heb eeen probleem'. Zoals Renee zegt, mensen merken dat soort dingen gewoon niet aan me, terwijl ik het écht niet probeer te verbergen ofzo. Misschien ook wel omdat ik me nooit gemakkelijk genoeg voel om dat van mezelf te laten zien, ik weet het niet.

hahaha, sommige van m'n vrienden knuffelen altijd als ze elkaar zien. Ik moest daar heel erg aan wennen, was vet awkward altijd. Sommige zijn er ook maar mee opgehouden bij mij onder het mom van 'jij bent geen knuffelaar

'. True story :')

... De laatste conclusie was dat ik nog maar even door moest oefenen met knuffelen haha.
(dit verhaal doet me trouwens erg aan Leids ontzet denken, Renee _O-

)

**Geplaatst**: 13-04-13 21:51

Geplaatst: 13-04-13 21:51

Knuffelen vond ik ook altijd heel lastig, maar daar heb ik aan leren wennen. Mensen die ik redelijk goed ken kan ik prima knuffelen en kan dat zelfs prettig vinden. Met mensen die ik niet ken vind ik dat wel nog heel lastig. Verder raak ik mensen wel heel wei ik aan. Ik heb geleerd dat als je flirt met een jongen dat je dan bijvoorbeeld wel eens je hand op zijn arm legt als je moet lachen om zijn grap of zo, of gewoon andere aanrakingen. Uit mezelf zou ik zoiets nooit doen. Ik houd uit mezelf ook best veel afstand van mensen en houd er niet van als mensen in mijn space komen zeg maar.

Als de emoties heftig zijn kan ik ze best goed uiten. Verdriet vind ik bijvoorbeeld niet zo moeilijk, de tranen vloeien vanzelf wel.

, maar verder heb ik wel van mijn ouders gehoord dat ik vrij vlak kan zijn in uitdrukkingen. Subtiele emoties uit ik dus niet zo snel. Maar enorme blijheid dan weer wel. Maar ik kan subtiele emoties ook moeilijk herkennen bij anderen. Het word makkelijker als ik mensen beter ken en beter heb geleerd hoe bepaalde gedragingen bij een bepaalde emotie horen bij die persoon. Maar bij mensen die ik niet ken, herken ik zoiets moeilijker, pas als de emoties echt overduidelijk zijn (woede, verdriet, blijheid etc.) anders registreerd het gewoon niet.

Al in al hangt het er gewoon echt heel erg van af hoe goed ik iemand ken en hoe erg ik me op gemak bij die persoon voel. Bij sommige mensen zal ik met nooit op me gemak voelen, omdat ik hun totaal niet kan lezen. Ik heb geleerd hoe mensen zich gedragen in bepaalde situaties en als iemand daar dan heel erg vanafwijkt kan ik ze gewoon niet "lezen" en daar wordt ik dan super onzeker van en weet ik niet wat ik doen moet.

Laatst bijgewerkt door Shiloh op 13-04-13 21:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-04-13 21:53

Geplaatst: 13-04-13 21:53

Ik merk het geregeld maar doe mijn best , een schoolvoorbeeld is toen mijn huisgenoot die de begeleiding sloeg en de begeleiding duidelijk geschrokken was maar wat doe je dan?... Ik kan sommige emoties wel en sommige niet , meestal ontaard het in woede omdat ik niks anders weet om dat probleem te 'verhelpen'

**Geplaatst**: 13-04-13 21:55

Geplaatst: 13-04-13 21:55

Emoties herken ik vrijwel feilloos, al dan niet op gevoelsniveau.
Aanraken vind ik verschrikkelijk. Een handjevol mensen mag mij aanraken.
Ik heb jarenlang in een omgeving gelopen waar iedereen elkaar een knuffel gaf, dat kan ik wel, en ook gemeend, maar ik moet er even een knopje voor omzetten.
Maar met een handjevol mensen maakt het dus niets uit, die au pair kinderen bijv. die mochten zo om mijn hals vliegen, zonder problemen.

Maar ik kan ze op 1 hand tellen waarvan ik niet verstijf o.i.d. als ze mij aanraken/een knuffel geven.
Anders verstijf ik, bij sommige blijft dat en bij anderen ontspan ik erna ook weer.

**Geplaatst**: 13-04-13 22:05

Geplaatst: 13-04-13 22:05

misschien heeft ze wel heel erg gelijk maar willen eerder kunnen wij het niet goed inzien ?

sorry ik loop een hele pagina achter ik reageerde op abfabcab?

**Geplaatst**: 13-04-13 22:08

Geplaatst: 13-04-13 22:08

Zelfs dan snap ik het nog niet wat je zegt.

**Geplaatst**: 13-04-13 22:09

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-04-13 22:09

nou ze heeft het erover dat als wij kinderen krijgen die kinderen er onder zouden leiden ,
misschien is dat wel zo maar zien wij dat niet in ?
dat anderen wel zien dat de kinderen er last van hebben

is dat duidelijker

**Geplaatst**: 13-04-13 22:12

Geplaatst: 13-04-13 22:12

Herkenbaar shiloh, hele intense primitieve emoties (janken met de kraan open

) kan ik ook wel uiten inderdaad... Verder is het lastig. Ik heb ook wel eens te horen gekregen dat ik vlak ben in mijn emoties, terwijl dat eigenlijk absoluut niet zo is. Ik kan redelijk labiel zijn soms zelfs

Verbaal kan ik het ook allemaal wel uiten, ik kan prima zeggen wat ik voel. Fysieke expressie vind ik echter heel lastig dus, en ik heb niet altijd zin om vanuit het niets een verhaal te beginnen over hoe ik me voel. Daar zit ook niet iedereen altijd op te wachten, overigens....
Dat laatste herken ik ook

Er zijn wel meer mensen die zich ook sterk verbaal uiten, en dat zijn de mensen met wie ik het goed kan vinden. Mensen die allerlei non-verbale cues geven.... Vaak snap ik het wel, maar ik weet nooit hoe ik er op moet reageren. En het gaat ook altijd een beetje met vertraging voordat ik het snap

Dat verloopt niet echt prettig en die mensen vermijd ik dan meestal maar ook.

Verder kan ik wel altijd heel goed inschatten wat voor soort persoon iemand is, wat z'n achtergrond is, wat z'n kwaliteiten zijn. Dat heb ik supersnel door, als ik iemand een kwartier spreek heb ik voor mezelf altijd een hele achtergrond analyse in mijn hoofd van een persoon die vaak vrij goed klopt. In dat opzicht bent ik vrij doortastend (maar op analytisch niveau idd, niet op gevoelsniveau), maar in de directe communicatie.. Nah, niet echt

Over flirten hebben we het maar niet, als ik ergens niet voor geboren ben _O-

Omslachtig gedoe.... :')

.

**Geplaatst**: 13-04-13 22:14

Geplaatst: 13-04-13 22:14

little_birdy schreef:
nou ze heeft het erover dat als wij kinderen krijgen die kinderen er onder zouden leiden ,
misschien is dat wel zo maar zien wij dat niet in ?
dat anderen wel zien dat de kinderen er last van hebben

is dat duidelijker

Jeps, duidelijker.
Maar ik ben het absoluut oneens.
Als ik bijv. kijk naar mijn baas, haar dochters zijn vriendinnen van mij en haar 'normale' dochter heeft er niets mee geleden. (Baas is autistisch).
De au pair kinderen waar ik au pair was hebben er ook nooit iets van geleden.
Tot enkele maanden terug was het ook volstrekt onbekend dat ik autisme zou hebben, toen mocht ik dus nog prima kinderen krijgen, maar nu ineens niet meer. :')

**Geplaatst**: 13-04-13 22:15

Geplaatst: 13-04-13 22:15

Menino schreef:
Over flirten hebben we het maar niet, als ik ergens niet voor geboren ben Omslachtig gedoe.... .

$_/-\o_$
Heel herkenbaar.

**Geplaatst**: 13-04-13 22:31

Geplaatst: 13-04-13 22:31

Menino schreef:
Herkenbaar shiloh, hele intense primitieve emoties (janken met de kraan open ) kan ik ook wel uiten inderdaad... Verder is het lastig. Ik heb ook wel eens te horen gekregen dat ik vlak ben in mijn emoties, terwijl dat eigenlijk absoluut niet zo is. Ik kan redelijk labiel zijn soms zelfs Verbaal kan ik het ook allemaal wel uiten, ik kan prima zeggen wat ik voel. Fysieke expressie vind ik echter heel lastig dus, en ik heb niet altijd zin om vanuit het niets een verhaal te beginnen over hoe ik me voel. Daar zit ook niet iedereen altijd op te wachten, overigens....
Dat laatste herken ik ook Er zijn wel meer mensen die zich ook sterk verbaal uiten, en dat zijn de mensen met wie ik het goed kan vinden. Mensen die allerlei non-verbale cues geven.... Vaak snap ik het wel, maar ik weet nooit hoe ik er op moet reageren. En het gaat ook altijd een beetje met vertraging voordat ik het snap Dat verloopt niet echt prettig en die mensen vermijd ik dan meestal maar ook.

Nu je het op die manier uitlegt herken ik dat inderdaad wel heel erg. Ik nam het vrij letterlijk "moeite met emoties tonen" ik nam dat op als "niet aan een ander willen laten zien hoe je je voelt omdat je je daar onprettig bij voelt", daar heb ik absoluut geen moeite mee inderdaad, maar heb wel wat jij beschrijft, dat het bij mij heel erg verbaal gaat en niet in mijn gezichtsuitdrukking bijvoorbeeld.

Als die non-verbale cues duidelijk passen bij wat ik geleerd heb dat kan voorkomen in bepaalde situaties heb ik er geen moeite mee, maar als het totaal niet klopt bij wat ik heb geleerd dan kan ik er echt niks mee.

**Geplaatst**: 13-04-13 22:53

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-04-13 22:53

Hoe hebben jullie het met het OV? Ben compleet harry in de warrie als de bus niet de goede route rijdt , of de trein blijkbaar dat ene station niet meeneemt... Kan tegenwoordig mezelf kalm praten , maar ben van binnen compleet in paniek . Als ik alleen met de trein ga dan zeg ik al tegen mezelf , je haalt de aansluiting toch niet om mezelf toch die rust te gunnen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-04-13 22:56

Geplaatst door de TopicStarter : 13-04-13 22:56

ik ben juist heeeel knuffelig aangelegd :-

maar meer naar anderen toe, wel van mensen wie ik hou of veel mee heb. en vaak ook als ik moe ben of verdrietig.. of niet lekker in mn vel zit...

milou123 schreef:
Menino schreef:
Over flirten hebben we het maar niet, als ik ergens niet voor geboren ben Omslachtig gedoe.... .

$_/-\o_$
Heel herkenbaar.

jaa echt heeel herkenbaar _O-

TM, geen problemen mee.. ik herken vnazelf wel een keer he tpunt waar ik er uit moet. maar ik heb dan wel het geluk dat ik altijd op het eindpunt eruit moet. Treinen heb ik ook geen problemen mee! ik vind dat echt heerlijk

ik hou echt van in de trein zitten!

Bus heb ik trouwens ook geen moeite mee..

**Geplaatst**: 13-04-13 23:04

Geplaatst: 13-04-13 23:04

takkie_muis schreef:
Hoe hebben jullie het met het OV? Ben compleet harry in de warrie als de bus niet de goede route rijdt , of de trein blijkbaar dat ene station niet meeneemt... Kan tegenwoordig mezelf kalm praten , maar ben van binnen compleet in paniek . Als ik alleen met de trein ga dan zeg ik al tegen mezelf , je haalt de aansluiting toch niet om mezelf toch die rust te gunnen.

poeh ben heel blij dat ik niet meer met het OV hoef inderdaad

zat altijd in de stress in de trein :')

dat komt misschien ook doordat ik ooit in utrecht ben beland ipv denbosch naar oss

duss

**Geplaatst**: 13-04-13 23:06

Geplaatst: 13-04-13 23:06

ik ga al vanaf m'n 9e a 10e zelfstandig met het OV/trein, ook langere stukken, dus stress hem niet zo heel snel meer.
Ben wel altijd een half uur te vroeg op het station omdat mijn tijdsmanagement te wensen over laat ... En mijn overstappen plan ik altijd ruim

.
Vind in de trein zitten ook wel chill, vroeger van school was dat echt even tot rust te komen.
In Australië zelfs heel veel zelfstandig gevlogen. Dat vond ik in het begin wel dood-eng, maargoed dat went ook allemaal wel weer

...

Ik ben wel één keer in de verkeerde trein gestapt, en dat was wel traumatisch. Daar heb ik wel een paar maanden een aardig syndroom aan over gehouden, maar is allemaal goed gekomen :Y)

**Geplaatst**: 13-04-13 23:12

Geplaatst: 13-04-13 23:12

little_birdy schreef:
takkie_muis schreef:
Hoe hebben jullie het met het OV? Ben compleet harry in de warrie als de bus niet de goede route rijdt , of de trein blijkbaar dat ene station niet meeneemt... Kan tegenwoordig mezelf kalm praten , maar ben van binnen compleet in paniek . Als ik alleen met de trein ga dan zeg ik al tegen mezelf , je haalt de aansluiting toch niet om mezelf toch die rust te gunnen.

poeh ben heel blij dat ik niet meer met het OV hoef inderdaad

zat altijd in de stress in de trein

dat komt misschien ook doordat ik ooit in utrecht ben beland ipv denbosch naar oss

duss

Ik elke maandag , kan nu niet betalen en save op mijn fiets maar kan het OV wel schieten soms. Laatst lag er een weg uit en reed de bus niet naar mijn halte , ik flink gepraat met mezelf en de chauffeur maar eens gevraagd maar dat had ik paar jaar terug niet gekund of gedurft..

Ik vraag bij elk station wel waar ik ben of zoek haastig het bord , scheelt Zwolle is meestal eind station en die herken ik. Dan moet je overstappen en daar begint het , dan staat het niet goed aangegeven en zitten 2 treinen nog aan elkaar vast . Weer even praten met mezelf en de conducteur maar even vragen , ben echt blij dat ik dat durf tegenwoordig zeg :')

En ben weleens alleen gaan vliegen , maar als je dan op het vliegveld staat te wachten tot je gehaald wordt in frankrijk moest ik even genieten van de omgeving en had geen bereik etc bah zo vervelend. Ik ga al vanaf mijn 14de en nog stress ik geregeld.. , maar mijn smart phone is echt hemels. Ik check 50 keer ofzo of ik wel goed gaat en of ie echt zo en zo laat gaat

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-04-13 23:19

Re: Leven met Autisme

Geplaatst door de TopicStarter : 13-04-13 23:19

Vliegen heb ik nog nooit gedaan

De eerste keer in de bus vind ik op een of andere manier wel spannend!!

Treinen heb ik daar stukken minder last van. maar het grootste voordeel is denk ik ok wel dat ik vanaf kinds af aan op grote stations als Utrecht en Amersfoort kom. van kinds af aan weet ik al hoe dat werkt dus!

daarom vind ik treinreizen echt heel relax

**Geplaatst**: 13-04-13 23:21

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-04-13 23:21

Ik moest vaak naar het ziekenhuis voor mijn oren , dus samen met mijn moeder in de bus. Treinen gebruikten we nooit , en mij lijken metro's ook spannend zo onder de grond.