Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Pauline schreef:'Troost is niet het wegnemen, maar juist het mogelijk maken van verdriet. Niet het opwerpen van een dam, maar het aanbrengen van een bedding'. (H.Veldkamp)
Maud_82 schreef:Diep respect en ongelofelijk mooi hoe sterk je relatie is Asjemenouw. Echt super! Petje af hoor!
NoGo schreef:Asjemenau: echt zit gewoon een potje te mekken, hadden gewoon mijn eigen posts kunnen zijn....
Hier gaat het redelijk, ik merk toch dat er al flink wat spanning merkbaar is in me lijf over vrijdag.
We waren er heilig van overtuigd dat we geen hormonen wilde gaan spuiten, omdat we allebei echt als de dood zijn voor naalden en spuiten.
Maar nu we vrijdag te horen krijgen of ik moet gaan prikken of pillen moet gaan slikken merken we allebei dat we toch wel heel langzaam beginnen te twijfelen.
En ik ben iemand die daar dus echt niet tegen kan, ik sta altijd 100% achter wat ik zeg en de onzekerheid brengt toch veel spanning mee, waar ik niet echt mee om kan gaan.
muppetmayo schreef:Ennuhh niet gelachen om de slak(ik zou het zelf kunnen zijndat wel ). Vond je verhaal zo mooi dat het idee naaktslak glibber niet was binnengekomen denk ik
Vind het erg mooi hoe je omschrijft hoe je alles stapje voor stapje moet bewandelen. Denk dat Nogo en anderen die het traject ingaan er erg veel aan kunnen hebben.
muppetmayo schreef:Zat trouwens nog rustig na te denken. Ik roep wel heel leuk dat ik draagmoeder zou willen zijn voor iemand, maar de kans dat ik het ook daadwerkelijk kan zijn voor iemand is klein. Heb zelf endometriose, en als ik kinderen zou willen krijgen, moet dit gelijk aangegeven worden bij de gyn... Kans is best wel aanwezig dat ik helemaal geen kinderen kan krijgen.. Dat is mij al gezegd.. Overigens heb ik zelf geen kinderwens, dus voor mijzelf is het tot nu toe geen enkel probleem (buiten de problemen van de endometriose dan), maar dat zou nog best eens problemen kunnen geven voor draagmoederschap...
NoGo schreef:Onze gyn. wil het ook echt stapje voor stapje doen en ik merk dat ik daar enerzijds heel erg onzeker van word in de trant van maar wat als dat ook niet werkt wat is dan het volgende.
En anderzijds word ik rustig van het idee er is dus nog meer niet druk overmaken maar gewoon eerst dit weer even afwachten.
Prikken is voor ons echt een ramp, maar we zijn erover uit wat moet dat moet...tanden bijten en gewoon doorgaan. (dat werkt overigens positief maar ook als valkuil omdat we er beide niet al te gemakkelijk over praten en maar gewoon door blijven gaan).
Klopt alles zit er maar werken doet het niet, baarmoeder onderzoek is er ook geweest en die zou gewoon moeten werken.
Ook alle mogelijke bloedonderzoeken zijn er al geweest.
Na alle hormoonkuren had ik bloedverlies, helaas ook na het stoppen met de pil bleef alles uit en dat is dan weer geen goed teken.
We wachten maar weer af....
Pauline schreef:Bij alle grote live events werkt dat zo idd. Stap voor stap. Soms dag voor dag. Dan uur voor uur. En soms minuut na minuut...zo hou je het klein, vermijd je heel veel wat alsen. Dat geldt in dit traject, dat geldt voor alles.
En je merkt dat het weer beter gaat als je onbewust grotere stappen gaat maken, en soms moet je weer even terug, dat is niet erg.dat is leven, zeg maar. Ik wil niet betweterig lijken, hoewel ik dat wel graag ben
maar dit heeft mij geholpen in barre tijden en doet het nog.