Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-08-11 10:31

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 31-08-11 10:31

ik wil me hier ook graag melden. heb al lang last van de klachten, maar weet pas sinds begin dit jaar dat ik hoogsensitief ben, dit heeft een psycholoog aangegeven, al kunnen ze het nooit met 100% zekerheid zeggen. Ik herken heel veel dingen. Ben ook graag in de natuur en kan moeilijk tegen drukte (heeft ook als oorzaak dat ik heel erg last heb gehad van paniekaanvallen, wat nu overigens wel een stuk beter gaat) ben gevoelig voor sferen bv in huis of bij mensen. Ik heb vooral veel moeite met geluid en licht. Ik ben ook kapot als ik een dagje op pad ben geweest. helemaal als het in drukte paatsvindt. Ik moet er soms wel 2 of 3 dagen van bijkomen.
Dit resulteerd in dat ik regelmatig niet mee ga met feestjes of uitgaan of andere dingen waardoor ik wel wat 'vrienden' ben kwijtgeraakt. Maar daar heb ik me wel bij neergelegt. Ook dat met de groepjes herken ik wel. Dat heb ik mn hele leven al.
Wel fijn om te lezen dat er veel meer mensen bekend zijn hiermee.

**Geplaatst**: 31-08-11 10:31

Geplaatst: 31-08-11 10:31

amandananana schreef:
Ik merk dat veel van jullie niet in groepen passen, daar herken ik mezelf ook heel erg in. Ik ben wel eens met groepjes omgegaan, maar ik ben en voel me vaak het vijfde viel aan de wagen. Ik houd me niet expres op de achtergrond ofzo, en zeg vaak dat ik wel mee uit wil met vriendinnen enzo, maar vaak nodigen ze me toch niet uit. Ik ben nu in mijn zomervakantie zowat al mijn vriendinnen kwijtgeraakt, omdat die dan allemaal met elkaar omgaan en mij "vergeten" uit te nodigen. Ik weet niet waar dit mee te maken heeft, misschien is mijn groepsgedrag anders.. Ik merk wel dat ik me beter red in 1 op 1 vriendschappen.

Helemaal mee eens.

**Geplaatst**: 31-08-11 10:37

Geplaatst: 31-08-11 10:37

laulapaula schreef:
ik wil me hier ook graag melden. heb al lang last van de klachten, maar weet pas sinds begin dit jaar dat ik hoogsensitief ben, dit heeft een psycholoog aangegeven, al kunnen ze het nooit met 100% zekerheid zeggen. Ik herken heel veel dingen. Ben ook graag in de natuur en kan moeilijk tegen drukte (heeft ook als oorzaak dat ik heel erg last heb gehad van paniekaanvallen, wat nu overigens wel een stuk beter gaat) ben gevoelig voor sferen bv in huis of bij mensen. Ik heb vooral veel moeite met geluid en licht. Ik ben ook kapot als ik een dagje op pad ben geweest. helemaal als het in drukte paatsvindt. Ik moet er soms wel 2 of 3 dagen van bijkomen.
Dit resulteerd in dat ik regelmatig niet mee ga met feestjes of uitgaan of andere dingen waardoor ik wel wat 'vrienden' ben kwijtgeraakt. Maar daar heb ik me wel bij neergelegt. Ook dat met de groepjes herken ik wel. Dat heb ik mn hele leven al.
Wel fijn om te lezen dat er veel meer mensen bekend zijn hiermee.

Welkom

Ik heb zelf ook in combinatie met hyperventilatie, erg vervelend. En bij komen herken ik ook heel erg, ik heb vooral moeite met lange schooldagen en geen regelmaat daarin. Heb liever net als de basis school iedere dag half 9 tot 3 dan iedere dag iets totaal anders.. Krijg buikpijn als ik een te lange schooldag heb en s'ochtends ook chronisch buikpijn dus school is geen pretje.

**Geplaatst**: 31-08-11 10:49

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 31-08-11 10:49

@stillangel: dat is idd geen pretje. Ik herken het wel. Heb net 2 weken vrij gehad en dat is erg fijn, maar vind het ook prettig om de regelmaat van mijn werk te hebben. Vaste tijden opstaan, werken en dan weer naar huis (meestal eerst nog naar mn paardje)
Voor de hyperventilatie loop ik nu bij mensendieck. Heb maandag een intake gehad, ben benieuwd of hun er iets mee kunnen, maar ze zei van wel. In ieder geval een ademhalingsoefening gehad

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-11 10:58

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-11 10:58

-

Laatst bijgewerkt door amandananana op 29-09-23 11:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-08-11 11:00

Geplaatst: 31-08-11 11:00

amandananana schreef:
Ik herken dit ook, ik ben sinds maandag begonnen met mijn HBO-opleiding en telkens super moe. Steeds tussenuren en alles, maar ik denk dat de vermoeidheid ook komt van alle indrukken.

maar heb je hier vaker last van of is het nu je net begonnen bent met je opleiding? want dat kan het idd komen van de nieuwe indrukken en dan zou het straks weer goed moeten zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-11 11:07

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-11 11:07

-

Laatst bijgewerkt door amandananana op 29-09-23 11:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-08-11 11:09

Geplaatst: 31-08-11 11:09

amandananana schreef:
Ik denk dat het bij mij komt door de nieuwe indrukken. Ik heb er met lange dagen ook wel last van.

dan zou ik adviseren nu gewoon wat meer je rust te pakken. Bij lange dagen is t ook niet zo gek dat je moe bent

dat zijn de meeste mensen denk ik wel. Helemaal als je nog naar school gaat, moet je alle nieuwe informatie opslaan

hopelijk krijg je het naar je zin op je nieuwe opleiding!

**Geplaatst**: 31-08-11 11:51

Geplaatst: 31-08-11 11:51

Ik meld me hier ook maar even.
Ben er ook achter gekomen dat ik een HSP-er ben.
Vind het heerlijk dat ik er nu eindelijk een naampje voor heb.
Ik snap nu ook waarom ik vaak reageer zoals ik reageer en doe zoals ik doe en sindsdien voel ik me stukken beter in mijn vel.
ik had met paardrijden ook veel problemen de laatste tijd, sinds kort sluit ik mij af voor mn verzorgpaard en rijden we weer zoals altijd.
Als het paard gespannen was werd ik het ook en dan was het rijden niet meer te doen, nu is alleen het paard angstig maar doordat ik hierin niet meer mee ga gaat het rijden weer als vanouds.
Ook erg prettig vind ik het jullie ervaringen te lezen, alles is enorm herkenbaar!

Ben trouwens sinds vorige week met yoga begonnen, zeker een goede tip!
je voelt je stukken rustiger hierdoor en leert ook jezelf even helemaal af te sluiten zonder aan vanalles te denken.

**Geplaatst**: 31-08-11 13:15

Geplaatst: 31-08-11 13:15

Taartje: ik kan me juist met paardrijden heerlijk ontladen en weer opladen, maar wij hebben een paard die emotioneel gewoon heel stabiel is misschien dat dat scheelt?

**Geplaatst**: 31-08-11 13:22

Geplaatst: 31-08-11 13:22

Apart die verschillen met paarden.

Ik heb een heel extrovert paard. Wat juist heel fijn is. Het is wel een sport om daarmee te rijden, maar geeft zoveel dimensie aan het rijden. Ik voel hem mij continue lezen. Ik stel mezelf ook heel bewust open naar hem. Hij vindt dat fijn en weet zo wat hij aan mij heeft en vice versa. Als er iemand op hem rijdt die introvert en gesloten is, iemand die hij dus niet kan 'lezen'. Zo noem ik dat maar even. Dan kan hij daar niks mee. Hij snapt dat niet.

**Geplaatst**: 31-08-11 13:32

Geplaatst: 31-08-11 13:32

Mijn paard spiegelt heel erg. Ik vind dat juist fijn! Als ze te druk is zeg ik: oh sorry, even uitblazen hoor! Pfffff.....
Zij is ook extravert, maar dat ben ik ook, dus dat gaat prima samen^^
Of als ze een beetje inkakt zeg ik: oh Tina nu moeten we even wakker worden hoor!
Zij herinnert me eraan om stabiel en geaard te blijven. Kan me dan ook nergens zo goed concentreren als bij m'n paard.

**Geplaatst**: 31-08-11 13:46

Geplaatst: 31-08-11 13:46

O, ik kan juist helemaal niet omgaan met extraverte paarden. Ik word daar zelf nerveus van. Maar idd dat gefocust zijn herken ik wel, ik kan heerlijk mijn hoofd leeg maken en ben echt alleen met het paard en mezelf bezig.

**Geplaatst**: 31-08-11 14:54

Geplaatst: 31-08-11 14:54

demo_love schreef:
Shaar schreef:
Ik ook, kom bij een haptonoom die ook bekend is met HSP.

heb je met aanrakingen dan ook niet juist veel moeite?

O is dat zo??Ik heb altijd veel moeite als bepaalde menden me aanraken,had dat nog nooit gelezen..

**Geplaatst**: 31-08-11 16:25

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 31-08-11 16:25

Ik ben tot pagina 9 gekomen en nu doodmoe van alle herkenning en de emoties die daar weer bij komen kijken. Jemig, het grijpt me best aan allemaal, ik voel vooral heel veel emotie.

Vandaag maar 5 uur school gehad, maar na 3 uur zat ik er al helemaal doorheen. Zó moe van me continu moeten aanpassen en zorgen dat ik leuk wordt gevonden en dat ik bevestiging krijg en alle blikken moet onderzoeken of ik wel gewaardeerd wordt. Het slaat nergens op en ik ben wie ik ben, maar dit is een dagelijkse worsteling waar ik mee zit. Heerlijk om dat van me af te mogen schrijven.

Op school krijg ik trouwens wel hulp. Een hele lieve onderwijsassistente die ik drie jaar lang heb gehad (en juist nu in mijn examenjaar niet...) die al heel veel voor me heeft gedaan en mij ook gelijk herkende in de karaktereigenschappen die bij HSP horen.

Het is verbazingwekkend dat het zo'n beetje heel mijn karakter omschrijft. Het bang zijn voor het onzichtbare (enkelgrijpers bijvoorbeeld, dat is ook voorbijgekomen in een topic over gekke angsten); het vele slaap nodig hebben (soms wel nachten van 13 uur, in het weekend of vakanties bijvoorbeeld, en dan inderdaad te horen krijgen dat je je aanstelt als je zegt dat je moe bent na zo'n nacht, maar ik word niet eerder uit mezelf wakker. Het is ook niet leuk als ik 's avonds geen films kan kijken, omdat ik om half 9 al in mijn bed lig als de leuke films beginnen, dat soort dingetjes); het bang zijn voor fouten maken en dan zelf het idee krijgen dat je irritant bent omdat je veel vragen stelt, terwijl ik niet zou weten of degene aan wie ik de vragen stel me echt wel zo irritant vind als ik denk dat ik ben; het verdiept raken in iemands ogen en er daarom vaak niet in kunnen kijken tijdens een gesprek; het nooit kunnen afschrijven van een verhaal terwijl ik daar gek op ben, omdat ik vastloop als ik denk dat het stuk dat ik heb geschreven niet goed genoeg is, niet perfect genoeg; het verschrikkelijk vinden om de vaatwasser uit te moeten pakken vanwege de harde geluiden; het willen helpen van mensen die niet denken dat ze hulp nodig hebben (zo weet ik zeker dat mijn beste vriendin dyslectisch is en ben ik een hele goede vriendin kwijtgeraakt omdat ik ervan overtuigd was dat ze thuis (geestelijk) werd mishandeld); ook ik heb hooikoorts én last van exceem. Ik kan wel door blijven gaan. Maar pfoe, wat voelt het goed om het op te mogen schrijven.

@Pleiada: Dat is één van de weinige karaktereigenschappen die ik niet heb, last van aanrakingen. Ook fijn dat ik daarom ook alle soorten kleding kan dragen. Ik heb ook heel lang bij een haptonoom gezeten en het opgegeven vanwege de moeheid die bij de emoties kwamen kijken, helaas heeft zij mij nooit verteld of ik HSP heb, of ze het wel wist weet ik niet.

**Geplaatst**: 31-08-11 16:29

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 31-08-11 16:29

Zijn er hier eigenlijk ook veel mensen die blessuregevoelig zijn?

**Geplaatst**: 31-08-11 16:35

Geplaatst: 31-08-11 16:35

demo_love schreef:
Shaar schreef:
Ik ook, kom bij een haptonoom die ook bekend is met HSP.

heb je met aanrakingen dan ook niet juist veel moeite?

Jazeker, daarom juist... Als iemand dat begrijpt en mij daarin kan begeleiden is zij het wel. Ik vind het altijd heel erg moeilijk, elke aanraking komt heel bewust binnen, maar juist door daarmee te oefenen hoop ik daar stapjes verder mee te komen.

**Geplaatst**: 31-08-11 16:47

Geplaatst: 31-08-11 16:47

knabbelgirl schreef:
Zijn er hier eigenlijk ook veel mensen die blessuregevoelig zijn?

Ja ik, maar ik ben ook hypermobiel, dus dat zorgt ook voor veel blessures.. Denk persoonlijk dat t er niet veel mee te maken heeft

**Geplaatst**: 31-08-11 17:31

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 31-08-11 17:31

Ik ben in ieder geval niet blessuregevoelig, ik ben lichamelijk juist erg sterk. Altijd al geweest trouwens

Qua paarden kan ik met veel paarden goed overweg

Juist omdat ik me zo open stel bij paarden en ook echt mijn gevoel gebruik. Paarden zijn wat dat betreft ook heerlijk eerlijk, zij zeggen niet dat iets niet zo is, terwijl je dat wel voelt.
Mijn eigen paard is ook extrovert, maar ook meer introverte paarden kan ik vrij makkelijk aanvoelen. Ik ben ook nergens zo open en ontspannen als met de paarden. Wat ik helemaal heerlijk vond was in de tijd dat ik nog een weiland huurde voor mijn paard om daar gewoon lekker bezig te zijn, met de dieren om me heen!

**Geplaatst**: 31-08-11 18:17

Geplaatst: 31-08-11 18:17

demo_love schreef:
Shaar schreef:
Ik ook, kom bij een haptonoom die ook bekend is met HSP.

heb je met aanrakingen dan ook niet juist veel moeite?

Jazeker, daarom juist... Als iemand dat begrijpt en mij daarin kan begeleiden is zij het wel. Ik vind het altijd heel erg moeilijk, elke aanraking komt heel bewust binnen, maar juist door daarmee te oefenen hoop ik daar stapjes verder mee te komen.[/quote]

Oh, dat vind ik wel heel dapper van je! Ik zou het echt doodeng vinden. Ik heb een tijdje terug ook verschillende onderzoeken gehad in het ziekenhuis, onder andere internist, kinderarts, cardioloog (enge stickers op borst gekregen enzo) en iemand voor mijn longen. Sommigen deden ook lichamelijk onderzoek, en iedere keer kreeg ik een soort van rare schokken of spiertrekkingen als ik werd aangeraakt. Daarna ben ik daar eigenlijk wat bang voor geworden en nu heb ik het vaker dan het me eerst opviel. Vooral in mijn zij, buik en bovenbenen komt het erg naar binnen bij mij. En ik heb opeens enorme buikspieren! Een kinderarts wilde organen voelen in mijn buik, dus ik lag op mijn rug, en hij ging in mijn buik drukken. En al die spieren stonden opeens zo gespannen, dat het echt zeer deed. Hij kon die organen dan ook niet voelen en stopte maar. :Y)

Wat gebeurd er bij jou als je wordt aangeraakt? (of anderen die hier moeite mee hebben)

Laatst bijgewerkt door Science90 op 31-08-11 18:50, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-08-11 18:23

Geplaatst: 31-08-11 18:23

Ik heb op sommige momenten moeite met aanrakingen, das afhankelijk van hoe ik me voel. Maar kan er soms boos om worden als iemand me zomaar aanraakt terwijl ik diegene bv niet ken of ik vind dat diegene niet zomaar aan mij mag zitten (weet niet of ik het zo goed uit leg)
Ben wel blessuregevoelig, maar ben overigens bijna nooit ziek...
Qua paarden heb ik geen moeite, t is me in ieder geval anders niet opgevallen. Wel kan ik me goed ontspannen bij m'n pony en m'n hoofd leegmaken. Zeg voor de grap wel es dat dat m'n therapie is ;-)

**Geplaatst**: 31-08-11 20:09

Geplaatst: 31-08-11 20:09

amandananana schreef:
Ik merk wel dat ik me beter red in 1 op 1 vriendschappen.

Heb ik ook heel erg. In groepen (mja, alles wat meer dan twee mensen is) word ik óf chaotisch of val ik stil, meestal dat laatste. Maar komt misschien ook omdat er juist in groepen zoveel tegelijk gebeurd wat allemaal binnenkomt. Daarnaast kan ik het best met iemand praten als ik me echt op diegene kan richten, ook iets wat niet zo heel erg lukt op een feestje...

@knabbelgirl: Blessuregevoelig valt wel mee, ik kan heel wat stuiteren zonder dat er iets echt stuk gaat en ben ook haast niet ziek te krijgen. Ik zit wel altijd onder de schrammen en blauwe plekken omdat ik overal tegenaan knal: deurposten, hekken en andere spullen lijken voortdurend van plek te veranderen. Daarnaast zitten mijn knieen nogal los dus met enige regelmaat val ik ook gewoon om.

Aanrakingen is erg dubbel. Aan de ene kant vind ik het fijn, aan de andere kant verstijf ik ook direct als iemand mij aanraakt. Behalve dan bij medische gevallen, maar dat komt waarschijnlijk omdat dat 'hoort' en ik me er dan op kan instellen.
Bepaalde stoffen trek ik niet aan, sterker nog, die wil ik niet eens voelen. Het gaat zelfs zo ver dat als ik een sok binnenstebuiten aan heb ik dat gewoon voel...

Wat paarden betreft, ik heb een zwak voor introverte tiepjes, niets zo intrigerend als proberen in contact te komen met een in zichzelf gekeerd paard. Ik heb twee verzorgpaardjes, de een een heerlijk ongecompliceerd dier dat heel duidelijk is in wat ze wel en niet wil maar ook een paard dat gevoelig is voor stemmingen en gezondheidskwesties, daar reageerd ze op zonder dat ze zelf dichtklapt, ze kan bijvoorbeeld soms zomaar een wildvreemde heel bezorgd aankijken alsof ze voelt dat diegene ergens last van heeft (denk ik dan maar, aangezien ze dat ook doet bij mensen met bv krukken) en dan wil ze moederen. Ik 'mag' bv met mijn wiebelknieen niet op dingen gaan staan, aangezien ik nogal de neiging heb om daar vanaf te vallen en als andere paarden iets te onvoorzichtig zijn krijgen ze er van langs. Al vindt ze het wel het toppunt van humor om, als ik gebukt sta om iets van de grond te pakken, me een duwtje tegen mijn kont te geven zodat ik omval. Ik zweer 't je dat ze er nog net niet bij grijnst.

Haar dochter is minstens net zo gevoelig, erg introvert en heeft helaas nog niet die gave om andermans problemen los te laten. Daar kom ik niet in de buurt (mja, gewoon voeren, buiten zetten en een aai over de bol) als ik in een 'slechte' bui ben, dan worden we bloednerveus van elkaar. Toen mijn vorige kat was overleden, wat mij héél erg had aangegrepen, sprong ze gewoon tegen de achterste stalmuur aan toen ik langsliep om dag te zeggen...

**Geplaatst**: 31-08-11 21:26

Geplaatst: 31-08-11 21:26

Over dieren aanvoelen.. Dat heb ik ook heel sterk. Ik merk het direct als een beestje zich niet fijn voelt. Soms wist ik gewoon dat m'n paardje zich niet prettig voelde, ook al was er niets te vinden. Dan deed ik gewoon rustig aan met haar, leuke dingen doen.
Of met m'n hondje. Hij was mijn vriendje, mijn alles. Op een gegeven moment kwam ik minder vaak thuis, maar als ik dan thuis kwam, wilde hij alleen nog maar met mij lopen. Op een gegeven moment had ik al het gevoel dat er iets niet goed zat. Ik voelde dat hij meer rare bulten had en wist gewoon dat het niet klopte. Volgens mijn moeder had hij dat al sinds we 'm hadden (niet dus). Ze heeft er niets aan gedaan. Later wilde hij ook niet meer ver wandelen. En na een tijd is hij zo ziek geworden dat m'n moeder 'm heeft laten inslapen. Toen bleek pas dat hij vol tumoren zat. Ik neem m'n moeder nog steeds kwalijk dat ze 'm niet heeft laten nakijken toen.
En vorige week; een kat van m'n moeder was weggelopen, onder een auto gekomen en had zelfs in een korte coma gelegen. Na een week was hij weer thuis. Ik kom binnen en merk gewoon direct dat die kat totaal niet zichzelf is. Dus ik zei dat dat beestje erg dun en grauw eruit ziet (onzin) en dat hij zichzelf niet is (ja, dat is wel een beetje zo. Hij miauwt zoveel). Vroeger mocht je hem nooit optillen en nu mag dat ineens. Naar mijn idee zoekt hij veiligheid, maar m'n moeder beweert dat hij gewoon weer even moet wennen.
Ik kan nog wel tig voorbeelden noemen waarbij ik merk hoe een dier zich voelt of hoe ik 'm op z'n gemak moet laten voelen. Ik ervaar het ook niet als een last, maar meer iets waar ik veel profijt bij heb in mijn toekomstige werk.

**Geplaatst**: 31-08-11 22:52

Geplaatst: 31-08-11 22:52

Ik ben niet blessuregevoelig, maar dingen doen wel snel pijn. Stoot je voet, bij mij echt aaauw. Een ander zegt, stel je niet zo aan. Maar dat doet dan ook echt zeer.

Aanraken wil ik niet, maar ik kan niet herleiden of dat komt door de HSP of mijn kinder/tiener problemen met een man. Ik ga liever nooit naar een dokter, en als ik ga moeten ze me dwingen (en meestal is het dan de huisarts die me weigert nog een herhaalrecept te geven). Tandarts zelfde drama. Ik ben echt niet bang, maar ik wil gewoon echt niet aangeraakt worden.

Dieren aanvoelen doe ik wel en ik ben eerlijk als ik zeg dat ik het gebruik. 1 van mijn truukjes om de HSP de baas te blijven. Afhankelijk van de bui die ik heb zoek ik een dier erbij die de tegenhanger daarvan aanbied. Daarmee trek ik mezelf weer in evenwicht.

Laatst bijgewerkt door Veulen84 op 31-08-11 22:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-08-11 22:52

Geplaatst: 31-08-11 22:52

SusanH schreef:
Taartje: ik kan me juist met paardrijden heerlijk ontladen en weer opladen, maar wij hebben een paard die emotioneel gewoon heel stabiel is misschien dat dat scheelt?

Dat ontladen en opladen heb ik ook hoor SusanH, als ik niet met paarden bezig ben dan heb ik na een tijdje echt dat ik in de knoop zit met mijn gevoelens.
Nu is het wel een merrie die vrij afstandelijk is maar ze was nooit echt bang en altijd vrij sloom.
na de winter is ze wat drukker geworden en ook wat schrikkeriger (weet ik omdat het ook bij de andere bijrijders voorkomt).
Maar toen is ook het elkaar bang maken zeg maar begonnen.
nadat ze er toen ook nog met me vandoor ging was het helemaal niks meer.
heb bewust een tijdje niet gereden en las toen dat een hsp-er vaak angsten heeft die niet reeël blijken te zijn.
Ik ben toen op haar gestapt met het idee dit is een angst die nergens op slaat en me voor haar af gaan sluiten en dit gaat tot nu toe enorm goed!

Nu ik erover nadenk is het in die tijd ook erg slecht geworden op mijn werk, we gingen reorganiseren, moest veel verschillende diensten draaien, stond/sta vaak alleen op een afdeling (zorg) en had/heb ook een enorme lange dag school.
Was ook erg moe en misschien dat ik me daardoor teveel voor haar openstelde.

ben nu in ieder geval na mijn vakantie anders begonnen met alles (meer rust, yoga , regelmatig eventjes terugtrekken, gezond eten enz) en hoop het dit jaar beter te doen!