Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

. 

Kippesoep schreef:Ik heb ook een grote weerstand bij rollenspellen en sociale vaardigheidstrainingen. Dan gaan echt mijn hakken in het zand. Ik kán wel sociaal zijn, maar ik ben het niet... Of kan ik het eigenlijk toch ook niet?
Heel herkenbaar. De afgelopen jarenheb ik dat stukje koetjes-en-kalfjes wel geleerd, maar ik merk nog steeds dat ik daar moe van wordt. Met vrienden gezellig op stap en kleppen is geen probleem, idem met collega's. Maar naar een feestje waar ik weinig mensen ken, dat soort situaties vermijd ik liever, dan voel ik me helemaal niet op mijn gemak.Citaat:samengevat: Een lang en waarschijnlijk warrig stuk tekst om te vertellen dat ik eigenlijk alleen maar gesprekken kan voeren die volgens mij nut hebben.
Maar dat ik met mensen waarbij ik me goed voel wel kan kakelen en roddelen.

[/quote]Citaat:Nog een editje; ik denk echt altijd... mijn hersens gaan volgens mij nog eens over de kook. Ik denk honderd dingen tegelijk waardoor alles door elkaar gaat. Dat komt op andere mensen denk ik erg chaotisch over. Ik wilde dat ik een grote pauze of stop-knop had
Moet bijvoorbeeld een wetenschappelijk artikel schrijven, maar dat blijf ik maar voor me uit schuiven, kan me er gewoon niet toe zetten. Wat me dan weer frustreert, omdat ik weet dat het gemakzucht is.phormicola schreef:Ik dacht: laten we pannenkoeken gaan bakken! Kunnen de raderen eens een keertje stilstaan! Zegt m'n man: "Yeah right, we're probably going to discuss how we can achieve perfect symmetry en equal thickness, not to mention finding out the perfect technique for pancake baking."


Lielle schreef:Ik vind het juist een uitdaging om mijn gelijk te krijgen, maar wel op een prettige manier. Zeker op het werk is dat wel heel handig
Discussiëren vind ik ook heerlijk. Betogen schrijven vind ik ook heel leuk. 
Ik heb een boel geweldige vrienden
en ik red me prima met mensen die ik niet ken; ik heb altijd wel wat te vertellen dus gesprekken voeren gaat me makkelijk af. Daarentegen kan ik niet goed écht over mezelf praten, in de zin van mijn emoties of gevoelens. Ik kan mijn emoties eigenlijk alleen maar kwijt in de kunst, vandaar dat ik zoveel teken, schrijf en fotografeer.
Ik heb echt tijd voor mezelf nodig en ben graag alleen. Als ik niet genoeg tijd voor mezelf heb dan word ik chagarijnig en ga ik alles afreageren op mijn omgeving. Ik heb (ook door HSP natuurlijk) gewoon meer tijd nodig om indrukken te verwerken en alles even voor mezelf op een rijtje te zetten, die chaos in mijn hoofd.
Ik word dan al heel snel afgeleid door alles om me heen, dat vind ik gewoon onbeleefd. Gaat meestal wel goed.
Vroeger was ik gewoon heel er bot maar nu heb ik geleerd alles wat te nuanceren.
phormicola schreef:euhm, tja, zullen we dan naar dat andere topic gaan? Beetje banketstaaf eigenlijk.
Wel kan ik me, qua gedachtengang, het beste vinden in mijn oudere vrienden.
)
.
Authentic schreef:Ik ben hoogbegaafd, ik zou er niet teveel speciaals van maken (dingen als aansluiten bij de mensa en naar een psych toe zou ik absoluut niet doen, dan heb je zo ongeveer garantie op een sociaal isolement). Maar mijn scholen hebben er vanaf het begin te weinig aan gedaan, de basisschool was absoluut niet uitdagend voor mij omdat ik meedeed met de rest van de klassen. Op de middelbare school is dit species zo gegaan en uiteindelijk ben ik dus gewend geraakt aan helemaal niks uitvoeren en toch dag in dag uit te horen krijgen wat voor een geweldige leerlinge je bent. Dus ik moest zelf maar oplossen dat ik uiteindelijk zo lui als een varken ben geworden. Ik ben nu nog niet echt heel goed in plannen en mezelf aanzetten tot het eerder uitvoeren van opdrachten, maar 't begint minder dramatisch te worden.
), deed vaak alsof ik ziek was omdat ik gewoon niet wilde. In groep 3 werd het verschil met de rest pas echt duidelijk omdat ik qua lezen/taal op groep 5 niveau zat en rekenen groep 4. Vriendjes had ik wel, maar ik vermaakte me net zo best alleen (ze snapten me toch niet, dus waarom zou ik met ze spelen?). Gepest ook weleens, maar meer de 'gewone' dingen die op het schoolplein bij iedereen wel eens gebeuren.
.... VWO diploma gehaald en naar de VU om Bewegingswetenschappen te studeren. Dit interesseerde me véél meer en ging ook goed, tot wiskunde en biomechanica om de hoek kwamen zetten. De wiskunde viel me zo tegen en ik had er zo'n moeite mee om me er toe te zetten, uiteindelijk nét gehaald. Maar de biomechanica ging echt niet lukken
, en ben toen gestopt.
. Ook maar weinig mensen weten dat ik een klas over geslagen heb en dat ik HB getest ben, ik vind dat niet relevant
Remember schreef:Ik merk nu dat ik veel vrienden heb die toch wel een stukje ouder zijn dan ik en 'volwassener' dan m'n leeftijdsgenoten.
Lovely schreef:IMaatje31, voordat ik het wist, had ik graag gewoon willen zijn. Maar sinds ik weet waar sommige eigenaardigheden vandaan komen, niet meer.