Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-10-14 21:42

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-10-14 21:42

Ik kom ook weer even binnenvallen, het gaat gelukkig wel wat beter.
Voor de angsters, herkennen jullie het volgende? Als er bijvoorbeeld iemand op televisie is in een serie - een moordenaar, of een andere soort 'gek' - dan twijfel ik altijd aan mezelf. Wat als ik ook zo word? Ik weet dat het heel heftig klinkt en ik weet ook wel dat ik niet zo ben, maar heb op één of andere manier zo weinig vertrouwen in mezelf sinds ik dit zo plotseling heb gekregen

. Dan heb ik het gevoel dat alles me wel kan overkomen... En dus ook dat ik zo word.
[/Confession] :')

**Geplaatst**: 21-10-14 21:42

Geplaatst: 21-10-14 21:42

xEmily schreef:
En dan ineens. Dikke klap in je gezicht gecombineerd met een onverwachte messensteek in de rug van achteren ...
Naar mijn idee zie ik alles helderder dan ooit.

Ik zie het gewoon niet meer zitten

**Geplaatst**: 21-10-14 22:05

Geplaatst: 21-10-14 22:05

Roses wat heftig dat er herinneringen naar boven komen waarvan je dacht dat ze er niet waren.
Ik vind overigens dat als je het moeilijk hebt je altijd zou moeten kunnen bellen zodat je in ieder geval kunt uitspreken waar je mee zit.
Bespreekbaar maken kan opluchting geven of enigszins spanning minderen tenminste zo ervaar ik dat wel en als dat ook voor jou geldt dan is dat het gene wat het jou oplevert.
Een dagboek bij houden kan ook helpen.

Riverrr wat vervelend dat je zo last hebt van angsten. En balen van die vaas :(:)

.
Hoe gaat het nu?

Duplo heftig dat je zulke zware dagen hebt gehad.
Bij een angststoornis kun je naar mijn gedachte heel goed neerslachtig zijn, al vertaal ik het ook wel naar mezelf moedeloos voelen.
Maar eigenlijk is het meer een gedachte "Ik heb geen moed meer" en daar door voel ik mij dan verdrietig.
Die CGT heeft mij de afgelopen weken wel bewuster gemaakt van belemmerende gedachten.
Knap trouwens dat je gewoon aan het werken bent ondanks dat je het liefst in bed zou blijven liggen.
Daar mag je best trots op zijn!

Miranda wow das ook heftig geweest voor jou. Wel mooi dat het nu beter met jou gaat en dat je daar door ook er weer kunt zijn voor je zoontje.
Het zal zeker allemaal pijnlijk en confronterend zijn geweest voor je maar het heeft je dus ook vooruit geholpen.

xEmily Sterkte.

Vorige week donderdag ben ik onderuit gegaan met de scooter, flinke smakkerd gemaakt.
Kwamen allemaal mensen mij te hulp en hoewel dat gewoon normaal zou moeten zijn heeft mij dat echt weer enorm verdrietig gemaakt.
Eerst dat gesprek met mijn baas een week geleden en vervolgens die knuffel van hem en dan bij mijn valpartij ook mensen die betrokken met mij waren.
Ik ben al die betrokkenheid niet gewend en raakte er overstuur van.
Deze week ben ik begonnen met het blok identiteit en het begin was gelijk ook al heftig.
Omdat ik bij een Christelijke GGZ zit wordt ook God betrokken bij dit onderdeel (Hoe zie ik mezelf, en hoe ziet God mij).
Bij drama kregen we de opdracht om twee groepsleden uit te kiezen waarvan de 1 mezelf voorstelde en de ander God. Deze stonden tegen over elkaar.
Ik moest er dan in een 8 om heen lopen en dan vanuit Gods positie kijken naar mezelf en andersom.
Nu weet ik niet precies wat er nu gebeurde maar ik werd gewoon verdrietig op het moment dat ik bij mezelf stil stond. Mijn negatief zelfbeeld is mijn grootste vijand.
Bij Gods positie voelde het gewoon fijn, daar is troost, geborgenheid en daar voel ik mij gezien.
Ik moest huilen toen de drama therapeut mij vroeg wat God voor mij zou kunnen betekenen in het hier en nu.
Want ik voel hem niet altijd en dan ga ik twijfelen en als ik twijfel dan val ik zo diep, dan voel ik mij zo eenzaam en wil ik heel graag dood maar er zijn soms ook momenten dat ik hem wel voel.
Wat mij dan het meest verdrietig maakt is dan dat ik dan hoor van omstanders dat mijn geloof niet sterk genoeg is en dat ik dan geen goede Christen ben.
Dat doet zeer en ik voel mij daar dan behoorlijk rot over en dat maakte die opdracht behoorlijk confronterend voor mij werd.

**Geplaatst**: 22-10-14 07:55

Geplaatst: 22-10-14 07:55

@ Gruis, dat gevoel ken ik, bang dat je de controle verliest en ook zo kan worden
Hoe gaat het bij jou eigenlijk met de medicatie? Slaat die voor je gevoel wel goed aan?

@ Osmo thx Het is wel elke ochtend weer een gevecht die de hele dag door lijkt te gaan
jeetje wat heb je weer een hoop meegemaakt deze week
Geloof is een mooi iets, het is heel jammer dat er dan andere zijn die dat langs een meetlint leggen

Dat vind ik zelf dan ook weer een nadeel van geloof, ik hoop dat je het oordeel die andere daar over hebben los kan laten en voor jezelf kan kijken wat voor jou het fijnst werkt qua geloof

**Geplaatst**: 22-10-14 20:11

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 22-10-14 20:11

Hoi people ben een tijd afwezig geweest en heb helaas niet de energie om alles terug te lezen. Ik hoop dat het met iedereen goed gaat.
ik ben qua darmen en alvleesklier weer redelijk hersteld.

ik ben begonnen met de schemagroepstherapie. Is erg confronterend.

**Geplaatst**: 23-10-14 13:01

Geplaatst: 23-10-14 13:01

Goedemiddag iedereen!

Bedankt voor alle steun de afgelopen tijd. Het gaat sinds deze week wel weer goed! Zo zijn ups en downs maar dat hoort erbij, denk ik.

@River/Suusenmalvin /Osmo
Toen het vorige week, slecht ging, heb ik naar aanleiding van mij bericht hier, de telefoon maar gepakt en gebeld naar mijn therapeut. Dit heeft geholpen. Direct daarna voelde ik mijzelf al weer veel beter. Ik schrijf wel mijn gedachten regelmatig op. Dit helpt mij wel. Dan kan ik het ook nog eens terug lezen, zowel de goede als slechte gedachten.

@Duplo
Ik herken het wazige / negatieve gevoel. Ik ben dan ook misselijk en eetlust is weg.
Ik heb het idee dat ik twee kanten op kan gaan van heel slecht naar heel goed en dan uiteindelijk weer slecht en dan pas weer stabiel 'normaal'. Soms denk ik 'deze angsten ga ik overwinnen' soms denk ik 'het lukt nooit, ik ben het niet waard, het is goed zo'.
Dat je dan vervolgens ook weer moeite hebt om de goede gevoelens vast te houden herken ik ook!

@Miranda40
Ik schreef over KOPP kinderen. Ik begrijp dat je als ouder altijd het beste voor je kind wilt en het erg vervelend is als dat dan niet gaat zoals je wenst.

@Gruis
Ik herken dat wel een beetje, dat je bang bent dat je 'slecht' of 'depressief' wordt?

@Osmo
Ik weet niet veel van het Christelijk geloof maar; Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld worde

**Geplaatst**: 24-10-14 19:23

Geplaatst: 24-10-14 19:23

Hey allemaal, ik hoop dat iedereen hier een beetje ontspannende vakanties heeft! Mijne was ook echt ff weg van alles, hele week bij mijn zus geweest. Was heel leuk tot nu, voel me echt heel verdrietig, ik weet alleen niet waarom. De laatste tijd wel veel nachtmerries en dan hyperventilerend wakker worden etc. Morgen weer terug naar mn gastgezin, daar zie ik zo tegenop :/ maandag terug naar school daar ben ik zenuwachtig voor, kzou t liefst in mn bed willen liggen voor de komende tijd, gwn muziek luisteren en niemand aan mn hoofd. Hierdoor ook veel slechte gedachtes die ik tegen moet gaan, ben gwn ff zo klaar met alles.

**Geplaatst**: 25-10-14 19:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 25-10-14 19:43

Oh zo vervelend npdgm!
Wat vind je vervelend aan school?

Hier geen vakantie, gewoon werken.
ook weer veel last. Ook weinig slapen, erg vermoeid en heb weer eens wat dingen stom aangepakt. Helemaal niet boeiend maar ik maak me dan direct helemaal zorgen over wat mensen erover denken.

**Geplaatst**: 26-10-14 14:11

Geplaatst: 26-10-14 14:11

Slapen gaat hier nog steeds erg goed
@river balen dat er weer wat dingen mis zijn gelopen
Hoe zou jijzelf reageren als een ander die dingen had gedaan?

Laatste dagen hier erg last van spanningshoofpijn van rechteroog tot aan rechterteen

Net mezelf verplicht een half uur naar buiten gestuurd voor een wandeling
Begon goed maar was geestelijk in staat om dat laatste stuk naar huis te rennen
Maar heb het volgehouden om 'relaxed' door te wandelen en stappen te tellen bij in en uitademing

Grappige is dat zodra de pijn wegzakt de angst terug komt en vicaversa

**Geplaatst**: 26-10-14 16:42

Geplaatst: 26-10-14 16:42

Roses fijn dat het beter met je gaat ondanks de ups en downs, en die horen er inderdaad bij maar ze mogen er ook zijn.
Als je kunt accepteren dat de ups en downs er bij horen dan geeft dit alleen al ook een gevoel van berusting.

npdgm wat vervelend voor je dat jij je zo rot voelt. Die nachtmerries zijn ook niet fijn. Kun je er met iemand over praten? het delen over wat je voelt kan je helpen

.
Weet je ook waarom je er tegen op ziet om naar je gast gezin toe te gaan? of heeft dit puur te maken met de connectie die je maakt met school?
Heb je nu inmiddels hulp?

Riverrr helemaal niet stom! en al helemaal niet "niet boeiend"! het doet wat met je dus dan mag je dat best serieus nemen.
Dat komt ergens vandaan, het zal mij niks verbazen dat je de lat hoog legt voor jezelf en jij vind misschien dat je alles goed moet doen en als dat eens niet lukt dan is dat stom.
Stom omdat jij misschien denkt dat je die fout niet had moeten maken want misschien maakt niemand die fouten of misschien doe je het al zo vaak dat je eigenlijk het niet meer fout mag doen.
Van fouten kun je leren en som heb je daar langer tijd voor nodig, fouten kunnen ook heel logisch zijn als je niet goed in je vel zit.
Werk jij voor een baas? zo ja weet je baas van je problematiek?

Duplo spanningshoofd pijn is echt ontzettend vervelend, ik heb er ook wel last als ik angstig wordt maar dat probeer weg te drukken.
Goed van je dat je bent wezen wandelen! heel knap dat je ook tegen je gevoel bent in gegaan.
Mag je trots op zijn want tegen je gevoel in gaan is heel erg moeilijk.

Ik heb afgelopen week een goede vriendin in vertrouwen genomen en echt alles van mijn verleden uit gesproken tegen over haar.
Buiten de groep van dag behandeling heb ik niemand van uit mijn omgeving alles verteld over wat ik heb ervaren.
Ik vond het wel spannend vooral omdat ik bang zou zijn dat ze een oordeel zou hebben over mijn ouders. Maar dat had ze niet.
Ze reageerde heel begripvol en zei tegen mij dat het niet aan haar was om anders te gaan doen tegen mijn ouders ondanks wat er vroeger in mijn leven is gebeurd en dat van mijn broers en zussen.
Heel fijn gesprek met haar gehad en na die tijd hebben we een knuffel aan elkaar gegeven.
Ik kan echt merken dat dit dankzij de dag behandeling is. Ik durf dingen meer uit te spreken.
En die knuffel van mijn baas nu bijna een week geleden die doet nog elke dag veel met mij.
Deze aankomende week is mijn laatste week op mijn werk dat geeft ergens een hoop rust maar ook ben ik wel verdrietig omdat ik afscheid neem van een fijne baas.
Ik wil iedereen een fijne avond wensen en hoop dat jullie ondanks ongemak toch kunnen genieten van mooie dingen om jullie heen.

**Geplaatst**: 26-10-14 21:28

Geplaatst: 26-10-14 21:28

Osmo wat knap dat je een vriendin in vertrouwen hebt genomen!
En fijn dat je zo'n begripvolle baas hebt. Maakt het inderdaad wel lastiger om afscheid te nemen, maar je hebt wel enorme stappen gemaakt!

Je zegt wel iets wat waarschijnlijk waar is...
Het was echt zo erg niet en misschien denken ze helemaal niet zo over me.

Nog zo iets, ik heb mijn pony te koop gezet, maar zoveel mogelijk weggelaten (waardoor hij misschien minder snel iemand aanspreekt) omdat ik niet wil dat bekende mensen dat zien, omdat ik bang ben dat ze me dan slecht vinden etc.
Het is namelijk niet de eerste die weg gaat. Ik heb voor allemaal wel een goede reden en van allemaal een hoop verdriet. Maar juist omdat ik het verschrikkelijk vind om een paard weg te moeten doen, heb ik het idee dat andere mensen dat ook vinden. (over mij dus, dat ik slecht ben, etc)

**Geplaatst**: 26-10-14 21:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-10-14 21:43

De meeste mensen denken maar half zo erg als wij in ons hoofd halen
Ik had het hier laatst met mijn vriend over dat veel van mijn problemen komen doordat ik teveel denk aan wat andere mensen wel niet denken en het hun zoveel mogelijk naar hun zin te maken

Dus als ik me niet lekker voel kruip ik in een hoekje zodat ik andere er niet mee 'belast'

Hij zei toen dat ik voor mezelf moest zorgen en dat ik schijt aan de rest moest hebben
want als je niet voor jezelf zorgt en in de gevallen hier dus daardoor niet goed aan je eigen herstel kan werken omdat we teveel denken over wat andere mensen denken komen we geen stap verder

en dat betekend dus niet je 'problemen' verbergen voor andere omdat zij dat misschien niet willen zien, vele zullen zelfs begripvol reageren en de andere die kunnen dus de schijt krijgen

Nou is dit makkelijk getypt maar ik weet voor mezelf dat het wel een van de essenties van mijn probleem is

Je moet de keuzes voor jezelf maken en de mensen die jou veroordelen omdat je je pony te koop zet daar van zou ik zeggen laat ze maar lekker weg blijven want zij gaan jou niet helpen met voor jezelf te zorgen

**Geplaatst**: 26-10-14 21:55

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-10-14 21:55

Ik kan alleen maar ja knikken en denken, ja je hebt gelijk Duplo. Maar het is zo moeilijk!
Hoe kan ik hier mee verder?
Is het een kwestie van gewoon doen?
Of een G schema erbij pakken? (Al tig keer gedaan maar of ik heb te weinig geduld, of dat werkt gewoon niet voor mij.)

**Geplaatst**: 26-10-14 22:18

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-10-14 22:18

G schema ken ik niet, en moeilijk is het zeker :(:)

Ben zelf ook nog lang niet zover dat ik er echt naar leef, maar ik probeer het wel
Ook bij kleine dingen, waar je normaal overheen stapt

Wat bij mij helpt is erover lezen, het relativeren zeg maar
Dit is wel een mooi linkje met wat basis:
https://sochicken.nl/schijt-hebben

Vooral punt 1 denk ik dan ja duh eigenlijk logisch maar het uitschakelen is inderdaad niet zo even gebeurd

**Geplaatst**: 26-10-14 22:31

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-10-14 22:31

Ga ik lezen, bedankt!

Nou goed, we zijn bij stap 1 inderdaad, erkennen

**Geplaatst**: 26-10-14 23:04

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-10-14 23:04

Kom weer ff binnenvallen dames. Heel lang stil geweest vanuit mijn kant. Het is in de zomer echt onwijs slecht met me gegaan. Afgelopen maanden wel weer iets opgeknapt, zat wat beter in mijn vel etc. Laatste weken weer zoveel figuurlijke klappen gehad, dat het weer finaal bergafwaarts is gegaan. Paniekaanvallen zijn zo heftig dat ik dwars door m'n medicatie heen knal. Psycholoog vind mijn problematiek te complex en morgen heb ik dan ook mijn eerste gesprek bij de psychiater.. Zucht.. Ben doodzenuwachtig.. Weer een nieuw iemand waar ik al m'n pijnlijke en persoonlijke gedachten, gebeurtenissen en gevoelens aan moet vertellen.. Brr..

Zo, even een ego post, sorry. Soms zo lekker om even van je af te schrijven!

**Geplaatst**: 26-10-14 23:12

Geplaatst: 26-10-14 23:12

Wat balen dat het zo slecht ging! Enig idee hoe dat kwam?
En waardoor het weer beter ging?

Heftig hoor! Succes bij de psychiater!
Hopelijk kan hij/zij je goed verder helpen.
Het opnieuw vertellen van alles is moeilijk.
Ik heb het nu ook zit bij het specialistische ggz, maar het loopt nog niet zo lekker.
Wil weer oud en vertrouwd terug naar de vorige, maar ja, daar kwam ik ook niet verder...

**Geplaatst**: 26-10-14 23:39

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 26-10-14 23:39

Qua delen, is het denk ik vooral klein beginnen en haalbare doelen stellen. Stel niet te grote uitdagingen voor jezelf, maar houdt het klein en overzichtelijk. Schrijf op wat je wilt zeggen en aan wie zodat je het zichtbaar hebt voor jezelf.
Nog een tip, probeer niet teveel te plannen want dat maakt het vaak moeilijker, mocht je een goed gesprek hebben met iemand, breng het in. Dat zal waarschijnlijk niet goed voelen, maar heeft vaak wel het beste resultaat. Als je het van te voren gaat plannen zul je er alleen maar meer stress en weerstand in hebben. Stel voor jezelf een doel dat je iemand deze week iets verteld, maar niet perse wanneer en aan wie.

**Geplaatst**: 27-10-14 00:00

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-10-14 00:00

Volgende keer moet ik afscheid nemen van mijn psych... zal het wel niet drooghouden

**Geplaatst**: 27-10-14 00:34

Geplaatst: 27-10-14 00:34

Riverrr wat verdrietig dat je de pony weg gaat.
Ik heb een maand geleden afscheid moeten nemen (weg gegeven) van het paard wat ik samen met mijn zus had.
Zo'n keuze maak je niet zomaar en ongeacht wat de beredenering is, een ander mag daar van vinden wat ze willen maar het is geen beslissing die zij moeten maken.
Mensen die om jou geven en jou kennen zullen het begrijpen en al die anderen kennen jou situatie niet of kijken niet verder dan hun eigen wereld.
En die rottige belemmerende gedachten ook :(:)

Het is echt heel herkenbaar, maar een goede eerste stap is inderdaad erkennen.

Suusenmalvin jij hebt de regie in wat je wil vertellen, precies ook wat Joolien schrijft.
Heel goed om dan even hier van je af te schrijven, als het je helpt dan is het alleen maar toe te juichen.
Wel vervelend voor je dat je door de medicatie heen gaat.
Heeft jou psycholoog jou verteld dat ze jou problematiek te complex vind? dat is dan ook best wel een domper om te horen. Ik zou mij op z'n minst een hopeloos geval vinden. (niet te helpen).
Ik hoop dat het voor jou te behappen is.

Het is volgens mij niet altijd even makkelijk om de juiste therapie te vinden.
En dan daarnaast is het ook van belang of het klikt met de behandelaar.
Wat ik hier wil mee geven is, "Geef het aan als je twijfels hebt".
Want als je niet op je gemak bent en jij er geen veilig gevoel bij hebt dan zal dat je therapie alleen maar in de weg staan.
Modder niet te lang aan en bepaal waar de grens ligt van uitproberen, aankijken en eventueel stoppen.

Ik ben vanavond naar een thema dienst geweest in de kerk.
GGZ in de Bres was daar een lezing aan het geven over EMDR en PTSS, was echt enorm interessant om bij te wonen.

**Geplaatst**: 27-10-14 11:07

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-10-14 11:07

Osmo: Wat interessant zo'n lezing en wat goed dat er zo'n aandacht aan wordt gegeven.
En natuurlijk sterkte vanwege je paard!
Ik twijfel nu of ik gewoon een advertentie neer zet met alles erop en eraan. Maar ben nog bang voor de reacties.
Denk er nog even over na...

**Geplaatst**: 27-10-14 11:26

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-10-14 11:26

Jeetje Suusenmalvin dat is denk ik wel heftig als het door de medicatie heen komt, kan het dan niet zijn dat een andere medicatie beter werkt? ( ik heb zelf geen ervaring met medicatie)
Sterkte bij de psychiater vandaag, zou mooi zijn als het goed klikt en er voor jezelf goede stappen gemaakt gaan worden

@Riverrr je kan het meis, probeer het anders om te draaien. Zonder alle juiste gegevens is het (denk ik ) moeilijker om het juiste nieuwe baasje te selecteren
De evt negatieve reacties meteen 'deleten' en in je hoofd een sterretje achter hun naam zetten, zij kennen jou waarschijnlijk niet goed genoeg en kunnen zich niet inleven in jouw situatie

**Geplaatst**: 27-10-14 11:46

Geplaatst: 27-10-14 11:46

Goedemorgen!

Ik kwam dit topic tegen middels de zoekfunctie en het leek mij wel fijn om hier ook wat mee te lezen en schrijven. Dit is overigens een goedgekeurd schaduwaccount. Via mijn eigen account is nogal gemakkelijk te achterhalen wie ik ben en ik heb liever niet dat bekenden berichten aan mij kunnen linken en dus mee kunnen lezen

Ik ben niet zo goed in het schrijven van samenvattingen, dus alvast mijn excuses voor het lange verhaal. Sla het gerust over als je geen zin hebt om te lezen

Eigenlijk ging het gedurende een langere periode al niet zo goed met mij. Tegenover de buitenwereld wist ik de schijn altijd nogal goed op te houden, maar ondertussen had ik wel vaak last van extreme pieken en dalen en kon ik moeilijk omgaan met mijn emoties. Ook ben ik altijd erg impulsief geweest en vraag ik me al jaren af wie ik nou echt ben en wat ik nou echt wil, omdat dit (toekomst)beeld net zo snel kan wisselen als mijn humeur

Ik kan tevens heel slecht omgaan met druk. Dit resulteert bijvoorbeeld in het feit dat ik ondertussen nog steeds geen studie heb afgerond en dat ik moeite heb met het behouden van 'serieuze' banen. Periodes waarin ik heel veel energie had wisselden zich af met dagen dat ik mijn bed amper uit kon komen (dus dat deed ik dan soms ook de hele dag niet) en letterlijk alles liet vallen, omdat ik de prikkels niet meer kon verdragen. Eigenlijk komt het erop neer dat ik niet echt goed ben in het doseren van energie. Alles of niets is dan ook echt iets dat altijd al op mij van toepassing is geweest, al wist ik dat op de buitenwereld nog wel enigszins genuanceerd over te brengen. Voor veel mensen lijkt het alsof ik gewoon nogal nonchalant ben en erop los leef wanneer het mij uitkomt :Y)

Tot enige tijd geleden kon ik met deze 'ups and downs' nog redelijk omgaan. Een aantal wijzigingen in mijn privésituatie hebben ervoor gezorgd dat daar nu verandering in kwam. Tegenover de slechte periodes of buien kwamen steeds minder goede periodes of buien te staan en ik kreeg steeds sterker het gevoel dat ik het leven op deze manier niet meer goed aan zou kunnen. De depressieve gevoelens kregen dus de overhand en het gevoel dat mijn leven wordt gevormd door mislukkingen werd steeds sterker. Rationeel gezien weet ik overigens wel dat dat niet helemaal waar is, maar emotioneel gezien ervaar ik het wel zo, ondanks de lieve en leuke mensen om me heen. Een aantal vriendinnen kennen mij trouwens wel erg goed en die zijn ook volledig op de hoogte van de huidige situatie. Constant liep (of beter gezegd loop) ik rond met een waardeloos of radeloos gevoel, vaak weet ik echt niet meer waar ik het zoeken moet, tot op het paniekerige af.

Uiteindelijk werd ik ontzettend onrustig en raakte ik behoorlijk in de war. Constant liep ik dus rond met een opgefokt en onbestemd gevoel. Ik ging een hoop rare dingen doen in de hoop dit gevoel kwijt te raken. Uiteindelijk heeft een vriendin de HAP gebeld, omdat ze vond dat het zo niet langer kon. Vervolgens is de crisisdienst ingeschakeld en zo kwam ik in beeld bij de GGZ. Een hoop gesprekken volgden. De diagnose die is gesteld is BPS (borderline) in combinatie met een ernstige depressie en veel onrust. Ook scoorde ik erg hoog op een bipolaire stoornis.

Op advies ben ik onmiddellijk gestart met anti-psychotica, in eerste instantie kreeg ik toen Zyprexa. Daar reageerde ik niet fijn op, dus toen ben ik overgestapt op Seroquel (Quetiapine). Hier heb ik nog veel moeite mee, omdat ik toch wel bang ben voor het afgevlakte gevoel en gewichtstoename (ik ben gevoelig voor eetproblemen en baal momenteel gigantisch van mijn lichaam). Momenteel volg ik dagbehandeling (ADB), vanuit het GGZ wordt nog bekeken in welke groep ik straks kan starten.

Enerzijds ben ik echt gemotiveerd om aan mezelf te gaan werken, anderzijds vind ik het ook een beklemmend idee. Daarom lijkt het mij dus ook wel fijn om wat van me af te schrijven in dit topic en jullie ervaringen te lezen.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd of er voor jullie problemen ook duidelijke aanleidingen zijn te noemen, dingen die in het verleden zijn gebeurd? Ik merk namelijk wel dat er meteen wordt gekeken naar je achtergrond, je jeugd, als het gaat om het ontstaan van de problematiek. Gebruiken jullie ook medicatie naast de therapie? Ik heb uiteraard wel al het één en ander gelezen in dit topic, maar dat gaat maar om enkele pagina's

**Geplaatst**: 27-10-14 11:55

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-10-14 11:55

Welkom! Het lijkt alsof ik over mezelf lees

Helaas zijn ze bij mij niet zo vlot met het stellen van een diagnose. Het blijft de hele tijd een misschien dit, misschien dat... En daardoor nog steeds niet aan het behandelen.
(En dat na 2 jaar...)

Bij mij is er ook wel het een en ander uit mijn jeugd te halen. Zo kwamen ze eerst op een PTSS uit door meerdere traumatische gebeurtenissen. Maar ik vond dat mijn verschijnselen daar niet bij passen. Ik zal vast dingen meenemen van daaruit waardoor ik nu ben zoals ik ben. Maar echt een PTSS... nee denk het niet. Ze snapte gelukkig wel wat ik bedoelde en nu hebben ze die diagnose even aan de kant gezet.

@ Duplo: Ik heb een foto erbij geplaatst! Doodeng, maar heb er wel een uitgezocht die ik nog niet eerder op internet had gezet. Zodat het in mijn idee niet te duidelijk is. De echte kenners herkennen hem toch wel zo, maar goed als ik een van de meest bekende foto's voor mijn gevoel neer zet is het voor mij erger qua gevoel.

**Geplaatst**: 27-10-14 12:05

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-10-14 12:05

Riverrr $_/-\o_$ Super! Je moet jezelf er goed bij voelen en je hoeft zeker niet meteen alles bloot te geven :(:)

@Fornarina90 welkom! Goed dat je je verhaal verteld, ik heb zelf geen ervaring met medicatie
Bij mij is er niet echt iets uit het verleden wat ik kan aanwijzen als de start van mijn angststoornis, meer samenloop van omstandigheden en te hoge eisen aan mezelf stellen
Hierdoor heb ik wel diverse opleidingen gestaakt omdat ik het niet kon voldoen zoals ik wilde en dan maar gewoon stopte want dan gaf ik mezelf het gevoel dat ik bewust gekozen had om te stoppen