Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-10-14 21:05

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-10-14 21:05

Hoi OsMo,
.....ik had jouw verhaal zo gelezen, hoor - niets te 'lange saaie lappen'.
En gebruik morgen de handvatten die je hebt gekregen -of hoe het maar uitkomt - om juist wel je stem te laten horen en geen ellende te laten gebeuren.
Trouwens, het hele feit van dit hele gesprek is dat jij je laat horen - respect! ! Wees maar trots op jezelf!

Enne: hoe laat moet ik duimen?

**Geplaatst**: 13-10-14 21:28

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-10-14 21:28

Ik heb wel alles meegelezen maar ik weet niet zo goed hoe ik niet reageren, het kost me op het moment even teveel moeite. Ik wil jullie in ieder geval wel een hart onder de riem steken :(:)

Hier gaat het iets minder. Ik ben gisteren teruggevallen in mijn verslaving in de hoop dat dan de drang weer te gaan drinken wat minder zou zijn, maar dat is helaas niet zo. Ik had het ook wel kunnen weten, eigenlijk. Ik weet wel wat ik wél moet doen, namelijk mijn drang om te drinken bespreekbaar maken, maar dat is zo verdomde moeilijk!

**Geplaatst**: 13-10-14 22:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-10-14 22:08

@osmo helemaal geen saai lang verhaal ik heb het met aandacht gelezen. En dacht nog hoe zou dat nou zijn zo'n therapie?! Ik kan helaas geen advies geven en je alleen maar sterkte wensen morgen. Je kan dat heus wel bij je baas!

@__jorine je klinkt een beetje of je je schaamt maar je maakt het hier in ieder geval bespreekbaar. Dat is toch al heel knap! Veroordeel je zelf niet zo snel! Kop op!

**Geplaatst**: 13-10-14 22:30

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-10-14 22:30

@ Roses: Hier of in therapie heb ik niet zo'n moeite om het bespreekbaar te maken, maar aan de mensen die dichtbij me staan wel, dan voel ik me kwetsbaar en ik heb me altijd sterk moeten houden tegenover ze

**Geplaatst**: 14-10-14 10:37

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-10-14 10:37

Hoi Jorine,
Nou daar noem je nog al het een en ander!
Schaamte is om te beginnen al een hartstikke pijnlijke emotie, die er zo ongeveer op neer komt, dat jij jezelf afkraakt en niet anders kunt dan verwachten dat anderen dat ook zullen doen. Kortom, geen pretje om te voelen, verre van!
Praten jullie daar ook over? (Er zijn mensen die enkel en alleen therapie krijgen voor/tegen schaamte.)

En wat je zegt over de mensen rondom je vind ik ook geen kleinigheid. Je altijd groot en sterk moeten houden is ten eerste al heel erg vermoeiend. En drie tegen een dat je je dit 'patroon' niet voor niets hebt eigen gemaakt.
Sterkte!

**Geplaatst**: 14-10-14 10:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-10-14 10:43

Vandaag ga ik voor het eerst met EMDR beginnen, wat is jullie ervaring daarmee?

**Geplaatst**: 14-10-14 11:04

Geplaatst: 14-10-14 11:04

Deijs schreef:
Vandaag ga ik voor het eerst met EMDR beginnen, wat is jullie ervaring daarmee?

Oh wat spannend! Erg veel succes! Houd je ons op de hoogte? Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar hoor we wel erg goede dingen over. Zou het zelf ook graag willen doen.

**Geplaatst**: 14-10-14 11:05

Geplaatst: 14-10-14 11:05

Hoi Deijs,
.....ik ben zo ongeveer fan, mij is het erg goed bevallen. Maar is het vandaag je eerste afspraak met een nieuwe therapeut? (Dat is sowieso spannend en ingewikkeld, maar dan ga je nog niet met de oogbeweging aan de slag.)

Of hebben jullie de voorbereidingen nu achter de rug en ga je vandaag echt aan de slag om een trauma oid de nek om te draaien.....?
Ik vind het nog altijd iets wonderlijks, je denkt aan iets naars, wat toch ergens altijd al bij je is - en dat verdwijnt dan!!
En wat voor mij soms nog wel het heftigste was: de installatie: het positieve gevoel/ gedachte over jezelf 'op het plaatje plakken', ook dat zette bij mij veel zoden aan de dijk!
Succes!

**Geplaatst**: 14-10-14 14:05

Geplaatst: 14-10-14 14:05

Janneke2 schreef:
Hoi Jorine,
Nou daar noem je nog al het een en ander!
Schaamte is om te beginnen al een hartstikke pijnlijke emotie, die er zo ongeveer op neer komt, dat jij jezelf afkraakt en niet anders kunt dan verwachten dat anderen dat ook zullen doen. Kortom, geen pretje om te voelen, verre van!
Praten jullie daar ook over? (Er zijn mensen die enkel en alleen therapie krijgen voor/tegen schaamte.)

En wat je zegt over de mensen rondom je vind ik ook geen kleinigheid. Je altijd groot en sterk moeten houden is ten eerste al heel erg vermoeiend. En drie tegen een dat je je dit 'patroon' niet voor niets hebt eigen gemaakt.
Sterkte!

Janneke, wat een mooie uitleg over schaamte. Zo heb ik het nooit gezien.

Je laatste zin, dat je dit patroon niet voor niets eigen hebt gemaakt. Kan je dat eens toelichten? Ik doe dat namelijk ook bijna altijd, sterk doen en sterk zijn. Ik voel me zelfs sterk.

**Geplaatst**: 14-10-14 14:35

Geplaatst: 14-10-14 14:35

roses19 schreef:
Janneke2 schreef:
Hoi Jorine,
Nou daar noem je nog al het een en ander!
Schaamte is om te beginnen al een hartstikke pijnlijke emotie, die er zo ongeveer op neer komt, dat jij jezelf afkraakt en niet anders kunt dan verwachten dat anderen dat ook zullen doen. Kortom, geen pretje om te voelen, verre van!
Praten jullie daar ook over? (Er zijn mensen die enkel en alleen therapie krijgen voor/tegen schaamte.)

En wat je zegt over de mensen rondom je vind ik ook geen kleinigheid. Je altijd groot en sterk moeten houden is ten eerste al heel erg vermoeiend. En drie tegen een dat je je dit 'patroon' niet voor niets hebt eigen gemaakt.
Sterkte!

Janneke, wat een mooie uitleg over schaamte. Zo heb ik het nooit gezien.

Je laatste zin, dat je dit patroon niet voor niets eigen hebt gemaakt. Kan je dat eens toelichten? Ik doe dat namelijk ook bijna altijd, sterk doen en sterk zijn. Ik voel me zelfs sterk.

Ik voel me ook sterk en zelfverzekerd, maar toch met veel verdriet onder de arm. Denk dat je daar soms ook maar aan toe moet geven. Je hoeft soms niet sterk te zijn. Sterk en kwetsbaar kan ik mezelf eigenlijk wel noemen maar ik zie onkwetsbaarheid niet hetzelfde als sterk. Ik vind het juist sterk dat je je kwetsbaar durft op te stellen.
Voor zover mijn hersenspinsel.

Ik verbaas mezelf zo nu en dan nog steeds na mijn therapie. Vandaag ook weer, ik ben bezig geweest om te kijken voor de universiteit. En ik voel en weet dat ik het zo graag wil en dan ben ik zo doelbewust, gefocust en ik wil er alles aan doen om te slagen. Dat kende ik nooit van mezelf. En daar ben ik zo retetrots op, dat ik weet wat ik wil, dat ik het kan en dat ik het gewoon ga doen! Het geeft me tranen van geluk, omdat ik voel dat ik dit wil, dit is mijn beslissing. Niet omdat anderen dat zeggen of omdat ik wil laten zien aan de buitenwereld hoe goed ik wel niet ben of omdat ik vind dat ik het beste uit mezelf moet halen. Nee, ik wil dit, omdat ik dolgelukkig wordt bij het idee dat ik het kan doen, als je maar doorzet.

**Geplaatst**: 14-10-14 17:12

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-10-14 17:12

......dat je je een patroon 'niet voor niets' eigen maakt, kan uiteraard nog heel veel betekenen.
Een van die dingen is: een overlevingsmechanisme.
Dat zijn dingen die je als mens wel moet ontwikkelen, omdat je klem zit, er voor jou te weinig steun is etc en "je als mens toch wat moet".
Verder zijn overlevingsmechanismen doorgaans zo'n gewoonte geworden, onbewust geworden, dat je het doorgaans 'al gedaan hebt voor je het weet'.....

In taal uitgedrukt (....ik denk niet in taal, maar dat is de kern niet. ...) zijn het van die typische zinnetjes.
Bijvoorbeeld als je vroeger nooit echt meetelde: "het geeft niet, als ik word overgeslagen". (Het geeft WEL, het doet zeer, maar je vertelt jezelf dat het niet erg is.)
Dan voel je de pijn van voor de duizendste keer overgeslagen te worden minder. Maar het nadeel is, "dat je het zelf in stand houdt". In hoeverre je dat nou echt zelf doet (je omgeving gaat ook denken dat jij niets nodig hebt, etc.) is een puzzel.
Niet iedereen staat te juichen als je dit soort dingen overboord zet.
En: je hebt, als je gaat breken met deze zinnetjes en de bijbehorende overlevingsmechanismen, ook allerlei sociale vaardigheden nodig die boffers van kinderen gewoon in hun opvoeding mee hebben gekregen. Dus dat is ook puzzelen.

Wat ik als incest vrouw herken, is het altijd sterk willen zijn. In minder ideale gezinnen heeft het beslist zin om pijn en kwetsbaarheid niet te tonen (nare mensen weten dan precies hoe ze jou nog meer pijn kunnen doen). En dus heb ik er ook een handje van, om vooral mijn sterke kanten te tonen - als dingen tegen zitten ten koste van die delen van mijzelf die wel degelijk zorg, aandacht en noem maar op nodig hebben.

**Geplaatst**: 14-10-14 18:16

Geplaatst: 14-10-14 18:16

Jorine ik herken je gedrag over het wel kunnen delen van je gedachten en gevoelens op therapie en hier.
Schrijven is meestal zo wie zo makkelijk en dit voelt veilig omdat je wellicht niemand van ons in het echt tegen zou komen en hier zijn zo wie zo ook lotgenoten in het topic.
(dat creëert ook meer kans op begrip en dat voelt weer fijn)
Therapie is een veilige omgeving (tenminste dat behoort het te zijn).
Ik herken het wel en denk met mij ook wel meerdere maar wat ik mij zo afvraag is het volgende....
Puur stukje interesse van mijn kant richting jou

.
Het niet kunnen delen is dat inderdaad zoals Janneke benoemt een gevoel van schaamte wat je hebt?
Voel jij je minderwaardig ten opzichte van jou omgeving? of vind je het moeilijk om te delen omdat je bang bent je omgeving te overbelasten (parentificatie).

Ik begin steeds meer in te zien dat sterk over willen komen heel veel energie kost. Zeker wanneer je eigenlijk heel erg veel worstelt met emoties en je deze weg drukt bewust of onbewust.

Door mezelf sterker te doen overkomen dan ik mij eigenlijk voel neem ik eigenlijk mezelf niet serieus.
En als ik mijzelf niet serieus neem, zal een ander mij ook niet serieus nemen.
Als ik mij kwetsbaar durf op te stellen dan geef ik de ander de ruimte en eigenlijk ook toestemming om ook kwetsbaar te kunnen zijn maar ik geef ook ruimte om daar op te kunnen reageren.
Het is een gedachten gang waar ik steeds op gewezen wordt bij dagbehandeling.

Vanmorgen het gesprek gehad. Ik vond het erg spannend, had last van mijn buik, hartkloppingen en ik kreeg het nog al warm (begon te zweten).
Last van mijn rug, schouders en nek puur door de spanning

.
Thuis van te voren op papier gezet wat ik wilde vertellen zodat ik niet door de spanning zou vergeten wat ik wilde zeggen.
Mijn man een knuffel afgedwongen want die kwam al met woorden "gewoon zeggen wat je op je hart legt want je bent niet minder dan je baas".
Maar nee had ff geen behoefte aan woorden maar wilde een knuffel en een bemoediging van "Je kunt het" en warempel die heeft ie braaf gegeven

.
Stiekem een kleine overwinning

.
Op de fiets naar mijn werk, gepraat tegen mijn hemelse coach en nee die zegt niets terug maar het hielp mij in ieder geval om toch iets spanning kwijt te raken.
In gesprek mijn belemmeringen aan gegeven en de moeite die ik momenteel heb met mijn werk.
Mijn baas (man) en mijn leidinggevende (vrouw) waren enorm begripvol en vonden het heel knap dat ik dit gesprek had aangevraagd en ze vonden het juist goed dat ik mij kwetsbaar op stelde.
Eigenlijk was ik wat overdonderd door hun begrip en hun medeleven.
Samen zijn we er over eens geraakt dat ik ga stoppen met het werk en mij volledig ga richten op mijn herstel.
En aan het einde van het gesprek voelde ik mij wat ongemakkelijk en vroeg of het nu dan de bedoeling was om een hand te geven.
Mijn baas glimlachte en zei je krijgt een knuffel en voor dat ik het door had sloeg die een arm om mijn schouder en gaf die mij een warme knuffel.
Waarop ook mijn leidinggevende mij een warme knuffel gaf.
Dit overdonderde mij enorm en ik liep wat verbaasd en verbluft het gebouw uit.
Gaande weg kwam het besef bij mij dat mijn baas heel veel los had gemaakt.... ik voelde mij gezien.
Hij gaf mij, waar ik eigenlijk heel erg naar verlang....een stukje troost, bemoediging en waardering.
Het was een knuffel die recht uit zijn hart kwam.
Ik ben er nog stil van.

**Geplaatst**: 14-10-14 18:24

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-10-14 18:24

WAUW!!!

OsMo, wat FIJN!!!!

Hartstikke goed dat je een en ander hebt aangekaart +:)+

- en klasse hoe je baas& leidinggevende hebben gereageerd!
"Daar doe je het allemaal maar voor! "
$*\o/*$

**Geplaatst**: 14-10-14 18:40

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-10-14 18:40

Wauw Osmo wat een schitterende dag voor jou zeg. Wat heb jij hier een megastap gezet!

**Geplaatst**: 14-10-14 18:40

Geplaatst: 14-10-14 18:40

@janneke en Gruis

De therapeut die ik voor EMDR had praat ik toevallig ook om de 2 weken mee dus ideaal!
Ik vind het best lastig maar jeetje... het werkt echt!
Nu na 1 sessie ben ik volgens mij al wat kwijt qua trauma.
Ik hou jullie op de hoogte! (normaal ben ik stiekem een meelezer)

Ik heb sinds vandaag ook mirtazapine gekregen voor het slapen. Moet ik 3 druppels van nemen per nacht.

**Geplaatst**: 14-10-14 18:46

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-10-14 18:46

Go Osmo!!

Wat een superverhaal, je hebt het top gedaan en wat een goede reactie heb je gekregen!

**Geplaatst**: 14-10-14 21:47

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-10-14 21:47

@ Deijs: ja, leuk, he? Het werkt echt!
Het is dan wel geen lui lekkerland, tijdens de sessies werk je loeihard - maar het is heel hoopvol! ! $*\o/*$

(En dus vandaag en wellicht ook morgen rustig aan doen, in het kader van dat je hard hebt gewerkt! )

**Geplaatst**: 14-10-14 23:27

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-10-14 23:27

Osmo, wat ongelooflijk sterk van je dat je het hebt verteld. En natuurlijk heel erg fijn dat je de reactie hebt gekregen die super positief is!

Deijs, fijn dat je eerste sessie EMDR goed verlopen is!

Aankomende donderdag ga ik voor een paar dagen naar Duitsland. Ontzettend leuk natuurlijk! Maar vorig jaar was het wel de reden dat ik echt goed hulp ging zoeken omdat de situatie heel erg uit de hand liep. Ik bleef toen namelijk de hele nacht op in de hoop dat de angstige gevoelens weg zouden blijven, helaas kwam het toen dubbel zo hard. Dus het brengt wel een dubbel gevoel. Want ik ben echt heel erg bang om te gaan, maar ik wil zo graag. Ik ben heel erg benieuwd hoe dit zich gaat uitpakken.

**Geplaatst**: 15-10-14 00:00

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-10-14 00:00

Ben van psycholoog naar psycholoog gegaan en heb nu een vaste die ook EMDR gaat toepassen. Mede door mijn verleden en de PTSS die ik vermoedelijk daardoor heb opgelopen.
ik moet het voor mn 18e afgerond hebben want ik kan het niet betalen, dus hopen dat het werkt.

**Geplaatst**: 15-10-14 07:40

Geplaatst: 15-10-14 07:40

amyyy55 schreef:
Ben van psycholoog naar psycholoog gegaan en heb nu een vaste die ook EMDR gaat toepassen. Mede door mijn verleden en de PTSS die ik vermoedelijk daardoor heb opgelopen.
ik moet het voor mn 18e afgerond hebben want ik kan het niet betalen, dus hopen dat het werkt.

Volgens mij wordt dit soort hulp meestal wel vergoed door de verzekering. Heb je dat al eens nagevraagd?

**Geplaatst**: 15-10-14 08:25

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-10-14 08:25

Helaas Janneke, heb zometeen nog creatieve therapie maar dan kan ik het wel aangeven dat ik iets rustiger aan ga doen.
Het voelde ook meteen alsof er iets ''last van mijn schouders'' was gevallen na die sessie, heel apart!

Jeetje spannend Phen! Probeer je wel voor te stellen dat dat gevoel TOEN was en niet nu, je hebt nu hulp als ik het zo begrijp

**Geplaatst**: 15-10-14 08:49

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-10-14 08:49

Jaa maar je moet een eigen bijdrage doen en die is veelste hoog om te betalen voor me. En mn moeder trekt dr portomonnee voor zoiets niet open. Zelfs al had ze gd.

**Geplaatst**: 15-10-14 10:34

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-10-14 10:34

EMDR is geloof ik een alternatieve geneeswijze en valt dus vaak niet volledig onder de vergoeding. Ik hoop dat het je lukt om voor die tijd je behandeling af te ronden. Maar ik zou het persoonlijk ook niet overhaasten.

Deijs, ja klopt helemaal wat je zegt hoor! En dat is ook iets waar ik veel moeite mee heb, het richten op het nu (dus nu zit ik voor de computer en daarna zie ik wel wat ik ga doen). Helaas nemen mijn gedachten de vrije loop om dat zwaar negatief over de reis te gaan denken. En dan vooral als ik in m'n eentje ben. Ik ben nu thuis met mijn moeder en dat is relatief fijn. Maar helaas heb ik 's nachts al angstgevoelens en dan heb ik juist iemand nodig, maar dat kan niet altijd.
En ja ik volg CGT bij het GGZ

**Geplaatst**: 15-10-14 11:51

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-10-14 11:51

Ik herken het Phen! Lastig he?! en oxazepam? voor de reis of kan dat niet?

Pfoe ik merk nu past de vermoeidheid van EMDR, kanonnen!
Net terug van creatieve therapie, ik vind het tekenen wel erg leuk eigenlijk en vandaag durfde ik zelfs te zeggen en te voelen dat ik het best redelijk kan ook

**Geplaatst**: 15-10-14 11:55

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 15-10-14 11:55

Ik heb geen medicatie

Heb er wel meerdere keren over getwijfeld maar eigenlijk nooit over begonnen bij m'n psychologe.

Ik denk dat EMDR ook wel heel erg veel losmaakt? Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe dat precies in z'n werking gaat. Ik ben na CGT al kapot maar ik denk dat het bij EMDR nog erger is?