Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-25 07:59

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-25 07:59

Ja hoor, als mijn haar samen us in een staartje of ik heb een helm op doet mijn haar ook pijn… nu met de extensions ook wel een beetje hoor…

Heb een donut uit een klein kussentje gemaakt maar ik mis men hoofdkussen toch hoor

Heb deze pijn ook soms als ik een helm aandoen met de beentjes van men bril maar die knobbeltjes heb k nog nooi gezien (ofwel nooit opgevallen)

**Geplaatst**: 22-01-25 09:03

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 22-01-25 09:03

Stille meelezer vanaf dag 1 hier.

Wat een respect heb ik toch voor jou en alle andere vechters. Volgende week weet ik zelf waar ik sta qua primaire tumor, mogelijke uitzaaiingen en eventuele behandelingen.

Wat een traject heb je al afgelegd en wat een sterke vrouw ben je toch om, ondanks alle tegenslagen, zo te blijven vechten.
Hopelijk zijn je oren slechts een kleinigheidje en kunnen ze je daarmee helpen.

**Geplaatst**: 22-01-25 11:27

Geplaatst: 22-01-25 11:27

Wat ellendig dat je je zo voelt, Britt.

Het voelt deels wel herkenbaar. Er is je al heel veel afgenomen (je gezondheid, je toekomst, je vrienden etc.) en je vraagt je waarschijnlijk wat je nog meer gaat verliezen. Dat is geen fijn gevoel en heel confronterend.

Zou ik je ongevraagd iets mogen zeggen over het 'geklaag en gezaag' waar je het zelf over hebt?
Het valt niet mee om daar een weg in te vinden. Je hebt serieuze klachten en dat wil je soms ook delen, maar je wilt ook niet dat je iedereen om je heen verliest omdat ze geen zin hebben om het er telkens over te hebben. Ik heb daar ook heel veel moeite mee gehad want doet het niet makkelijk goed. Voor jezelf niet, of voor anderen.
Als we op bezoek hebben of ergens heen gaan naar vrienden, doe ik een '5 minuten gesprek' in het begin. Ik vertel even hoe het gaat en wat me bezig houdt. Vrienden hebben dan ook de ruimte om iets te vragen of te delen. Na dat bijpraat-moment hebben we het er niet meer over en gaan over tot de dag, van beide kanten.
Voor ons werkt dat heel goed. Vrienden weten dat ik er niet constant over zit te zagen en ze weten ook dat we verder een gezellige avond hebben. Dat is echt essentieel om je vriendenkring te behouden.

Knuffel voor jou :knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-25 12:08

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-25 12:08

Zo probeer ik het inderdaad ook te doen want ik wil het er ook niet altijd over hebben, het is toch altijd hetzelfde riedeltje…

Maar als ze vragen hoe het gaat heb ik ook geen zin om te liegen dat het goed gaat… en blijkbaar wordt het wel verwacht dat je altijd je blije gezicht moet ophebben…

ik probeer het altijd al te minimaliseren: bv door te zeggen: heb weer last van diarree (of buik) maar dat kennen we al, verder gaat het wel goed hoor…

over mijn mentale strijd zeg ik niet eens iets dan wordt er gezegd dat ik positiever moet zijn… terwijl ik echt positief probeer te blijven…

Maar zo’n opmerkingen maken het mentaal nog moeilijker dan, zeker omdat het vaak over echt goede vrienden gaat waar ik dan even mijn verhaal kwijt wil

**Geplaatst**: 22-01-25 14:48

Geplaatst: 22-01-25 14:48

BritHittepit schreef:
Ja hoor, als mijn haar samen us in een staartje of ik heb een helm op doet mijn haar ook pijn… nu met de extensions ook wel een beetje hoor…

Heb een donut uit een klein kussentje gemaakt maar ik mis men hoofdkussen toch hoor

Heb deze pijn ook soms als ik een helm aandoen met de beentjes van men bril maar die knobbeltjes heb k nog nooi gezien (ofwel nooit opgevallen)

Leg de handdoekring anders op je hoofdkussen, onder de hoes van je kussen.

**Geplaatst**: 22-01-25 20:25

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 22-01-25 20:25

Is er niet iets van een lotgenoten groep in de buurt waar je je ei kwijt kan?

**Geplaatst**: 22-01-25 20:31

Geplaatst: 22-01-25 20:31

Het is ook lastig. Je wil het delen en je verhaal kwijt en soms merk je dat ze er niet op zitten te wachten inderdaad. Ik doe het eigenlijk net als Oscar. Benoemen dat ik dat lastig vind, heeft zeker geholpen. We hebben het er even over en daarna over op andere dingen.
Ik heb een paar echt goede vrienden, de rest houdt afstand (emotioneel en soms ook fysiek)en dat is prima.
Verder is er ook veel steun uit onverwachte hoek en dat maakt me heel dankbaar!

Sterkte Poetser. Ik hoop voor je dat je een gunstige uitslag krijgt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-25 23:10

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-25 23:10

Echte lotgenoten vind ik niet die in dit stadium zitten of ook in deze studie zitten… ik had zo iemand maar zij is pas overleden…

In het begin zegt iedereen dat ze er voor je zijn maar het duurt ook gewoon lang…

Normaal krijg je je kuur, is deze afgelopen dan kijken ze of alles oke is maar zelden wordt er zo lang behandeld heb ik het idee…

T is bijna 3 jaar en veel mensen denken, ze is op papier ‘genezen’ dus waar klaagt ze nog over maar het is niet kanker dat je ziek maakt maar alles van de behandeling…

Plus alles wat erbij komt zoals dat dilateren, die overgang waardoor mijn lichaam zo veranderd is, op intiem vlak gaat het niet zoals vroeger en ga zo maar door…

Daar mag NIET over gesproken worden want dat zijn ‘te veel’ details maar het is wel de realiteit…

Je moet jezelf altijd beter voordoen omdat de mensen dit niet aankunnen… maar ze vragen zich niet af hoe ik daar elke mee om moet kunnen…

Het draait natuurlijk niet allemaal om mij of over de ziekte maar als ‘echte’ vriend of vriendin denk ik dat je toch een eerlijk antwoord verwacht ipv een leugentje om achteraf geconfronteerd te worden op een afspraak dat ik moet overgeven of zoveel naar het toilet moet… want dat kan je niet verbergen, heel de psychologische situatie bespaar ik hen dan nog… maar dan schrikken ze dat het toch allemaal niet zo goed gaat…

MAAR ik ben ook heel dankbaar, 2 jaar terug lag ik in het ziekenhuis, kon ik niet eten en vielen mijn haren uit… nu sta ik er toch sterker als toen! Soms is het moeilijk maar ik kom van ver… en ik mag me nog gelukkig prijzen dat ik toch nog dingen kan doen, ook al zijn ze beperkter als vroeger…

Ik zou gewoon willen, ook in het algemeen, dat niet alles altijd over het positieve moet gaan want we houden ons allemaal wel eens achter die leugen dat het allemaal ‘GOED’ gaat…

Hier brandt er ook een kaarsje voor je poetser

**Geplaatst**: 22-01-25 23:14

Geplaatst: 22-01-25 23:14

Dat ben ik met je eens Britt (je laatste alinea). Het leven is prachtig maar het leven is ook enorm TUK (draai zelf de letters maar om). En als het een er mag zijn dan ook het ander. De wereld lijkt zo roze en maakbaar..En dat is ie gewoon niet. Maar dat is wel wat nu vooral getoond wordt.

**Geplaatst**: 22-01-25 23:17

Geplaatst: 22-01-25 23:17

Ik hoop dat je je wel vrij genoeg voelt om alles hier te delen, er zijn een heleboel bokkers die met je meeleven en ook graag horen hoe het écht met je gaat.

Je geeft aan dat er zelden zolang wordt behandeld, maar in jouw casus, stoppen de behandelingen ooit of blijf je stabiel met behandelingen?

**Geplaatst**: 22-01-25 23:22

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 22-01-25 23:22

Maar britt, van wie mag je niet over die overgangsklachten en jouw intieme leven spreken? Voelt dat voor jouzelf als taboe of voel je niet dat daar ruimte voor is? Met wie zou je daar graag over willen praten? Want artsen zijn dit soort dingen wel gewoon dat dat onderwerp een belangrijke is, idem voor mensen die in jouw directe omgeving zijn. Ik bedoel bijna iedereen heeft een intiem leven toch en hecht daar waarde aan?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-25 23:25

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-25 23:25

Tot nu toe zeggen ze dat de behandeling blijft, er is geen eindpunt tenzij mijn lichaam echt gaat falen door de behandeling of er nieuwe uitzaaiingen bijkomen want dat wil zeggen dat de behandeling zijn werk niet meer doet…

Maar zoals eind vorig jaar met de lage bloedcellen kan dit wel snel keren of onduidelijkheid brengen.

In normale omstandigheden zou ik dus levenslang immuuntherapie moeten volgen. De dokters zeggen ook dat de ziekte slaapt in mijn lichaam, ze weten niet hoelang dit het geval gaat zijn maar ze zijn er wel zeker van dat ze ooit terug wakker wordt…

ook al ben ik nu in remissie, ze weten niet met zekerheid of alle kanker vernietigd en verdwenen is want lymfe blijven aankleuren door littekenweefsel maar zit er nog iets in of niet? Dat weten ze niet… biopsies nemen kunnen ze niet van elke klier doen dus het is een beetje vertrouwen op je lichaam en de wetenschap!

Ik ben wel nog steeds suuuuper blij dat ik hierin terecht gekomen ben want ik tel deze afgelopen 2 jaar als extra op de teller… zonder deze behandeling was ik er niet meer denk ik maar het is wel een zwaar traject. Met veel ups maar ook met veeeeeel downs

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-25 23:29

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-25 23:29

Hutcherson schreef:
Maar britt, van wie mag je niet over die overgangsklachten en jouw intieme leven spreken? Voelt dat voor jouzelf als taboe of voel je niet dat daar ruimte voor is? Met wie zou je daar graag over willen praten? Want artsen zijn dit soort dingen wel gewoon dat dat onderwerp een belangrijke is, idem voor mensen die in jouw directe omgeving zijn. Ik bedoel bijna iedereen heeft een intiem leven toch en hecht daar waarde aan?

Ik heb nergens schaamte of taboe over, ik wil de mensen dit juist meegeven omdat dit het echte leven is!

Maar in mijn omgeving is er wel veel taboe over die onderwerpen, intimiteit, of diarree of overgeven… dat is prive en daar hoeft niet over gesproken (of over geschreven) te worden. Terwijl iedereen al wel eens met die dingen zijn geconfronteerd… daar wordt niet over gepraat

Ik heb een psychiater van het ziekenhuis en tussendoor ook een psycholoog van thuis uit

**Geplaatst**: 22-01-25 23:46

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 22-01-25 23:46

Ik miste juist die gesprekken met een vriendin die ziek was omdat zij er niet over wilde praten. De eerlijke dingen, wat je echt meemaakt, hoe dat in je relatie gaat. Hopelijk vind je iemand om ermee te praten.

Is het ook niet typisch deels een belgische inslag? Wij Nederlanders zijn denk ik over het algemeen opener?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-25 23:53

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-25 23:53

Zonnetje81 schreef:
Ik miste juist die gesprekken met een vriendin die ziek was omdat zij er niet over wilde praten. De eerlijke dingen, wat je echt meemaakt, hoe dat in je relatie gaat. Hopelijk vind je iemand om ermee te praten.

Is het ook niet typisch deels een belgische inslag? Wij Nederlanders zijn denk ik over het algemeen opener?

Ja Belgen zijn preutse mensen hoor! Behalve ik

ik heb het ook zo moeilijk met liegen, ik kan dat niet, ook al is het om bestwil… dat schuldgevoel blijft knagen en dan moet ik het gewoon uitleggen…

**Geplaatst**: 23-01-25 02:00

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 23-01-25 02:00

Misschien een kleine tip voor als je geen zin hebt tegen iemand om helemaal uit te gaan leggen hoe het gaat, maar je wilt ook niet liegen. In de periode dat mijn man teelbalkanker had en iemand vroeg hoe het ging zei ik: 'zn gangetje'.
Niks aan gelogen en niet positief niet negatief. Het gaat gewoon zn gangetje.
Ik had zelden behoefte om anderen in een 'even gauw' contact alles uit te leggen. Als ik echt even tijd had en met iemand zat wilde ik dit wel goed maar niet zo van 'oh hoi lang geleden, hoe is het?'
Ik zeg het inmiddels nogsteeds ook al gaat het goed.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-01-25 14:28

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst door de TopicStarter : 23-01-25 14:28

Ja, dat probeer ik ook wel maar ik zou gewoon ook wel eens men hart willen luchten aan mijn ‘echte’ vrienden maar daar zijn er bij die gewoon mijn verhaal niet willen horen en dat vind ik erg…

Als k bv naar de wedstrijd ga wil ik het niet over het ziek zijn hebben want net dan kan ik het vergeten dus dan zeg ik altijd: ja cava wel, alles ga zijn normale gangetje…

Net zoals op een feestje, dan wil ik het ook niet hebben over ziek zijn maar soms kan je het niet verbergen als je echt zichtbaar ziek wordt…

Maar heel soms wil ik ook gewoon iemand die luistert en me even een hart onder de riem steekt en ik heb gevoel dat ik daar niemand meer voor heb om echt eens vrij uit te spreken… want je houdt je voor je partner of ouders wel in om ze te sparen… of gewoon kleine ergernissen waar je geen ruzie over wil maar wel eens even kwijt wil…

**Geplaatst**: 23-01-25 15:09

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 23-01-25 15:09

Zijn "vrienden" die je verhaal "gewoon" niet willen horen daadwerkelijk vrienden?

Iemand bij wie je je hart kunt luchten hoeft niet perse een vriend te zijn, dat kan ook een kennis zijn.

Als je alle mensen die je "in het echte leven" rondom je heen hebt eens bekijkt. Zit daar iemand tussen van wie je denkt dat degene de persoon is met wie jij af en toe wilt praten? in dat geval zou ik aan deze persoon vragen of hij / zij af en toe als klankbord wilt fungeren.

Indien de juiste persoon niet in je netwerk zit dan kan je op zoek gaan naar iemand. Doe bijvoorbeeld een oproep op bokt of een facebookgroep voor een maatje. Wie weet wat hier uitkomt.

Maar Brit; ga wel op zoek naar iemand indien jij daar baat bij hebt.
Je zit in een nare situatie, dat hoef je niet alleen te doen! :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-01-25 15:25

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst door de TopicStarter : 23-01-25 15:25

Nee, van de personen waarvan ik dacht dat ik terecht bij kon schiet er eigenlijk niemand meer over…

Ik vind het ook heel moeilijk om iemand ‘vreemd’ alles te vertellen wat er de laatste 3 jaar al heeft afgespeeld…

Gekukkig heb ik wel die professionele begeleiding maar dat is per afspraak wat logisch is maar soms komt dit op dagen waar je er dan alleen mee achterblijft…

En ik ben blij dat ik hier mijn verhaal in grote lijnen ook kwijt kan…

**Geplaatst**: 23-01-25 18:05

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 23-01-25 18:05

Britt, ik kan mijn situatie echt niet vergelijken met de jouwe qua gezondheid maar herken wel echt wat je zegt qua eenzaamheid.

Ik ben nu 3.5 jaar ziek, als in ernstig astma waarvoor ik inmiddels 25 opnames heb gehad. In het begin komen mensen massaal langs, appen elke dag, zijn mega bezorgd. Maar in de loop van de tijd neemt dat af, tot het punt dat ik buiten mijn man om bijna niemand meer op visite krijg, de appjes uit blijven en niemand nog met mij bezig is.
Maar ondertussen zit ik wel afgekeurd thuis, en is het enige wat mij nog op de been houd, mijn 3 paarden. (En hondjes!)
Ik heb ook niemand in mijn omgeving die hetzelfde meemaakt, waar ik mee kan praten. Wereldje is echt heel klein geworden en ik ben inmiddels zwaar depressief. Je zoekt een lichtpuntje maar ziet vooral de dieptepunten, de negatieve dingen.

Dus ik snap je echt!

**Geplaatst**: 23-01-25 18:55

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 23-01-25 18:55

Als iets nieuw is, dan willen mensen er altijd wel over praten en willen ze er voor je zijn.
Maar zodra als dat het nieuwe chronisch geworden is.
Dan ben je "saai" of je voelt jezelf een zeurpiet of je ziet dat anderen geen zin meer hebben om er iets van te horen.

We zijn inmiddels zo gewend aan altijd moet alles nieuw leuker en gekker.
Kijk bijvoorbeeld naar het doelloos Facebook/tiktok/instagram filmpjes kijken.
Alles moet leuker gekker drukker zodat onze aandacht vastgehouden word.

En zo gaat het helaas in het echt ook, alles moet altijd positief, leuk gek gekker gekst zijn.
Want alleen dan is het interessant.

Terwijl het hier naar mijn mening juist "fijn" is om te lezen dat je ups en downs hebt.
Dat je de fijne dagen hebt, maar dat je ook extreem veel slechte dagen hebt.
Ondanks alles, je bent er wel al heel wat langer dan wat eerst gezegd was.
En het is als buitenstaander fijn om te zien dat ondanks ongemakken je nog altijd er bent en ook je goede dagen hebt

**Geplaatst**: 23-01-25 22:09

Geplaatst: 23-01-25 22:09

Van waar in België ben je, Britt?
Ik ben zelf ook van België en als afstand geen probleem is, dan wil ik gerust die persoon zijn voor jou waar je echt alles kan zeggen en uiten wanneer en hoe jij dat wil...

**Geplaatst**: 23-01-25 22:38

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 23-01-25 22:38

en whatsapp is wereldwijd haha
Dus als je iemand wil waar je eindeloos tegen kunt zeuren, dan wil ik met liefde mijn telefoonnummer met je delen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-01-25 23:25

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst door de TopicStarter : 23-01-25 23:25

Jullie zijn lief

Ik woon in Tessenderlo.

**Geplaatst**: 23-01-25 23:36

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 23-01-25 23:36

Ik herken dat ook. Bij mijn vorige diagnose leefden heel veel mensen mee.
Nu is mijn gehele schoonfamilie sowieso weg gevallen maar ik krijg ook geen andere vrienden of kennissen meer over de vloer. Gelukkig heb ik de hondjes nog maar voel de eenzaamheid soms ook. Im kan goed alleen zijn maar de wetenschap dat de mensen die je had je zo makkelijk laten vallen doet wel pijn. Wijze les is dat wel

Voor mij is extra vervelen dat ik geen rijbewijs heb voorheen nooit behoefde aan gehad maar nu met ov reizen wordt afgeraden kan ik gelijk niet veel en dat breekt me dan extra op.

Gelukkig heb ik nu een vervangend brommobiel een Canta ugly ass hell maar dat is niet boeiend. dus va morgen kan ik gelijk weer meer.

Ik heb wel wat kennissen op afstand waar ik wel op afstand mee kan praten maar daar blijft wat ik zeg ook beperkt.

Irl heb ik het dus eigenlijk heeel zelden over de K. De taxichauffeurs die me naar het zh brengen zijn altijd heel nieuwsgierig en stellen gerichte vragen bijzonder is dat ze vaak iemand hebben of zelf k hebben gehad en het zijn jonge gasten 18-21 dus dat is bijzonder.