Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-10-14 14:42

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 06-10-14 14:42

Ja bij mij is het ook niet uitstellen, ik stort dan gewoon in. (lees, ik raak zover in depressie en stress dat ik echt niet meer kan functioneren)
En soms gaat het allemaal wel heel goed, vind ik het heerlijk om een deadline te halen of veel werk te hebben en weer een andere keer kan ik het totaal niet hebben en stort ik dus weer in.

**Geplaatst**: 06-10-14 14:53

Geplaatst: 06-10-14 14:53

npdgm schreef:
hoi allemaal,
een vriendin van mij loopt bij een psycholoog maar vroeg laatst iets vreemds, namelijk:
heb jij ook wel eens als je gespannen bent (wat zij trouwens heel veel is vanwege ptss en sociale angststoornis) dat een hele boze ik en een hele angstige ik in mijn hoofd met je gaan ruzien? ik wist niet zo goed wat te zeggen maar weten jullie misschien of dit onder stemmen horen valt?

Hoi Npdgm,
Wat jammer dat je vriendin zich zo bang heeft laten maken!
Het heeft niets met psychose van doen - als gezegd: het zijn haar eigen stemmen.
Er zijn hele therapieën gebaseerd op dit principe. (Gestalt, voice dialogue, transactionele analyse en nog een stel.)
Nu zal zij er haar peut niet op hebben uitgezocht, maar vrijwel elke therapeut weet er wel iets van.
En als zij het ter sprake brengt, gewoon op de manier van : "mijn bange ik voelt nu *dit* en mijn boze, agressieve kant zegt juist *dat* " - drie tegen een dat de peut inwendig een vreugdesprong maakt!
Dit soort innerlijke conflicten zijn (helaas) doodnormaal en als zij het verwoordt komt er veel meer helderheid.
(Bijv samen eerst het agressieve deel intomen/ 'de waarheid zeggen' - en daarna samen het bange deel troosten, bemoedigen en vragen wat dat deel nodig heeft.)

**Geplaatst**: 06-10-14 15:26

Geplaatst: 06-10-14 15:26

JudArthos schreef:
Hey, ik kom me even tussendoor melden. (heb niet meer dan de laatste pagina gelezen, sorry)
Ik dacht een dik half jaar dat ik van mijn depressie af was, maar dit is sinds begin dit schooljaar (eerste jaar HBO, opleiding waar ik niet persé tevreden mee ben, niet aangenomen op opleiding die ik wilde volgen) dubbel zo hard weer terug gekomen, en ik heb ook heel erg last van paniekaanvallen.
Hierbij breng ik onbewust mijn vriend heel erg naar beneden, dus heb ik besloten om ook in therapie te gaan.
Weet iemand hoe dit een beetje in zijn werk gaat?

Welkom Jud. Tja het is vrij breed en het ligt er helemaal aan wat voor therapie je gaat volgen. Weet je dat al? En wat zou je dan graag willen weten?

**Geplaatst**: 06-10-14 16:19

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 06-10-14 16:19

Heb me verder nog niet verdiept in wat precies, maar wil graag om leren gaan met mijn paniekaanvallen/stress/hevige emoties

**Geplaatst**: 06-10-14 17:05

Geplaatst: 06-10-14 17:05

JudArthos schreef:
Heb me verder nog niet verdiept in wat precies, maar wil graag om leren gaan met mijn paniekaanvallen/stress/hevige emoties

Welkom! Ik heb in mijn eerste depressie met dezelfde punten moeten werken. Zelf heb ik cognitieve therapie gehad, daar wordt je manier van denkwijze bewust gemaakt en veranderd.

Het verschilt heel erg per persoon wat werkt. Het beste is dit te overleggen met je arts, je weet zelf het beste waar je je prettig bij voelt en de arts kan daar een therapietype bij linken. Heb je al een doorverwijzing naar de psycholoog?

**Geplaatst**: 06-10-14 19:08

Geplaatst: 06-10-14 19:08

Dat over die druk herken ik ook enorm, qua school, klusjes en de ondernemingen die mijn vader wilt nemen (en daarbij mijn hulp nodig heeft).
Maar wat kan een psych daaraan doen, naast cgt en coping?

Het is echt zo jammer dat de 'magic pill' niet bestaat -O-

**Geplaatst**: 06-10-14 19:19

Geplaatst: 06-10-14 19:19

Riverr hier ook herkenbaar hoor. Ik probeer dan ook zoveel mogelijk het woordje "moet" te vervangen met "mag".

Als ik onder druk moet presteren dan gaat het geheid mis omdat ik niet snel kan werken.
Ik werk gewoon langzamer omdat ik netjes wil werken en niet zo snel tevreden ben met resultaat.
Als het mij dan niet lukt binnen een bepaalde tijd mijn werk af te krijgen en ik heb het idee dat ik toch echt heel erg mijn best doe,dan raak ik mijn motivatie en mijn plezier kwijt.
Ik ga vervolgens met steeds meer tegenzin toch mijn werkzaamheden uitvoeren met steeds die confrontatie dat het niet lukt. Daar ga ik mij vervolgens steeds rotter om voelen.
Ik spreek dat vervolgens niet uit (durf ik niet) en dat maakt dat ik vervolgens met zoveel spanning mijn werkzaamheden uitvoer dat ik steeds meer lichamelijke klachten krijg.
Met het gevolg dat ik dan op een dag in bed lig en mijn lichaam weigert om enigszins nog iets te doen.
Dit is met mij 4 jaar geleden gebeurd toen ik nog een werkweek had van 32 uur.
Nu zit ik in een werksituatie waarbij ik maar een paar uur hoef te werken en ik tegen dezelfde problemen aan loop.

Vandaag aangegeven in de groep hoezeer ik mij gespannen voel op mijn werk.
Mijn SMART doel voor deze week is dus een gesprek plannen met mijn baas of met de contactpersoon die over mijn werk gaat.
In dit gesprek is het de bedoeling aan te geven dat ik mijn belemmeringen bespreekbaar ga maken.
En eerlijk ik vind het dood eng.
De gedachte er alleen al aan maakt dat de spanning in mij enorm op loopt.
Belemmerende gedachtes als "ik stel mij aan, ik ben een zeur en ik ben een opgever" spelen mij enorm parten. Ik weet dat deze gedachten mij niet helpen.
Vervolgens greep de angst mij ook aan dat ik nog maar twee blokken heb 2 x 6 weken en dan is mijn dagbehandeling ten einde.
Voel mij nu pas veilig genoeg om bepaalde gevoelens te delen en die veiligheid wil ik dus niet kwijt.
Ik heb ook zo'n hekel aan veranderingen en afscheid nemen.
Ik heb mij wel weten gerust te stellen dat ik verlenging mag aanvragen en dat er ook na die verlenging nog gekeken zal worden wat ik nog nodig heb.
Het blijft wel wat malen.....
Bah echt ik heb vandaag een slechte dag gehad.

Joolien jij hebt ook dag behandeling gehad toch? was die ook twee daags? en hoe ervoer jij het toen je besefte dat dagbehandeling bijna ten einde raakte?
Meer mensen die dit herkennen, de angst om in het diepe te vallen en het alleen te moeten doen?

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 06-10-14 19:41, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-10-14 19:29

Geplaatst: 06-10-14 19:29

xEmily schreef:
Dat over die druk herken ik ook enorm, qua school, klusjes en de ondernemingen die mijn vader wilt nemen (en daarbij mijn hulp nodig heeft).
Maar wat kan een psych daaraan doen, naast cgt en coping?

Het is echt zo jammer dat de 'magic pill' niet bestaat

Ik zou het ook niet weten. Misschien is het niet goed kunnen tegen druk eerder een gevolg dan een probleem an sich en wordt het minder naarmate je behandeling?

OsMo, daar ben ik ook bang voor. Alleen ik grijp mij vast aan mijn vriend, en jij zo te lezen aan je dagbehandelingen. Als ik jou was zou ik mij lekker focussen op die verlenging zodat je angst wat minder wordt, want daar heb je ook niets aan! Als het stoppen van de dagbehandelingen jou zo aan blijft grijpen, zal je die ook nog wel nodig hebben denk ik.

**Geplaatst**: 06-10-14 20:40

Geplaatst: 06-10-14 20:40

Janneke2 schreef:
roses19 schreef:
Waarom ik dat moeilijk vond. Ik vond het niet leuk om te zien dat ik toch best wel veel heb meegemaakt en dat dat toch best veel invloed heeft en dat ik toch wel een aantal klachten heb. En dat strookt niet met hoe ik het zou willen en hoe het 'zou mogen gaan' van mijzelf. Ik denk en gedraag mijzelf een beetje als een machine. Dwz weinig emoties, veel doelstellingen, ik mag van mijzelf nergens aan 'lijden'.

Klinkt erg herkenbaar!
Ooit had ik een papier (met big smile) op mijn deur hangen: "ik ben de enige die misbruikt is en alle anderen hebben daar niets aan over gehouden".
(Het moge duidelijk zijn: de smile was vanwege de paradoxen. Het luchtte me tijdenlang erg op.)

Citaat:
zo denk ik bijv. ik moet niet denken aan het misbruik , want het misbruik is geweest en het is het niet waard om over na te denken. En dan probeer ik het te vergeten. Vaak succesvol.

Ja, dat is een loupezuiver overlevingsmechanisme.
Wat op zichzelf genomen zo stom nog niet is - maar de kernvraag is natuurlijk, of jij dit mechanisme ook zelf naar keuze uit kunt zetten en dan emotioneel kunt genieten, ontroerd zijn, boos zijn of hoe het maar uitkomt.
Jezelf over de spanning van een tentamen heen zetten heeft charme, maar botweg eenzijdig "vergeven" en vooral wegmoffelen van niet leuke opmerkingen, dat kan matig uitpakken. (Bijv: soms heeft iemand een overlevingsmechanisme dat er op gericht is "wat er ook gebeurt, ik moet bij de groep blijven horen" - en dan kan het zijn dat je veel te veel 'slikt' van je ""vrienden"".)

Ik zag je reactie nu pas.

Misschien stom, maar ik begrijp niet wat je aan de deur had hangen?

Vervolgens vraag je of ik het mechanisme ook uit kan zetten? Dat is niet echt een vraag toch? Ik kan (nog) wel genieten en soms ontroerd raken maar vaak ook niet. Ik voel soms weinig, afhankelijk van de situatie. Dan krijg ik zo een 'wazig emotioneel' gevoel waarin ik een beetje de weg kwijt raak. Gelukkig ebt dat gevoel altijd weg.

@druk verhaal

Ik herken het druk verhaal ook maar dan anders dan de meeste mensen hier. Ik heb meer zoiets als 'Vandaag ga ik eerst dit doen, dan dat en dan weer dat'. Bijvoorbeeld zondag ga ik dit en dat doen en leren. Stel dat ik dan door 'iets' niet kan leren dan heb ik daar moeite mee... Dat heb ik ook gehad met sporten, en met eten...

**Geplaatst**: 06-10-14 20:58

Geplaatst: 06-10-14 20:58

ik zal vanaf nu niet meer namens mijn vriendin spreken, ze wilt zelf graag via mijn account met jullie meepraten!! steun haar dat verdient ze xx

**Geplaatst**: 07-10-14 14:00

Geplaatst: 07-10-14 14:00

npdgm schreef:
ik zal vanaf nu niet meer namens mijn vriendin spreken, ze wilt zelf graag via mijn account met jullie meepraten!! steun haar dat verdient ze xx

Ik vind het lief van je dat jij je account beschikbaar stelt.
Mij maakt het niet zoveel uit maar vraag mij wel af of het niet verwarrend is en of het eigenlijk wel is toe gestaan.

Ik heb vandaag via de mail een gesprek gepland met mijn baas.
Nu probeer ik er niet te veel aan te denken want om eerlijk te zijn wil ik mij het liefst onder een steen verstoppen.
Ik weet niet waar ik nu zo bang voor ben......

Rosess bedoel jij dan dat je onrustig wordt door dat je van je routine af moet wijken?

**Geplaatst**: 07-10-14 14:20

Geplaatst: 07-10-14 14:20

npdgm schreef:
ik zal vanaf nu niet meer namens mijn vriendin spreken, ze wilt zelf graag via mijn account met jullie meepraten!! steun haar dat verdient ze xx

Dat is niet toegestaan hier op bokt. Waarom maakt ze zelf geen account aan?

**Geplaatst**: 07-10-14 15:40

Geplaatst: 07-10-14 15:40

roses19 schreef:
Ik begrijp niet wat je aan de deur had hangen?
Vervolgens vraag je of ik het mechanisme ook uit kan zetten? Dat is niet echt een vraag toch? Ik kan (nog) wel genieten en soms ontroerd raken maar vaak ook niet. Ik voel soms weinig, afhankelijk van de situatie. Dan krijg ik zo een 'wazig emotioneel' gevoel waarin ik een beetje de weg kwijt raak. Gelukkig ebt dat gevoel altijd weg.

Hoi Roses,
ik zal proberen duidelijker te zijn...!
Die tekst aan mijn deur was ten eerste bedoeld om mij aan het lachen te maken. Iedereen mag zeggen dat het een wat cynisch, cryptisch grapje was, maar het werkte wel. Het gaf mij "toestemming" om mijn littekens van het misbruik te voelen. Dat luchtte op.

En mbt overlevingsmechanismen gaat het er mij om, "wie de regie in handen heeft". Jezelf over de zenuwen van een tentamen heen kunnen zetten is op zichzelf alleen maar heel erg nuttig. Dus als jij zelf die vaardigheid tevoorschijn roept, dan is dat prima.
Maar als dit mechanisme keer op keer de leiding neemt, bijvoorbeeld door jou dat wazige gevoel te geven, dat kan je fiks dwars zitten.

**Geplaatst**: 07-10-14 17:28

Geplaatst: 07-10-14 17:28

Citaat:
Rosess bedoel jij dan dat je onrustig wordt door dat je van je routine af moet wijken?

Ja soms een beetje wel. Of eigenlijk als ik mijn 'doel' niet kan halen... Mijn zelf opgelegde doel.

Janneke2 schreef:
Maar als dit mechanisme keer op keer de leiding neemt, bijvoorbeeld door jou dat wazige gevoel te geven, dat kan je fiks dwars zitten.

Ik begrijp het grapje nog steeds niet!

Ja het mechanisme neemt wel regelmatig de leiding...

@npdgm veel sterkte voor je vriendin!

Hoe is het verder met iedereen?

**Geplaatst**: 07-10-14 17:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-10-14 17:58

@osmo
Super dat je een afspraak hebt gemaakt met je werkgever dat is alweer een eerste stap,
heb je al een beetje op papier wat je wilt bespreken?
Misschien geeft het je wat rust als je dat alvast klaar hebt, dan kan je het even van je afschuiven tot het gesprek er is

**Geplaatst**: 07-10-14 18:18

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-10-14 18:18

@ Osmo: Succes hoor met het gesprek! Vind ik echt heel erg dapper!

**Geplaatst**: 07-10-14 19:01

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-10-14 19:01

@Osmo Veel succes! Hou vooral je einddoel in ogen als je erg zenuwachtig word

**Geplaatst**: 07-10-14 19:07

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-10-14 19:07

@osmo veel succes!

**Geplaatst**: 08-10-14 17:17

Geplaatst: 08-10-14 17:17

Dank jullie wel.
Volgende week dinsdag zal het gesprek plaats vinden. Ik heb er net nog met mijn man over gehad.
Hij vind het verstandig als ik zou stoppen omdat hij ziet dat ik er steeds zo tegen op zie om te werken.
Ik zelf weet het gewoon niet, behalve dan dat ik mij steeds zo rot voel als ik steeds geconfronteerd word met dat ik mijn taken niet in de tijd
afkrijg die ik er voor heb.

**Geplaatst**: 08-10-14 18:44

Geplaatst: 08-10-14 18:44

Hoi,

Ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik opeens weer binnen kom springen en zo'n egopost plaats

Maar vannacht en vanochtend werd ik wakker en kreeg ik voor mijn gevoel niet voldoende zuurstof. Ik was gedesoriënteerd en verschrikkelijk misselijk. Het was alsof ik nog steeds droomde (het voelde "onwerkelijk"). Punt is dat ik normaal minder misselijk word als ik op mijn linkerzij ga liggen, maar dit hielp niet. Ik voelde me ook als het ware opgesloten o.i.d. Heel vreemd. Op den duur viel ik weer terug in slaap en 's ochtends om 8 uur herhaalde dit riedeltje zich weer. Ik veronderstelde maar dat ik gewoon ziek was en viel weer in slaap. Echter heb ik de rest van de dag nergens echt last van gehad, ik heb zelfs flink gesport vanmiddag. Dit ging ook gewoon net zo goed als normaal, al merkte ik dat ik wat meer moeite had met mijn ademhaling. Nu heb ik dit al enkele keren gehad de laatste tijd en ik merk dat ik weer bergafwaarts ga. Nu lees ik overal dat dit ook paniekaanvallen/hyperventilatie zijn/is, klopt dat? Normaal ervaar ik die aanvallen anders maar anderzijds heb ik erg veel last (gehad) van nachtmerries. Het kan dus goed zijn dat ik die reactie kreeg naar aanleiding van een nachtmerrie... Heeft iemand hier ervaring mee?

**Geplaatst**: 08-10-14 20:03

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 08-10-14 20:03

afbmchek, het lijkt een beetje op wat ik heb. Ik word meestal 's nachts wakker en dan ben ik misselijk, trillen, zweten en soms gedesoriënteerd. Echter kan ik daarna niet meer slapen en word de misselijkheid met het uur heviger, tot overgeven aan toe. Ook ga ik niet hyperventileren oid. Meestal na een aantal uur word ik zo ongelooflijk moe dat ik wel weer kan slapen (lees 10 uur 's ochtends en ik word 3 uur 's nachts wakker). Na het slapen heb ik dan ook nergens meer last van en kan ik mijn dag gewoon vervolgen.
Ik heb geen last van nachtmerrie's, door ook net op een andere manier raar ofzo. Het is gewoon de angst die mij op dat moment grijpt en een paar uur niet meer loslaat. Ik heb dan ook een angststoornis en geen paniekstoornis of last van hyperventilatie.

**Geplaatst**: 08-10-14 20:42

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 08-10-14 20:42

Hoi OsMo, sterkte hoor!

En misschien is "stoppen" geen foute optie, maar dan wel ziektewet en zeker geen vrijwillig zelf opzeggen! !

**Geplaatst**: 08-10-14 20:51

Geplaatst: 08-10-14 20:51

afbmchek schreef:
Hoi,

Ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik opeens weer binnen kom springen en zo'n egopost plaats
Maar vannacht en vanochtend werd ik wakker en kreeg ik voor mijn gevoel niet voldoende zuurstof. Ik was gedesoriënteerd en verschrikkelijk misselijk. Het was alsof ik nog steeds droomde (het voelde "onwerkelijk"). Punt is dat ik normaal minder misselijk word als ik op mijn linkerzij ga liggen, maar dit hielp niet. Ik voelde me ook als het ware opgesloten o.i.d. Heel vreemd. Op den duur viel ik weer terug in slaap en 's ochtends om 8 uur herhaalde dit riedeltje zich weer. Ik veronderstelde maar dat ik gewoon ziek was en viel weer in slaap. Echter heb ik de rest van de dag nergens echt last van gehad, ik heb zelfs flink gesport vanmiddag. Dit ging ook gewoon net zo goed als normaal, al merkte ik dat ik wat meer moeite had met mijn ademhaling. Nu heb ik dit al enkele keren gehad de laatste tijd en ik merk dat ik weer bergafwaarts ga. Nu lees ik overal dat dit ook paniekaanvallen/hyperventilatie zijn/is, klopt dat? Normaal ervaar ik die aanvallen anders maar anderzijds heb ik erg veel last (gehad) van nachtmerries. Het kan dus goed zijn dat ik die reactie kreeg naar aanleiding van een nachtmerrie... Heeft iemand hier ervaring mee?

Hetgeen je beschrijft doet mij inderdaad denken aan nachtmerries / paniekaanvallen. Paniek kan zich op verschillende manieren manifesteren. Het is dus mogelijk dat het nu anders was dan hoe je het normaal ervaart als je in paniek bent.
Er is een verschil tussen nachtmerries en zgn angstdromen. In de volksmond noemt men beide meestal nachtmerrie. Het verschil is dat je bij een nachtmerrie angstig wakker wordt. Bij een angstdroom wordt je meestal niet dadelijk wakker. Het zou dus kunnen dat je een nachtmerrie had en daarbij angstig / in paniek bent wakker geworden.
Als je het nog eens hebt, probeer dan terug wat te kalmeren, te ontspannen. Dat kan natuurlijk op verschillende manieren. Het is soms even zoeken eer je een manier hebt gevonden die bij je past.

**Geplaatst**: 08-10-14 20:56

Geplaatst: 08-10-14 20:56

afbmchek schreef:
Hoi,

Ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik opeens weer binnen kom springen en zo'n egopost plaats
Maar vannacht en vanochtend werd ik wakker en kreeg ik voor mijn gevoel niet voldoende zuurstof. Ik was gedesoriënteerd en verschrikkelijk misselijk. Het was alsof ik nog steeds droomde (het voelde "onwerkelijk"). Punt is dat ik normaal minder misselijk word als ik op mijn linkerzij ga liggen, maar dit hielp niet. Ik voelde me ook als het ware opgesloten o.i.d. Heel vreemd. Op den duur viel ik weer terug in slaap en 's ochtends om 8 uur herhaalde dit riedeltje zich weer. Ik veronderstelde maar dat ik gewoon ziek was en viel weer in slaap. Echter heb ik de rest van de dag nergens echt last van gehad, ik heb zelfs flink gesport vanmiddag. Dit ging ook gewoon net zo goed als normaal, al merkte ik dat ik wat meer moeite had met mijn ademhaling. Nu heb ik dit al enkele keren gehad de laatste tijd en ik merk dat ik weer bergafwaarts ga. Nu lees ik overal dat dit ook paniekaanvallen/hyperventilatie zijn/is, klopt dat? Normaal ervaar ik die aanvallen anders maar anderzijds heb ik erg veel last (gehad) van nachtmerries. Het kan dus goed zijn dat ik die reactie kreeg naar aanleiding van een nachtmerrie... Heeft iemand hier ervaring mee?

Ik herken mijzelf wel bovenstaande. Het zuurstof gedeelte ken ik minder maar ik wel wel graag naar buiten omdat de lucht dan frisser is... Ik heb ook heel veel nachtmerries (gehad) dan werd ik 1 tot 3 keer per nacht wakker met een misselijk, angstaanjagend gevoel omdat de dromen zo echt leken. Ik herinnerde mijn dromen dan meestal ook... Als ik 's ochtends met bovenstaande wakker werd was ik vaak ook misselijk en moest ik soms ook overgeven. Inmiddels heb ik geen nachtmerries meer maar word ik soms wel wakker met dit gevoel... Ik dacht laatst nog, zou dat dan toch een nachtmerrie zijn. Als de angst weer wegzakt ben ik heel moe. Overdag gaat het bij mij ook gewoon goed. Of het een paniekaanval is? Ik denk van niet, omdat ik wel weet dat het niet echt is...

@Ikkke Kan je dan ook last hebben van die nachtelijk angst gevoelens zonder nachtmerries te hebben gehad of te kunnen herinneren?

**Geplaatst**: 08-10-14 21:26

Geplaatst: 08-10-14 21:26

Citaat:
Ik heb ook heel veel nachtmerries (gehad) dan werd ik 1 tot 3 keer per nacht wakker met een misselijk, angstaanjagend gevoel omdat de dromen zo echt leken. Ik herinnerde mijn dromen dan meestal ook... Als ik 's ochtends met bovenstaande wakker werd was ik vaak ook misselijk en moest ik soms ook overgeven. Inmiddels heb ik geen nachtmerries meer maar word ik soms wel wakker met dit gevoel... Ik dacht laatst nog, zou dat dan toch een nachtmerrie zijn. Als de angst weer wegzakt ben ik heel moe. Overdag gaat het bij mij ook gewoon goed. Of het een paniekaanval is? Ik denk van niet, omdat ik wel weet dat het niet echt is...

@Ikkke Kan je dan ook last hebben van die nachtelijk angst gevoelens zonder nachtmerries te hebben gehad of te kunnen herinneren?

Bedenk, hoe angst in elkaar steekt. Angst gaat vooraf aan alles wat je bedenkt. Kennelijk is ergens tijdens je slaap/droom je alarmsysteem geactiveerd - en helaas, dan word je bang wakker. De een is misselijk, de ander baadt in het zweet - en vrijwel altijd staan je zintuigen op scherp. (Mijn therapeute had de opmerking van "je hoort de blaadjes van de boom honderd meter verderop" - ofwel je hoort volstrekt ongevaarlijke geluiden, die je niet kent. Of alleen herkent van de vorige keer dat je je zo naar voelde.)
Moe zijn nadat je bang bent geweest is volstrekt normaal: je alarmsysteem laat alvast je hart extra hard pompen, allerlei andere spieren waarmee je hard zou kunnen slaan of hollen zijn ook gespannen - dat is per definitie een vermoeiende toestand.