Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-07-16 23:20

Geplaatst door de TopicStarter : 13-07-16 23:20

Verwacht wordt een week voor alle kweken bekend zijn.

Het is heel moeilijk nu, omdat ik niet dood ziek ben, geen hoge koorts heb, etc. Punt en vooral het probleem is, de vorige keer was dat ook niet zo... Terwijl t toen zeer ernstige en uitgebreide infecties in buik en hersenen had.

Echter willen we niet (en vooral ik niet) meteen weer gaan opereren. Gewoon maar (hoge) dosis antibiotica geven is ook niet helemaal een strak plan. Dus wat doe je dan?

Infectie gaat mijn lichaam zelf niet op kunnen lossen. Dus nu voorzichtig aankijken, goed in de gaten houden en heel hard hopen dat t gewoon maar mee valt. Ze begrepen wel dat ik er geen vertrouwen in had. Neurochirurg op de spoed eisende hulp was een aparte man, nam t goed serieus, ook meteen punctie vanuit de drain gedaan, maar kon er niet echt hoogte van krijgen. Was dezelfde als die direct bij mij was toen ik bij kwam uit narcose en links niets meer deed. Wel heel aardige arts die meteen aan pakt.

Been gaat ook echt nog steeds goed vooruit. Van fysio nu oefeningen om kracht en coördinatie terug te krijgen gekregen, want dat mis ik nog wel behoorlijk. Maar ik loop gewoon weer, zonder hulp of iets. Week geleden kon ik nog niets... Best bijzonder tot hoeveel je lichaam in staat is.

Ondanks nog steeds behoorlijk veel pijn, ben ik ook mijn pijnstillers af aan t bouwen. Voel me daar ook echt al veel beter door. Vooral minder "down". Ik ben niet down of depri of iets, maar toch gaat t me nu allemaal wat makkelijker af. Minder de "schop onder m'n kont" nodig en motivatie om er voor te gaan is weer veel en veel groter.

Ik keek er zó naar uit om weer eens rondje op paard te stappen, dat dat echt een enorme klap in m'n gezicht was toen ik uit narcose kwam en de helft het gewoon niet doet. Kijk er enorm naar uit om weer te rijden! Al vind ik t ergens ook heel eng. Niet bang om op te stappen hoor, maar geconfronteerd worden dat t straks helemaal niet gaat of t niet gaat zoals ik wil... Bang om t paard in de weg te zitten, bang om t paard moeilijk te maken. Ergens wil ik niet eerder op stappen dan dat ik fysiek weer veel beter ben, terug conditie heb, maar ook vooral een paar kilo eraf (niets doen is niet echt ehh bepaald bevorderlijk voor je gewicht, zeker als je uit verveling gaat snaaien, haha

). Andere kant als ik met braaf paard rustig aan de slag kan met gewoon stap werk, is de motivatie nog veel groter...

Ik wil ook enorm graag weer lessen gaan geven, heb ik altijd veel gedaan. Ontzettend veel voldoening uit om mensen iets te leren of t paard te helpen verbeteren. Van t aller eerste begin tot LT, recreatief tot ambitieus wedstrijd ruiter, ik vind t zó leuk. Maar ik durf t niet... Bang om mensen teleur te moeten stellen, omdat ik geen zekerheid kan bieden. Het houdt me enorm tegen om weer les te gaan geven. Andere kant is t juist iets wat ik ook nu gewoon goed kan doen en waar ik heel veel voldoening uit haal... Maar wie wil er nou les van iemand die niet standaard elke week of twee weken kan komen?

**Geplaatst**: 14-07-16 00:21

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 14-07-16 00:21

Waarom stap je -als je durft en het aankan- niet eerst even op een manegepaard? Zo eentje die al eeuwen meedraait en die wel wat gewend is en bovendien superbetrouwbaar. Dan heb je weer d'r op gezeten en hoef je je niet zo druk te maken hem in de weg te zitten. Al is het maar een paar keer.

Gewoon doen, dat lesgeven. Je bent zo enthousiast, daar is een leerling alleen maar blij mee en die zal zich dan best inschikken.

Over de kweek: blij dat dat achter de rug is. Nu maar hopen dat de uitslag gewoon goed is.

**Geplaatst**: 14-07-16 08:01

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 14-07-16 08:01

Inderdaad wat Balance zegt. Probeer het op een braaf en ervaren paard. Ga jezelf niet schuldig voelen tegenover het paard, een manegepaard krijgt wel ergere dingen op zijn rug. Gewoon proberen.

Les geven ook gewoon gaan doen. En ja, er zijn mensen die niet iedere week les willen. Ik ben er zo een. Natuurlijk wil ik graag leren, maar vaak krijg ik tijdens een les weer zoveel dingen mee om aan te werken, dat ik voorlopig wel weer even zoet ben. Een les is voor mij ook weer een stukje bewustwording. Genoeg 'oja, zo was het' momentjes en bevestiging dat ik het goed doe. Ik woon helaas niet in de buurt, maar anders mocht je mij direct les geven.

**Geplaatst**: 14-07-16 08:13

Geplaatst: 14-07-16 08:13

Ik meen me te herinneren dat een tijdje terug hier wat aanbiedingen van bokkers langs kwamen om een rondje te stappen op hun brave paard? Wellicht dat die jou een pb kunnen sturen of er iets te regelen valt voor je? Denk inderdaad dat het heel motiverend is voor je om gewoon weer eens op zo'n rug te zitten.

En dat lesgeven? Inderdaad gewoon doen! Het zou mij persoonlijk niet uitmaken als ik niet iedere week les zou kunnen krijgen, als ik maar wel mijn vragen zou kunnen stellen in de weken dat je niet kunt. En dat is tegenwoordig heel goed te realiseren via app ofzo.

Denk dat deze 2 dingen er weer voor kunnen zorgen dat je weer het gevoel hebt dat je leeft en dat je er weer toe doet. Ik bedoel dit echt positief. Denk dat je er een enorme boost uit kunt halen!

Voorlopig duim ik voor je dat de kweken goed blijken te zijn en je eindelijk weer wat op kunt gaan bouwen.

**Geplaatst**: 14-07-16 10:35

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 14-07-16 10:35

Ik ga heel hard duimen dat de kweken goed zijn!

**Geplaatst**: 16-07-16 12:53

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 16-07-16 12:53

Hoe gaat het met je?
Hopelijk ben je wel heerlijk bij je paarden geweest!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-07-16 13:26

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-07-16 13:26

Ik verslechter niet, dus da's al positief. Stilstand is in ieder geval geen achter uitgang. Enige, de wond op mijn buik begint te ontsteken... Precies een cm naast daar waar de drain de buikholte in gaat. Je voelt de drain namelijk best goed. Hopelijk komt t niet van binnen uit.

Donderdag belt de neurochirurg voor de uitslagen, hopelijk geen bacterie. Want dan is t weer raak en mag alles er weer direct uit...

Inderdaad al lekker bij m'n beestjes geweest, maar kan niet zoveel behalve kijken, genieten en beetje knuffelen.

Morgen zou mijn merrie 18 dagen zijn, hopelijk is ze nu wel drachtig!

**Geplaatst**: 16-07-16 14:00

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 16-07-16 14:00

Een sluimerend wondinfect kan mogelijk ook een crp stijging geven, toch?
Misschien iets van colloïdaal zilver gebruiken of zo?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-07-16 14:15

Geplaatst door de TopicStarter : 16-07-16 14:15

Ja klopt inderdaad en ook koorts/verhoging. Echter was crp al verhoogd en ook verhoging voordat de wond (zichtbaar) begon te infecteren. Dat is pas sinds vandaag zichtbaar. Wonden maken we al regelmatig goed schoon (omdat ik heel gevoelig ben voor infecties), dus lijkt t eerder van binnen uit te komen.

Ik weet niet of dat verstandig is te gebruiken op een toch diepe (operatie) wond? In ieder geval even heel goed in de gaten houden en schoon houden, hopelijk trekt t dan weer rustig weg.

**Geplaatst**: 16-07-16 15:58

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 16-07-16 15:58

Als het ondanks alle aandacht en schoonmaken tóch zichtbaar ontstoken raakt, zou ik persoonlijk wel verder kijken en niet vertrouwen op het ingeslagen pad

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-07-16 23:19

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-07-16 23:19

Ergens wel inderdaad, maar ze willen kweek aan kijken en afwachten. Daarop kunnen ze verder beslissen.

Zou zonde zijn als ze alles eruit halen terwijl uiteindelijk blijkt dat t (nog) niet geïnfecteerd is.
Daarbij wel heel goed op letten dat ik geen (hoge) koorts krijg en dat er geen viezigheid uit de wond komt.

Ze kunnen niet zoveel als wachten nu. Helaas.

**Geplaatst**: 16-07-16 23:27

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 16-07-16 23:27

Lastig situatie hoor.. Zo tussen hoop en vrees.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-07-16 23:31

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-07-16 23:31

Dat is t inderdaad...

Ergens weet ik gewoon dat t niet goed zit, maar toch hoop je dat het dat wel is en dat t meevalt. Helaas heeft m'n gevoel er nog nooit naast gezeten. Soms dat t lang(er) duurde voor t er uit kwam of voor de artsen het door hadden/geloofde, maar uiteindelijk klopte t elke keer weer...

**Geplaatst**: 16-07-16 23:49

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 16-07-16 23:49

Quir, ik hoop heel erg dat je gevoel er deze keer naast zit!
Sterkte nogmaals..

**Geplaatst**: 17-07-16 10:34

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 17-07-16 10:34

Ik snap dat je de kweken af wil wachten, ik bedoelde ook enkel het verzorgen van het wondje dat ontsteekt en niet de drain eruit of starten met AB

Mss kun je je verdiepen in colloidaal zilver (is ook in te nemen), kurkuma of knoflook als "natuurlijke antibiotica"
En evt extra vit C en probiotica om je weerstand te ondersteunen, wie weet helpt het.
Ik hoop zo voor je dat de drain kan blijven zitten!!

**Geplaatst**: 17-07-16 10:45

Geplaatst: 17-07-16 10:45

Ik duim ook mee dat het ernstiger lijkt dan het uiteindelijk is, en dat je gewoon goed kan herstellen en van de OK's af bent! Iets wat soms ook lijkt op ontsteking is je lichaam dat niet goed tegen de materie van de hechtingsdraadjes kan. Je zit al met een aantal vreemde voorwerpen in je lijf, dit kan een reactie zijn van je lichaam die zegt "hey draad, rot op, je hoort hier niet". Liever zo'n reactie op je hechtingen dan op je drain en al helemaal als dat wil zeggen dat er geen infectie zit te broeien.

**Geplaatst**: 17-07-16 13:46

Geplaatst: 17-07-16 13:46

Curcuma en vitamine c in hoge doseringen helpen mij gigantisch goed tegen infecties. Door de lyme herstelde bij mij wondjes nauwelijks tot niet. Kwam er wel een korstje op werd dat gelijk een litteken. Sinds ik het advies kreeg hoge dosis vitamine c te gebruiken is dit totaal over. Misschien helpt jou dit ook tegen je infecties vooral omdat t van binnenuit werkt.http://www.online-drogist.nu/orthica-vitamine-c1000-90-tabletten?%20channable=e5701.MjY5OTY&gclid=CJyvlOy2-s0CFQso0wodcJ8AuQ gebruik ik. 1 pil staat gelijk aan een kistje sinaasappels

van mijn arts heb ik t advies gekregen dat ik bij een acute blaasontsteking bijvoorbeeld er rustig twee mag nemen zolang ik geen diarree krijg. Dan nog is dat geen ramp maar wel de indicatie dat je even moet minderen.

**Geplaatst**: 17-07-16 14:31

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 17-07-16 14:31

Er zit een immens verschil tussen een infectie in je lichaam en een infectie in een drain.
Dat is niet doorbloed dus het maakt niet uit wat je slikt of eet, het komt daar gewoon niet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-07-16 15:16

Geplaatst door de TopicStarter : 17-07-16 15:16

Vitamine C in hoge dosering gebruik ik inderdaad en standaard elke dag complete vitamine/mineralen supplement, eens in de zoveel tijd ook vitamine B12 injectie (die wel al langer, omdat ik dat niet opneem). Verder ook probiotica.

Maar zoals Sizzle zegt is dat inderdaad het grootste probleem. Ook wat betreft antibiotica dus. Je kan het binnen de perken houden, maar niet weg krijgen. Zodra je stopt komt het in grote getale terug of uiteindelijk breekt het er gewoon door heen omdat ze resistentie ontwikkelen. Daarom moet alles er ook direct uit en zware kur hoge dosis antibiotica via infuus. De infecties ontstaan ook in gevaarlijke gebieden, zoals de buikholte en hersenen (met grote kans op septisch/bacteriemie). Als t gewoon ergens bij de huid of onder de huid is, is t vervelend maar dat is t dan ook. Het ontwikkeld zich niet tot levensbedreigende situaties. Alleen is er een directe verbinding hersenen - buik en dat maakt t er nog moeilijker op.

Probleem is ook dat ik gewoon echt niet zonder de drain kan, dus bij enige kans op infectie de drain er uit halen is ook geen optie.

**Geplaatst**: 18-07-16 11:49

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 18-07-16 11:49

Begrijp ik maar met oa vitamine c kun je je algemene gesteldheid wel helpen ondersteunen en die heeft ook aandacht nodig om alles vol te houden. Buikvlies is wel bereikbaar voor vitamine c neem ik aan. Ik snap dat je dood gegooid word met adviezen hoor maar tis goed bedoelt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-16 12:07

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-16 12:07

Buikvlies is alleen 't probleem niet, die raakt niet ontstoken als de drain dat niet is. De drain is 't probleem en die is niet door bloed. Vandaar dat 't weinig zin heeft helaas.

Adviezen zijn welkom hoor.

Heel veel doen we alleen ook al, maar veel hebben helaas ook geen nut.

**Geplaatst**: 18-07-16 15:03

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 18-07-16 15:03

Ah oké. Ik dacht dat je bang was dat je weer een buikvliesontsteking kreeg. Verkeerd gelezen denk ik

Hoe dan ook wens ik je alle sterkte van de wereld toe!

**Geplaatst**: 18-07-16 15:09

Geplaatst: 18-07-16 15:09

Quir schreef:
Verwacht wordt een week voor alle kweken bekend zijn.

Het is heel moeilijk nu, omdat ik niet dood ziek ben, geen hoge koorts heb, etc. Punt en vooral het probleem is, de vorige keer was dat ook niet zo... Terwijl t toen zeer ernstige en uitgebreide infecties in buik en hersenen had.

Echter willen we niet (en vooral ik niet) meteen weer gaan opereren. Gewoon maar (hoge) dosis antibiotica geven is ook niet helemaal een strak plan. Dus wat doe je dan?

Infectie gaat mijn lichaam zelf niet op kunnen lossen. Dus nu voorzichtig aankijken, goed in de gaten houden en heel hard hopen dat t gewoon maar mee valt. Ze begrepen wel dat ik er geen vertrouwen in had. Neurochirurg op de spoed eisende hulp was een aparte man, nam t goed serieus, ook meteen punctie vanuit de drain gedaan, maar kon er niet echt hoogte van krijgen. Was dezelfde als die direct bij mij was toen ik bij kwam uit narcose en links niets meer deed. Wel heel aardige arts die meteen aan pakt.

Been gaat ook echt nog steeds goed vooruit. Van fysio nu oefeningen om kracht en coördinatie terug te krijgen gekregen, want dat mis ik nog wel behoorlijk. Maar ik loop gewoon weer, zonder hulp of iets. Week geleden kon ik nog niets... Best bijzonder tot hoeveel je lichaam in staat is.

Ondanks nog steeds behoorlijk veel pijn, ben ik ook mijn pijnstillers af aan t bouwen. Voel me daar ook echt al veel beter door. Vooral minder "down". Ik ben niet down of depri of iets, maar toch gaat t me nu allemaal wat makkelijker af. Minder de "schop onder m'n kont" nodig en motivatie om er voor te gaan is weer veel en veel groter.

Ik keek er zó naar uit om weer eens rondje op paard te stappen, dat dat echt een enorme klap in m'n gezicht was toen ik uit narcose kwam en de helft het gewoon niet doet. Kijk er enorm naar uit om weer te rijden! Al vind ik t ergens ook heel eng. Niet bang om op te stappen hoor, maar geconfronteerd worden dat t straks helemaal niet gaat of t niet gaat zoals ik wil... Bang om t paard in de weg te zitten, bang om t paard moeilijk te maken. Ergens wil ik niet eerder op stappen dan dat ik fysiek weer veel beter ben, terug conditie heb, maar ook vooral een paar kilo eraf (niets doen is niet echt ehh bepaald bevorderlijk voor je gewicht, zeker als je uit verveling gaat snaaien, haha ). Andere kant als ik met braaf paard rustig aan de slag kan met gewoon stap werk, is de motivatie nog veel groter...

Ik wil ook enorm graag weer lessen gaan geven, heb ik altijd veel gedaan. Ontzettend veel voldoening uit om mensen iets te leren of t paard te helpen verbeteren. Van t aller eerste begin tot LT, recreatief tot ambitieus wedstrijd ruiter, ik vind t zó leuk. Maar ik durf t niet... Bang om mensen teleur te moeten stellen, omdat ik geen zekerheid kan bieden. Het houdt me enorm tegen om weer les te gaan geven. Andere kant is t juist iets wat ik ook nu gewoon goed kan doen en waar ik heel veel voldoening uit haal... Maar wie wil er nou les van iemand die niet standaard elke week of twee weken kan komen?

Ja, het lichaam heeft echt zulke herstellende 'krachten'. Je bent vaak weer sneller op de been dan je denkt. Wonderbaarlijk soms.

Helaas kan je lichaam je ook goed ziek maken. Bah.

Lessen, lastig.. Is het niet wat om kennissen les te gaan geven? Gewoon een stoeltje midden in de bak of aan de zijkant. Gewoon om even weer die voldoening eruit te halen en ermee bezig te zijn en dat langzaam verder op te bouwen.

Ik geef ook les aan kinderen en beginners. Kan ik nu ook niet goed, maar ik geef nu soms les aan een vriendin op haar verzorg, gratis dan en alleen wanneer ik kan. Is ze heel blij mee en gaat heel goed, maar is dus ook niet standaard elke week of twee weken. Daarnaast geef ik ook les aan twee jonge meiden op mijn eigen paard, de verzorgsters en ook dat is niet gebonden aan tijd, maar hoe ik me voel. Het is niet veel, maar het is weer een begin en ik haal er veel voldoening uit. Misschien kun je daarin wat kijken? Gewoon proberen. Doen wat je kan en aangezien het vrienden/kennissen zijn, is het ook geen probleem als het niet kan. Als ze dat maar goed van te voren beseffen. Het is in ieder geval weer een beginnetje dan.

Met paardrijden, ik weet niet wat je karakter is van je paard, maar de mijne is heel vergevingsgezind. Weinig kracht in mijn ene been en dat moet ik dan anders compenseren, maar met veel oefenen begrijpt ze mij steeds beter. Communicatie problemen zul je wel hebben met je paard, maar als je vriendelijk rijd, is dat geen groot probleem als je een paard hebt dat niet snel van slag raakt als ze iets niet begrijpt. Lukt het niet, dan doe je wat je wil vragen gewoon even niet en houd je het op wat rondjes stappen en draven. Het hoeft niet meteen perfect of geweldig, maar gewoon even weer op een paardenrug zitten zonder veel te vragen, geeft toch al weer enigszins wat voldoening.

Ik hoop voor je dat je gevoel er dit keer wel naast zit en dat het niet zo erg is als dat je denkt :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-16 18:25

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-16 18:25

Flowerbomb schreef:
Ah oké. Ik dacht dat je bang was dat je weer een buikvliesontsteking kreeg. Verkeerd gelezen denk ik Hoe dan ook wens ik je alle sterkte van de wereld toe!

Hihi je hebt 't wel goed gelezen, maar buikvliesontsteking ontstaat vanuit de drain. Dat bedoelde ik te zeggen.

Dank je wel.

Dat is zeker zo Eline en dat heb je zelf ook van heel dichtbij meegemaakt. Verbaas me elke keer weer hoe snel 't lichaam eigenlijk hersteld of dingen oplost. Ook hoe je lichaam omgaat met pijn.

Maar je kan er inderdaad ook heel ziek van worden of helemaal gek.

Lessen geven wil ik wel weer echt gaan op pakken, haal daar zoveel voldoening uit. Net als rijden zelf overigens, maar zie wel in dat lessen geven voor nu reëler is dan rijden. Om weer serieus te gaan rijden, ben ik nu echt nog te slecht voor. Daarnaast ben ik geen recreatie ruiter, dus ga hoe dan ook over mijn grenzen heen. Zelfs mijn wekelijkse bos ritten pakte ik gewoon appuyementje, traversje, wisseltjes, etc. mee. Gewoon lang teugeltje niets doen ben ik zo slecht in.

Mijn schimmel is niet geschikt om zo even op te stappen voor mij. Ze is heel braaf, moet wel haar grenzen weten maar dan zo'n fijn eerlijk dier met top instelling. Maar hoe dan ook het is toch een Jazz, niet typisch Jazz, niet kijkerig, enz. Maar wel heel fanatiek en gevoelig, zij gaat mijn dubieuze hulpen niet zomaar begrijpen en denk dat ze heel heet wordt en niet meer weet wat ze moet. Terwijl 't een schat van een dier is en zo vanaf de grond kan ik alles met haar. Dan past ze zich zelfs helemaal aan mij aan, zelfs met veulen. Misschien valt het onder 't zadel ook juist wel heel erg mee, maar dat is wat ik nu denk.

Maar mag op de pony hengst op stal als ik wil en ook op paarden van een vriendin, die allemaal super super braaf zijn. De stap zetten vind ik alleen "eng", bang om enorm teleurgesteld te zijn in mezelf... Nu mag ik overigens sowieso nog niet rijden, pas zes weken na de operatie weer lichte dingen en twaalf weken na de operatie pas weer dingen tillen en zo. Maar wil 't dan wel echt weer eens doen.

Ik hoop ook echt dat mn gevoel er dit keer naast zit, maar zoveel vertrouwen heb ik niet meer in mijn lijf.

Vandaag dan ook erg veel pijn, temperatuur neemt nog elke dag wat toe. Al is 't wel maar minimaal. Benieuwd of er donderdag wat uitkomt, ik hoop 't niet.

**Geplaatst**: 18-07-16 18:52

Re: Licht aan t einde van de tunnel, welk einde?

Geplaatst: 18-07-16 18:52

Dan duurt donderdag nog laaaaaang! :oo

Ik dacht al toen Eline zei kun je niet op je eigen paard.... Uuuuh dit is niet zomaar een paard

ALS, ALS, ALS je er weer opstapt moet je de lat voor jezelf wel echt bij 0 leggen!! :oo

en verder dan relaxed een paar rondjes stappen zal het eerst niet worden! Wees je daar wel bewust van joh! Maar dat kun je inmiddels, heb je elke keer met tegenslagen gedaan... Aanpassen :(:)

hoe poedersuiker ook, het MOET gewoon!!

Hoe is het met je been?