Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-22 23:36

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-22 23:36

Bedankt voor jullie lieve berichtjes gister ging redelijk goed ik heb mezelf even uit kunnen zetten maar dit lijkt mij nu te kosten. Ik ben zo onrustig ik heb net een hyperventilatie aanval gehad en ik kan niet stil liggen in bed. Ik lig er sinds half 10 in en het voelt alsof ik een marathon loop. Het lijkt of mijn hoofd nu alles in moet halen. Ik heb morgen geen gesprek met de po omdat ik aangegeven had dat ik best een week over kon slaan maar nu denk ik help mij van dit gevoel af …. Please doe iets. Ik heb zitten denken om even met de hond weg te gaan zonder mijn man gewoon ergens weg van alles maar aan de andere kant bevries ik bij het idee.

**Geplaatst**: 21-08-22 23:55

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 21-08-22 23:55

Hoi TS,
Geen idee of het je kan helpen. Een vriend van mij heeft hier veel aan gehad wat betreft fobie en paniek. https://youtube.com/c/LifeCoachaanZee
Sterkte! Je bent dapperder dan je denkt.

**Geplaatst**: 22-08-22 09:13

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 22-08-22 09:13

Rot hoor Thijsje...!

De terugklap van het verhullen van al jouw gevoel.
Vreselijk.
Op en neer geslingerd tussen 'ik wil thuis zijn' (volstrekt terecht!!) en de behoeften om alleen met de hond te zijn en te bewegen.
Lastig...!
(En bel liever de praktijk ondersteuner dan die YT coach: bij jou is er meer aan de hand dan "alleen maar" een fobie.)

Ik hoop dat je een beetje hebt kunnen slapen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-22 19:20

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-22 19:20

Het gaat momenteel echt even niet. Ik voel mij zo onrustig en wil mij van alles en iedereen afsluiten. Lichamelijk is het heel slecht en dat drijft mij ook in een hoek ik voel mij opgesloten in mijn eigen lichaam. Ik lig nu op bed met oortjes in met mijn serie alleen daar voel ik mij veilig…

**Geplaatst**: 28-08-22 19:36

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 28-08-22 19:36

Hoi Thijsje,
:(:)

Rot hoor, dat het nu gewoon ¥®{{>§¶\^€_()%*%:(@& zo naar is.

En GOED dat je goed voor jezelf zorgt en veiligheid zoekt.
+:)+

Vertel desnoods je omgeving maar 'dat je knetterende koppijn hebt'
(misschien ook nog wel de trieste waarheid)
en doe wat voor jou goed voelt.

En morgen weer je POH bellen, hè!

**Geplaatst**: 28-08-22 21:21

Geplaatst: 28-08-22 21:21

Thijsje38 schreef:
Het gaat momenteel echt even niet. Ik voel mij zo onrustig en wil mij van alles en iedereen afsluiten. Lichamelijk is het heel slecht en dat drijft mij ook in een hoek ik voel mij opgesloten in mijn eigen lichaam. Ik lig nu op bed met oortjes in met mijn serie alleen daar voel ik mij veilig…

Met mij gaat het ook niet best nu. Dus we gaan weer samen door wat oliebol heen.

We kunnen dit

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-22 21:49

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-22 21:49

Jij ook sterkte …

Het zit mij nu al een aantal dagen heel hoog ik denk echt ook heel vaak dit KAN ik niet meer sommige mensen merken het al doordat ik mijzelf meer terug trek al doe ik nog steeds mijn best om de “gaat goed” face op te zetten omdat ik gewoon echt bang ben dat mensen zeggen joh heb je haar weer ,.. ik val ook in herhaling ik weet het maar ik heb het gevoel ook steeds verder weg te zakken constant maar je hoofd boven water proberen te houden maar waarom? Ik voel mij verslagen door de wereld om mij heen. Hoe meer ik probeer te vechten hoe moeilijker het wordt. Gaat die reddingsboot nog komen of is het te laat moet ik de golven mij gewoon laten meenemen. Mss ben ik ook niet meer te redden daarom steed alle afwijzingen ze hebben te veel werk of ze zien in dat het niets gaat opleveren? Ik hoop dat er snel een einde aan de dag komt dat de huilen stopt en ik met een klein sprankel hoop op beter op kan staan morgen .

**Geplaatst**: 28-08-22 22:19

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 28-08-22 22:19

Ach Loveglove en Thijsje toch, wat lijkt het mij verdrietig als jullie het zo zwaar hebben maar vooral het eenzaam voelen vind ik erg te lezen. Zijn er online praatgroepen waar jullie steun en of tips kunnen krijgen?

**Geplaatst**: 29-08-22 08:04

Geplaatst: 29-08-22 08:04

Thijsje38 schreef:
Jij ook sterkte …

Het zit mij nu al een aantal dagen heel hoog ik denk echt ook heel vaak dit KAN ik niet meer sommige mensen merken het al doordat ik mijzelf meer terug trek al doe ik nog steeds mijn best om de “gaat goed” face op te zetten omdat ik gewoon echt bang ben dat mensen zeggen joh heb je haar weer ,.. ik val ook in herhaling ik weet het maar ik heb het gevoel ook steeds verder weg te zakken constant maar je hoofd boven water proberen te houden maar waarom? Ik voel mij verslagen door de wereld om mij heen. Hoe meer ik probeer te vechten hoe moeilijker het wordt. Gaat die reddingsboot nog komen of is het te laat moet ik de golven mij gewoon laten meenemen. Mss ben ik ook niet meer te redden daarom steed alle afwijzingen ze hebben te veel werk of ze zien in dat het niets gaat opleveren? Ik hoop dat er snel een einde aan de dag komt dat de huilen stopt en ik met een klein sprankel hoop op beter op kan staan morgen .

Ik snap je helemaal :knuffel:

Weet je, ik ben al 11 jaar hiermee aan het sukkelen. Ik ben er nog steeds. En nu gaat het heel erg met ups en downs.

Ik heb rond mijn 17e een jaar therapie gehad en een jaar later weer anderhalf jaar. Nu heb ik haptotherapie. En het is nog steeds moeilijk. Dat betekend niet zozeer dat ik denk dat je geen therapie moet hebben. Ik wil hier eerder mee laten zien hoelang een herstel kan duren. Want ookal zit ik nu in een flinke dip, ik doe het wel een heel stuk beter dan 4 jaar geleden. Toen kon ik helemaal niet functioneren. En ik ben nog maar 21.

Ik heb het geluk dat ik mensen om mij heen heb die me ondersteunen. Mijn ouders eerst. Nu zet ik mijn masker voor ze op omdat ze me niet los kunnen laten en daardoor alleen maar terug trekken. Dus tegen hun zeg ik momenteel bijna niks. Maar ik heb wel nog een beste vriendin en mijn vriend. Mijn beste vriendin heeft zelf ook depressie. Ik heb bij haar een zelfmoordpoging onderschept en haar leven gered. Andersom is ze er ook meteen als het hier niet goed gaat.

Ik vind het daarom ook sneu dat jij niemand hebt om je heen. Ik vind heel veel steun in mijn vriend en beste vriendin. En in die jaren tijd heb ik vrijwel geleerd om dat masker niet meer altijd op te zetten. Dat zorgt ervoor dat je leert zien wie iedereen echt is. Degenen die om je geven blijven wel bij je. Degenen die nier om je geven gaan vanzelf weg. Maar dan weet je wel waar her op staat en weet je dat je mensen om je heen hebt die echte vrienden en familie zijn. Toen ik een paar maanden nier naar school kon voor het eerst omdat ik niet kon functioneren werd er in mijn vriendengroep gezegd dat ik dit allemaal deed om aandacht te trekken. Die 3 vielen meteen van mijn vrienden lijstje. Die andere 3 hebben me door school heen ondersteund. Na het afstuderen is er nog maar eentje overgebleven. Kun je eens nagaan.

En inderdaad. Ik zit ook op een paar forums voor mensen met adhd/autisme en mentale gezondheid. Daar wordt je vaak ook goed ondersteund. En ik kan daardoor ook zien hoe direct en bot Nederlanders kunnen zijn, gezien die forums wereldwijdt zijn

Ik zie daar nooit de discussies die je hier op bokt wel eens tegenkomt

Misschien is dat forum voor mentale gezondheid ook iets voor jou. Ik heb daardoor wel wat vrienden kunnen maken

En weetje. Nog met al die steun voelt het soms zo eenzaam, omdat er soms niemand is die begrijpt hoe je je voelt. Op die manier kan ik merken dat wel ieder zijn eigen versie van depressie etc etc heeft.

Ik ben wakker geworden met een wat beter gevoel. Hopelijk blijft het zo. Mijn ouders komen vandaag en die zijn er goed in om een goede dag te verpesten. Hopelijk met hulp van mijn pleegzorgcoach (die komt woensdag) kan ik eindelijk eens een pauze inlassen met het contact. Want ik word gek van ze

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-08-22 10:49

Geplaatst door de TopicStarter : 30-08-22 10:49

Hopelijk is jouw dag niet verpest Loveglove

Hier gaat het niet goed gister avond weer contact opgenomen met 113 waar ik eigenlijk geen geheugen meer van heb. (Ik zag het in mijn telefoon geschiedenis)

Ik heb in mijn gesprek met de po duidelijk gemaakt dat het niet goed ging en hij heeft nu maar 4 lijnen uitgezet naar hulp. Mijn eerste keus heeft meer als een jaar wacht tijd en tweede 5-6 maanden maar die gaven aan dat er soms tussendoor een gaatje vrij komt dus daar hoop ik maar op. Ik heb volgende week een telefonische afspraak met een psycholoog maar ik heb er weinig vertrouwen in als ze over mijn problemen horen. Ergens zou ik mezelf in willen houden maar ja dan kan ik net zo goed doorgaan met wat ik nu heb.

Ik begin het wel te herkennen ik heb van het weekend heel lang mijn masker opgehad en dit heeft zoveel energie gekost dat ik mentaal geen plek meer had. Gister een lange dag waarna ik eigenlijk om 10 uur savonds wilde gaan hardlopen. Ik weet dat het dan niet ok is ik probeer mijzelf dan uit te putten en ik weet dat mijn lichaam het niet aankan. Ik ben toen maar naar bed gegaan maar het was toch weer extreem ik wilde gewoon eeuwig slapen.

Ik ben gewoon op maar tegelijk draait alles helemaal door de PO raadde mij aan evt een paar dagen weg te gaan alleen met de hond ergens wil ik dat ook heel graag maar ik weet niet of ik het aan durf.

**Geplaatst**: 30-08-22 11:13

Geplaatst: 30-08-22 11:13

Even alleen weggaan samen met de hond kan zeker deugd doen, maar je zit ook alleen met je gedachten. Ik weet bijvoorbeeld dat in mijn geval, in jouw huidige staat, het voor mij een te groot risico zou zijn. Ik zou het goed overwegen. Heb je een vertrouwenspersoon waarmee je dit eventueel zou kunnen doen? Gewoon een weekend weg in de natuur om even tot rust te komen?

Ik snap dat je op bent. Het schiet niet bepaald op.. Ik hoop dat je snel meer inzicht krijgt en ergens terecht kunt. Eigenlijk bizar dat het zo lang duurt. Ik denk dat je hier in België al sneller in crisis opname geweest zou zijn (maar of dat echt bevordelijk zou zijn, daar spreek ik me niet over uit als ervaringsdeskundige).

Dikke knuffel.

**Geplaatst**: 31-08-22 08:46

Geplaatst: 31-08-22 08:46

Thijsje38 schreef:
Hopelijk is jouw dag niet verpest Loveglove

Hier gaat het niet goed gister avond weer contact opgenomen met 113 waar ik eigenlijk geen geheugen meer van heb. (Ik zag het in mijn telefoon geschiedenis)

Ik heb in mijn gesprek met de po duidelijk gemaakt dat het niet goed ging en hij heeft nu maar 4 lijnen uitgezet naar hulp. Mijn eerste keus heeft meer als een jaar wacht tijd en tweede 5-6 maanden maar die gaven aan dat er soms tussendoor een gaatje vrij komt dus daar hoop ik maar op. Ik heb volgende week een telefonische afspraak met een psycholoog maar ik heb er weinig vertrouwen in als ze over mijn problemen horen. Ergens zou ik mezelf in willen houden maar ja dan kan ik net zo goed doorgaan met wat ik nu heb.

Ik begin het wel te herkennen ik heb van het weekend heel lang mijn masker opgehad en dit heeft zoveel energie gekost dat ik mentaal geen plek meer had. Gister een lange dag waarna ik eigenlijk om 10 uur savonds wilde gaan hardlopen. Ik weet dat het dan niet ok is ik probeer mijzelf dan uit te putten en ik weet dat mijn lichaam het niet aankan. Ik ben toen maar naar bed gegaan maar het was toch weer extreem ik wilde gewoon eeuwig slapen.

Ik ben gewoon op maar tegelijk draait alles helemaal door de PO raadde mij aan evt een paar dagen weg te gaan alleen met de hond ergens wil ik dat ook heel graag maar ik weet niet of ik het aan durf.

Sorry voor de late update. Maar gelukkig was mijn dag niet verpest. Het gaat hier weer wat beter. Ik heb altijd moeite met transities van vakantie naar werk. Daar kwam het waarschijnlijk door

Ik hoop dat je nog wat opknapt ts :knuffel:

Ik snap je vertrouwen issues ook wel. Ik hoop dat je het in je vind om toch te blijven hopen dat iemand naar je wilt luisteren en wilt helpen. Er zijn zoveel mensen op deze aarde. Er moet er toch wel 1 zitten tussen die 8 miljard.

:knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-09-22 10:05

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-22 10:05

Ik heb een hele slechte week elke dag meermaals paniek om de deur uit te gaan. Het idee om mijn paard te verkopen blijft hangen niet omdat ik het wil maar omdat ik het niet eerlijk vind. Ik ben een aantal keer richting stal gegaan en volledig in paniek geraakt. Het idee dat de wereld op dat moment helemaal instort.
Ik voel mij zo ontzettend alleen ik ben alleen maar last tot mensen. Ik wil dit niet meer ik kan dit niet meer…

**Geplaatst**: 02-09-22 10:14

Geplaatst: 02-09-22 10:14

Thijsje38 schreef:
Ik heb een hele slechte week elke dag meermaals paniek om de deur uit te gaan. Het idee om mijn paard te verkopen blijft hangen niet omdat ik het wil maar omdat ik het niet eerlijk vind. Ik ben een aantal keer richting stal gegaan en volledig in paniek geraakt. Het idee dat de wereld op dat moment helemaal instort.
Ik voel mij zo ontzettend alleen ik ben alleen maar last tot mensen. Ik wil dit niet meer ik kan dit niet meer…

Och lieverd, ik gun je zoveel meer dan dit. Iemand die simpel weg er voor je is als je paniek hebt.

Dikke knuff vanaf hier!

**Geplaatst**: 02-09-22 10:50

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 02-09-22 10:50

Is het een idee om aan te geven in welke omgeving je zit. Misschien zijn er wel mensen op bokt in jouw omgeving die er voor je willen/kunnen zijn op het moment dat je in paniek bent of met je mee willen gaan naar je paard.

**Geplaatst**: 02-09-22 12:04

Geplaatst: 02-09-22 12:04

Wandel de spoeddienst binnen en zeg dat je opgenomen wil worden.
Zet je neer en ga er niet meer weg tot ze dat ook effectief doen.
Dreig desnoods dat je jezelf iets aan doet en je niet in staat voor eventuele naastenschade daardoor...
Ze gaan je dan wel opnemen, voor hoe lang, is nog de vraag maar ik vermoed toch zeker 14 dagen en daarna herhaal je desnoods de eerste actie.
Enige manier om schot in de zaak te krijgen vrees ik...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-09-22 12:12

Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-22 12:12

Ik wil dat evt via pb doen ik ben bang dat als ik het in de topic plaats dat mensen mij gaan herkennen.

**Geplaatst**: 02-09-22 12:25

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 02-09-22 12:25

Hoi Thijsje,
twee dingen onder het motto 'first things first':
Jij bent mij niet tot last! En waarschijnlijk andere mensen OOK niet. - Maar ik snap blikstjenders goed dat je je zo kunt voelen.
.... heel verdrietig!

En twee: je verkoopt je paard niet, hè!
Oude regel: onomkeerbare, grote besluiten neem je in goed overleg met jezelf - niet als je van pure ellende op bent.

:(:)

Meis, wat rot dat je zo op je tandvlees loopt! :(:)

En dan wordt het ook een soort vicieuze cirkel: van pure vermoeidheid is alles te veel - en als je iets probeert slaat de paniek toe.
Heel rot! :(:)

Wat zegt de PO er van?
En heb je nog contact met de huisarts?

Houd je haaks!

**Geplaatst**: 02-09-22 12:29

Geplaatst: 02-09-22 12:29

Thijsje38 schreef:
Ik heb een hele slechte week elke dag meermaals paniek om de deur uit te gaan. Het idee om mijn paard te verkopen blijft hangen niet omdat ik het wil maar omdat ik het niet eerlijk vind. Ik ben een aantal keer richting stal gegaan en volledig in paniek geraakt. Het idee dat de wereld op dat moment helemaal instort.
Ik voel mij zo ontzettend alleen ik ben alleen maar last tot mensen. Ik wil dit niet meer ik kan dit niet meer…

Mij mag je ook een pbtje doen. Ik weet niet of ik in je buurt woon, maar ik kan je wel altijd supporten als je dat wilt en eventueel wat tips of advies geven als je daar behoefte aan hebt. En als we allebei slechte momenten hebben kunnen we daar ook samen doorheen gaan ipv helemaal alleen. Ik hoop ergens dat ik in je buurt woon. Dat zou voor mij namelijk denk ik ook werken

Ik geef jou de vrijheid om een pb te sturen als je er behoefte aan hebt. Dan zie ik het zelf

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-09-22 22:36

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 05-09-22 22:36

Ik heb iets stoms gedaan, mijn afspraak van vanochtend afgezegd bij de PO. Ik kon het niet…. de laatste week is echt zo zwaar verlopen hevige paniek aanvallen met bijna een ziekenhuis bezoek daardoor. Ik heb mijzelf echt tot het randje gestrekt zodat niemand mijn pijn zou zien en dat komt mij nu duur te staan. Alleen maar slapeloze nachten … Ik wil binnen mijn veilige haven blijven ik kijk momenteel op elk moment mijn serie met oordopjes om zoveel mogelijk in hun wereld te blijven dan blijf ik het rustigst. Alles kwa druk ervaar ik als extreem “moeten douchen” “moeten aankleden” “naar mijn paard moeten” zelf een recept aanvragen leidt tot paniek. Ik had de afspraak niet af moeten bellen maar op z’n moment denk ik wat kan jij doen? Wat kan iemand nog doen voor mij?
Ik wilde graag een paar dagen weg helaas heb ik niks gevonden waar ik nu terecht kon met mijn hond.
Ik “moet” nu ook een mail naar de po schrijven waarom ik niet kwam want hij wilt toch weten hoe het gaat wat ik echt heel erg waardeer maar op z’n moment voel ik mij rot omdat ik hem teleurstel. En tegelijk voel ik mij weer verdrietig door de mensen die ik mis en nodig hebt. Alleen al een arm om mij heen van kom ik sleur je er doorheen marja …
Ik probeer nog steeds elke dag te hopen dat de volgende dag beter brengt en deze dag namelijk zo snel mogelijk weer af te sluiten. ..

**Geplaatst**: 05-09-22 22:46

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 05-09-22 22:46

TS, wat dapper dat je het hier opschrijft.
Misschien kun je deze tekst kopiëren en in de mail naar de PO sturen.
Ik denk dat je heel duidelijk beschrijft wat er in je omgaat, en wat het met je doet.
Sterkte, zet 'm op.

**Geplaatst**: 05-09-22 23:51

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 05-09-22 23:51

Hoi Thijsje,
:(:)

Ik heb alleen virtuele knuffels op bokt, maar je krijgt er lekker veel.

Prima idee van Senna- de tekst heb je al, mail het naar de PO.
Die zal het best snappen.

En het is wel belangrijk dat er mensen zijn die weet hebben van hoe diep je zit.
Dit topic, de PO - en misschien dat sens-oor (vroeger de telefonische hulpdienst) wat steun kan leveren. Een vriendelijke stem die niet veroordeelt. Een luisterend oor. Ruimte om te praten op een moment dat jij dat kan en wil.

Enne: ik herken waar je zit. 'Alles' is te veel. Je lichaam reageert constant/ op duizend dingen per dag met extra adrenaline - terwijl je al moe bent.
En dan ook nog eens dat masker op.

LOEIZWAAR.
:(:)

**Geplaatst**: 06-09-22 17:33

Geplaatst: 06-09-22 17:33

Thijsje38 schreef:
Ik heb iets stoms gedaan, mijn afspraak van vanochtend afgezegd bij de PO. Ik kon het niet…. de laatste week is echt zo zwaar verlopen hevige paniek aanvallen met bijna een ziekenhuis bezoek daardoor. Ik heb mijzelf echt tot het randje gestrekt zodat niemand mijn pijn zou zien en dat komt mij nu duur te staan. Alleen maar slapeloze nachten … Ik wil binnen mijn veilige haven blijven ik kijk momenteel op elk moment mijn serie met oordopjes om zoveel mogelijk in hun wereld te blijven dan blijf ik het rustigst. Alles kwa druk ervaar ik als extreem “moeten douchen” “moeten aankleden” “naar mijn paard moeten” zelf een recept aanvragen leidt tot paniek. Ik had de afspraak niet af moeten bellen maar op z’n moment denk ik wat kan jij doen? Wat kan iemand nog doen voor mij?
Ik wilde graag een paar dagen weg helaas heb ik niks gevonden waar ik nu terecht kon met mijn hond.
Ik “moet” nu ook een mail naar de po schrijven waarom ik niet kwam want hij wilt toch weten hoe het gaat wat ik echt heel erg waardeer maar op z’n moment voel ik mij rot omdat ik hem teleurstel. En tegelijk voel ik mij weer verdrietig door de mensen die ik mis en nodig hebt. Alleen al een arm om mij heen van kom ik sleur je er doorheen marja …
Ik probeer nog steeds elke dag te hopen dat de volgende dag beter brengt en deze dag namelijk zo snel mogelijk weer af te sluiten. ..

Een idee voor de volgende keer:
Ik heb een keer zelf zodanige paniek gehad dat ik ook de deur niet uit kwam. Dit was dan wel een paniekaanval die lang duurde, maar alsnog. Dus ik had mijn therapeute gemaild dat ik er gewoon te slecht aan toe was om te komen. Uiteindelijk heeft ze gevraagd of een belafspraak wel zou lukken. Gewoon mer haar aan de telefoon spreken. Nou, dat lukte dan wel nog.

Dus, misschien de volgende keer eens proberen om eraan te denken, als je al moet bellen om het af te zeggen, kun je misschien navragen of je een belafspraak kunt hebben ipv face to face. Wel natuurlijk als het je ook lukt. Maar een bel afspraak kost veel minder angst en moeite dan fysiek naar je PO moeten. Dus het kan een optie zijn

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-22 22:47

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-22 22:47

Ik heb het gemaild de tekst gekopieerd en doorgestuurd.

Hij had mij proberen te bellen maar zelfs dat lukt mij niet dan kom ik niet uit mijn woorden.

Het lijkt ook niet te verbeteren het verdrietige gevoel heeft plaats gemaakt voor een doof en neerslachtig gevoel. Het wordt toch nooit anders mensen gaan mij toch nooit anders behandelen ik moet voor hun veranderen om met ze mee te kunnen doen om erbij te horen maar ik zie dat niet gebeuren dus dan voel ik mij allen nog meer aan de kant gezet ik hoor er gewoon niet bij. Kom ik weer op mijn levens vraag als je altijd mensen omhoog helpt blijft jij als laatste achter eenzaam en alleen.

**Geplaatst**: 07-09-22 01:23

Geplaatst: 07-09-22 01:23

Thijsje38 schreef:
Ik heb het gemaild de tekst gekopieerd en doorgestuurd.

Hij had mij proberen te bellen maar zelfs dat lukt mij niet dan kom ik niet uit mijn woorden.

Het lijkt ook niet te verbeteren het verdrietige gevoel heeft plaats gemaakt voor een doof en neerslachtig gevoel. Het wordt toch nooit anders mensen gaan mij toch nooit anders behandelen ik moet voor hun veranderen om met ze mee te kunnen doen om erbij te horen maar ik zie dat niet gebeuren dus dan voel ik mij allen nog meer aan de kant gezet ik hoor er gewoon niet bij. Kom ik weer op mijn levens vraag als je altijd mensen omhoog helpt blijft jij als laatste achter eenzaam en alleen.

Lukt het om nu met 113 te chatten of een andere hulplijn? Want dat is natuurlijk wel een grote vraag.

En weet je wat? Jij hoeft voor niemand te veranderen. Jij mag gewoon jezelf zijn. Als jij je voor iemand moet veranderen vraag ik me af of ze wel echte vrienden zijn. Familie kun je niet zoveel aan doe , maar de mensen die je hebt gekozen om mee om te gaan, daar moet jij niet voor hoeven veranderen.
En jij hoeft zeer zeker niemand omhoog te helpen als je zelf in de knub zit. Focus en werk eerst aan jezelf. Zorg eerst dat jij weer goed in je vel zit. Ga dan pas voor de mensen om je heen zorgen. Anders blijf je maar in zo'n visueuze cirkel hangen die alles alleen maar erger maakt.

En ik weet precies welke gedachten er op kunnen komen als ik dat zeg. "ja maar dan heb ik helemaal niemand meer"
"maar niemand zal me accepteren voor wie ik ben. Nu al helemaal niet."
En je hebt deels gelijk. Je zult misschien even niemand hebben. En misschien duurt het ook even voordat je iemand vindt. En dat kan moeilijk zijn. Heel moeilijk. Ik heb er zelf ervaring mee. Maar, er is altijd wel ergens iemand die er voor je wilt zijn. Je moet die persoon gewoon nog vinden. En dat kan heel eng zijn om alleen te moeten doen. En dat mag ook eng zijn. Maar het is het wel allemaal waard als je de goede mensen om je heen vind. En weet je wat? Anderen helpen is geweldig. Maar wat kun je een ander geven als je zelf momenteel niets hebt? Wat voor zin zou het hebben om iemands gekneusde enkel te verhelpen als je zelf met een gebroken sleutelbeen zit die door het helpen alleen maar erger wordt? hoogswaarschijnlijk zal die persoon zich schuldig voelen als hij weet dat je gebroken sleutelbeen erger wordt. Dan gaan ze in hetzelfde denkpatroon zitten als jijzelf. Dat helpt natuurlijk niet. Zorg dus eerst voor jezelf. Jij bent het meest belangrijk. Je verdient dat.

Jij verdient alles. Je verdient goede vrienden. Je verdient goede steun en goede hulp. En je verdient rust en dat je beter gaat worden. Jij verdient dat allemaal. Jij bent dat waard. En als je daar zelf nier zo over denkt, bedenk dan dat ik dit wel daadwerkelijk meen. Jij bent niemand niks verschuldigd, behalve jezelf: goed voor jezelf proberen te zorgen. En dat is moeilijk. Heel moeilijk. Maar ik geloof in jou. Je bent een strijder

Nog een paar dikke knuffels hier :knuffel: