Bokt.nl

_San87_ schreef:

Mer1980 schreef:

Zo 14 pagina's doorgeploegd. Ik vond het bijster interessant. Zelf een relatie gehad met een manisch persoon met veel herkenningspunten met een borderliner, maar ook wel vriendschappelijke contacten met mensen die geconstateerd borderline hebben.

Ik vind de bijdrage van Elvira enorm interessant en ik vind het bijzonder knap hoe zij omgaat met de heftige reacties op haar. Zonder de heftige reacties op haar en van haar te bagatelliseren. Ik begrijp haar volledig vanuit haar standpunt omdat de heftige reacties op haar schrijven vaak komen omdat ze haar teksten op een andere manier lezen dan dat zij het heeft benoemd. Echter kan ik dat hun ook niet kwalijk nemen. Het zijn ook 2 totaal verschillende kijk en denkwijzen uit totaal verschillende werelden.

Er zijn ook hele goede reacties van mensen die dat prima kunnen scheiden van elkaar.

Het moeilijke is dat er helaas zoveel 'slachtoffers' zijn van vreselijke emotionele relaties met mensen die borderline hebben dat een reactie vanuit iemand met borderline juist heel heftig overkomt. Sommigen hebben het gevoel dat Elvira hard en kill overkomt en zich LIJKT te verschuilen achter haar stoornis zoals hun eigen partner / moeder / vriend / vriendin altijd heeft gedaan. En dat komt nog veel harder aan, want het is echt iets vreselijks wat je hebt meegemaakt aan (emotionele) mishandeling.

Echter door daar weer zo heftig op te reageren bij iemand die dat vanuit een ander perspectief en andere rol ziet in de hoop (want zo voelt het voor mij als ik die emotionele reacties lees) de ander te overtuigen van het slachtoffer zijn werkt niet omdat het beiden zo anders wordt gezien.

Elvira vindt het (lees ik uit haar reacties) wel degelijk vreselijk wat mensen overkomt, maar probeert dus aan te geven dat er ook een ander kant is. (het vragen van iemand te laten lopen zonder benen). Ik vond dat wel een heel mooi voorbeeld, maar gezien de vele emoties van de mensen die jarenlang gebukt zijn gegaan onder de ernstige gevolgen van een relatie (in welke vorm dan ook) met een borderliner trekken dat gewoon niet. Het is immers niet te begrijpen waarom iemand het ene moment met pannen / borden gooit of dreigt met zelfmoord en dan gewoon zelf niet kan zeggen dat ze aan therapie toe zijn. tsja dat is nu net het probleem. Iemand met borderline heeft een stoornis waardoor het niet vanzelfsprekend is dat hij/zij aan de therapie en medicijnen moet gaan. Was het maar zo, daar gaat een hele lange destructieve periode aan vooraf.

Laatst was er ook een veroordeling van iemand die is iemand heeft vermoord maar 'vrijgesproken' is omdat deze persoon ontoerekeningsvatbaar is verklaard. Misschien had Elvira in deze emotionele setting beter dat voorbeeld kunnen nemen dan iemand laten lopen zonder benen. Want wellicht dat dat voorbeeld beter aansluit bij het gevoel van dat je leven kapot is gemaakt. Deze 'moordenaar' heeft alleen TBS. Dat is nagenoeg gelijk aan lang de gevangenis in, maar juridisch en in de discussie 'verantwoordelijk zijn' voor eigen daden en 'verantwoordelijkheid nemen' toch geheel anders. En dat is wat een borderliner in zekere zin ook nodig heeft. Niet zozeer altijd TBS in een gesloten inrichting (al zou daar zeker een aantal voor in aanmerking kunnen komen en ook al zitten) maar wel een leven lang therapie en medicatie (in welke vorm dan ook). Waarom? Omdat ze zogezegd ontoerekeningsvatbaar zijn en anders niet kunnen functioneren in een 'normale' samenleving.

Nemen 'wij' (vanuit het voorbeeld hierboven) het de 'moordenaar' kwalijk: JA, vinden wij de 'moordenaar' verantwoordelijk: JA, Vindt de familie van het slachtoffer de 'moordenaar' verantwoordelijk: JA. Is hij (juridisch) verantwoordelijk: NEE. En tsja daar gaat het nu dus mis. Je leven is kapot gemaakt, je gaat er aan onderdoor, je bent alles kwijt, en hij/zij heeft dat allemaal veroorzaakt.

Je was verliefd, of het is familie, of het was zo'n goede vriend / of vriendin. Ja allemaal waar. Durf dan nog maar eens te zeggen hij/zij kon er niets aan doen.... vreselijk, maar puur sec gezien kan hij/zij er niets aan doe totdat hij/zij (al dan niet gedwongen) in therapie gaat.

Oh, uitstekende vergelijking. Heel erg goed gevonden . Met de TBS maatregel geeft de rechter echter wel ook een signaal af, he. Die moet niet vergeten worden.

Gelukkig kunnen wij mensen wel kiezen iemand uit ons leven te bannen, ook wanneer een persoon dingen doet die hem/haar niet aan te rekenen zijn uit juridisch oogpunt. En maar goed ook.

Callisto04 schreef:

Rakkie123 schreef:

In mijn ogen kan iedereen aan zichzelf werken om geen of zo min mogelijk last te hebben van iemand die, om het even welke, een psychiatrische stoornis heeft.

Niet iedereen met een stoornis heeft inzicht om hulp te zoeken maar je kunt altijd zorgen dat je als partner, familielid, collega, vriend enz.... jezelf gaat ontwikkelen, in balans komt, je issues opruimt.
Je komt steeds steviger met beide benen op de grond te staan en je kunt je eigen verantwoordelijkheid steeds meer nemen en de ander ookveratwoordelijk laten zijn voor wat hij wel of niet doet...

Daardoor wordt het steeds minder nodig naar `de patient` te wijzen.

Het programma van de AA bv, wordt ook gebruikt voor de mensen om hem/haar heen, omdat je snel in een patroon wordt gezogen.
Maar in het stappenplan, ben je allemaal zelf verantwoordelijk.....voor jezelf en voor je eigen binnenwereld en je gedrag.

Het gaat ook niet om het wijzen. Maar als het zo is dat er door bepaald gedrag geen liefdevolle relatie meer is, waarom zou je die dan verder zetten? Dat is ook een eigen verantwoordelijkheid. Als het een gevecht wordt, laat het dan maar. Daarvoor is het leven te kort. Er leren mee om gaan om er zo weinig mogelijk last van te hebben is wel iets dat zinvol is voor ouders, kinderen, ... Maar waarom zou iemand als partner in een hel blijven, vooral als er door de persoon met BPS niet erkent wordt dat er een probleem is? Hoeveel mensen met BPS erkennen het en gaan en blijven in therapie? In dat geval is er misschien wel veel mogelijk. Maar de meerderheid erkent het niet of wil er zelf niks mee doen. Dan kan je zelf veel proberen en vooral slikken, maar uiteindelijk blijft het een gevecht tegen een onvoorspelbare vijand en dat is niet wat ik zoek in een relatie.

Lusitana schreef:

Ik kan er niks aan doen dat jij het zo opvat, maar het is gewoon een feit dat er goed twee kanten van een persoon met bps te zien zijn in dit topic en wat dat uitlokt en dat is gewoon leerzaam. Helemaal niet nijdig of persoonlijk bedoeld.

Lusitana schreef:

Nee, ik ga niet weer dat web in, je kunt me de pot op. (*stelt grens* )

ElviraKelan schreef:

Lusitana ik voel dit als nog even een schop nageven. De onrust in dit topic enkel en alleen bij mij zoeken.
Ik ervaar dit als onterecht, onrespectvol richting mij en het doet mij dan ook pijn.
Net als mensen zonder borderline vind ik een schop nageven onnodig.

Lusitana schreef:

Ik kan er niks aan doen dat jij het zo opvat, maar het is gewoon een feit dat er goed twee kanten van een persoon met bps te zien zijn in dit topic en wat dat uitlokt en dat is gewoon leerzaam. Helemaal niet nijdig of persoonlijk bedoeld.

ElviraKelan schreef:

Maar belangrijk blijft dan ook hoe dat ontstaan is vind ik vanuit mijn eigen perspectief gezien. En dan de schuld daarvan bij de persoon met borderline zoeken vind ik niet fair en zo heb je je bericht toch echt neer gezet.
Dat ik het dan persoonlijk opvat lijkt mij erg logisch gezien ik de enige ben met bps in dit topic.
Dat jij dit vanuit jouw perspectief ziet mag maar vanuit mijn perspectief kan ik het niet anders zien.
Dus dan zeggen daar kan ik niets aan doen? Ook dat valt onder verantwoordelijkheid nemen vind ik

Ibbel schreef:

Lusitana schreef:

Ik kan er niks aan doen dat jij het zo opvat, maar het is gewoon een feit dat er goed twee kanten van een persoon met bps te zien zijn in dit topic en wat dat uitlokt en dat is gewoon leerzaam. Helemaal niet nijdig of persoonlijk bedoeld.

ElviraKelan schreef:

Maar belangrijk blijft dan ook hoe dat ontstaan is vind ik vanuit mijn eigen perspectief gezien. En dan de schuld daarvan bij de persoon met borderline zoeken vind ik niet fair en zo heb je je bericht toch echt neer gezet.
Dat ik het dan persoonlijk opvat lijkt mij erg logisch gezien ik de enige ben met bps in dit topic.
Dat jij dit vanuit jouw perspectief ziet mag maar vanuit mijn perspectief kan ik het niet anders zien.
Dus dan zeggen daar kan ik niets aan doen? Ook dat valt onder verantwoordelijkheid nemen vind ik

Elvira, Lusitana geeft je nergens de schuld van. Ze zegt dat jij, door gewoon jezelf te zijn en vanuit jezelf en je eigen perspectief te praten, laat zien hoe iemand met BPS de ene dag verdedigend/slachtofferig en de volgende dag relaxt/begripvol kan zijn.
Dat is niet erg, integendeel, het toont juist, wat ze zelf ook uitlegt, aan hoe lastig het is. Voor jouzelf én voor de omgeving. Voor degenen met minder ervaring met BPS (zoals ik) is het echt bijna alsof je opeens een ander persoon bent in je laatste reacties.

Tieneke schreef:

Er wordt imo normaal gediscussieerd, maar discussiëren houdt ook in dat reacties die confronterend zijn niet afgedaan worden als respectloos.

luuntje schreef:

Mijn moeder heeft hele goede periodes, maar ook hele kwade periodes.
Als je partner in een goede periode zit wil je de relatie vaak niet verbreken.
In die slechte periodes wel.

ElviraKelan schreef:

Bromfiets fijn dat het zoveel beter met je gaat.
Hoe oud was je toen je op de gesloten afdeling doorbracht?

Wb dat BPS een vergaarbak is ben ik het niet met je eens. Daarvoor is persoonlijkheidsstoornis niet anderzindsomschreven er. Daarin voldoe je aan veel kenmerken maar voor 1 persoonlijkheidsstoornis onvoldoende. Bv je hebt dan 4 kenmerken van borderline en 4 van ontwijkende persoonlijkheidsstoornis

bromfiets schreef:

Wel is bewezen dat bps bij mannen zich vaker uit in agressie.