Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-10-15 16:01

Geplaatst: 27-10-15 16:01

BloemBloem schreef:
Makkelijk lüllen vanaf de zijlijn ..... en dan mag ik heftig
zijn of overkomen, maar als je geen kinderen hebt kan je geen
juist beeld schetsen PUNT!

Als je zo inflexibel bent en zwart wit in denken dan is zo'n discussie inderdaad echt zinloos

**Geplaatst**: 27-10-15 16:01

Geplaatst: 27-10-15 16:01

BloemBloem schreef:
En dat is met alles zo, bij mij thuis gelden er ook hele andere
regels dan bij mijn ouders. Mijn dochter weet dit dondersgoed

Dat is altijd zo en prima. Maar:
Er is hier juist een geval van overal hetzelfde: "Het kind krijgt de zin".
Dat is geen goede uitgangssituatie.
En als je dat wilt veranderen is steun wel zo belangrijk. Maar als jullie liever zien dat anderen tegenwerken, en denken dat het kind de zin geven een beter resultaat geeft en handiger is voor de moeder, mij best.
Dan ben ik wel benieuwd hoe jullie de situatie zouden oplossen met een kind dat bepaalt wat er gegeten wordt.

**Geplaatst**: 27-10-15 16:03

Geplaatst: 27-10-15 16:03

Ik wil best antwoord geven op jouw vraag hoor

!

Het heftig reageren komt voort uit de hele maatschappij
waarin wij tegenwoordig leven

Hokjes hokjes en nog eens hokjes!

De normale uitleg van iemand die, waarvan ik denk, geen kinderen heeft
kan ik helaas niet serieus nemen. Praktijk is waar het om gaat!

Mama's van tegenwoordig, moeten keihard werken om hun centen te verdienen,
om thuis de boel draaiende te houden, huishouden gaat door, vaak zijn ze ook nog eens echtgenoot c.q. partner van en proberen ze ook nog zich zelf te zijn. Als jij dan doodmoe van je werk komt, je kindje ophaalt, eten gaat koken en het gezellig wilt houden, dan ga je wel eens compromissen sluiten

De personen in dit topic zonder kinderen kunnen i.m.o gewoon niet mee praten over dit onderwerp, en zeker niet als er dan tips worden gegeven die zo uitgeschreven staan in een boekje, dat is idd waar ik doodziek van wordt, want zo werkt het niet in de praktijk!

**Geplaatst**: 27-10-15 16:05

Geplaatst: 27-10-15 16:05

Amandavd schreef:
Wat een dikke vette onzin. Alsof je een kind gebaard moet hebben om te weten hoe je een kind moet opvoeden. Daar gaat het in 80% van de gevallen al fout. Ouders die denken dat ze alle wijsheid in pacht hebben maar inmiddels wel steken laten vallen.

Dat zeg ik niet, maar het is wel een degelijk verschil als je hier
dagelijks mee te maken hebt of je alleen de kindjes van je partner
om het weekend in huis hebt!

**Geplaatst**: 27-10-15 16:05

Geplaatst: 27-10-15 16:05

Lusitana schreef:
BloemBloem schreef:
En dat is met alles zo, bij mij thuis gelden er ook hele andere
regels dan bij mijn ouders. Mijn dochter weet dit dondersgoed

Dat is altijd zo en prima. Maar:
Er is hier juist een geval van overal hetzelfde: "Het kind krijgt de zin".
Dat is geen goede uitgangssituatie.
En als je dat wilt veranderen is steun wel zo belangrijk. Maar als jullie liever zien dat anderen tegenwerken, en denken dat het kind de zin geven een beter resultaat geeft en handiger is voor de moeder, mij best.
Dan ben ik wel benieuwd hoe jullie de situatie zouden oplossen met een kind dat bepaalt wat er gegeten wordt.

Heb ik dan een pagina gemist

?

Ik lees alleen dat het ventje een dagje mee uit is genomen door zijn opa en oma en dat hij daar verwend is ..... !!!!

**Geplaatst**: 27-10-15 16:06

Geplaatst: 27-10-15 16:06

BloemBloem schreef:
Ik wil best antwoord geven op jouw vraag hoor !

Het heftig reageren komt voort uit de hele maatschappij
waarin wij tegenwoordig leven Hokjes hokjes en nog eens hokjes!

De normale uitleg van iemand die, waarvan ik denk, geen kinderen heeft
kan ik helaas niet serieus nemen. Praktijk is waar het om gaat!

Mama's van tegenwoordig, moeten keihard werken om hun centen te verdienen,
om thuis de boel draaiende te houden, huishouden gaat door, vaak zijn ze ook nog eens echtgenoot c.q. partner van en proberen ze ook nog zich zelf te zijn. Als jij dan doodmoe van je werk komt, je kindje ophaalt, eten gaat koken en het gezellig wilt houden, dan ga je wel eens compromissen sluiten

De personen in dit topic zonder kinderen kunnen i.m.o gewoon niet mee praten over dit onderwerp, en zeker niet als er dan tips worden gegeven die zo uitgeschreven staan in een boekje, dat is idd waar ik doodziek van wordt, want zo werkt het niet in de praktijk!

Wat heb jij een oogkleppen op zeg. Dikgedrukte is allemaal non argument.

Opvoeden is opvoeden, of je dat nu elke dag of 1 x in de week doet.

**Geplaatst**: 27-10-15 16:07

Geplaatst: 27-10-15 16:07

Deze moeder van twee kinderen van 5 en bijna 8 kan zich anders helemaal vinden in de posts van o.a. Shadow.
Als mijn kind zo'n slechte eter zou zijn en we dit probleem hadden, had ik een plan willen maken waar ook opa en oma aan mee zouden doen. En dat houdt in, niet zomaar meenemen en verwennen door naar het pannenkoekenhuis te gaan als er al afspraken waren gemaakt over het eten.
Eerst ervoor zorgen dat het kind weer een gezonde relatie krijgt tot eten. En dat begint met kritisch naar jezelf durven kijken, hoe ga je hier als ouder mee om. Het moeilijkste wat er is, maar dat is wat mij betreft wel de basis. En ik blijf ervan overtuigd dat het een 'ding' is in het gezin en dat jongetje dat feilloos aanvoelt en alleen maar gestimuleerd wordt door nog minder lekker te vinden omdat hij wordt beloond in zijn gedrag.

**Geplaatst**: 27-10-15 16:11

Re: Kind (5) weigert te eten

Geplaatst: 27-10-15 16:11

Opvoeden doe je toch ook iedere dag

, het gaat alleen om de manier
waarop jij wilt opvoeden. Ik ben waarschijnlijk een wat "lossere" moeder
die duidelijk haar grenzen stelt ism met mijn man, maar waar wij ons kind
ook wat vrijheden in geven, door compromissen te sluiten

Streng, doch rechtvaardig, maar met een stuk minder strijd

**Geplaatst**: 27-10-15 16:12

Geplaatst: 27-10-15 16:12

BloemBloem schreef:
Opvoeden doe je toch ook iedere dag , het gaat alleen om de manier
waarop jij wilt opvoeden. Ik ben waarschijnlijk een wat "lossere" moeder
die duidelijk haar grenzen stelt ism met mijn man, maar waar wij ons kind
ook wat vrijheden in geven, door compromissen te sluiten

Streng, doch rechtvaardig, maar met een stuk minder strijd

Consequent opvoeden met duidelijke structuur en regels is geen strijd. Daarin is de positie van iedereen in het gezin duidelijk.

**Geplaatst**: 27-10-15 16:13

Geplaatst: 27-10-15 16:13

Ik werk bij mensen thuis en voed hun kinderen op als ouders aan het werk zijn. Soms sta ik ook dubbel met ouders omdat ze het zelf echt niet aankunnen. Vooral avond eten is een drama (vaak wanneer ouders erbij zijn nog erger :')

).
Wat ik zie is dat de kinderen met ouders een "loopje" nemen. Bij ouders kun je natuurlijk ook veel meer, want ga maar eens huilen. Dat kan menig moeder echt niet aan, dat is het oerinstinct om daar op te reageren. Net zoals TS die zich vreselijk veel zorgen maakt over haar kind of het wel genoeg voedingsstoffen binnen krijgt.

Nu heb ik niet alle berichten gelezen wat dit topic gaat opeens erg hard (zat gisteren stil mee te lezen

).
Maar als TS en haar man het los kunnen laten (maar dan ook echt los). Zal je zien dat hij gaat eten. Al is dit als ouders vrij lastig omdat je altijd vrij bezorgd ben om je kind. En als ik zo lees hoe zwaar/groot hij is, hoef je je denk ik niet veel zorgen te maken.

Bot gezegd als een van mijn oppaskids niet wil eten, interesseert het me niet. Dan eet je niet. Deze strijd ga ik nooit aan. Tenzij de arts zegt dat je zorgen moet maken, dan maak ik me pas zorgen.

Natuurlijk trek ik allerlei foefjes uit de kast om een kind wel te laten eten, want laten we wel wezen. Het moet eten om te groeien.

Zo heb ik ooit scene peuter gehad; "IKKE NIE ETTUUUUUHHHHH!!!!!!!!!!!" Met al het nodige wat om mijn oren vloog. Maar he? Je bent een peuter, dan val je in de ene emotie na de andere.
Op zn moment als ik eten aan het maken ben en de krijsende peuter schreeuwt dat het niet wil eten, dat is prima maar je komt wel aan tafel zitten. Ik heb een bord eten voor zijn broer neer gezet en voor mij. Peuter genegeerd, die keek alsof hij water zag branden; "IKKE OOK BORD ETTUUUHH!!!!!" nog net niet schuimbekkend. Bord (wat natuurlijk al klaar stond voor hem in de keuken) eten voor hem gezet en peuter ging eten.

Met zijn broer van vijf net zo, geen zin om te eten. En peuter neemt natuurlijk altijd het "foute" gedrag op van zijn broer. Ik ben opgestaan (acteerlessen zijn toegestaan toch?) en riep heel blij; "Vandaag is het andersom dag! Pak je bord we eten onder de tafel". Waarbij peuter en kleuter dat erg interessant vonden en beide onder de tafel gingen zitten met hun bordje en hun bord (bijna dan) opgegeten hebben.

Wat ook heel goed bij deze peuter en kleuter hielp als zeiden; "Ik heb geen honger, lussiknie". Daarop zeggen; "Dat komt goed uit! Ik heb REUUUUZE trek!". En verder niet in discussie gaan, het bord pakken en heel fanatiek gaan eten. Vaak had ik geluk en pakte ze het bord terug met de mededeling: "NIET JOU!!!!!!! MIJ!". Maar soms had ik ook pech en zat ik daar met twee volle borden :')

Of je hand veranderen in een "muisje" en dat muisje heeft heel veel trek om het eten van het bordje te pikken en op te eten. Nomnomnomnommmmmm.

Ik heb het idee TS dat je de nadruk teveel op eten legt. Al is dat als moeder zijnde echt heel lastig hoor, ik begrijp je volledig. Maar als jou zoontje zegt; "Lussiknie". Ga je er tegen in: "Eet toch wat" "Je moet wat eten" "Je buikpijn komt omdat je niet gegeten heb" "Je moet wel ontbijten, want gisteren avond had je buikpijn weet je nog?".
Het kind voelt dat hij je hiermee kan bespelen en wellicht extra aandacht krijgt van zijn mama, hoe heerlijk is dat? Nog meer aandacht?

Wat doe je na schooltijd met hem of wat doet hij zelf? Gaat hij tv kijken of rustig spelen in de kamer of lekker knutselen?
Wellicht helpt het om eens lekker te gaan steppen met hem of te gaan klauteren en klimmen en lekker samen ravotten een uur voor het eten. Daar heb jij als moeder zijnde natuurlijk geen tijd/zin in omdat je eten wil maken. Maar ik maakte het eten altijd als de peuter zijn middagdutje deed. Zette het zo klaar dat het alleen nog maar opgewarmd hoefde te worden en zo kon ik de hele middag lekker ravotten met die twee. Gelijk een voordeel voor jezelf want het is goed voor je conditie

Ik weet niet of je snoep/koek/chips geeft, dat zijn natuurlijk echte maagvullers en die proberen achterwegen te houden. Of zelf gezonde havermoutkoeken maken, die kan hij eten als hij uit school komt.

Wat al eerder is gezegd, water! Heel veel water laten drinken. Geen sapjes ect. Het is nergens goed voor, niet voor de tanden en niet voor de ingewanden.

Vooral geen nadruk leggen op het moeten eten.

**Geplaatst**: 27-10-15 16:13

Geplaatst: 27-10-15 16:13

Er is overleg geweest over het avondeten (wat eten we, wat wil je vanavond eten) en vervolgens nemen opa&oma de jongen ineens mee naar een pannenkoeken restaurant.
Daar zou ik, zeker ivm de eetproblemen, niet blij mee zijn...
Op het menu stonden tuinbonen, en nu ineens lekker pannenkoeken. Dat is makkelijk.
Alle moeite om hem te betrekken bij het avondeten zijn nu voor niets geweest. De jongen zal geen tuinboon zien vanavond

Natuurlijk opa&oma is (vaak) een feest maar alle partijen moeten wel op één lijn zitten

Dagje naar opa en oma? Dat is speciaal, dan gaan we patat of pannenkoeken eten.
Nu was het echter "dagje met opa& oma maar vanavond eten we tuinbonen" en opeens verdwenen de tuinbonen en kwam er een pannenkoek tevoorschijn.
Kan natuurlijk, maar in dit geval (oplossen eetproblemen) niet het meest verstandig.
Mijn ouders zeiden ook wel eens "nee, wij eten thuis", omdat ik anders de hele week friet naar binnen stopte.

Ik ben van mening dat wanneer je in een vicieuze cirkel bent beland het geen slecht idee is om een buitenstaander (professional) om hulp te vragen. Iemand die face-to-face interactie met jullie kan hebben.
Wellicht ziet zo'n persoon een patroon wat je zelf niet opmerkt (want hé we zijn ook maar mensen).

Persoonlijk zal ik proberen het zoveel mogelijk los te laten. Aan tafel gaan zitten, opscheppen, wil hij niet? Dan bord leeg laten maar hij moet wel aan tafel blijven zitten. Eventueel kan hij kiezen voor een broodje met gezond beleg maar er wordt niet gesnoept. Dus of geen eten, of brood.

Iedereen kan aangeven "wij doen het zo" of "probeer dit", maar als je al heel veel geprobeerd hebt en het verbetert niet... Dan gaat een forum waarschijnlijk ook niet helpen. Wij hebben immers alleen een beeldscherm voor onze neus en kunnen alleen tips geven op basis van wat we denken te lezen.
En wat we denken te lezen is niet altijd wat er daadwerkelijk gebeurt.
Een professional met ervaring kan er meer mee, zeker als ze ook (letterlijk) zicht hebben op de situatie

Laatst bijgewerkt door Snorlex op 27-10-15 16:20, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-10-15 16:17

Geplaatst: 27-10-15 16:17

BloemBloem schreef:
Makkelijk lüllen vanaf de zijlijn ..... en dan mag ik heftig
zijn of overkomen, maar als je geen kinderen hebt kan je geen
juist beeld schetsen PUNT!

Geen kinderen hebben is juist een pré.
Net als dat mensen die niet in een relatie zitten het betste kunnen oordelen over andermans relaties. Omdat je dan juist objectief bent.
Als je zelf kinderen hebt ben je toch geneigd om te vergelijken met je eigen kind(eren).
Antwoorden zijn dan vaak ook: "Bij mijn kind doe ik het zo".
Terwijl je zelf al aangeeft dat elk kind anders is, dus wat bij jouw kind opgaat, hoeft niet zo te zijn als bij een ander kind.
Iemand die geen kinderen heeft, kijkt objectief naar de specifieke situatie en komt met daarop gerichte adviezen.
Overigens kan een ieder zelf doen wat ze willen met adviezen en verschillende dingen proberen.

Laat ik het zo zeggen, je hoeft geen stoornis te hebben om een goede psycholoog te zijn.
Je hoeft geen paard te hebben om ze te begrijpen en advies te kunnen geven.

Als je zelf een kind hebt maakt dat je niet meteen vanzelf een expert in gedrag. Anders hoefden daar geen studies aan gewijd en ontsporden er ook geen kinderen.
Het maakt je hooguit een expert in het gedrag van jou kind. En niet eens de garantie dat het dan altijd maar goed loopt.
TS hééft een kind maar kan ook niet zomaar haar probleem oplossen...

Laatst bijgewerkt door Lusitana op 27-10-15 16:19, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-10-15 16:19

Geplaatst: 27-10-15 16:19

BloemBloem schreef:
Opvoeden doe je toch ook iedere dag , het gaat alleen om de manier
waarop jij wilt opvoeden. Ik ben waarschijnlijk een wat "lossere" moeder
die duidelijk haar grenzen stelt ism met mijn man, maar waar wij ons kind
ook wat vrijheden in geven, door compromissen te sluiten

Streng, doch rechtvaardig, maar met een stuk minder strijd

Zo doen wij het ook. Wij zijn geen hele strenge ouders en kijken vooral naar wat onze kinderen nodig hebben. Overleggen veel met elkaar en sluiten compromissen. Maar.. Als een van de kinderen zo'n probleem zou hebben met eten (wat dus ook is gebeurd), dan zijn we vooral ouders. En willen dat onze kinderen een gezonde relatie tot eten hebben. Daar pas je dan je aanpak op aan. En dat is moeilijk, omdat je dan vaak vooral naar jezelf en je opvoeding moet kijken. Maar is wel noodzakelijk. Heeft niks met wel of niet streng zijn te maken maar kijken naar je kind.

**Geplaatst**: 27-10-15 16:40

Re: Kind (5) weigert te eten

Geplaatst: 27-10-15 16:40

Misschien moet ts de vraag anders stellen: Help mijn kind lust alleen junkfood. Misschien een beetje overtrokken maar daar komt het dus wel op neer. Ik blijf bij mijn eerdere standpunt dat hij een gevoelig joch is en prima weet hoe hij macht kan uitoefenen en geloof me(ja ik heb kinderen) dat spelen ze uit. Ts is aan de ene kant supertrots dat het zo'n slimme jongen is maar het zou helpen om uit de overleg rol met hem te stappen. Als ouder moet je nooit proberen het beste vriendje van je kind te worden of te zijn. Je moet opvoeden en ja, dat is niet altijd even gemakkelijk of leuk.
de vraag waarom hij melatonine krijgt word helaas niet beantwoord door ts maar gezien de uitvoerige tests die het kind reeds gehad heeft mbt tot autisme lijkt me dat ze al veel langer het gevoel heeft dat er iets loos is. Soms is het een optie om gewoon terug naar de basis te gaan, stop met pamperen en zoeken en start met simpelweg duidelijk te zijn. Een kind van vijf hoeft niet te bepalen wat er op tafel komt, die moet spelen totdat het eten op tafel staat en dan eten of niet. Zo niet, jammer dan, volgende keer beter zonder er een punt van te maken. Door kinderen mee te laten beslissen over van alles en nog wat geef je ze macht die ze nog helemaal niet aan kunnen en natuurlijk kun je twee setjes kleding neerleggen maar zelfs dat, ik deed het niet. Een zoon van mij wilde perse in pyama naar school toen hij vijf was, je gaat maar. De klas vond het heel grappig en hij was genezen. Sommige zaken lossen zich vaak op zonder dat ouders zich daar zo ontzettend druk over hoeven te maken, het perfecte kind en nog beter, de perfecte ouder bestaat niet.

**Geplaatst**: 27-10-15 16:50

Geplaatst: 27-10-15 16:50

BloemBloem schreef:
Makkelijk lüllen vanaf de zijlijn ..... en dan mag ik heftig
zijn of overkomen, maar als je geen kinderen hebt kan je geen
juist beeld schetsen PUNT!

Wauw..... Over geen juist beeld kunnen schetsen gesproken.
Heb jij wel eens iets aan tips of advies van The Nanny aangenomen?
Of check jij bij het CB of op school ook eerst of de mensen die je daar spreekt of met je kind te maken hebben kinderen hebben?
De aanname dat iemand zonder kinderen er geen verstand van kan hebben is imo net zo kansloos als die dat degenen die wel kinderen hebben er WEL verstand van hebben.....

**Geplaatst**: 27-10-15 17:01

Geplaatst: 27-10-15 17:01

Anoniem schreef:
BloemBloem schreef:
Makkelijk lüllen vanaf de zijlijn ..... en dan mag ik heftig
zijn of overkomen, maar als je geen kinderen hebt kan je geen
juist beeld schetsen PUNT!

Wauw..... Over geen juist beeld kunnen schetsen gesproken.
Heb jij wel eens iets aan tips of advies van The Nanny aangenomen?
Of check jij bij het CB of op school ook eerst of de mensen die je daar spreekt of met je kind te maken hebben kinderen hebben?
De aanname dat iemand zonder kinderen er geen verstand van kan hebben is imo net zo kansloos als die dat degenen die wel kinderen hebben er WEL verstand van hebben.....

Jullie lezen allemaal niet

, het gaat niet om verstand, het gaat erom dat je er niet dagelijks mee geconfronteerd wordt. Dat is het hele punt. Want dan neemt je gevoel soms wel eens de overhand, terwijl je juist met verstand had moeten handelen!

**Geplaatst**: 27-10-15 17:02

Geplaatst: 27-10-15 17:02

Quellian schreef:
Sizzle schreef:
Ts , ik begrijp niet goed wat je wilt.
Je maakt een topic omdat je zegt wanhopig te zijn en niet weet wat je nog kan doen.
Vervolgens komen er stapels ideeen die natuurlijk niet allemaal opgaan in jouw geval omdat we jou nou eenmaal niet kennen.
Ipv systematisch na te denken over de suggesties lach je iedereen uit dat het domme ideeen zijn

Waarom vraag je het dan?

Succes verder

Quellian schreef:
Zijn er dingen die we over het hoofd hebben gezien of die we nog kunnen proberen? We hebben genegeerd, er een feestje van gemaakt, met een beloningssysteem gewerkt, boos geworden, maar niets maakt indruk; hij schuift gewoon zijn bord weg en negeert de wereld om zich heen.

Zo lastig zou het niet hoeven zijn. Ik hoef niet psychologisch uitgediept te worden, mijn kind evenmin. Ik heb meer aan verhalen uit de praktijk, praktische dingen die je kunt doen. Er moeten namelijk meer simpele oplossingen zijn buiten het negeren, feestje maken, beloningssysteem of boos worden. Dát vroeg ik, maar mensen maken er een heel spookverhaal van
Dus lees de OP, niet de rest van de reacties van mensen die alles uit de kast trekken en geef tips. Wat heb ik aan jouw reactie? Wat is concreet de waarde van je post?

Bigone, het is inderdaad een slimme jongen, niets mis mee. Zoals ik eerder al zei; he knows how to play the piano.

Ban de junkfood.
1 lijn overal.
Niet meer belonen met pannenkoeken.
Jouw kind is dus op dit moment een type dat niet "beloond" moet worden met eten onder het mom "lekker verwennen bij opa en oma of na dagje uit patat".
Hij is er te bevattelijk voor en dat gaat van kwaad tot erger.

Duidelijkheid.
1 lijn
En wellicht tijd instellen.
Half uur per eetmoment.

Bovenstaande al veel eerder aan je geadviseerd.
Dat vindt je niks?

Jammer dat je dit topic verlaat en ik je niet op goede adviezen zie reageren.
Ik heb je al meer adviezen gegeven maar volgendsmij mijdde je mijn Posts al gelijk nadat ik vroeg: hoe zit hij verder geestelijk in elkaar?
Mijn inziens prima vraag. Waarop je kunt antwoorden of hij bijv snel bang is of gevoelig voor sfeer of dat hem iets dwars zit.

Want uiteindelijk.. Doet hij dit ook niet voor de lol. Probeer naar de basis van deze ontwikkelingen te zoeken los van het eten. Eten is maar een middel. Het had net zo goed alleen maar blauwe joggingsbroeken willen dragen kunnen zijn.

Succes.

**Geplaatst**: 27-10-15 17:15

Geplaatst: 27-10-15 17:15

Ik krijg een beetje het gevoel dat er (onbewust) wel een strijd van gemaakt is door jou?

Mijn tip is, laat het los! Geen strijd, geen chanteren, geen dwang niks. Makkelijker gezegd dan gedaan want je wil natuurlijk alleen het beste voor je kind.

Al eet hij een boterham ipv warm wat dan nog? Of laat hem zelf kiezen uit drie verschillende dingen en een boterham? Eet hij niet? Dan niet. Morgen weer een dag. Uiteindelijk gaat hij zelf wel eten.

**Geplaatst**: 27-10-15 17:15

Geplaatst: 27-10-15 17:15

BloemBloem schreef:
Ik wil best antwoord geven op jouw vraag hoor !

Het heftig reageren komt voort uit de hele maatschappij
waarin wij tegenwoordig leven Hokjes hokjes en nog eens hokjes!

De normale uitleg van iemand die, waarvan ik denk, geen kinderen heeft
kan ik helaas niet serieus nemen. Praktijk is waar het om gaat!

Mama's van tegenwoordig, moeten keihard werken om hun centen te verdienen,
om thuis de boel draaiende te houden, huishouden gaat door, vaak zijn ze ook nog eens echtgenoot c.q. partner van en proberen ze ook nog zich zelf te zijn. Als jij dan doodmoe van je werk komt, je kindje ophaalt, eten gaat koken en het gezellig wilt houden, dan ga je wel eens compromissen sluiten

De personen in dit topic zonder kinderen kunnen i.m.o gewoon niet mee praten over dit onderwerp, en zeker niet als er dan tips worden gegeven die zo uitgeschreven staan in een boekje, dat is idd waar ik doodziek van wordt, want zo werkt het niet in de praktijk!

Behalve de praktische kanten van het leven gaat theorie ook totaal voorbij aan het karakter van het individuele kind.
Is het nieuwsgierig naar nieuwe dingen of boezemt dat angst in. Reageert het kind goed op strakke regels en lijnrechte orde of zorgt dat juist voor verzet en bereik je meer met een omweg of compromis. Staat het kind open voor derden of wijst het alles wat niet vertrouwd is af, etc etc.
Komop we rijden allemaal paard, we weten allemaal dat die hete eenkennige Arabier een andere aanpak vergt dan die koppige Fjord en dat die eigenwijze Shet anders reageert op correctie dan de sensibele KWPN. Dat is met welke andere diersoort niet anders en idem voor de mens. Daar gaat boekjeswijsheid totaal aan voorbij. Geeft een globale leidraad voor dummy's maar het fingerspitzengefühl krijg je met de ervaring.

**Geplaatst**: 27-10-15 17:19

Re: Kind (5) weigert te eten

Geplaatst: 27-10-15 17:19

Ervaring met je eigen kinderen betekent niet ervaring met alle kinderen dus ook dat streeft voorbij aan het individu dan.

**Geplaatst**: 27-10-15 17:24

Geplaatst: 27-10-15 17:24

Ik denk niet dat het het eten is, maar iets anders...

Waarom wil hij niet groter worden? Ergens is er onderweg bij hem een hersenspinsel gekomen waardoor hij niet wil groeien en ouder worden.

Kan je naar een kinder coach? Een goede die met tekenspel hem laat vertellen wat hij toen heeft gezien, gehoort of wat hij is gaan denken? Misschien wel een zielig verhaal uit een boek, tvcartooen..opmerking van iemand...

Is een eigen verhaal gaan leiden..

Zo zie ik het..

**Geplaatst**: 27-10-15 17:24

Geplaatst: 27-10-15 17:24

Ik heb de eerste paar pagina's net gelezen. Even een paar vragen. Sorry als ze al zijn gesteld.

Ten eerste: eten jullie samen aan tafel met het hele gezin. Zoiets is voor een kleiner kind namelijk heel belangrijk.
Ten tweede: waar hebben jullie het over onder het eten? Vraag hoe het gaat op school ofzo, zorg dat hij gaat praten. Dan is de kans groot dat hij vanzelf een keertje gaat eten. Ga hem niet zitten pushen. Gewoon 1x waarschuwen en luistert hij niet, gewoon negeren en een gesprek beginnen. Kijk anders supernanny eens. Daar leer je heel veel van

**Geplaatst**: 27-10-15 17:59

Geplaatst: 27-10-15 17:59

Amandavd schreef:
Ervaring met je eigen kinderen betekent niet ervaring met alle kinderen dus ook dat streeft voorbij aan het individu dan.

Wel met je eigen grut en meer dan 'bij mijn kind werkte zus en zo' kom je idd niet. Maar categorisch andere oplossingen afkeuren omdat je uit de theorie alleen oplossing X hebt geleerd, daar krijg ik jeuk van. Overigens net zo zeer bij de paarden hoor, daar denk ik ook altijd: Oké, en nu heb je een totaal ander paard waardoor geleerde oplossing X niet werkt, en dan?
Bovendien dikke kans dat een ervaren ruiter /ervaren ouder noodgedwongen al eens oplossing Y en Z heeft uitgeprobeerd, waar degene op basis van theorie bij oplossing X is blijven hangen.

**Geplaatst**: 27-10-15 18:07

Geplaatst: 27-10-15 18:07

Urielle schreef:
Reageert het kind goed op strakke regels en lijnrechte orde of zorgt dat juist voor verzet en bereik je meer met een omweg of compromis.

Ik denk dat je de zaken hier verkeerd voorstelt. Het ging niet over lijnrechte orde of niet.
Maar er is geen kind gebaat bij onduidelijkheid terwijl de dingen veranderd worden. Geef me vooral een tegenvoorbeeld waarin het averechts werkt...

Ik heb heel wat kinderen gezien, en dan zie je inderdaad dat ze allemaal verschillend zijn en in sommige dingen een hele individuele aanpak vereisen. (En de kinderen met beperkingen zetten dat alleen nog maar op scherp.) Maar wat het ook is, ALLE kinderen zijn erbij gebaat als je die aanpak dan in eerste instantie consequent toepast en er niet onderweg allerlei onderbrekingen en andere situaties tussen zitten.

Sommige dingen zijn subjectief, maar dat je bij verandering begint met een consequente aanpak en pas daarna overgaat naar de gewone situatie van meer variatie, durf ik echt wel als redelijk universele regel te stellen.

BloemBloem: nee, ik heb geen kinderen. 1 minder dan jij dus. Ook op basis van jouw ene kind weet je volgens je eigen gedachtegang toch niks over andere kinderen?

Van de andere kant heb ik van jongs af aan veel meegekregen van diverse docenten, veel gesprekken gevoerd met ouders (juist ook ouders bij die kinderen waar het wat minder makkelijk mee gaat), orthopedagogen, en heb ik 10 jaar ervaring in het begeleiden van onze ruiters. En als je wilt kan ik ongetwijfeld meerdere ouders vinden om te bevestigen wat ik schrijf, die het wel uit eigen dag-en-nacht-ervaring kunnen vertellen: als je iets moeilijks aan wilt pakken, moet je in eerste instantie heel duidelijk voor die aanpak kiezen, zonder teveel ruis of onderbrekingen.

**Geplaatst**: 27-10-15 18:14

Geplaatst: 27-10-15 18:14

Ik zit eigenlijk al heel lang mee te lezen zonder dat ik wilde reageren... Jeetje wat kunnen mensen uit hun plaat gaan zeg...

Ik heb een leuke 5-jarige meid, koppig, dwars, altijd bezig, altijd laatste woord, een heerlijk karaktertje dus (en absoluut geen roze wolk bij mij, zelfs niet na 5 jaar, ik kan uiteraard heel erg van haar genieten en ik hou zielsveel van haar)... Ik heb dus al aardig wat meegemaakt met haar, maar ook de goede dingen meegemaakt. Eten eigenlijk maar een kleine periode, ze heeft nu wel dingen die ze niet lust of echt niet wil eten (pas appeltaart gebakken en ik eet dan lekker appeltjes met kaneel en suiker en dat wilt ze dan niet eens proeven). Maar de appeltaart eet ze dan wel weer.

Wat ik eigenlijk altijd doe, ik ben dus echt een slechte moeder, ik zet de tv aan en we eten gewoon heerlijk aan de salontafel. Ze heeft afleiding (anders kan ze zelf niet stilzitten), de zender is wel voor volwassenen en geen kinderzender. We zitten knus bij elkaar ipv aan een kale hoge tafel waar de kinderen niet eens met de voeten bij de grond kunnen en de pannen op tafel staan.

Ze helpt mee koken, als ze wilt eten dan eet ze mee en wilt ze niet eten dan eet ze niet mee. Er wordt dan wel tegen haar gezegd dat ze zo goed heeft geholpen met eten koken en dat het lekker smaakt wat zij heeft klaargemaakt. Zo krijgt ze haar "beloning" in de vorm van een trots gevoel, want dat heeft zij klaar gemaakt en papa en mama vinden het lekker. Als ze dan zelf niet wilt eten, is dat geen probleem, dat is haar keuze.

Ook wordt er hier niet gedwongen op het leeg eten van het bord, heel vaak staat ze op, wrijft over haar buik en zegt "mama mijn buik is vol hoor" Nou dat is goed, dan zet je het bord in de keuken en ben je klaar. Geen gezeik met nog 5 happen hoor, of dit moet op. Gewoon alles heel luchtig houden, niet doordrammen of zeggen dat iets moet, want alles wat moet bij een 5-jarige doen ze juist niet.

Zegt hij bij voorbaat al dat hij het niet lust of niet wilt, dan vraag je of hij een boterham wilt. Heeft hij die op, weer een complimentje "goh goed dat je die hebt opgegeten hoor, was het lekker?" Heeft hij hem niet helemaal op "jeetje wat heb jij goed je best gedaan om het op te krijgen, je hebt nog maar zo'n stukje over" of "nou dat heb je goed gedaan hoor, je hebt in ieder geval al lekker een paar hapjes genomen"

Ik merk dat het maken van complimentjes (dus in paardentaal: goed gedrag belonen) beter werkt als dwang. Zeker bij een kleuterpuber

Geef hem wat vitamientjes erbij zodat hij wel alles binnen krijgt en gewoon elke keer weer opnieuw wat proberen voor te zetten. Het eten komt wel, juist het gevecht erom zorgt ervoor dat het niet meer lukt.

Ook uit eten geweest met opa en oma, complimentje "heb je lekker gegeten bij het pannenkoekenhuis" en als opa of oma dan zegt dat hij bijvoorbeeld maar een klein stukje op heeft dan alsnog complimenteren.

Die van mij eet trouwens ook geen bruin brood (tenzij ik het eet dan lust ze ineens wel een hapje) en eerst ook geen korstjes, nu ze op school hebben gezegd dat dit ook gezond is, eet ze het wel. Ik haalde gewoon de korstjes eraf totdat madam boos op me werd want iedereen at op school ook korstjes!! Hoe durfde ik haar brood zonder korst mee te geven! En dan gewoon gezegd "oh sorry wijffie, weet je wat", ik geef je morgen dan wel brood met korstjes mee, want mama wist dat helemaal niet" Zo voelde zij zich weer stoer en sterk omdat zij iets wist wat mama niet wist. Beetje spelenderwijs kom je ook een heel eind.

Verder is mijn dochter ook een kind dat dus niet meeloopt in de winkel. En weglopen heeft dus geen zin, mevrouw kijkt niet op of om, al loop ik zelfs de winkel uit. Zelfs een keer op de Beverwijkse Markt meegemaakt, kind weg, wij in paniek en kind loopt gewoon tussen de kleding te kijken zonder te huilen of te roepen. Dus dat werkt helaas niet bij elk kind.

TS ik weet niet of je nog meeleest, je mag ook in pb komen uiteraard. Je hebt heel gewoon een gezonde kleuterpuber van 5, die heerlijk dwars kan zijn wat gewoon bij de leeftijd hoort, maar wat zooooooo ontzettend frustrerend kan zijn voor een moeder en vader. Adem in en adem uit, dan kom je er wel! Heeft trouwens de huisarts nog iets opgeleverd, mag ook in pb?