Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-09-12 21:49

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 12-09-12 21:49

Ik ga er zeker naar kijken, ik kan er alleen maar beter van worden ja

**Geplaatst**: 12-09-12 21:51

Geplaatst: 12-09-12 21:51

Dreamy schreef:
Joolien schreef:
Heb je bindingsangst? Of staat dat er los van?

Eerder verlatingsangst Het kán er misschien te maken hebben dat mijn ouders op jonge leeftijd gescheiden zijn. Toen zat ik ook al elke keer huilend bij het raam als hij mij weer thuis bracht. Lijkt me dus niet geheel onmogelijk!

Heel bekend en niet zo raar om dat dan te hebben

Ik heb van alles wat, bindingsangst, faalangst en verlatingsangst. Ik bind me niet omdat het toch wel weer uit zal gaan, want ja ik kan altijd beter krijgen.

**Geplaatst**: 12-09-12 21:52

Geplaatst: 12-09-12 21:52

Joolien schreef:
Heel bekend en niet zo raar om dat dan te hebben Ik heb van alles wat, bindingsangst, faalangst en verlatingsangst. Ik bind me niet omdat het toch wel weer uit zal gaan, want ja ik kan altijd beter krijgen.

Ojee, maar je had een relatie toch? Mag ook via PB :(:)

Ik zal me zo eens gaan inlezen in de rest van het topic, kijken of ik daar nog wat uit kan halen. Ben natuurlijk gewoon binnengevallen

**Geplaatst**: 12-09-12 22:18

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 12-09-12 22:18

Ik ben inderdaad heel blij met de hulp die ik nu kan krijgen op school. Het is alleen jammer dat het me een jaar heeft gekost. Vorig jaar werd ik helaas niet serieus genomen, tot ik eigenlijk niet meer op school verscheen. Ben toen ook in een depressie geraakt, maar nu ze de papieren met de diagnoses hebben gekregen kan er ineens veel meer. Toch jammer dat het zo heeft moeten lopen. Maar ga er nu vol goede moed tegenaan en heb met mezelf, de vertrouwenspersoon en me psychiater afgesproken, dat ik, wat er ook gebeurd, in ieder geval naar school moet gaan. En hebben de afspraak gemaakt dat als ik me ziek meld om wat voor reden dan ook, dat ik een mail moet sturen naar mijn coach en de vertrouwenspersoon, zodat hun er zicht op hebben waarom ik afwezig ben. (ben namelijk 19, dus mag me zelf ziekmelden op school.)

**Geplaatst**: 12-09-12 22:54

Geplaatst: 12-09-12 22:54

Mag ik me ook even melden? Zit nu tussen therapieën in, zeg maar.

Wordt nu aangemeld voor cognitieve gedragstherapie en wacht nog op een afspraak voor relatie-systeemtherapie. Ga vrijdag naar de arts om te kijken voor eventuele medicijnen, maar sta hier al m'n hele leven erg sceptisch tegenover, al gaat het zonder ook niet lekker -O-

. (Ga in therapie om te leren hoe om te gaan met het leven/mijn persoonlijkheid, niet hoe gedrogeerd om te gaan met het leven zeg maar. Discussie met mezelf :Y)

) Nog meer mensen die de "medicijnendrempel" over moe(s)ten?

Gelukkig steunt m'n vriend me nu een stuk beter, al vind ik zelf niet dat ik het huishouden/eten koken etc. kan laten vallen om m'n studie te halen (werk ernaast ook nog een paar uur per week). Hij heeft aangegeven dat ik morgen dan maar niet moet koken, maar aan m'n huiswerk moet gaan. Dat helpt me in ieder geval al ietsje om de drempel ietsiepietsie lager te leggen voor mezelf.
Laat morgen ook m'n spiraaltje weghalen in de hoop dat dat helpt bij het stabiliseren.

Zo m'n ei ook even kwijt

**Geplaatst**: 13-09-12 08:50

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-09-12 08:50

Sassol, ik zit nu op mn telefoon dus kan niet zo uitgebreid antwoorden. Maar ik moest die medicijndrempel ook over.. Ik vond het echt niet leuk en niet nodig. Maar de zyprexa heeft mij wel geholpen. Een aantal maanden geleden begonnen ze al over fluoxetine, maar daar wilde ik helemaaaaal nik van weten! Ik had dat helemaal niet nodig en ik geloofde er niet in.. Maar 2 weken geleden toch begonnen, en ben nu onderweg naar mn psychiater voor een medicijnevaluatie. Ik vind het moeilijk om te benoemen of ik er al wat van merk, maar misschien heeft het nog wat langer de tijd nodig

**Geplaatst**: 13-09-12 09:04

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-09-12 09:04

@ Chernique, ik denk dat je mijn vraag over het hoofd ziet, zou je er wat over willen vertellen?

**Geplaatst**: 13-09-12 09:32

Geplaatst: 13-09-12 09:32

Sorry ik zit te klooien! Die kleine lettertjes ook :p

Laatst bijgewerkt door Chernique op 13-09-12 09:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-09-12 09:32

Geplaatst: 13-09-12 09:32

Chernique schreef:
F_Orumster schreef:
Op wat voor manier gaat deze therapie, en heb je er wat aan?
Vertellen ze wat je zelf wel weet, of ga je echt in op het voorkomen van waar het fout gaat?

Sorry ik heb er op mijn mobiel inderdaad overheen gelezen.
Ik wil je graag goed uitleggen wat ik aan therapieen gehad heb en wat ik nu ga doen, maar het wordt een beetje kortaf want ik moet bijna de metro uit, sorry!
Ik begon echt met basisdingen, dus het leren eten en drinken en daarbij het stapje voor stapje opbouwrn. Toen kreeg ik nog niet echt therapie omdat mn gewicht daar te laag voor was. Toen opervlakkige gesprekken over mn gevoelens. Daarna g schemas maken en ik kreeg cognitieve gedragstherapie. Daarna gesprekken met de psychiater voor wat extra ondersteuning. Toen begon ik ook met pmt. Dt us creatieve therapie en psychomotorische therapie. Dit heb ik allemaal bij de bascule gedaan, maar omdat ik hier nu niet verder kom ga ok naar human concern. Dat zijn psychologes die ervaringsdeskundige zijn en dus hun eetstoornis overwonnen hebben
Als je nog meer vragen hebt stel ze dan gerust of pb me maar als je dat liever en gedachteshebt dan antwoord ik vanmiddag op de computer uitgebreide. Moet nu snel mn metro uitn!

**Geplaatst**: 13-09-12 09:38

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-09-12 09:38

Ohja ook 1x per week psychoeducatie gehad van mn psycholoog. Dan leer je inzicht krijgen in je eetstoornis enzo.
Maarja al deze therapieen heb ik dus niet meer. heb nu wekelijks eens gesprek met mn psycholoog

**Geplaatst**: 13-09-12 09:38

Geplaatst: 13-09-12 09:38

Dank je wel voor je bericht, en zoveel haast was er nu ook weer niet bij hoor gekkie, druk aan het typen geslagen in de metro.

Heb je het idee dat het je echt verder helpt, dat je er zonder hen niet uitkomt? Het lijkt me zo, dat ze je veel dingen vertellen die je zelf eigenlijk ook wel weet? Ik kan me er moeilijk wat bij voorstellen, vandaar mijn vragen.

**Geplaatst**: 13-09-12 09:55

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-09-12 09:55

Hihi. Ik wil het graag zo goed mogelijk uitleggen, omdat het gewoon zo'n onbegrepen ziekte is.
Ohja, heb ook nog 10 weken vriendengroep gehad, dat is ook voor sociale angsten en leren hoe weer contact te maken. Want door mijn eetstoornis isoleerde ik helemaal en durde niet meer af te spreken. Ook omdat ik bang was voor het eten. Ik wilde niet eten, en gezellig afspreken met vriendinnen gaat altijd gepaard met een hapj en een dranlje.

Momenteel zit ik best in een terugval. En ik probeer er met man en macht uit te komen, en daar heb ik wel wat extra hulp en gesprekken bij nodig. En miss ook een andere kijk op de behandeling, dus praten met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt.

Ik vind het ook moeilik en soms onbegrijpelijk, maar ik had echt een totaal verstoord beeld van eten en een gezond eetpatroon. En het gekke is dat ik als de beste weet hoeveel kcl, vet, suikers en koolydraten etc er in een product zitten en wat je lichaam nodig heeft ik heb geleerd 3 hoofdmaltijden en 3 tusendoortjes. En zoveel sneetjes brood, zoveel stuks fruit en zoveel gram aardappels etc. maar ik kan en durf het gewoon niet toe te passen op mezelf. De maniee hoe ik mijn luchaam zie is verschrikkelijk en mjn angst om aan te komen is groter dan mijn gezonde gedacbte over een normaal eetpatroon. En nu de angst en controleverlies over school maakt mij onzeker. En ik denk dat ikl daardoor weer maaltijden oversla etc.. Dat is iets wat ik kan, waar ik controle uit haal en waar ik me sterker door voel. En als ik nu dua eet voel ik me echt een mislukkeling..

Waaah lang bericht, ik ga steeds sneller typen! Ben nu aan t wachten, ze kan elk moment komen

**Geplaatst**: 13-09-12 10:18

Geplaatst: 13-09-12 10:18

Wie komt bijna, je psycholoog?

Ik heb een andere ES dan jij (namelijk eetbuien en braken, ik eet alleen niet immens veel maar bij 2 koeken ben ik al boos en wil ik het eruit) maar dit komt wel ook voort uit controledrang en obsessie voor voedsel. Inderdaad kan ik ook opdreunen wat wel en niet gezond is, hoeveel kcal, vet, eiwit, koolhydraten etc. Ik vind het belachelijk dat iemand van 29 last kan hebben van een dergelijk iets, ik weet immers dat het slecht is. Soms voel ik een bui aankomen, maar ingrijpen kan ik nog niet.

Ik zie dus een therapie voor me dat ze me gaan vertellen mijzelf te accepteren, relaxter moeten denken over eten etc. Ik denk niet dat ik dit ooit kan, ik kom namelijk snel aan en ik word zielsongelukkig van te dik zijn. Dat ze me gaan vertellen wat ik moet denken enzo.. En daar voel ik op een of andere manier niet zoveel voor, maar alleen kom ik er ook niet echt uit, al gaat het beter met een koolhydraatarm dieet.

**Geplaatst**: 13-09-12 10:22

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-09-12 10:22

Hoi..

Ik wil me hier ook melden... Alleen heb ik niet een ziekte of faalangst o.i.d. maar een trauma waardoor ik een psycholoog wil gaan inschakelen. Meer mensen hier met zoiets?

**Geplaatst**: 13-09-12 10:41

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-09-12 10:41

Hoi,

Ik lees al even globaal mee.

Ik ben Marit en 21 jaar. Sinds vorig jaar oktober de diagnoses: Borderline, ADD, PTSS, ook nog symptomen van Bipolair.

Mijn leven is in deze tijd extreem verandert en ik soms denk ik wel dat ik er nu naar leef. Ik schommel echt enorm in mijn stemmingen, meer als hiervoor. Ik weet niet of het echt zo is, maar nu valt het wel meer op. Ik zie het nu echt zeg maar.

Ik las iets over Dreamy met verlatingsangst en bang dat vriendje andere dingen doet met mensen die leuker zijn dan jij.
Dat heb ik ook heel sterk, ik durf mijn vriend echt niet los te laten. Dadelijk ervaart hij dingen met andere leuker dan met mij?

Ik ben nog niet helemaal echt begonnen met therapie, maar het is schema-gerichte therapie.

Soms voel ik mij ook echt een borderliner en soms weer normaal, soms denk ik ja dat komt daardoor of ja dat komt daardoor.
Het liefst wil ik alles een naam geven, en daarbij een kant en klare oplossing voor hebben.

Momenteel heb ik sterk de neiging om mijn vriend sterk te bemoederen waardoor onze relatie behoorlijk op de klippen loopt. Ik wil dat hij bij mij is, ik wil weten wat hij doet en waarom. Ik wil weten wat hij denkt en hoe hij iets ervaart.

Daarbij wil ik dat hij mij direct beantwoord als ik sms/whatsapp/mail of bel (en dat de hele dag door) en als hij dat niet doet, ben ik kwaad! afgewezen en diep teleurgesteld. Dan hoef ik hem niet meer en jaag ik hem weg, dan stuur ik lekker boze dingen naar hem om hem over de zeik te jagen. Als dat dan lukt, dan vind ik het direct heel erg wil ik het gelijk goedmaken, moet hij met mij praten en vertellen hoeveel hij van mij houd en hoe erg hij het voor mij vind.

Echt het aantrekken en afstoten dus. Ik weet het, ik ervaar het, maar kan het niet stoppen. Ik erger mij er enorm aan. Ik haat mijzelf daarom!

Elke dag voel ik mij wel down, ik ben bang voor de wereld. Ik ben zo enorm impulsief dat mij vaak tegen heeft gestaan. Nu durf ik het niet meer, met als gevolg dat ik niet meer durf te leven. Zo bang om weer een verkeerde beslissing te maken.

Op therapie ben ik anders, daar ben ik bot en gesloten. Er is niet zo veel met mij aan de hand en ik vind iedereen stom. Ze moeten niet zo onnozel doen etc etc..
Ik ga een andere therapeut vragen want het klikt niet, ik vind haar niet leuk en ik doe er lang over om te kunnen praten. Ik erger mij aan haar vragen etc.

Sorry voor mijn lange verhaal.

**Geplaatst**: 13-09-12 10:47

Geplaatst: 13-09-12 10:47

Maritje1991 schreef:
Momenteel heb ik sterk de neiging om mijn vriend sterk te bemoederen waardoor onze relatie behoorlijk op de klippen loopt. Ik wil dat hij bij mij is, ik wil weten wat hij doet en waarom. Ik wil weten wat hij denkt en hoe hij iets ervaart.

Daarbij wil ik dat hij mij direct beantwoord als ik sms/whatsapp/mail of bel (en dat de hele dag door) en als hij dat niet doet, ben ik kwaad! afgewezen en diep teleurgesteld. Dan hoef ik hem niet meer en jaag ik hem weg, dan stuur ik lekker boze dingen naar hem om hem over de zeik te jagen. Als dat dan lukt, dan vind ik het direct heel erg wil ik het gelijk goedmaken, moet hij met mij praten en vertellen hoeveel hij van mij houd en hoe erg hij het voor mij vind.

Echt het aantrekken en afstoten dus. Ik weet het, ik ervaar het, maar kan het niet stoppen. Ik erger mij er enorm aan. Ik haat mijzelf daarom!

Mijn mening: Je weet het, je ervaart het en je KAN het wel stoppen (want wat je zegt of doet is het gevolg van een keuze, vooral als je je bewust bent van de gevolgen), maar als je het stopt wordt je waarschijnlijk overweldigd door een bepaald gevoel. Dat gevoel, dat is uiteindelijk het probleem. Je zit in een vicieuze cirkel omdat je je handelen niet stopt en verandert en het gevoel uit de weg gaat. Met als gevolg: nog negatiever zelfbeeld/ selffullfilling prophecy. Dat laatste, dat is waar je je op zou moeten richten. Het eerste, is waar je een keuze over moet maken, namelijk om in het vervolg anders te handelen. Je weet wat het gevolg is van je handelen NU, dat KAN je veranderen. Het bijbehorende gevoel, dat is het werkelijke probleem waar je aan moet. Dat is mijn mening.

**Geplaatst**: 13-09-12 11:24

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-09-12 11:24

maritje Het kan kloppen dat je eerst meer dingen tegen komt na de diagnose. Mijn therapeut legde het zo uit : Stel je koopt een zwarte speciale auto.Die je nu bijna nooit ziet. Op het moment dat je de auto gekocht hebt zie je hem overal. (en toevallig hebben wij dat voorbeeld aan den lijve ondervonden

) Omdat je weet waar je op moet letten let je er meer op. Maar goed dat gaat normaliter over. (bij mij wel tenminste.

En tja de moeilijkste stap heb je achter je hulp zoeken. Nu kan het alleen maar beter worden. (als je er klaar voor bent om dingen te veranderen/of accepteren)

**Geplaatst**: 13-09-12 11:28

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-09-12 11:28

En mijn mening maritje :

Je kan pas met iets echt stoppen wanneer je weet hoe het werkt en hoe je het zonder jezelf te verliezen kunt stoppen. Daarvoor is hulp nodig dat kan je niet alleen.

De indiaan die vuur maakt is een uur bezig met een houtje om vuur te maken. Hij kan van mij een aansteker krijgen zodat hij het in een minuut kan.Maar als ik hem niet uitleg hoe het werkt zal het hem nooit lukken.

En zo werkt je gedrag ook mijns inziens.

**Geplaatst**: 13-09-12 13:09

Geplaatst: 13-09-12 13:09

Sundral schreef:
Hoi..

Ik wil me hier ook melden... Alleen heb ik niet een ziekte of faalangst o.i.d. maar een trauma waardoor ik een psycholoog wil gaan inschakelen. Meer mensen hier met zoiets?

6 jaar geleden bleek ik na een trauma PTTS te hebben; via de psychiater ben ik bij een psycholoog terecht gekomen (waarbij ik nog steeds loop). Via haar kreeg ik EMDR. Doordat ik het trauma na een jaar weer heb meegemaakt kwam ik weer bij haar voor EMDR. Dit keer sloeg het niet echt aan; bleef in het verdriet hangen. Heb toen medicijnen voorgeschreven gekregen door mijn psychiater om eerst weer eens rust ik mijn lichaam te krijgen. Daarna is er op het gebied waardoor ik het trauma heb opgelopen (lees: zwangerschap) zoveel gebeurd dat ik nog steeds aan de medicatie zit, inmiddels 2x ben opgenomen en nu eindelijk het een beetje op de rails heb

**Geplaatst**: 13-09-12 15:28

Geplaatst: 13-09-12 15:28

Maritje: Wat een naar verhaal :(:)

Niet echt tips, maar wilde even vertellen dat ik ook Marit heet, en de ervaring leert dat dat vaak heel erg leuke mensen zijn :Y)

$*\o/*$

Bromfiets: Het zou echt fijn zijn als je daar terecht kon! Op die site ziet het er ook fijn uit. Ik vind het echt ontzettend zuur dat je zo graag wil, maar alle zorgverleners het niet aandurven... }:0

Had vanochtend weer afspraak bij de psych. Programma voor ADD is nu afgelopen $*\o/*$ Maar vanaf volgende week gaan we dus aan de gang voor sociale angst, en dat vind ik echt niet leuk... Hij heeft al wel duidelijk gekregen dat ik nu veel te hard studeer omdat ik zo bang ben dat ik het weer niet ga halen, dus nu ben ik supergoed voorbereid, maar ben ik voor de rest een wrak... Ook niet echt de bedoeling...

En dat ik bang ben om de confrontatie aan te gaan met mensen omdat ik bang ben dat ze gigantisch ontiegelijk woest op me zullen worden (wat in dit specifieke geval ook een realistisch scenario is imo...), dus ik heb lekker kunnen uitrazen toen hij vroeg wat ik tegen de persoon in kwestie zou zeggen als ik niet bang hoefde te zijn voor de reactie

Nu nog in een constructieve vorm gieten... :')

**Geplaatst**: 13-09-12 16:14

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-09-12 16:14

Maritje: Ik ken je natuurlijk al uit het borderlinetopic, maar ook hier wil ik je sterkte wensen. Het is allemaal niet niks waar je mee worstelt op het moment :(:)

Tips heb ik denk ik niet echt voor je, alleen dat het belangrijk is om te blijven praten.

Vanochtend heb ik een gesprek gehad met mijn begeleidster (Verpleegkundige) en te horen gekregen dat ik weer overgeheveld word naar een nieuw project. Zij blijft voorlopig wel mijn begeleidster maar de nieuwe insteek van dat project is dus werken richting loslaten. Volgens haar (en dus de rest van het team en zonder overleg met mij) ben ik op dit moment ineens aan het rehabiliteren in plaats van aan het stabiliseren en moet ik er dus rekening mee houden dat de begeleiding binnen enkele maandan gaat stoppen omdat ik dan zogenaamd genezen ben...
Ze vond dat ik er gelaten op reageerde, dus ik vertelde haar dat ik gewend ben dat alles stopt en dat ik dus wel had kunnen verwachten dat dit ook stopt. Maar ik heb ook gezegd dat ik zeker niet aan het rehabiliteren ben, dat zij dat misschien zo zien. Ik heb gezegd dat de positieve periode nu een opleving is en dat de eerste scheurtjes er al weer zijn en dat het brokkelen al weer begonnen is, maar dat ik vanuit het GGZ nog steeds geen hulp heb gekregen vwb ik de dingen echt aan moet pakken en er mee om moet gaan. Dus als het misgaat weet ik nog steeds niet wat ik moet doen en dan beginnen hun al over uitstromen om plaats te maken voor nieuwe aanmeldingen... Ik ben netjes gebleven aangezien mijn begeleidster er ook weinig aan kan doen, maar ik vind dit zo ongelooflijk krom en niet verder kijken dan je neus lang is....

Heb ook aangegeven dat ik nu al weer last heb van mijn dwanggedachten en dus mijn dwanghandelingen om die gedachten in toom te houden. En uitgelegd dat wanneer zij iets niet ziet het niet betekent dat het er niet is en gelukkig nam ze me wel serieus en was ze blij dat ik het had verteld. Maar bij mij dringen dingen pas door als ik weer thuis ben en nu begin ik eigenlijk pas boos te worden dat ik gewoon wéér hetzelfde behandeld ga worden $:\$

**Geplaatst**: 13-09-12 16:16

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-09-12 16:16

Bah BF dat is poedersuiker zeg. Wel goed dat je het verteld hebt.

**Geplaatst**: 13-09-12 16:20

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-09-12 16:20

Dit is al de zoveelste keer dat ze dit flikken, ik word er een beetje moedeloos van... Ik moet steeds maar weer vechten om daar uberhaupt te mogen blijven. Eerst stopt de behandeling, dan wordt de frequentie van de gesprekken verminderd, dan worden er dingen wegbezuinigd of je wordt niet serieus genomen, ik roep toch verdorie niet voor niks dat ik hulp nodig heb?

Twee weken terug wilden ze me nog opgeven voor de maximale indicatie voor thuiszorg en nu willen ze me thuiszetten. Ik snap er echt helemaal niks meer van $:\$

**Geplaatst**: 13-09-12 16:52

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-09-12 16:52

Stom Brom!

Ik snap het ook gewoon echt niet. Mijn therapie, schiet ook gewoon niet op. pff

**Geplaatst**: 13-09-12 17:12

Geplaatst: 13-09-12 17:12

F_Orumster schreef:
Wie komt bijna, je psycholoog?

Ik heb een andere ES dan jij (namelijk eetbuien en braken, ik eet alleen niet immens veel maar bij 2 koeken ben ik al boos en wil ik het eruit) maar dit komt wel ook voort uit controledrang en obsessie voor voedsel. Inderdaad kan ik ook opdreunen wat wel en niet gezond is, hoeveel kcal, vet, eiwit, koolhydraten etc. Ik vind het belachelijk dat iemand van 29 last kan hebben van een dergelijk iets, ik weet immers dat het slecht is. Soms voel ik een bui aankomen, maar ingrijpen kan ik nog niet.

Ik zie dus een therapie voor me dat ze me gaan vertellen mijzelf te accepteren, relaxter moeten denken over eten etc. Ik denk niet dat ik dit ooit kan, ik kom namelijk snel aan en ik word zielsongelukkig van te dik zijn. Dat ze me gaan vertellen wat ik moet denken enzo.. En daar voel ik op een of andere manier niet zoveel voor, maar alleen kom ik er ook niet echt uit, al gaat het beter met een koolhydraatarm dieet.

Je de psychiater over de medicijnen, en daarna mn psycholoog!

Jeetje wat naar om te lezen dat jij ook met een eetstoornis worstelt. In welke vorm ook, het is een verschrikkelijke ziekte.
En de leeftijd maak écht niets uit hoor! De meeste ontwikkelen een eetstoornis voor/tijdens de puberteit, maar er zijn zat mensen die ouder zijn en ook een es krijgen helaas!
Ben je wel onder begeleiding van een dietiste? Want een eenzijdig voedingspatroon kan er ook voor zorgen dat je vocht etc. vasthoudt en daarom niet afvalt. Of je lichaam is in spaarstand omdat je steeds te weinig eet, dat weer wat eet en dan weer braakt. Je hele vochthuishouding is in de war.