
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Ayasha schreef:Spijt me dat te horen MB... Dat mannen zo stom kunnen zijn..
laetitia schreef:Nee dat is ook zo Mambo...misschien dat ik daarom geen kinderen voor mijn toekomst zie.
Omdat mijn moeder het best zwaar heeft gehad in haar eentje met ons (tweeling).
Ik wil een ander leven dan zij, heb me enige tijd geleden heel erg van haar afgezet omdat ik mijzelf zag in haar...en misschien kies ik daarom echt bewust voor geen kinderen. Om de kans op een alleenstaand moederschap voor mijzelf tot nihil te maken.
verlaten word je toch wel een keer, heb helaas weinig vertrouwen in de liefde en relaties.
Ayasha schreef:Ik kan jouw gedachtengang wel volgen Laetitia... Niets is voor eeuwig zeggen ze...
Mijn moeder heeft alleen voor mijn broer en mij gezorgd, enfin, we gingen ook naar ons vader enz, maar we woonden bij mijn moeder, en ze moest (en moet nog steeds helaas) echt keihard werken om het allemaal te onderhouden. En soms voel ik me schuldig, dat ze zo hard moet werken... Kan daar echt heel erg boos om worden want het is niet eerlijk dat ze zó hard moet werken... Maar het enige wat ik er nu aan kan doen is volgens mij voorkomen dat ik hetzelfde pad bewandel... (en ik hoop ooit, op een of andere manier, te kunnen zorgen dat mijn moeder niet meer zo hard hoeft te werken)... Echt, ik heb een inmens respect voor haar, ze heeft altijd zichzelf aan de kant gezet voor ons, nu moet ik soms echt regelmatig zeggen van "mam, kies een keer voor jezelf"... Het is alsof ze niet meer weet hoe dat moet...
Mambo: Moet niet gemakkelijk geweest zijn... Het is niet omdat je toch al zoveel moest slikken dat dat er nog wel bij kon, net op zo'n moment zou hij je moeten steunen... Niet als een buldozer over je heen gaan... Vind het echt heel erg zonde dat iemand zo iets kan doen... Kan daar ook met mijn verstand niet bij... Je bent er als een sterke vrouw uitgekomen, iig als ik jouw berichten lees, lees ik altijd heel veel kracht en overgave... Maar toch...
Wendy schreef:Mijn moeder is ook alleen komen te staan toen mijn vader overleed. Wij (haar kinderen) kwamen altijd op de eerste plaats. Ze deed het vanuit haar hart, en ik ben haar daar ook best ontzettend enorm dankbaar voor... maar zij is zo anders dan ik. Ik zie het mezelf niet doen.
Misschien word je daarom ook wel enorm met de neus op de feiten gedrukt wat een kind kan betekenen voor je leven, zeker als alles toch ineens onverwacht anders loopt.
Ik denk dat dat mijn overwegingen zeker beinvloed heeft
Ayasha schreef:laetitia: mijn moeder ook... Maar dat heeft het er niet makkelijker op gemaakt. Vakanties deden we niet tot dat ik een jaar of 13 was en mijn stiefvader besloot dat we naar Spanje gingen met een mobilhome. Maar eigenlijk heb ik vakanties nooit gemist, doe dat niet zo graag (ben een huismus)
En inderdaad... De blikken.Idioot eigenlijk he? Ze zouden net respect moeten hebben...
MB: Hoe ben je eigenlijk over die twijfel heen gekomen? En twijfelde je nog toen je al zwanger was?
En je mag rustig weten dat ik respect heb voor je. Ik kom wel hard uit de hoek in discussies maar zal ook niet onder stoelen of banken schuiven als ik iemand respecteer.