Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-11-09 01:09

Re: Hoogbegaafd!

Geplaatst: 07-11-09 01:09

kippesoep, dat herken ik deels wel. Ik heb nog steeds een hekel aan 'geneuzel' gesprekken, maar ik heb in de loop van de jaren (oei, ik word oud) wel geleerd daar wat makkelijker mee om te gaan. Nadeel is wel dat ik zelden of nooit meer discussies aanga met mensen, behalve mensen die ik goed ken, omdat dat zelden leuk en vaak heel vervelend kan worden. Toch is het wel een kwestie van vaker doen, en - heel flauw - al vooraf wat dingen bedenken om eens aan te kaarten.

**Geplaatst**: 07-11-09 01:24

Geplaatst: 07-11-09 01:24

Kippesoep schreef:
Gesprekken kan ik ook erg goed onthouden. Irritant voor de mensen om me heen, als die willen vertellen over een gesprek dat ze hadden kan ik me nooit inhouden om "niet waar je zei dat niet zo, want je zei: ...."

Yup, str#ntirritant voor de mensen om je heen :))

Meestal slik ik het maar in, alleen m`n 'allernaasten' maken het regelmatig mee

PS Hi again, leuk, weer een HB-topic

**Geplaatst**: 07-11-09 01:26

Re: Hoogbegaafd!

Geplaatst: 07-11-09 01:26

weer een? Heb ik eerdere gemist?

**Geplaatst**: 07-11-09 01:27

Geplaatst: 07-11-09 01:27

@Lielle: dat doe ik dus vaak ook "laat maar ik heb geen zin in een discussie" Dat schiet nogal vaak in het verkeerde keelgat, mensen denken dan denk ik ook dat ik niets weet om te zeggen.

**Geplaatst**: 07-11-09 01:28

Re: Hoogbegaafd!

Geplaatst: 07-11-09 01:28

dat zeg ik er ook meestal niet bij, ik houd me gewoon op de vlakte (en dat is moeilijk!)

**Geplaatst**: 07-11-09 01:34

Geplaatst: 07-11-09 01:34

[MW] Hoogbegaafd... ja en dan?

Dit topic is echter nu al langer

**Geplaatst**: 07-11-09 01:52

Geplaatst: 07-11-09 01:52

Ik bedenk me nu, door bovenstaande post, dat dit topic eigenlijk gestart is door een moeder die wat vragen stelde over/voor haar HB-kind. Ikg eloof dat we daar nogal overheengewalst zijn? :oo

**Geplaatst**: 07-11-09 02:46

Geplaatst: 07-11-09 02:46

@ Kippesoep

Oh ja

Wat goed dat jij daar eerlijk over bent. Ik heb mezelf in dat opzicht nogal voor de gek gehouden, dankjewel dat je het aankaart. Het kan mij dus ook geen zak schelen wat de meeste mensen te zeggen hebben, het gaat toch nergens over.
Ik kan ook alleen maar nuttige gesprekken voeren. Met als gevolg dat ik nu helemaal geen vrienden heb, alleen mensen die ik ken, zeg maar en die me ook super aardig vinden. Ik heb ook helemaal geen zin in vrienden eigenlijk, al dat onzinnige geneuzel...pfff...veelste vermoeiend.

Met m'n familie kan ik wel 'kwebbelen' maar met m'n man wordt het al weer moeilijker. Die vindt dat ik veeeelste weinig praat en dat is ook wel zo. Zorgt ook voor spanningen afentoe.

Ik doe inderdaad ook dat van te voren verzinnen van gespreksonderwerpen, om maar wat sociaals te zeggen te hebben. Erg he? Ik bedenk ook vaak leuke dingen om 'spontaan' te doen. 8)7

Met m'n werk ook totaal geen problemen, klets ze de oren van hun kop tijdens de lessen. Mensen kunnen bij mij altijd terecht voor advies, en begeleid ze letterlijk jarenlang. Als het maar nuttig is he?

Ik ben nogal gereserveerd omdat ik mensen niet vertrouw met mijn gedachten. Ik ben bang dat ze dan een kaart van m'n hoofd kunnen maken (dat doe ik altijd bij anderen) en dan...tja...die kaart gaan misbruiken ofzo, beetje onlogisch allemaal.
En op andere momenten kan ik gewoon geen 'onzin' bedenken en vaak ook niks nuttigs, dan sta ik gewoon lekker op non actief en ben ik intern bezig, observeren, kaarten en diagrammen maken, wiskundige spelletjes, taal spelletjes. Dat gaat ze helemaal niks aan

**Geplaatst**: 07-11-09 02:47

Re: Hoogbegaafd!

Geplaatst: 07-11-09 02:47

euhm, tja, zullen we dan naar dat andere topic gaan? Beetje banketstaaf eigenlijk.

**Geplaatst**: 07-11-09 10:22

Geplaatst: 07-11-09 10:22

Kippesoep schreef:
Alleen als ik de tekst interessant vond
Gesprekken kan ik ook erg goed onthouden. Irritant voor de mensen om me heen, als die willen vertellen over een gesprek dat ze hadden kan ik me nooit inhouden om "niet waar je zei dat niet zo, want je zei: ...."

Ja, mijn beste vriendin noemt mij al "de wandelende encyclopedie", die onthoud ook niks zelf, dat laat ze aan mij over. Wat ik ook wel prima vind, de raderen moeten niet vastroesten, nietwaar?

Kippesoep schreef:
Ja ik hou ook vaak mijn mond. Hoe zijn jullie op sociaal gebied?
Ik kan bijvoorbeeld heel goed met klanten/patienten ed omgaan. Ze op hun gemak stellen, informeren of zaken duidelijk uitleggen. Maakt niet uit hoe oud, jong en van welk geslacht ze zijn. Ik krijg er ook vaker complimentjes over en mensen vragen zelfs naar mij.

Maar in alledaagse situaties, bijvoorbeeld op school in de kantine kan ik me al minder goed redden. Ik wil dan wel met iemand praten maar weet niets te zeggen. En eigenlijk interesseert het me geen zak wat die ander te vertellen heeft Maar als ik niet met mensen praat krijg ik weer problemen bij groepen vormen om samen te werken. Dus ik voer krampachtige koetjes-kalfjes verhalen.
Ik heb ook een grote weerstand bij rollenspellen en sociale vaardigheidstrainingen. Dan gaan echt mijn hakken in het zand. Ik kán wel sociaal zijn, maar ik ben het niet... Of kan ik het eigenlijk toch ook niet?
Ik zou bijvoorbeeld ook graag naar een voorlichtingsavond gaan. Maar dan moet ik alleen met een docent... rampzalig, ik ga dus niet omdat ik niet weet wat ik tegen hem/haar zou moeten zeggen.
Ik kan wel weer probleemloos met een docent ofzo 1 op 1 praten wanneer het maar 'nut' heeft, bijvoorbeeld lesstof bespreken. Een verslag inzien, afspraken maken over het rooster enz enz.
Thuis heb ik er trouwens geen last van, dan houd ik mijn mond niet. Ook op (familie) feestjes of drukke bijeenkomsten met mensen waarbij ik me op mijn gemak voel, kom ik prima mee, mijn nichtjes en neven zijn wel ook goedgebekt en niet bepaald dom.
Ik heb 1 vriend waarmee ik probleemloos dagen kan doorbrengen zonder me ongemakkelijk te voelen. Maar ik spreek met mijn andere vrienden bewust niet individueel af, we zijn altijd met 3 of meer. Eigenlijk wel jammer... ik merk ook dat contacten steeds meer verwateren. Daardoor voel ik me soms eenzaam, terwijl ik best veel mensen ken.

samengevat: Een lang en waarschijnlijk warrig stuk tekst om te vertellen dat ik eigenlijk alleen maar gesprekken kan voeren die volgens mij nut hebben.
Maar dat ik met mensen waarbij ik me goed voel wel kan kakelen en roddelen.

Herkennen jullie dit? Waar praten jullie over? Moet ik wel nep-sociaal doen? ik kan toch niet niet-praten. Er wordt al vaak gedacht dat ik arrogant ben, toen ik jonger was vonden ze me verlegen.Ik noem het zelf liever gereserveerd...

Voelen jullie je ook bij maar weinig mensen op je gemak? Ik denk altijd dat mensen heel erg op mij letten (is natuurlijk niet zo, waarom zouden ze)
Ik heb mensen wel snel door, een soort intuitie. Ik prik snel door nep-doen heen, zonder dat ik precies weet waarom ik dat gevoel heb.

Nog een editje; ik denk echt altijd... mijn hersens gaan volgens mij nog eens over de kook. Ik denk honderd dingen tegelijk waardoor alles door elkaar gaat. Dat komt op andere mensen denk ik erg chaotisch over. Ik wilde dat ik een grote pauze of stop-knop had

Tnx for reading

Ja, ik herken het zo ongeveer letterlijk. Op mijn werk, zo lang het over zakelijke dingen gaat: geen enkel probleem. Maar als ik de kantine van de manege inloop, kan ik niet zo maar een praatje gaan maken. Bij mij gaat 1 op 1 dan juist weer stukken beter dan in een groep. In een groep heb ik altijd het gevoel dat je het hardst moet schreeuwen voor het hoogste woord en ik zeg dan maar helemaal niks meer. Op verjaardagen en feestjes haak ik dus ook altijd eerder af, dan ben ik er zat van. Ik herken alles: krampachtig nutteloze gesprekjes zitten voeren om toch maar sociaal wenselijk te zijn, ook eenzaamheid en ook die sterke intuitie: mensen verbazen mij zelden of nooit, ik zie het altijd al mijlen ver van te voren aankomen. Ook ik ben herhaaldelijk beschuldigd van arrogantie, ook op Bokt, en waarschijnlijk ook niet geheel onterecht...

Maar ik ben ook een soort paranormaal begaafd ofzo. Niet supersterk, mijn zus heeft dat bijvoorbeeld veel sterker, maar ik heb het wel. Ook daar praat ik dus nooit met iemand over. Deels omdat ik weet dat het bij mij hoort en het geaccepteerd heb als deel van mij en deels omdat mensen mij toch niet snappen. Wat wel heel leuk en fijn is, is dat ik me bij mijn vriend wel heel erg op mijn gemak voel (ik raak hem nooit zat) en we dus ook een paranormale/ telepathische connectie hebben: als de een niet slaapt, slaapt de ander ook niet en andersom. Elkaar tegelijkertijd hetzelfde smsen, dat soort dingen. Helaas is hij dus wel super sociaal en houdt ie enorm van slap ouwehoeren, dus daar hebben we dan wel eens wat "frictie" over. Naja, lees: daar doe ik dus niet erg aan mee...

**Geplaatst**: 07-11-09 10:27

Geplaatst: 07-11-09 10:27

Ik word ook altijd zo moe van mijn eigen geheugen. Net ook, lig ik in bed, lig ik terug te denken aan een verhuizing, tien jaar geleden, dat er toen dingen totaal niet naar mijn zin gingen en ik over me heen liet lopen en dat soort dingen, en dan kan ik me daar dus ook nog kwaad om maken. Het is niet alleen de herinneringen die terugkomen, maar ook het gevoel, de emoties, en meestal dus de frustratie. Ik ben kennelijk kritisch of negatief ofzo, want leuke dingen besteed ik lang zo veel aandacht niet aan. En ik vind die herinneringen zelf dus niet echt normaal en zeker niet echt prettig, maar uitzetten kan ik het ook niet. En daar baal ik van.

**Geplaatst**: 07-11-09 12:10

Geplaatst: 07-11-09 12:10

Kippesoep schreef:
Ja ik hou ook vaak mijn mond. Hoe zijn jullie op sociaal gebied?
Ik kan bijvoorbeeld heel goed met klanten/patienten ed omgaan. Ze op hun gemak stellen, informeren of zaken duidelijk uitleggen. Maakt niet uit hoe oud, jong en van welk geslacht ze zijn. Ik krijg er ook vaker complimentjes over en mensen vragen zelfs naar mij.

Maar in alledaagse situaties, bijvoorbeeld op school in de kantine kan ik me al minder goed redden. Ik wil dan wel met iemand praten maar weet niets te zeggen. En eigenlijk interesseert het me geen zak wat die ander te vertellen heeft Maar als ik niet met mensen praat krijg ik weer problemen bij groepen vormen om samen te werken. Dus ik voer krampachtige koetjes-kalfjes verhalen.
Ik heb ook een grote weerstand bij rollenspellen en sociale vaardigheidstrainingen. Dan gaan echt mijn hakken in het zand. Ik kán wel sociaal zijn, maar ik ben het niet... Of kan ik het eigenlijk toch ook niet?
Ik zou bijvoorbeeld ook graag naar een voorlichtingsavond gaan. Maar dan moet ik alleen met een docent... rampzalig, ik ga dus niet omdat ik niet weet wat ik tegen hem/haar zou moeten zeggen.
Ik kan wel weer probleemloos met een docent ofzo 1 op 1 praten wanneer het maar 'nut' heeft, bijvoorbeeld lesstof bespreken. Een verslag inzien, afspraken maken over het rooster enz enz.
Thuis heb ik er trouwens geen last van, dan houd ik mijn mond niet. Ook op (familie) feestjes of drukke bijeenkomsten met mensen waarbij ik me op mijn gemak voel, kom ik prima mee, mijn nichtjes en neven zijn wel ook goedgebekt en niet bepaald dom.
Ik heb 1 vriend waarmee ik probleemloos dagen kan doorbrengen zonder me ongemakkelijk te voelen. Maar ik spreek met mijn andere vrienden bewust niet individueel af, we zijn altijd met 3 of meer. Eigenlijk wel jammer... ik merk ook dat contacten steeds meer verwateren. Daardoor voel ik me soms eenzaam, terwijl ik best veel mensen ken.

samengevat: Een lang en waarschijnlijk warrig stuk tekst om te vertellen dat ik eigenlijk alleen maar gesprekken kan voeren die volgens mij nut hebben.
Maar dat ik met mensen waarbij ik me goed voel wel kan kakelen en roddelen.

Herkennen jullie dit? Waar praten jullie over? Moet ik wel nep-sociaal doen? ik kan toch niet niet-praten. Er wordt al vaak gedacht dat ik arrogant ben, toen ik jonger was vonden ze me verlegen.Ik noem het zelf liever gereserveerd...

Voelen jullie je ook bij maar weinig mensen op je gemak? Ik denk altijd dat mensen heel erg op mij letten (is natuurlijk niet zo, waarom zouden ze)
Ik heb mensen wel snel door, een soort intuitie. Ik prik snel door nep-doen heen, zonder dat ik precies weet waarom ik dat gevoel heb.

Nog een editje; ik denk echt altijd... mijn hersens gaan volgens mij nog eens over de kook. Ik denk honderd dingen tegelijk waardoor alles door elkaar gaat. Dat komt op andere mensen denk ik erg chaotisch over. Ik wilde dat ik een grote pauze of stop-knop had

Tnx for reading

Dit zou ik ook precies zo geschreven kunnen hebben. Ik háát nutteloze gesprekken, ik knik dan maar een beetje ja, en probeer met moeite de aandacht vast te houden maar dat lukt vaak niet (wat dus resulteert in ja-knikken op verkeerde momenten, en dan krijg je zo'n reactie van "Huh, ja?" "O sorry, ik bedoelde natuurlijk nee".) En bijv. in de kantine op school heb ik vaak ook niks te zeggen, in ieder geval niks nuttigs. In de klas was ik voorgaande jaren echter totaal niet stil, maar nu ik in een nieuwe klas zit (afgestroomd van vwo naar havo) heb ik gewoon níks nuttigs te melden. Echt gewoon niks. Ik ken die mensen niet, geen raakvlakken... Gelukkig wel een paar waar ik mee kan praten, maar dat zijn dus typisch nutteloze gesprekken. Maar als ik bijvoorbeeld iemand via bokt uit een topic ontmoet, of een onbekende voor een fotoreportage, in ieder geval iemand die ik nog nooit irl heb gezien, dan praat ik onwijs makkelijk.. Evenals met stalgenoten (sta op een kleine stal, 7 stalgenoten) daar kan ik echt boeiende gesprekken (discussies) mee voeren, maar ja, die gaan over paarden en daar ben ik in geïnteresseerd, dus díe gesprekken vind ik boeiend.

**Geplaatst**: 07-11-09 12:37

Geplaatst: 07-11-09 12:37

Heel herkenbaar. Wij hebben deze aandoening hier thuis zelfs een naam gegeven SAS (Social Arrogance Syndrome).

Dochter had een keer een afspraak bij de kapper en tegelijkertijd last van een hevige SAS aanval, dus ze had helemaal geen zin om te gaan. Ik stelde voor dat ze gewoon eerlijk tegen de kapster zou zeggen dat haar hoofd op dat moment niet naar een gesprekje over het weer of zoiets stond. Reactie van de kapster, O gelukkig ik moet de hele dag al zoveel van dat soort gesprekjes voeren en toen ging ze lekker zwijgend aan het werk.

O ja over paarden kunnen we lekker nutteloze gesprekjes voeren met jan en alleman, dus dat helpt!

**Geplaatst**: 07-11-09 12:44

Geplaatst: 07-11-09 12:44

phormicola schreef:
Ik probeer geen eens meer m'n gelijk te krijgen. het levert helemaal niets op. Ik rpobeer gewoon meer te leren, ookal krijg ik ongelijk, ik kan altijd meer leren.

Soms wel moeilijk hoor Vind het nog steeds moeilijk om mensen niet te corrigeren over wat ze denken te hebben gezegd

Herkenbaar. Het lastige hierin is dat de wetenschappers hebben kunnen vastleggen dat normale mensen een vertekend beeld van de werkelijkheid in hun hoofd hebben en vaak onbewust de waarheid bijbuigen. Daardoor ontstaat dus dat verschil tussen wat de een zich herinnert en wat de ander zich herinnert en moet er dus volgens een ander psychologisch mechanisme eentje de leugenaar zijn. Aangezien de niet-HB'er onzekerder is en er met minder overtuiging en meer emotie in zit, zal die de ander als leugenaar aanwijzen. Dit is een mechanisme waar je bijna niet onderuit komt en dat er voor kan zorgen dat er dus hele vreemde situaties ontstaan die je lang kunnen achtervolgen. Zelfs jaren later weet ik van bepaalde dingen dat ik ze niet heb gedaan, niet heb gezegd en zelfs niet heb gedacht, maar toch word ik ervoor verantwoordelijk gehouden, het is een eigenaardig verschijnsel en leert mij dat de mens in beginsel niet rechtvaardig is. Voor mij betekent dit dat ik van de meesten mensen geen gelijk hoef te krijgen, het is toch waardeloos.

Kippesoep, ik ben ook heel vaak niet geinteresseerd in wat anderen te melden hebben, het is vaak toch de moeite niet waard. Maar vanuit sociaal oogpunt moet je soms gewoon even glimlachen, luisteren en opslaan zodat je er later op terug kan komen en dat vindt de ander vaak heel leuk. Toch maar doen dus

.

**Geplaatst**: 07-11-09 12:46

Geplaatst: 07-11-09 12:46

Hermelientje schreef:
Heel herkenbaar. Wij hebben deze aandoening hier thuis zelfs een naam gegeven SAS (Social Arrogance Syndrome).

Dochter had een keer een afspraak bij de kapper en tegelijkertijd last van een hevige SAS aanval, dus ze had helemaal geen zin om te gaan. Ik stelde voor dat ze gewoon eerlijk tegen de kapster zou zeggen dat haar hoofd op dat moment niet naar een gesprekje over het weer of zoiets stond. Reactie van de kapster, O gelukkig ik moet de hele dag al zoveel van dat soort gesprekjes voeren en toen ging ze lekker zwijgend aan het werk.

Ik noem dat "zenden". Ik heb de neiging om dat tegen mensen te zeggen: "je hoeft niet te zenden hoor, je kan ook heel goed niks zeggen".

**Geplaatst**: 07-11-09 12:49

Geplaatst: 07-11-09 12:49

Lovely schreef:
Kippesoep, ik ben ook heel vaak niet geinteresseerd in wat anderen te melden hebben, het is vaak toch de moeite niet waard. Maar vanuit sociaal oogpunt moet je soms gewoon even glimlachen, luisteren en opslaan zodat je er later op terug kan komen en dat vindt de ander vaak heel leuk. Toch maar doen dus .

Juist Lovely, ik doe dat ook en sindsdien doen mensen veel aardiger tegen me. Vinden ze me attent enzo. Zo van: hoe is het met je vader, die was toch zo ziek toen? Hoe is het er nu mee? Krijg je vaak reacties als: ja, dat je dat nog weet! nou.....

**Geplaatst**: 07-11-09 12:54

Geplaatst: 07-11-09 12:54

SAS is wel een hele goede, mag ik die van je overnemen Hermelientje?

Hebben jullie in je omgeving (werk, stal, buren, club) ook last van mensen die wannabe-HB zijn en heel hard proberen om ook intelli (bb) over te komen? Het gaat vaak samen met een geveinsde interesse in louter 'interessante' dingen en even harde zogenaamde desinteresse in het gewone??

Ilzas, het werkt ook wel. Andersom vaak niet omdat je dan vaak vragen krijgt over dingen waarin jij alweer 6 slagen verder bent en het irritant wordt om het uit te leggen

. Of (heb ik vaak) dat je onderwijl je gedachten anders geordend hebt, beter inzicht hebt en de andere dat niet kan volgen. Misschien is het een vervelende eigenschap van mij hoor, ik denk vaak meerdere dingen over een onderwerp of gebeurtenis, verschillende meningen die naast elkaar kunnen bestaan in mijn beleving.

**Geplaatst**: 07-11-09 12:56

Re: Hoogbegaafd!

Geplaatst: 07-11-09 12:56

Ik zeg nooit tegen iemand dat ik HB ben, dus heb ook geen last van dat mensen dat doen. Op mijn werk zit ik trouwens wel goed, zitten allemaal mensen die in ieder geval ook intelligent zijn en ook allemaal een "tikje van de molen" hebben gehad en daardoor vind eigenlijk niemand elkaar meer raar. Lachen is dat.

**Geplaatst**: 07-11-09 13:00

Geplaatst: 07-11-09 13:00

@phormicola: Mijn eerste reactie op jou post was ook een beetje "is dit nu wel waar dit topic over gaat en waarom ik mij in dit topic heb durven mengen", maar ik begrijp volkomen hoe jij hebt gereageerd op de reacties op jou post. Zo heb ik ook regelmatig gezeten.
Wat betreft de tekortkomingen op het sociale vlak. Je zit misschien wel op de goede plek om wat dingen daarvan uit te vinden, maar, zoals voor veel mensen in de hogere regionen van de IQ curve, is dat voor meerderen hier ook een zwak punt. Dus misschien moeten we van elkaar maar voor lief nemen dat we niet altijd even subtiel uit de bocht komen

Ik heb ook altijd moeite gehad met het planningsprobleem en begin hier nu, dankzij mijn baas, wat meer licht in te zien. Die man is echt fantastisch en ik vermoed ook niet een van de domsten, want ik kan echt alles met hem bespreken en we begrijpen elkaar ook volkomen. Dat is zo'n tegenstelling tot mijn vorige leidinggevende die echt een compleet andere taal sprak.

Maar goed, het advies dat ik kreeg mbt mijn planning komt eigenlijk neer op plan niet teveel vooruit. IK heb nu een lange lijst met 'projecten' die op den duur uitgevoerd moeten worden en per dag bekijk ik wat ik die dag ga doen, moet doen en hoeveel tijd ik daarvoor nodig heb.

Ik heb bewust niet voor een universitaire studie gekozen omdat ik bang was door teveel vrijheden niet het einde te kunnen halen. Maar ik koos dan wel weer een opleiding uit die met project gestuurd onderwijs werkte

Het stomme is dat ik de propedeuse zo doorheen vloog, maar vanaf het tweede jaar (waarbij de door mij gekozen richting de enige was met klassikaal onderwijs) meer moeite kreeg. Ik ben toen overgestapt naar een andere opleiding/instelling die meer een combi van beide had, toevallig in een projectgroep terecht gekomen met erg veel sociale controle, en dat ging me een stuk beter af.

Mijn man word trouwens af en toe gek van mij. Dan zit hij een verhaal te vertellen van iets dat wij meegemaakt hebben en dan verteld hij het niet helemaal goed en dan val ik hem iedere keer weer in de rede

Moet dat eigelijk ook afleren, want dat verbeteren is nergens voor nodig.

Het verwateren van contacten ken ik ook. Toevallig gisteren bij mijn ouders nog over gesproken. Ik ben de gene die het meeste langs komt terwijl ik van nature degene ben die het minste langs zou komen. En dat is allemaal te wijten aan mijn man die dergelijke bezoekjes gewoon inplant en mij dan meesleurt. Ik vind het heerlijk, want ik geniet van die bezoekjes, maar zou het zelf niet zo snel doen.

Mijn hersens gaan ook continue over de kook. Voornamelijk als ik een hoop dingen wil doen, maar niet weet waar ik de tijd vandaan moet halen om dat allemaal te doen. Dat planningstruukje was ik afgelopen week van mijn baas heb geleerd geeft trouwens erg veel rust.
En de aanleiding daarvan was het hoogste kookpunt dat ik ooit heb bereikt. We zouden vorige week donderdag eigenlijk met al het kantoorpersoneel naar de beurs gaan. Dus de hele middag kwijt en gezien de reistijd waarschijnlijk pas midden in de nacht thuis en dus ook een deel van de ochtend kwijt. En ik had teveel deadlines voor die vrijdag..... Toen ik besloot dat ik niet mee zou gaan had ik al wel meteen veel meer rust, maar deze week heb ik zo relax kunnen werken dankzij dat planningstruukje dat we die er gewoon in gaan houden

@Lielle: we moeten die boekenactie trouwens een keer over doen, maar dan goed. Dat is ook een van die dingen die in mijn hoofd blijft malen dat ik het verkeerd heb aangepakt.

phormicola schreef:
Ik doe inderdaad ook dat van te voren verzinnen van gespreksonderwerpen, om maar wat sociaals te zeggen te hebben. Erg he? Ik bedenk ook vaak leuke dingen om 'spontaan' te doen.

Ik denk dat dat ook wel een beetje de methode is. Ik heb ooit een boekje gekocht "the fine art of small talk". Zag het toevallig liggen en dacht "misschien kan ik er nog wat van leren". En het kwam er eigenlijk op neer dat je dat soort dingen gewoon moet voorbereiden. Koetjes en kalfjes zijn erg belangrijk als het om netwerken gaat, maar die zitten er bij mij niet in. Dus: wil ik netwerken moet ik mezelf leren over koetjes en kalfjes te praten.

phormicola schreef:
Met m'n werk ook totaal geen problemen, klets ze de oren van hun kop tijdens de lessen. Mensen kunnen bij mij altijd terecht voor advies, en begeleid ze letterlijk jarenlang. Als het maar nuttig is he?

Dat is het enige wat ik echt mis aan mijn eerst baan. De senior positie die ik daar had en het feit dat iedereen bij mij kwam vragen als ze iets niet snapten.

Jee wat een lap tekst is het geworden. En dat terwijl ik eigenlijk zou moeten werken

**Geplaatst**: 07-11-09 13:04

Geplaatst: 07-11-09 13:04

Ilzas schreef:
Ik zeg nooit tegen iemand dat ik HB ben, dus heb ook geen last van dat mensen dat doen. Op mijn werk zit ik trouwens wel goed, zitten allemaal mensen die in ieder geval ook intelligent zijn en ook allemaal een "tikje van de molen" hebben gehad en daardoor vind eigenlijk niemand elkaar meer raar. Lachen is dat.

Dat doe ik ook niet hoor, maar je merkt toch wel dat ze proberen om zich slimmer voor te doen. Het komt ook deels doordat HB best hip is en er steeds meer over in het nieuws is en veel mensen willen er dan toch graag wel bij horen, het staat immers enorm interessant.

**Geplaatst**: 07-11-09 13:06

Geplaatst: 07-11-09 13:06

Lovely schreef:
SAS is wel een hele goede, mag ik die van je overnemen Hermelientje?

Hebben jullie in je omgeving (werk, stal, buren, club) ook last van mensen die wannabe-HB zijn en heel hard proberen om ook intelli (bb) over te komen? Het gaat vaak samen met een geveinsde interesse in louter 'interessante' dingen en even harde zogenaamde desinteresse in het gewone??

Ilzas, het werkt ook wel. Andersom vaak niet omdat je dan vaak vragen krijgt over dingen waarin jij alweer 6 slagen verder bent en het irritant wordt om het uit te leggen . Of (heb ik vaak) dat je onderwijl je gedachten anders geordend hebt, beter inzicht hebt en de andere dat niet kan volgen. Misschien is het een vervelende eigenschap van mij hoor, ik denk vaak meerdere dingen over een onderwerp of gebeurtenis, verschillende meningen die naast elkaar kunnen bestaan in mijn beleving.

Die ken ik ja

Mijn man heeft een broertje dat zo is, heel irritant. Hij blijft zeker weten dat hij van mij kan winnen in een discussie en blijft dus ook continu aan de gang.

**Geplaatst**: 07-11-09 13:15

Geplaatst: 07-11-09 13:15

Lovely schreef:
SAS is wel een hele goede, mag ik die van je overnemen Hermelientje?

Natuurlijk.
Ik vind het ook erg geruststellend dat er kennelijk redelijk veel mensen aan lijden.

**Geplaatst**: 07-11-09 13:20

Re: Hoogbegaafd!

Geplaatst: 07-11-09 13:20

Jawel hoor, ik heb er ook regelmatig last van

. Waar ik ook bij uitschakel is het geklaag van mensen, daar word je toch flauw van als je dat allemaal aan moet horen? Aan een collega heb ik wel eens gevraagd om een dag lang niet te klagen. Een opmerking over slecht weer mag best, maar verder niet over lange dagen, vervelende vergaderingen, vermoeidheid of dingen waar je makkelijk iets aan kunt doen.

**Geplaatst**: 07-11-09 13:23

Geplaatst: 07-11-09 13:23

Slachtofferrol. Kan ik ook niet tegen. Zo van: "ik haat mijn werk, maar ik kan niks anders krijgen", "ik kan niks met mijn paard, maar ik moet hem wel houden", "ik heb een verjaardag, maar ik wil niet". Tuurlijk wel. You always have a choice. Zoek een andere baan, verkoop die knol, ga je niet naar die verjaardag. Of je doet het allemaal wel en zeikt er niet over.

Net als een structureel overwerkende collega en maar klagen, maar weet je, ze vind het gewoon veel te leuk om super onmisbaar te zijn en trekt het allemaal zelf naar zich toe. Geeft niet, zelf weten, maar niet gaan lopen doen alsof je zielig bent, want dat ben je niet. Je bent hoogstend dom bezig (in mijn visie). Ik geloof dat ik in die optiek misschien wel juist te simpel denk. Ik heb ook niet de neiging om me aan te passen aan sociale conventies. Heb een nichtje, die is ook net zo. Die komt alleen op een verjaardag/ feestje als ze er zin in heeft. Prima toch. Dan weet ik tenminste dat als ze er is, ze er ook echt wil zijn.

En andersom: als ik het gevoel heb dat men mij liever niet ziet, zo van: je mag wel mee, MAAR.... Oke, laat maar dan...

**Geplaatst**: 07-11-09 13:27

Re: Hoogbegaafd!

Geplaatst: 07-11-09 13:27

Ilzas, herkenbaar, maar dat kun je beter niet hardop zeggen

. Hier op bokt heb ik trouwens wel een keer gewoon gezegd dat iemand een betere baan moest zoeken en zich moest ontwikkelen als die niet tevreden was met de huidige situatie. Maar toen zag ik het verkeerd want dat kon allemaal niet. Nou, dan toch niet

.

Nu weet ik niet of dit iets HB'erigs is, of dat het meer mijn hang naar onafhankelijkheid is die dat zegt.