Bokt.nl

Joyckuh schreef:

Mocht mijn kind later een aandoening krijgen of iets dergelijks, zal ik er uiteraard voor zorgen en liefhebben. Het is natuurlijk mijn kind! Echter zeg ik nu ook, waar ik straks heel anders over kan denken, dat ik niet te ver zal gaan met verder behandelen als mijn kind bijvoorbeeld een ernstig ongeluk krijgt en er wel bovenop kan komen, maar zal verder leven als een kasplantje. Mijn verstand zal dan hopelijk zeggen dat ik mijn kind verdere ellende beter kan besparen en hem de rust gunnen waar hij recht op heeft. Mijn hart zal dan hopelijk zeggen dat ik alles moet doen voor mijn kind om hem in te leven te houden omdat ik hem niet kwijt wil. En ik hoop dat ik niet egoitisch ben en mijn verstand achterna ga... Maar als ik van te voren al weet dat ik een kind een leven vol pijn en afhankelijkheid kan besparen, zal ik dat doen. Ik wens echt dat mijn kind in goede gezondheid en geluk kan opgroeien en lekker kind kan zijn voor zolang het duurt en ik zal er ook alles toe doen dat mijn kind gelukkig word.

Riddikulus schreef:

Helaas is het zo dat tegenwoordig je uit je ouderlijke macht wordt gezet (tijdelijk) als je de wens hebt om een behandeling te stoppen en een arts vind het wel nog zinvol. Erg eigenlijk, omdat een arts vaak alleen denkt aan "blijven leven" terwijl ouders uiteindelijk met de gevolgen zitten. Helaas is het zo dus wel geregeld in Nederland. Maar dat is een andere discussie

Shadow0 schreef:

Gezet kunt worden... het gebeurt niet per definitie hoor. En het is op zich een zinvolle regel, want wij hebben in Nederland een groep die behandeling bv op religieuze gronden afwijst, en ik vind het persoonlijk niet acceptabel als kinderen die goed geholpen kunnen worden gewoon kunnen komen te overlijden doordat de ouders een behandeling weigeren.

Is dat iets anders? Nee, principieel gezien is dat hetzelfde probleem. Ik vind het daarom goed dat het niet alleen de ouders zijn die over dat soort dingen beslissen, en dat er mogelijkheden zijn om de ouders te 'overrulen'. Alleen... zoals met al die zaken is het wel heel belangrijk dat dat zorgvuldig gebeurt, en dat het belang van het kind voorop staat. (En dan nog zijn er gewoon situaties waarin we het niet weten. Waarin beide kanten te begrijpen en te verdedigen zijn.) De grens is zo moeilijk, zo ontzettend moeilijk. Maar dat de mogelijkheid er is, vind ik niet verkeerd.

Rock schreef:

het is absoluut niet zo dat artsen alleen maar hameren op blijven leven

dobbel schreef:

Charaz schreef:

Heel mooi gezegd, maar ik zou het niet aankunnen denk ik voor zo'n kind te zorgen.

Dan moet je er voor zorgen om nooooit zwanger te worden, sorry hoor maar vind dit altijd zo kort door de bocht.

komt misschien omdat wij al 8 jaar een kinderwens hebben, en het niet mag lukkten tot nu toe,
Mocht het ooit lukken dan zou ik het nooit laten aborteren, of te wel weg halen.
Gewoon maar niet aan een kind beginnen dan, want ze kosten je zo wie zo o zoveel tijd,

en wat denk je van andere ziektes die een kind kan krijgen, doe je het dan na de hand ook maar gewoon weg, ja sorry hoor maar nee gaat er bij mij niet in, zulke gedachte gangen.

benangelique schreef:

nogmaals; wat is dat toch voor verheerlijking van het down-syndroom? kom eens een dagje bij ons meedraaien zou ik zeggen.

Beaux schreef:

Wat ik zeker wel een steekhouden argument vind is: wie zorgt er voor het gehandicapte kind als ik er zelf niet meer ben.

LDRD schreef:

Een gewoon kind zal zichzelf hoe dan ook een keer zelf moeten redden in de maatschappij.
Dat zal met een kind met bv het syndroom van Down nooit gebeuren, die blijven afhankelijk van anderen. Wat dus als je er zelf niet meer bent? Antwoord ligt voor de hand, maar of je dat wil voor je kind?

LDRD schreef:

Een gewoon kind zal zichzelf hoe dan ook een keer zelf moeten redden in de maatschappij.
Dat zal met een kind met bv het syndroom van Down nooit gebeuren, die blijven afhankelijk van anderen. Wat dus als je er zelf niet meer bent? Antwoord ligt voor de hand, maar of je dat wil voor je kind?